Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.1987, Side 30

42
FÖSTUDAGUR 13. FEBRÚAR 1987.
Sérflokkur vikunnar
Los Lobos - SET ME FREE
(ROSA LEE) (London)
Þessir piltar bera af öðru
þessa vikuna, þeir þora að
vera persónulegir í sinni
tónlist, ekki bara að apa
eftir öðrum eins og stór
hluti poppara virðist gera
í dag. Þetta er frísklegt
nútímapopp með gömlu
ívafi, souláhrif lítils háttar,
blásturshljóðfæri og um-
fram allt sjarmi.
Annarflokkur
Tom Robinson - FEELS SO
GOOD (Castaway)
Tom kallinn má muna sinn
fífil fegri en hann er greini-
lega ekki á þeim buxunum
að gefa sig og hér hefur
honum tekist nokkuð vel
upp í hreinu og beinu rokk-
lagi sem er dáldið á amer-
ísku línunni. En melódían
er góð og það bjargar.
Sam Moore & Lou Reed -
SOUL MAN (A&M)
Tveir góðir saman, samt
nokkuð ólíkir en það geng-
ur engu að síður upp með
ágætum. Lagið er gamall
soulslagari sem margir
liafa spreytt sig á og þeir
bæta litlum nýjungum við
fvrir utan nútímalegri
hljóðfæraleik. Hresst lag.
David Knopler - WHEN WE
KISS (Greenhill)
Litli bróðir Marks í Dire
Straits hefur spjarað sig
nokkuð vel á eigin spýtur
síðan hann yfirgaf bróður-
inn. Hann hefur hins vegar
þann djöful að draga að
vera undir miklum áhrifum
frá Mark, bæði í söng og
lagasmíðum, og þetta lag
hefði getað sómt sér vel á
einhverri Dire Straits plöt-
unni. Og það eru bara þó
nokkuð góð meðmæli.
David & David - AIN’T SO
EASY (A&M)
Þetta eru nýstirni vestan-
hafs sem hafa gert það gott
á meginlandi Evrópu að
undanförnu. Þeir eru hér
með lag sem minnir mig
dáldið á Hall & Oates, er í
rólegri kantinum, meló-
dían ekki mjög einföld og
grípandi en vinnur mjög á.
Psychadelic Furs - ANGELS
DON’T CRY (CBS)
Þótt þetta lag sé neðst í
dálknum er það langt frá
því að vera síst. Þetta er
nefnilega prýðisgott lag,
mjög svo margbreytilegt,
og það er kannski þess
vegna sem það kemur ekki
til með að ná langt, en
þetta er gott lag þar sem
skærhljómandi gítar er
rauði þráðurinn. Saxinn
kemur á óvart. -SþS-
Commodores - United
Lunch United
Fjórir soulsöngvarar fylkja liði.
Wak, Clyde, Milan og J.D. eru allir
bræður í Kristi, svo jákvæðir á allt
og alla. Svo taka þeir höndum saman
og syngja: „Jejeje, I want to rock you,
baby.“
Commodores eru sveinamir kallaðir.
Nýjasta platan þeirra, United, er
slæmur leikur. Þó er ekki lengra síðan
en í fyrra að þeir sendu frá sér piýðis-
lag. Nightshift. Það var samið um
fyrrum Commodores liðsmann, Mar-
vin Gay. sem nú lifir í samfélagi við
annan bróður, Krist. Blessuð sé minn-
ing hans. Commodores-liðið hefur
verið við lýði nánast frá ómunatíð.
Einu sinni var Lionel Ritchie fastur
liðsmaður. Hann söng meðal annars
með bræðmnum lagið Three times a
lady sem svo sannarlega er þeirra
sterkasti leikur fvrr og síðar. Það hef-
ur þó elst illa. Helst til væmið.
Lionel Ritchie hafði vit á að koma
sér í burtu í tíma. Hann bvrjaði upp
rísa þeir upp frá sólböðum og appels-
ínusafa, setjast inn í kádiljákana og
hittast í stúdíóinu í hádeginu. Á slag-
inu eitt em þeir famir út aftur í
verslunarferðir.
Árangurinn er eftir því. United er í
alla staði vond plata. Hún er jafn frjó
og hveitiakur um hávetur. Commodor-
es ættu að sleppa þessum hádegis-
fundum í stúdíóinu. Þeir gætu borðað
saman á Hilton í staðinn. Upplagt að
taka lagið yfir kavíar og kampavíni.
-ÞJV
á eigin spýtur og hefur ekki vegnað
sérlega illa. Leikbræðurnir em því
aðeins fjórir. samhinaðir eins og heiti
nýjustu plötunnar gefur til kynna. Hér
tína þeir til efni úr öllum áttum og fá
aðra til að búa það til flutnings. Síðan
Kool And The Gang - Forever
Máttlausir töffarar
Kool And The Gang er meðal
reynslumestu hljómsveita sem fást
nær eingöngu við soul/diskótónlist.
Þeir hafa verið á ferðinni allar götur
sfðan 1970 undir þessu nafni og þrátt
fyrir að hér sé um að ræða fjölmenna
hljómsveit hafa fáar mannabreytingar
átt sér stað. Það hefur gengið upp og
niður hjá genginu sem byrjaði sem
kraftmikil soulhljómsveit en með til-
komu diskófársins hefur hún mikið til
leikið þá tónlist sem þar á heima.
Nokkur lög hafa haldið Kool And
The Gang á floti af og til á vinsælda-
listum. Þess á milli hefur hún sent frá
sér plötur og lög sem eingöngu höfða
til dansstaðanna og áhugamanna um
soultónlist. Þegar uppgangur diskó-
tónlistar var sem mestur óx velgengni
hennar. Tilkoma söngvarans James
Tavlor (ekki sá eini sanni) átti stóran
þátt í vinsældum þeirra. Þótt soul-
áhrifm séu mikil í lögunum eiga þau
samt mest erindi á dansstaðina.
Þannig er nýjasta plata þeirra, Fore-
ver, sambland af soul og diskólögum
ásamt nokkrum rólegum ballöðum,
minnugir þess hversu vinsælt Cherish
My Love var í fyrra. Gallinn er bara
sá að á Forever er ekkert lag sem lík-
legt þykir að fylgja í kjölfar Cherish
My Love hvað vinsældir snertir.
Það eru Ronald Bell eða Khalis
Bayyan (hann notar bæði nöfnin) og
James Taylor sem eiga þann vafasama
heiður að hafa samið flestöll lögin og
Bayyan/Bell er einnig upptökustjórn-
andi. Lögin eru í heild meðalmennsk-
an uppmáluð. Það var bara eitt lag
sem náði að kveikja aðeins í mér, I.B.
M.C, létt og lipurt lag sem kannski
helst sker sig úr vegna góðs flutnings.
Rólegu lögin eru upp til hópa leiðinleg
og rödd Taylors væmin.
Forever er langt frá því besta sem
Kool And The Gang hefur sent frá
sér. Allan þann kraft, sem áður var
til staðar, vantar, mjúka línan allsráð-
andi. Stefna sem ekki ber árangur í
þetta skiptið. HK.
Stranglers/Dreamtime
Draumur í dós
Það vekur athygli, ef skoðuð eru
örlög þeirra hljómsveita er fóru fyrir
innrás pönksins í Bretlandi, að Sex
Pistols, Jam, Buzzcocks, Clash og aðr-
ir páfuglar pönksins hafa allir lagt upp
laupana fyrir margt löngu og höfúð-
paurar þessara sveita fást nú við aðra
iðju og aðgengilegri. Hver er ástæðan?
Aratugur er að vísu nokkuð langur
tími á mælikvarða rokksögunnar en
hér er þó tæpast um eðlilegt slit að
ræða eða hvum skrattann eru þá
Kinks, Platters, Shadows og Stones
að pæla? Nei, líklega liggur skýringin
fremur í hugmyndafræðilegum grund-
velli pönksins. Pönkið kom fram sem
róttækt afl, uppreisn ungu kynslóðar-
innar í Bretlandi gegn bágum efna-
hagslegum kjörum og ekki síður
umbylting hefðbundinna stefna í
poppinu. Það var því hálfgert teg-
undareinkenni pönksins að um leið
og það hafði skotið rótum og fengið
fast form væri fótunum kippt undan
hugsjónum þess.
Allar góðar reglur eiga sér undan-
tekningar og í þessu tilfelli fellur
sæmdarheitið í hlut Stranglers.
Reyndar gátu meðlimir Stranglers
ekki talist hreintæktaðir pönkarar,
tónlistarlegar rætur þeirra lágu með
skýrum hætti í rokki sjöunda áratug-
arins. Pönkelementið í tónlist Strangl-
ers fór þó ekki framhjá neinum og
kynslóðamunur fældi „gamlingjana" í
Stranglers ekki frá byltingarkenndu
atferli, svo ekki sé fastar kveðið að
orði um þessa tugthúslimi og örlaga-
perverta.
Tónlist Stranglers þróaðist fljótt út
fyrir ramma pönksins og vendipunkt-
urinn var valsinn Golden brown frá
1981 er náði mestum vinsældum allra
Stranglers laga og opnaði augu manna
fyrir nýrri og fágaðri hlið á Strangl-
ers, hlið sem snúið hefur fram æ síðan.
Dreamtime er tíunda breiðskífa
Stranglers og sú fyrsta í 2 ár. Fátt
kemur beinlínis á óvart en platan er
mjög vönduð og sterkari en ætla mætti
við fyrstu kynni. Tónlistarlega liggur
hún miðja vegu milli Feline (1983) og
Aural sculpture (1984), grípandi plata
blönduð nokkurri dulúð og lúmskri
spennu. Laglínumar em allar áheyri-
legar, sumar gullfallegar, s.s. Always
the sun og You’ll always reap what
you sow, Shakin’ like a leaf er
skemmtilega jazzað og Ghost train er
blæbrigðaríkt lag með góðum texta,
þar sem lífshlaupinu er líkt við lestar-
ferð. Ekillinn (valdhafinn) er hins
vegar einkar dularfull persóna, hálf-
blindur og heymarsljór í kaupbæti.
Nice in Nice og Big in America em
svo þekkilegir poppstúfar sem lesend-
ur þekkja væntanlega eins og ömmu
sína.
Það sem e.t.v. heillar mest við Dre-
amtime er fínleikinn og hið náttúrlega
áreynsluleysi sem einkennir lagasmíð-
amar og útsetningamar sem þó em
æði ríkulegar og jafnvel flóknar á
stundum. Stranglers hafa haft ýmsan
boðskap að færa í textum sínum og
Dreamtime er öðrum þræði siðferðileg
áminning til villuráfandi mannkyns.
Líkt og í tónsmíðunum fara Stranglers
þó fínt í sakimar, forðast að klæðast
skikkju hins háværa áróðursmeistara
en gefa til kynna með misskýru lík-
ingamáli að ýmsu sé ábótavant í henni
veröld. Málefni frumbyggja, indíána
og í Ástralíu, koma nokkuð við sögu
en boðskap plötunnar má í víðara
samhengi skilja sem hugvekju til hins
siðmenntaða manns er heggur nærri
rótum eigin lífstrés.
Dreamtime er á margan hátt eins
og þokan, leyndardómsfull og fíngerð
en samt gædd þeirri dýpt er kallar á
að menn gefi sig henni á vald. Ég leyfi
mér að mæla með því að menn láti
undan freistingunni.
Skúli Helgason.
muiitu um agæti pes$ sem
ævíntýramaður; til dæmis
að næstkomandi snmar
Þao sem menn
breiðskifu í Paris. . . Þunga
rokkararniri Def Leppard
á nýrri breiðskífu eti platau
platan fra Simpiy 8ed, sem
á að koma út i næsta mán-
ársíns. Fyrsta lagið af plöt
unni kemurútásmáskífu
það eru fleiri sem ætla að
ræða á núverandi vinsæld
plótu. ., Diana Ross vakti
mikla athygli við verðlauna
Það var þó ekkt fyrir frábær
ansöngbeldurfyrirað
skipta oftar um föt en menn
höfðu tolu á.. . Við sögóum
Osboitrne befói týnst og að
öllum líkindum lent i ein-
tverjurugli.Ozzykalliuner
nu fundmn og fannst hann
við sæmilega heilsu i Los
Angeles. Kona hans ku hafa