Dagblaðið Vísir - DV - 12.06.1987, Page 30

42
FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 1987.
SM A

SYNGILL VIKUNNAR
COCK ROBIN - JUST AROUND
THE CORNER (CBS)
Þessi ágæta hljómsveit er nú
orðin áð dúett, mestanpart vegna
þess hversu langan tíma það tók
að koma nýju plötunni í fullbúið
ástand. Það virðist þó ekki hafa
komið niður á gæðum tónlistar-
innar; þetta er til að mynda
hágæða popplag og ekki trúi ég
öðru en að frægðin, sem þessi
hljómsveit á skilið að hljóta, sé
handan hornsins.
AÐRIR GOÐIR SYNGLAR
ABC- WHEN SMOKEY SINGS
(PHONOGRAM)
Hér er einstaklega skemmtileg-
ur óður til soulrisans Smokey
Robinson en hann hefur haft
meiri áhif á nútímapopptónlist
en flestir aðrir. Þetta lag er mjög
skemmtilega samsett; annars
vegar nútímapopp með soulívafi
og sjálft viðlagið er svo með hinu
dæmigerða Motownsándi sem
einkenndi mörg lög með og eftir
Smokey. Gamli maðurinn getur
verið ánægður með þetta.
THE GO-BETWEENS - CUT IT
OUT (BEGGARS BANQUET)
Rokk í gömlum stíl með nokkuð
þunglamalegum takti en léttu
millispili. Óvenjulegt lag en mjög
áheyrilegt.
DAVID & DAVID - AIN’T SO EASY
(A&M)
Melódískt millirokk frá Banda-
ríkjunum, þetta er dúett, ekki
ólíkur Hall og Oates þegar þeir
voru og hétu. Lagið er nokkuð
gott en þó vantar einhvern neista
til að glæða það þeim loga sem
þarf.
CURIOSITY KILLED THE CAT -
MISFIT (MERCURY)
Athyglisverð hljómsveit en
henni hættir til að ofhlaða lög sín
og það er mjög áberandi í þessu
lagi, hér ægir öllu saman, blást-
urshljóðfærum, syntum, tromm-
um og guðmávitahverju. Mér
heyrist lagið vera ágætt en það
er erfítt að gera sér grein fyrir
því í gegnum allt teppið.
SVERRIR STORMSKER
STORMSKER (TONY)
Sverrir er ótrúlega hraðvirkur
við að hrista ný lög fram úr er-
munum, kannski helst til hrað-
virkur, þetta virkar ekki alveg
nógu vandað á mann en þetta er
létt og skemmtilegt eins og mað-
urinn sagði.
-SþS-
Sounds Of Soweto - Hinir & þessir
Seiðandi söngur og taktur
Tónlist frá Afiíku hefur í gegnum
tíðina komið nokkuð við sögu popp-
tónlistarinnar. Oftast hefur þetta verið
í því forminu að einhver popparinn
hefur brugðið sér til Afríku og tekið
upp plötu eða lög með affískum tón-
listarmönnum. Það hefúr þó sjaldnast
leitt til þess að athygli manna hafi
beinst að þeirri popptónlist sem Aff-
íkumenn eru sjálfir að framleiða
heldur frekar orðið til að vekja at-
hygli á þessum djarfa og hugumstóra
poppara sem var svo vinsamlegur að
láta ljós sitt skína á smælingjana í
Afríku.
Reyndar hafa komið fram á sjónar-
sviðið affískar hljómsveitir en þær
hafa undantekningalaust starfað á
Vesturlöndum og má nefna Osibisa í
þessu sambandi.
Og í fyrra fór enn einn popparinn
til Afríku til að gera þar plötu með
innfæddum. Þetta var Paul Simon og
fór hann alla leið til Suður-Affíku,
þess voðalega lands, og tók þar upp
metsöluplötuna Graceland.
A þessari plötu fóru innfæddir hljóð-
færaleikarar og söngvarar á kostum
og hvort það er þessari einstöku plötu
að þakka eða einhverju öðru hefur á
undanfömum mánuðum beinst æ
meiri athygli að því sem er að gerast
í tónlistarlífinu í Afiíku og þá kannski
sér í lagi í Suður-Affíku.
Og nú eru það ekki bara affískir
tónlistarmenn sem fluttir eru til Vest-
urlanda sem fá athyglina heldur líka
þeir sem heima sitja.
Og þetta tvöfalda albúm inniheldur
lög sem eingöngu em leikin af heima-
mönnum og hér kennir ýmissa grasa.
Tónlistin er að uppistöðu vestrænt
popp en með sterkum affíkönskum
áhrifúm bæði í söng og hljóðfæraleik.
Fyrir mína parta finnst mér þetta stór-
skemmtileg blanda og greinilegt að
Affíkumenn bera nógu mikla virðingu
fyrir sinni tónlistarlegur arfleifð til
þess að varpa henni ekki fyrir róða
þó svo vesturlenskt popp komi til sög-
unnar.
Textar Affíkumannanna em engin
vesturlensk vella heldur fjalla þeir um
ástand mála í Suður-Afríku, baráttu
blökkumanna þar fyrir jafnrétti á við
hvíta. En vel að merkja, þær hljóm-
sveitir sem ffam koma á þessari plötu
em alls ekki einvörðungu skipaðar
svörtum mönnum. Hvítir koma þar
líka við sögu. -SþS-
Worid Pariy - Private Revolution
Með heiminn á herðunum
Úr hljómsveit í sveit. Öllum til mik-
illar furðu yfirgaf Karl Wallinger
skosku hljómsveitina Waterboys í
fyrra og settist að á afviknum stað í
sveitinni. Það varð kveikjan að World
Party.
í raun og vem stendur Karl að mestu
einn bak við naftiið. Hann semur allt
efnið á plötunni og stjómar upptökum.
Sér til fulltingis hefur hann nokkra
ffambærilega tónlistarmenn. Sinead
O’Connor syngur til dæmis bakraddir
í einu lagi. Hún söng einmitt lagið
Heroine svo snoturlega á plötunni
Captvie sem gítEu-leikari U2, Edge,
stóð á bak við.
En hvem fj. var Karl Wallinger eig-
inlega að vilja upp í sveit? Hvað fær
menn til að yfirgefa hljómsveit eins
og Waterboys sem virðist eiga glæsta
ffamtíð gulltryggða? Það er ekki gott
að segja. I tilviki Karls virðist svarið
liggja í því að hann hafi bókstaflega
fengið nóg af öllu veraldarvafstrinu.
Að nokkm má til sanns vegar færa
að á World party plötunni leiti hann
uppmna síns logandi ljósi. Og hann
fer langt aftur. Karl hefúr gerst blóma-
bam. Nútímablómabam. í textum
hans skín í gegn náungakærleikur, trú
á betri heim, gagnrýni á samfélagið
og hvemig þetta var nú allt saman.
Þannig er World Party nokkurs konar
sammni nútímalegs popps og gamalla
hugsjóna þar sem hinn mannlegi þátt-
ur er settur í öndvegi.
Allt er þetta gott og vel. Karl semur
mjög frambærileg lög. Nægir þar að
nefnaShip of foolz, prýðisrokklagþar
sem höfundur neitar að sigla í strand
með þeim sem stýra þjóðarskútunni. í
Private Revoulution hvetur Kai-1 að
auki fólk til að taka sér tak og líta
gagnrýnni augum á sjálft sig og sam-
félagið. Sömu einstaklingum er svo
sendur tóninn í The ballad of The
Little Man. Smáborgarinn á ekki upp
á pallborðið hjá Karli frekar en öðrum
blómabömum.
Á heildina litið er Private Revoluti-
on ágætasta plata sem sýnir að brott-
för Karl Wallinger úr Waterboys var
ekki alveg út í loftið. Piltinum verður
hins vegar að skiljast að heimurinn
er allténd eins og hann er. Hvergi er
pláss fyrir bamslega trú á breytingar.
Hugsjónir hippanna biðu skipsbrot,
hvers vegna skyldi sama aðferð þá
duga núna?
-ÞJV
Bryan Adams - Into the Fire
Spennandi en tvíeggjaðar
þreifingar Kanadamannsins
Bryan Adams er undantekningin
sem sannar regluna. Hann er nefnilega
ekki snoppuffíður, meira að segja með
bóluhúð, en samt hefur hann náð
geysilegum vinsældum í Bandaríkjun-
um. Ástæðan er einfaldlega sú að hann
hefur til brunns að bera hæfileika
góðs lagasmiðs og skemmtilega söng-
rödd í ofanálag. Þetta tvennt ein-
kenndi síðustu plötu hans, Reckless,
enda lét frægðin ekki á sér standa.
Adams hefur nú sent frá sér plötuna
Into the Fire - grip sem byggir á sömu
eiginleikum höfúndar en er ekki nánd-
ar nærri eins grípandi og Reckless.
Fyrir vikið hefúr hún ekki notið sam-
bærilegra vinsælda. Into the Fire
verkar meira „pródúseruð" en Reck-
less en þó aldrei svo að hið sérstaka
„gítarsánd" Adams og hrjúf rödd hans
falli í skugga breyttra áherslna.
Grípandi rokklögin, sem einkenndu
Reckless, em á bak og burt á Into the
Fire að mestu. Þess í stað beitir Adams
meira lögum með millitempói sem svo
rífa sig upp með tilþrifúm á köflum.
Þrjú góð slík eru á Into the Fire, Vict-
im of Love, Native Son og Rebel.
Rokkið er þó ekki alveg á braut og í
lögum á borð við Another Day og The
Strong Survive er hressilega keyrt.
Bæði lögin eru nokkuð ólík því sem
Adams hefúr verið að gera þótt það
síðamefnda virðist kannski að hluta
byggt á gamla Stones-slagaranum All
Over Now.
Einhvem veginn hef ég á tilfinning-
unni að Adams hafi ætlað að nota sér
þá staðreynd að hann er orðinn fr ægur
og vinsæll rokkari til þess að þreifa
sig aðeins áff am - skipta kannski um
stíl á Into the Fire. Platan ber þess
merki að Kanadamaðurinn vill feta
nýjar slóðir og því kemur næstsíðasta
lag plötunnar, Hearts on Fire, nánast
eins og skrattinn úr sauðarleggnum
eftir það sem á undan er gengið. Það
er engu líkara en Adams hafi sjálfur
efast um að dæmið gengi upp og því
ákveðið að skella einu dæmigerðu
Reckless-lagi með.
Sjálfur kann ég vel að meta tilraun-
ir Adams til þess að breyta þeirri
ímynd sem hann hafði skapað sér.
Hvort þær em líklegar til þess að við-
halda vinsældum hans er svo önnur
saga. Into the Fire er metnaðarfyllri
en Reckless en hún er þess eðlis að
hún krefst meiri hlustunar en forver-
inn. Hvort það verður henni fjötur um
fót í baráttunni um vinsældir verður
að koma í ljós en nái þessi plata um-
talsverðum vinsældum er það aðeins
staðfesting á því að Adams hefur náð
frambúðarfótfestu í rokkheimum.
Sigurður Sverrisson.
SMÆLKI
Sæf nú!... Gömlu félagarnir
David Crosbyog Graham
Nash gerðu sér litið fyrir um
riaginn og giftu sig (það er
að segja hvor sinni konunni)
og slógu öllu upp í eina stóra
veislu. Þarvar að vonum
múgur og margmenní og
varð uppi rnikil kátina meðal
gestanna þegar brúðhjónin
stukku i allri múnderingunni
út í sundlaugina sem hver
maðurhefurviðhússitt
þarna vestra... Núferað
styttast í hina árlegu Ro-
skilde hátíð I Danmörku en
hún hefst þann 3. júli næst-
komandi og stendur í þrjá
daga. Meðal þekktra er-
lendra lístamanna, sem ætla
að troða upp á hátiðinni, eru
irski söngvarinn Van Morri-
son, breski popparinn Iggy
Pop og hljómsveitin Pretend-
ers... Breska rikisútvarpið,
BBC, bætti á dögunum enn
einni skrautfjöðrinni i hatt
þeírra laga sem hafa hlotið
þann heiður að vera bönnuð.
Nýjasta lagið, sem hlotið
hefurbannstimpilinn, er
hael en það heitir þvi fróma
nafni I Want Your Sex og
geta lesendur nú getið sér
til um af hverju það var
bannað. En þeir höfðingjarn-
irhjáBBCeru ekkialvondir
menn þvi þeir létu sér nægja
að banna lagið að deginum
til en ekki á nóttunni. Líkast
til hafa þeir vissu fyrir þvi
að sómakært fólk sofi um
næturog þvíigóðu lagiað
spila þennan hættulega söng
fyrirþann syndum hlaðna lýð
sem vakir á nóttunni... John
Cougar Mellancamp, sem á
dögunum var sagður ætla
að fella niður miliinafnið
Cougar, ku alls ekki ætla
að gera neitt í þá veruna og
nýja platan hans, sem kemur
út i haust, mun koma út i
nafni John's Cougar Mell-
ancamp... Kántrikallarnir,
Kenny Rogers og Ronnie
Milsap, hafa stillt saman
strengí sína og innan tiðar
kemur út fyrsta lagið sem
þeir syngja saman. Er það
lag eftir Kim Carnes- Make
No Mistake She's Mine...
Nýstofnuð hljómplötufyrir-
tæki vestanhafs, Cinema og
Voyager Records, hafa i
hyggju að reyna að endur-
lífga gamlar hálfútdauðar
rokkstjörnur. Meðal þessara
forngripa eru Dave Mason,
Justín Hayward, Patrick
Moraz, Tony Kaye og Peter
Bardens... veröi þeím og
ykkurað góðu...
-SþS-