Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.1988, Síða 32

Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.1988, Síða 32
32 ÞRIÐJUDAGUR 12. APRÍL 1988. LífsstíH Rallað með einum af yfirökuþórum landsins, Jóni S. Halldórssyni: Með tvísprungið á hundrað og fimmtíu! Jón S. Halldórsson situr á Porsche-bilnum sinum. Hann hefur mikla feynslu í keppnisakstri hvers kyns vélknúinna tækja. Kappéikstur, góðakstur, rall, öku- leikni, íscross, kvartmíla, allt eru þetta íþróttir sem stundaðar eru með hjálp bifreiða. Þar með hefur verið sett eins konar samasem- merki milli greinanna þó svo að bílaíþróttamenn telji muninn á íþróttunum svipaðan og á hundrað metra hlaupi og handbolta. Undirritaður átti þess kost nýlega að fara í reynsluakstur með einum harðskeyttasta rallökumanni landsins, Jóni S. Halldórssyni. Jón sigraði í fyrstu rallkeppni vorsins ásamt aðstoðarmanni sínum, Guð- bergi Guöbergssyni, á Porsche vagni sem þeir eru nýbúnir að fá til landsins. Blaðamanni fannst Porscheinn afar vígalegur, skreyttur auglýs- ingum að utan en innandyra var veltigrind, tvö sæti og mælitæki sem gagnast í rallakstri. í bílnum voru engin hljómflutningstæki eða annar munaður sem menn setja í samband við lúxuskerrur á borð við Porsche. Bíllinn er greinilega byggður upp sem rallökutæki, þó svo að hann sé að grunninum til götubíll og notaður sem slíkur af Jóni og konu hans. Ekki gera það! Því er ekki að neita að ýmsir höfðu orðið til þess að vará undir- ritaðan við að fara í reynsluakstur með Jóni. Hann væri góður bíl- stjóri en kynni ekki að hræðast og þeir sem ekki væru vanir að fara upp í mikið meira en sextíu kíló- metra hraða misstu sjálfsagt meðvitund af hræðslu ef þeir færu í rallakstur með Jóni. Undirritaður lét þetta ekki á sig fá heldur leit á fyrirtækið sem hluta af vinnunni sem honum bæri að inna af hendi. Hraustlega mælt! Strax og blaðamaður settist inn í Porsche-bílinn var honum gert að spenna belti sem ekki voru lík neinum venjulegum bílbeltum. Svokölluð ijögurra punkta belti sem njörvuðu þann spennta svo gersamlega niður í .sætið að hann gat sig varla hrært. Þá kom hjálm- urinn sem var svo gerðarlegur að engu var líkara en að sá sem inni í honum var væri gersamlega ein- angraöur frá umheiminum og að hann yröi ekki var viö það þó dín- amít spryngi á skallanum á honum. Ekki heyrðist mannsins mál Þessar varúðarráðstafanir virk- uöu mjög róandi á viðvaninginn sem gerði sig nú kláran í slaginn. „Er ekki allt í lagi?“ heyrði blaða-- maðurinn skyndilega hljóma innan úr hjálminum og gerði sér þá ljóst að hann var í talstöðvarsambandi við ökumanninn sem sat við hlið hans. „Jú, jú, allt í lagi.“ Bíllinn þaut í gang og þá varð undirrituðum ljóst hvers vegna þörf var fyrir talstöðvarsamband. Það heyrðist ekki mannsins mál inni í bílnum fyrir þórdrunum vél- arinnar. Vélin er aftur í í bílnum sem er afturhjóladrifinn og til aö létta ökutækið var ekkert aftursæti og því stutt í vélina. Þegar komið var út fyrir alfara- leið upp á Hafravatnsleið fór ökuþórinn að gefa örlítiö í. Sýndi hann vesælum blaðamanninum á nettan hátt hvemig rall færi fram. Bíllinn endasentist á veginum en Jón S. Halldórsson hafði fullkomna stjórn á ökutækinu. Það var eigin- legá ekki hægt aö verða verulega hræddur. Jafnvel þegar ökumað- urinn gerði tilraun, og það þrjár, til að komast yfir brú án þess að snerta hana eða flaug út í ísilagðan poll á hraða sem sjálfsagt var meira en hundrað kílómetra yfir leyfileg- an hámarkshraða varð blaðamað- Dægradvöl urinn ekki hræddur. Við hlið undirritaðs sat ökumaður sem greinilega vissi hvað hann var að gera. Sprakk á tveimur Á hraða, sem blaðamanni var tjáð af einhverjum að væri töluvert á annað hundruð kílómetrar á kiukkustund en sjálfsagt hefur ekki verið meira en sjötíu ef grannt er hugsað um umferðarlögin, sprakk á tveimur dekkjum á Porsc- he-bílnum, báðum hægri dekkjun- um. Jón hafði ekið yfir hvassa steina og dekkin þoldu það ekki. „Það er sprungið, sennilega á tveimur!" sagöi Jón og stöðvaði bílinn. Undirritaður haíði ekki orð- ið var við neitt og bíllinn lét betur að stjórn en þó sprungið hefði á afturdekki ökutækis hans á þrjátíu kílómetra hraða í Reykjavík. Það kom fljótlega í ljós að Jón hafði rétt fyrir sér. Sprungið hafði á tveimur hjólum á einum og sama steininum. Iðulega skipt um dekk Jón S. er snöggur að skipta um dekk. Tvö sprungin dekk eru ekk- ert tiltökumál enda hefur hann skipt um dekk á Porsche-bílnum oftar en meðalmaður þarf að gera á stuttu æviskeiði sínu þó aðeins séu liðnir nokkrir mánuðir frá því að Jón festi kaup á bílnum. Nú voru komin sterkari og traustari dekk undir bílinn og því ákveðið að reyna að láta hann fljúga örlítið. Ekið var að Gufunesi og á leiðinnl milli Gufuness og Korpúlfsstaða var prýðispollur sem gott var að fljúga að og lenda í. Ljósmyndarinn var reiðubúinn á sínum stað, blaðamaðurinn kirfilega negldur niður í sæti sitt og svo var lagt af stað. Þetta var ótrúlega skemmtilegt! Eftir fjórðu tilraunina, þegar ljós- myndarinn var loks búinn að ná mynd sem honum líkaði, sagði hann: „Láttu nú blaðamanninn verða hræddan!" Jón S. sagði að það væri tæpast markmið hans í lífinu að hræða fólk en hann skyldi þó reyna. Eftir eina ferð tii viðbótar var undirrit- aður jafngiaðhlakkalegur og áður og hætti Jón þá að reyna að hræða hann. Það sem Jón ekki vissi var hversu góður leikari undirritaður var og að hann gat falið hræðsl- ustunurnar með hljóðum sem gátu líkst hlátri. Fjári skemmtilegt! Um þessa staðreynd veit sem bet- ur fer enginn ennþá og ég held helst 'að Jón S. hafi undirritaðan í huga ef aðstoðarmaðurinn hans skyldi forfallast. En guð forði okkur frá þvi. Enn hugsar undirritaður um brýr sem farið er yfir án þess að snerta þær, 90 gráðu beygjur sem teknar eru í lausamöl án þess að hraðinn sé færður mikið niður fyrir hundrað- ið (að því er sagt er) og ísilagðir drullupollar sem lent er ofan í á 180 kílómetra hraða (sjálfsagt ekki nema svona um 90 kílómetra) og hann getur ekki að því gert að hann hugsar: „Ja, þetta var bara skemmtilegt, fjandi skemmtilegt!“ -ATA Blaðamaður kemur hálfskelkaður en um leið heillaður út úr rallbílnum og ökumaðurinn, Jón S. Halldorsson, hjálpar honum út. DV-myndir KAE Porsche billinn á fleygiferð á malarvegi i nágrenni Reykjavíkur. Kepp- endur eru vel varðir með öflugum bílbeltum, hjálmum og veltigrindum.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.