Dagblaðið Vísir - DV - 06.12.1986, Blaðsíða 17

LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 1986.
17
Kaflarúr
dagbók Hófíar
Á öðrum degi fórum við að heim-
sækja bamaheimilið hjá nunnumim
sem tóku á móti okkur á flugvellin-
um. Þar voru 584 böm, flest
munaðarlaus en nokkur sem áttu
foreldra í fangelsi eða fjarverandi
af öðrum orsökum. Þau vom á öllum
aldri, alveg frá því að vera nýfædd
og upp í 18 ára. Bömin tóku vel og
skemmtilega á móti mér. Það var
hljómsveit sem spilaði fyrir mig, svo
sungu þau og dönsuðu og sýndu mér
allskonar kúnstir. Þau færðu mér
fallega vasaklúta sem 14 ára stelpa
hafi búið til og saumað nafnið mitt
út í. Ég hélt stutta ræðu, þakkaði
fyrir mig og sagði að mér þætti gam-
an að vera hjá þeim. Síðan löbbuðum
við um sv;eðið og skoðuðum okkur
um. Þama vom nokkur þroskaheft
böm og líka eins konar spítaladeild
fyrir veik böm. Þau sváfu í stórum
sölum sem í vom 50-100 rúm. Það
var ekkert þama fyrir einstakling-
inn, heldur var allt sameiginlegt, það
vantaði allt sem heitir einstaklings-
umhyggja.
Þetta var mikill hátíðardagur fyrir
þau, og fyrir mig líka vegna þess að
ég gat glatt þau. Þau vom öll klædd
í sín fínustu föt, og ég fékk að sjá
saumastofuna þar sem þau sauma
öll föt 8Ín sjálf. Þau eldii sauma á
þau yngri. Þau elda allt sjálf, rækta
grænmeti og ávexti auk þess sem þau
smíða sín eigin húsgögn þannig að
þau þjálfast í mörgu. Á deildinni
fyrir yngstu bömin vom flugnanet
yfir öllum rúmunum því að sum
þeirra em svo viðkvæm fyrir flugna-
bitum. Það er hugsað mjög vel um
þau en þau em svo mörg og það var
skortur á starfsfólki. Það var ekki
skipt á minnstu bömunum reglulega
þannig að lyktin var ekki sérlega
góð þama inni. Við gengum þama
inn og skoðuðum krakkana og ég
fékk að halda á einni lítilli fallegri
stelpu. Þegar ég er búin að halda á
henni í smá stund stingur Julia upp
á því að ég verði vemdari bamsins.
Nunnunum leist vel á það og ég var
harðánægð. Hún hét María De Los
Angeles en við bættum Hófí við svo
nú heitir hún María Hófi De Los
Angeles. Hún „litla mín“, eins og ég
kalla hana, fannst í rusli úti á götu.
Hún var öll sólbrennd og það var
giskað á að hún heföi legið úti í tvo
daga. Önnur lítil stelpa fannst öll
þakin maurum. Manni finnst þetta
átakanlegt og trúir varla að nokkur
geti gert svona lagað.
Það fyrsta sem við sáum þegar við
komum út úr flugstöðinni var stór,
hvít og glæsileg Cadillae bifreið.
Eigandinn var kominn þangað til
að taka á móti okkur. Harrn hét
David Tang en við kölluðum haxm
aldrei annað en „Flash Harry“. Að
innan var bíllinn gulli skreyttur og
sætaáklæðin vom fallega útsaumuð.
Tónlistin var svo hátt stillt að maður
þurfti að halda fyrir eyrun. Það
þurfti að stimpla inn sérstök leyni-
númer til að stilla hljómtækin. Hann
haföi sex tegundir af kvenilmvötnum
og annað eins af karlilmvötnum á
hillum sem vom í bílhurðunum, svo
úðaði hann stanslaust allan tímann
jtór okkur þannig að við vorum al-
veg að kafiia. Einnig var kristal-
lampi í bílnum og það klingdi í
honum alla leiðina. Hann sýndi okk-
ur úrið sem hann var með og það
var náttúrlega allt hlaðið demönt-
um. Svo var hann með hring í stfl.
Við komumst að því seinna að hann
átti 25 sett af samskonar hringum
og úrum og ekkert frá sama fyrir-
tækinu. Um kvöldið fórum við út
að borða með fólkinu sem skipulagði
þessa ferð og Flash Harry. Þegar við
höföum setið inni á veitingahúsinu
í nokkum tíma kom þangað ung
stúlka klædd hvítum kjól og með
hvítt slör fyrir andlitinu. Þá stóð
Flash Harry upp og sagði „Þetta er
Diana, kærastan mín, og hún er að-
eins 15 ára.“ Hann endurtók þetta
nokkrum sinnum og lagði mikla
áherslu á það að hún væri aðeins
15 ára. Síðan sagði hann okkur að
hann heföi skapað hana, gert hana
að því sem hún væri í dag. Við buð-
um stúlkunni að setjast hjá okkur
en hún sat í eina mínútu, síðan var
hún rokin upp aftur. Hún haföi í
ýmsu að snúast, þótt ung væri að
árum.
Eftir útsendinguna var okkur boð-
ið i mat hjá Flash Harry og þá sáum
við íbúðina hans í fyrsta skipti. Um
leið og hann bauð okkur velkomnar
sagði hann: „Látið eins og þið séuð
heima hjá ykkur.“ Mér féllust hend-
ur þegar ég kom inn í húsið því ég
hef aldrei séð annað eins. Það var
allt hlaðið gulli hvert sem maður
leit, tvær mannhæðaháar eftirlflc-
ingar af Frelsisstyttunni voru inni í
stofú og þjónar á hverju strái. Upp-
stoppaðar fílslappir stóðu úti á miðju
gólfi og tígrisdýra- og ljónahúðir þar
hjá. Vaskar og klósett voru úr gulli
og peningar, bæði dollarar og pund,
steyptir inn í klósettsetuna. Speglar
voru í öllum loftum og stórt fiskabúr
fylltá nánast eitt herbergið.
Oti á stórum svölum var kokkur
að ljúka við að elda matinn og þjónn
var að bera á borð. Ég ætlaði að
setjast við matarborðið en þá rauk
Flash Harry til og sagði „Nei Hófi,
þú átt að borða með gullhnífapör-
um.“ Svo vísaði hann mér ti) sætis
þar sem búið var að leggja sérstak-
lega á boið fyrir mig.
Eftir matinn bauð hann okkur að
horfa é bíómynd á stóru sýningar-
tjaldi. Um leið og hann setti mynd-
ina af stað tilkynnti hann okkur að
hann ætti bókstaflega allt sem hægt
væri að eiga.
<
co
S
t
488.000 kr. er gott verð fyrir
listilega hannaðan Citroen BX, framherja
fransks hugvits.
G/obust<
LAGMULA 5
SÍMI 681555
Modelsmíðl er heillandl tómstundagaman, sem stundað er af
fólkl á öllum aldrl.
Vönduðu plastmódelln frá REVELL fást nú í geysilegu úrvali:
Flugvólar, bílar, mótorhjól, hátar, geimför, lestir og hús í öllum LdUC|QUC9l 15^'RSlj^jQUÍll $21301
mögulegum gerðum og stærðum. — —— ..............—-