Dagblaðið Vísir - DV - 04.04.1987, Side 12

12
LAUGARDAGUR 4. APRÍL 1987.
Að leikslokum er hinn feimni Guy Jones stjarnan í sýningjnni.
Leikfélag Reykjavíkur frumsýnir eft-
ir helgina nýjan gamanleik eftir
breska leikskáldið Alan Ayckbourn.
Verkið nefnist Óánægjukórinn og
fjallar um tilburði áhugaleikhóps til
að setja Betlaraóperuna eftir John
Gay á svið.
Höfundurinn Alan Ayckbourn er
meðal þekktustu núlifandi leik-
skálda í Bretlandi og er íslendingum
ekki með öllu ókunnur þvi fvrir rúm-
um áratug gekk leikrit hans,
Rúmrusk, mánuðum saman á mið-
nætursýningum hjá Leikfélaginu í
Austurbæjarbíói. Öll verk hans eru
gamanleikrit og falla að hefð Breta
í samningu slíkra leikbókmennta.
Tilgangur höfundar með verkinu
er öðru fremur að skemmta áhorf-
endum með léttu gríni um lífið i
leikhúsinu. Breskir gagnrýnendur
völdu Óánægjukórinn sem besta
leikrit ársins 1985. Styrkur verksins
felst fyrst og fremst í því að höfund-
urinn kann tökin á tækninni - fyrir
utan að verkið er bráðfyndið.
Áhugaleikhópur
í Óánægjukórnum segir frá leik-
hópi í litlum bæ á Englandi. Þetta
fólk hefur lengi unnið saman með
vafasömum árangri. M.a. á hópurinn
að baki uppfærslu á Sound of Music
þar sem aðalleikararnir léku á tram-
pólínum og að sýningu lokinni voru
þrír fótbrotnir og einn með heila-
hristing. Nú á að sýna Betlaraóper-
una og áhugi leikaranna er lítill og
leikhópurinn sundraður.
Það er leikstjórinn Dafyð Ap Llew-
ellyn sem er lífið og sálin í leik-
hópnum. Hann dreymir stóra
drauma um sigra á leiksviðinu og
gortar af fyrri frægð sem þó er ekki
svo mikil sem hann vill vera láta.
Leikstjóranum gegnur illa að tjónka
við leikarana og þeir taka að heltast
úr lestinni.
Það er þá sem skrifstofumaðurinn
Guy Jones kemur til skjalanna og
reynist betri en enginn. Þetta er upp-
burðarlítill og feiminn náungi sem
gengið hefur til liðs við leikhópinn
til að „gera eitthvað í sínum mál-
um“ eins og hann orðar það „og fá
tækifæri til að vera úti á meðal
fólks“. Leikhæfileikar Jones eru þó
fjarri því að vera augljósir í upphafi
og leikstjórinn neyðist í mannekl-
unni til að fá honum hlutverk sem
samanstendur af einni setningu.
Guy Jones á framabraut
En vandræði leikstjórans með leik-
arana aukast og þá fer vegur Jones
vaxandi og hann fær viðameiri hlut-
verk með hverri æfingu. Á endanum
Óánægjukórinn hjá Leikfélagi Reykjavíkur:
r Tvö leikrit
í einni bendu
Leikstjórinn og aðalleikarinn. Kjartan Ragnarsson og Sigurður Sigurjónsson í hlutverkum sínum.
fellur aðalhlutverkið honum í skaut
og á frumsýningunni ber hann uppi
sýninguna.
í leikritinu fléttast saman vanda-
mál leikhópsins og efni leikritsins
sem hann er að glíma við. í Betlara-
óperunni koma ást, afbrýði, heiður,
ágirnd og græðgi mjög við sögu.
Leikhópurinn fer heldur ekki var-
hluta af þessum vandamálum og
verður það síst til að létta undir á
æfingum. Ayckbourn hefur fengið lof
fyrir hve vel honum hefur tekist að
flétta Betlaraóperuna inn í sitt eigið
verk. Fyrir vikið þarf hann ekki að
spinna glensið í verkinu út frá enda-
lausum misskilningi eins og algengt
er i verkum af þessu tagi.
Höfundur og leikstjóri
Vel má sjá ýmsar samsvaranir með
lífi höfundarins og verkinu sem hann
hefur samið. Ayckbourn hefur und-
anfarin ár stýrt litlu leikhúsi í
bænum Scarborough á Norður-Eng-
landi og frumsýnt þar öll verk sín
utan eitt.
Leikstjórinn, sem segir frá í
Óánægjukórnum, starfar við svipað-
Sigrún Edda Björnsdóttir og tónlistarstjórinn Jóhann G. Jóhannsson.
ar aðstæður nema hvað frægð hans
og frami er öllu smærri í sniðum.
Hann verður einnig að láta sér
áhugaleikara duga en það hefur
þann ókost að ekki er hægt að reka
Leikstjórinn i Óánægjukórnum
býsnast mjög yfir áhugaleysi smá-
bæjarfólksins fyrir „góðum leikverk-
um“. Hann veit ekki til að þetta
sinnuleysi eigi sér nokkurs staðar
hliðstæðu í heiminum. Hann veit
hins vegar fyrir víst að t.d. „búlg-
arskir bændur beinlínis heimta
góðar leiksýningar".
Sjálfur hefur Ayckbourn nú yfir-
gefið leikhúslíf smábæjarins og verið
ráðinn til tveggja ára til breska Þjóð-
leikhússins. Þar stýrir hann eigin
leikflokki og á auk þess verk á sýn-
ingum hjá öðrum deildum leikhúss-
ins. Hann er því kominn í röð
„hirðskáldanna" við Þjóðleikhúsið.
Óánægjukórinn er eitt nýjasta
verk Ayckbourns. Það var frumsýnt
fyrir hálfu öðru ári í breska Þjóðleik-
húsinu og hlaut þegar góðar við-
tökur og er enn sýnt þar. Verkið
hefur einnig verið sett upp víða um
lönd og virðist ætla að njóta ámóta
vinsælda og þekktustu leikrit Ayck-
bourns, s.s. Rúmrusk.
Kjartan leikur leikstjóra
Islensk þýðing Óánægjukórsins er
eftir Karl Ágúst Úlfsson sem nú á
síðustu árum hefur getið sér gott orð
fyrir þýðingar á gamanleikjum.
Leikstjóri er Þorsteinn Gunnarsson.
Með hlutverk leikstjórans í sýning-
unni fer Kjartan Ragnarsson sem
undanfarið hefur verið einn helsti
leikstjórinn hjá Leikfélagi Reykja-
víkur.
Sigurður Sigurjónsson leikur hinn
uppburðalausa Guy Jones. Þetta er
í fyrsta sinn sem hann leikur hjá
Leikfélaginu. Tónlistarstjórn er í
höndum Jóhanns G. Jóhannssonar
sem einnig leikur tónlistarstjórann í
sýningunni enda enginn greinar-
munur gerður á þeim verkefnum.
Með önnur hlutverk í sýningunni
fara Margrét Ákadóttir, Ragnheiður
Elfa Arnardóttir, Jakob Þór Einars-
son, Guðrún Ásmundsdóttir, Stein-
dór Hjörleifsson, Karl Guðmunds-
son, Margrét Ólafsdóttir, Sigrún
Edda Björnsdóttir, Hanna María
Karlsdóttir, Þröstur Leo Gunnars-
son og Daniel Williamsson. Leik-
mynd er eftir Steinþór Sigurðsson;
búningar eftir Unu Collins og dansar
eftir Ingibjörgu Björnsdóttur.
Frumsýnt verður á þriðjudaginn