Dagblaðið Vísir - DV - 05.04.1988, Blaðsíða 40

40
ÞRIÐJUDAGUR 5. APRÍL 1988.
Lífsstm
í nútímaþjóöfélagi er hætta á aö
við gleymum að varðveita gamla
siði og venjur. En það er algengt
að einstaka félagssamtök vinni að
varðveislu og geymslu gamalla siða
og er Þjóðdansafélag Reykjavíkur
eitt slíkra félaga. Þar vinna ungir
jafnt sem aldnir að því að skrá,
sýna og varðveita stóran hluta arf-
leifðar okkar, íslenska dansa og
búninga.
Þjóðdansafélagið var stofnað 17.
júní 1951 og telur nú á milli 60 og
70 virka meðlimi, böm jafnt sem
fullorðna. Á dögunum hélt félagið
sína árlegu vorsýningu, og DV leit
þar viö.
Sýningar fyrir ferðamenn
„Þjóðdansafélagið heldur alltaf
vorsýningu sem þessa,“ sagði Kol-
finna Sigurvinsdóttir, einn af
kennurum félagsins. „Einnig höld-
um við sýningar fyrir ferðamenn
og ýmsar uppákomur á vegum
ferðaskrifstofanna. Við sýnum
einnig á árshátíðum og fjölda ann-
arra skemmtana, þó slíkt hafi
minnkað með árunum.“
Mikil þátttaka í mótum
Félagið ferðast mikið erlendis, að
sögn Kolfinnu, og tekur þátt í
mörgum mótum og sýningum. „Við
höfum fengið boð á mót eða sýning-
ar frá fjölmörgum löndum, t.d.
Ungverjalandi, Hollandi og Þýska-
landi.“
„Við tökum einnig þátt í Noröur-
landamóti sem haldið er þriðja
hvert ár. Þetta mót verður haldið
í Bergen í Noregi á sumri kom-
anda. Þátttakan á mótum sem
þessum er mjög góö, og sýnir hver
hópur dansa frá sínu landi.“
Þjóðdansafélag Reykjavíkur
heldur einnig eins konar Norður-
landamót. Þetta mót er minna í
sniðum en ílest mót erlendis, en að
sögn Kolfmnu hefur þátttakan ve-
rið nokkuð góð. Um 200 manns
sóttu síðasta mót sem haldiö var
1984. Næsta mót af þessu tagi hér-
lendis verður haldið að ári.
Varðveitir íslenska menn-
ingu
„Á stefnuskrá Þjóðdansafélags-
ins er kveðið á um að félagið vinni
að varðveitingu íslenskra þjóð-
dansa,“ sagði Kolfmna. „Því miður

' .
|
í Þjóðdansafélagi Reykjavikur eru á milli 60-70 virkir meðlimir á öllum aldri.
DV-myndir KAE
hljómsveit til umráða fyrr,“ sagði
Kolfinna, „en hópurinn sem byrj-
aði að æfa í vetur kemurmú fram
á sýningum með félaginu."
Sýningaflokkur félagsins, sem í
eru milli 30 og 40 manns, æfir regiu-
lega einu sinni í viku á veturna.
Æfingum fjölgar að sjálfsögðu þeg-
ar sýningar eöa mót eru framund-
an. Þjóðdansafélagið er nýbúið að
fá góða aðstöðu í húsi sem það rek-
ur í samstarfi við Farfuglahreyf-
inguna í Reykjavík.
Námskeiðin vel sótt
Að sögn Lilju Petru Ásgeirsdótt-
ur, formanns Þjóðdansafélags
Reykjavíkur, fær félagiö enga
beina ríkisstyrki, en fjármagnar
starfsemi sína með félagsgjöldum,
sýningum, búningaleigu og nám-
skeiðahaldi.
Námskeið félagsins eru vel sótt
að sögn Lilju, sérstaklega þau sem
kenna gömlu þjóðdansana. Þessum
námskeiðum er skipt í tvennt, byrj-
enda- og framhaldsnámskeið.
Námskeiðin fyrir lengra komna
eru svokölluð opin kvöld, þar sem
nemendur geta mætt einu sinni eða
oftar, eftir áhuga hvers og eins, og
borga eingöngu fyrir hvert skipti.
Fjölskylduhefð
Að sögn Lilju er algengt að heilu
fjölskyldurnar séu í félaginu, og í
sumum fjölskyldum er þetta orðin
hefð. Þetta á vel við hvað varðar
Jakob Jóhannesson og hans fjöl-
skyldu. Jakob hefur verið meðlim-
ur í Þjóðdansafélagi Reykjavíkur
síðan 1956, en í dag eru fjórir ætthð-
ir fjölskyldu hans þátttakendur í
félaginu, dóttir, barnabarn, og
barnabarnabarn.
„Þetta er ljómandi skemmtilegt,
að öðrum kosti væri ég ekki í
þessu,“ sagði Jakob. „Félagsskap-
urinn er mjög góður, og mikið um
skemmtileg ferðalög. Við kynn-
umst mörgum mismunandi lönd-
um í gegnum ferðalög og höfum
ferðast víða um heiminn. Það er
mikill og góður áhugi á þjóðdöns-
um.“
Að sögn Lilju er mikill áhugi á
starfsemi félagsins. „En á hinum
Norðurlöndunum hefur orðiö
nokkurs konar vakning hvað varð-
ar áhuga á þjóðdönsum, og ég vona
að slíkt hið sama gerist hér.“ -StB
Þjóðdansafélag Reykjavíkur:
Tveir barnahópar eru
starfandi með Þjóð-
dansafélagi Reykjavík-
ur, yngri og eldri börn.
Á vorsýningu Þjóð-
dansafélagsins á
dögunum sýndu með-
limir þess dansa frá
mörgum þjóðlöndum,
þar á meðal tékknéska
og skoska dansa, svo
og dansa frá Norður-
löndunum
eru heimildir um íslenska dansa
mjög takmarkaðar, en konur á veg-
um félagsins fara um landið og
skrá íslenska dansa. Þessir ís-
lensku dansar eru flestir söngdans-
ar, þar sem ekki er notast við
hljóðfæraleik, heldur einn eða
fleiri forsöngvara."
íslendingar eiga sér líka hefð í
svokölluðum gömlum dönsum, en
Tíðarandi
jað eru samnorrænir dansar. Þess-
ir dansar hafa varðveist á Norður-
löndunum á mismunandi máta, og
hefur hvert land varðveitt sín eigin
sérkenni."
Þjóðdansafélagið vinnur einnig
að uppbyggingu íslenska þjóðbún-
ingsins. Margar konur í félaginu
eiga sinn eigin búning, og félagið á
einnig gott safn innlendra sem er-
lendra búninga. „Það er ekki til
neinn löggiltur íslenskur þjóð-
búningur fyrir herra,“ sagði Kol-
finna, „svo okkar herrar sýna í
gamla bændabúningnum."
Félagið eignast hljómsveit
Fyrsti vísirinn að hljómsveit fyrir
félagið sá dagsins ljós í vetur þegar
nokkrir meðlimir byrjuðu að æfa
þjóðlög. „Félagið hefur ekki haft
Meginmarkmið Þjóð-
dansafélagsins er að
varðveita og vinna að
uppbyggingu íslenskra
dansa.
Það má víst segja með
sanni að þjóðdans sé
hefð í fjölskyldu Jakobs
Jóhannessonar, því auk
hans eru dóttir hans,
Jette Jakobsdóttir,
barnabarn, Elín Elias-
dóttir, og barnabarna-
barn, Dagbjört
Jónsdóttir í Þjóðdansa-
félagi Reykjavikur