Dagblaðið Vísir - DV - 02.11.1988, Side 16

16
MIÐVIKUDAGUR 2. NÓVEMBER 1988.
Spumingin
Hvernig fannst þér norska
myndin um Svívirtu börnin
sem sýnd var á sunnudag?
Þetta er áhugaverð og tímabær um-
ræða. Það er þörf á að vekja athygli
fólks á þessu.
Kristín Guðmundsdóttir húsmóðir:
Þetta var alveg hræðileg mynd en
nauðsynleg.
Grimur Grimsson lögregluþjónn: Það
er fuU ástæða til þess að ræða þessi
mál. Myndin var mjög merkileg og
sláandi.
Glódís Gunnarsdóttir húsmóðir:
Hræðileg mynd en samt athyglis-
verð. Mjög tímabær umræða.
Rut Stephens húsmóðir: Hræðileg
mynd. Þaö eiga að vera miklu þyngri
refsingar fyrir svona brot.
Bima ögmundsdóttir, starfsstúlka á
elliheimili: Hrikaleg mynd. Ég trúði
þvi varla að þetta gæti verið satt.
Lesendur
Hömrum á gæðum fiskafurðanna:
Kunnum við ekki
á markaðinn?
Rúnar hringdi:
Ég var að sjá lesendabréf í DV í
dag (31.10.) frá Á.R. undir fyrirsögn-
inni „Verðmætt hráefni". Þar er
rætt um fiskinn okkar og þá gæða-
vöru sem hann á aö vera. - Flestir
munu vera sammála um þetta.
Mér datt í hug, eftir að hafa heyrt
fréttir sjónvarpsins í gærkvöldi þar
sem lesin var upp úr bandarískum
blöðum frásögn um mengun sjáv-
arins þar við strendur og aðvörun
til fólks að gæta að hvað það borðar
er það neytir fiskmáltiða, að nú
væri tækifæri fyrir íslenska fisk-
seljendur að láta heldur betur til
sín taka hvað varðar kynningu á
þeirri gæðavöru sem íslenskur
fiskur er.
Eins og Á.R. segir í bréfinu fmnst
mér það skjóta skökku við að hin
íslensku fyrirtæki á fiskmörkuð-
unum í Bandaríkjunum virðast
kyngja því og láta gott heita þegar
þeim er tilkynnt um verðlækkun á
fiski. Svo vel þekki ég markaðsmál
í Bandaríkjunum • að ég veit að
Bandaríkjamenn eru mjög „hreyf-
anlegir" í öllum þeim málum, eru
ýmist að fara fram á hækkun eða
lækkun verðs, allt eftir því hvorum
megin borðsins viðkomandi fyrir-
tæki eru.
Það er algengt að bandarísk fyrir-
tæki sem seljendur fari skyndilega
fram á hækkun verðs, einfaldlega
til að „þreifa fyrir sér“ um hækkun
án þess að endilega sé reiknað með
að hún fáist, ef kaupendur eru nógu
staðfastir. - Eins er meö bandarísk
fyrirtæki sem kaupendur að þau
hafa gjarnan frumkvæði í þá átt
að tilkynna skyndilega að þau
kaupi ekki viðkomandi vöru nema
hún verði lækkuð svo og svo mikið
í verði.
Þá er það auðvitað gagnaðilans
að fara á fund þessara fyrirtækja
og standa fast á sínum hagsmunum
og það er einmitt það sem hin
bandarísku fyrirtæki reikna með.
Ég er hræddur um að við íslending-
ar höfum ekki þjálfun í þessum
málum og látum því oftar en ekki
undan hinum skyndilega kröfum
um verðlækkun - eða verðhækkun
til kaupenda hér-jafnskjóttogþær
berast. - Núna er einmitt rétti
tíminn til að hamra á gæðum ís-
lenska fisksins á meðan talið um
mengun sjávar og sjávardýra við
strandlengju Bandaríkjanna er í
hámarki.
Höfum við íslendingar ekki nægilega þjálfun í markaðsmálum vestra?
Stertimennska hjá ráðherrum
Stefán Ólafsson skrifar:
Mér finnst nýja ríkisstjómin ekki
sú gæfulegasta sem hér hefur sést.
Auk þess sem hún hefur nú lítið af-
rekað enn, hvað sem síðar veröur,
þá er eins og sumir ráðherranna
hafi á sér yfirbragð oflátunga, jafnvel
stertimennsku og tala eins og þeir
séu þegar komnir á toppinn á vin-
sældalista stjómmálanna. - Þeir láta
sem mikið sé í bígerð, beija sér á
brjóst og ýmist setja fram hótanir eöa
loforð sem allir \dta að ekki er hægt
að standa viö.
Það sem stendur þó upp úr umræð-
unni þessa dagana er fjárlagahallinn
hjá ríkissjóði og um hann deila ráð-
herrar innbyrðis. Þegar þeir eru
orðnir þreyttir á þrefinu sín á milli
Dýrir hljómleikar:
Mismunun
við miðasölu
Danskur áhugamaður hringdi:
Nú era framundan hljómleikar
með Kim Larsen á Hótel íslandi
og verða þeir haldnir bráölega.
Hafin er sala aðgöngumiöa eða
pantanir á þeim teknar. Það sem
mér finnst vera ósanngjamt er
aö eingöngu þeir sem ætla að
borða fá frátekna miöa símleiðis.
- Hinir sem ekki ætla að borða
verða aö koma á staðinn og kaupa
síná miða við innganginn.
Svona tónleika ætti bara að
halda í stóram sal þar sem fólk
kemur nú aðallega til að hlusta á
tónlistina en vill ekki endilega
borða í leiðinni. Verðið er líka
það hátt fyrir aögang að tónleik-
unum einum, 2.200 krónur, að
þaö er ekki á allra færi að sækja
nema tónleikana sjálfa. Að kaupa
miöa á hvort tveggja, tónleikana
og kvöldveröinn, og greiða 4.500
krónur er mér t.d. algjörlega of-
viða og því finnst mér að allir
ættu aö sitja við sama borð að því
er varðar miöapantanir á þessa
tónleika.
skella þeir skuldinni á fyrrverandi
ríkisstjóm, „ríkisstjóm Þorsteins
Pálssonar" eins og slagorðið hljómar
dag eftir dag. Vita þó sem er að innan
ríkisstjórnarinnar situr sá er öllu
getur svarað, sjálfur fiármálaráð-
herra fyrri stjórnar!
En auðvitað er fyrri ríkisstjórn
ekki alsaklaus af hallaaukningu, en
það á bara einnig við um allar aðrar
ríkisstjórnir, allt frá „nýsköpunar-
stjórn" íhalds og komma, rétt eftir
stríðslok. Sú stjóm byrjaöi og gaf
fordæmi um sóun gjaldeyris (eyddi
öllum gjaldeyrisvarasjóði og Mars-
hall-aðstoð á skömmum tíma). Síðan
hefur það verið venja allra íslenskra
ríkissfiórna að eyða, ekki afla fiár.
Og nú fara ráðherrar mikinn og
Ámundi Loftsson hringdi:
Stendur umboðsmaður Alþingis
vörð um hagsmuni alþýöunnar - eða
stjórnsýslunnar?
Hver voru tildrög þessa embættis og
hver átti hugmyndina og fram-
kvæmdi hana?
Hvers vegna heitir embættið „Um-
boðsmaður Alþingis“ en ekki t.d.
„fólksins" eða eitthvað í þá veru?
Aö hve miklu leyti eru niðurstöður
umboðsmanns Alþingis bindandi?
Er ekki embættið of tengt sfiórnsýsl-
unni til þess að hægt sé að bera til
þess fullkomið traust?
I bók sem kom út í fyrra eftir þekkt-
an lögfræðing er hlutleysi Hæstarétt-
ar dregið í efa þegar ríkisvald á í
hlut. - Er ekki enn auðveldara fyrir
segja tíma til kominn að „taka á“.
Einn vill gera átak í samgöngumál-
um. Hans verk er nú enn sem komið
er aðeins fólgið í því að minnka ör-
yggi í samgöngum meö því að leyfa
ekki þyggingu varaflugvallar hér.
Annar ætlar að gera átak i mennta-
málum með því að ryðja öllu af sínu
borði, eins og hann kemst að orði,
og láta málin út til fólksins, kennar-
anna og barnanna. Þar telur hann
málunum best komið! - Sá þriðji vill
vera allt í öllu og ætlar aö kenna fólk-
inu sparsemi með því að taka allt af
því. Það er einfold aðgerð og fljót-
virk. - Já það er ýmislegt sem vantar
hér, en þó ekki stertimennskuna hjá
sumum ráöherrunum.
ríkisvaldið að ráða við eitt svona lítið
embætti og fá þær niðurstöður sem
því era hagstæðar?
Hvernig væri að koma á fót eins kon-
ar „réttargæslu alþýðu" gagnvart
stjórnsýslunni og að helstu samtök
alþýðunnar svo sem ASÍ, BSRB,
Stéttarsamband bænda o.fl., o.fl.
hefðu þar frumkvæðið og veittu fólki
aðstoð við að leggja mál í hendur
slíkra aðila? - Niðurstaða þess jafn-
gildi þá dómi.
Er til sá maður sem trúir því að
stjórnsýslan yrði hrifin af slíku fyrir-
komulagi?
Þekkir þú, lesandi góður, marga
sem hafa náö fram rétti sínum gagn-
vart kerfinu? - Viö skulum hugleiða
þetta.
Góð sunnu-
dagsdagskrá
sjónvarps
Pétur Jónsson hringdi:
f gærkvöldi brá svo við að dag-
skrá ríkissjónvarpsins var með
þeim ágætum aö forsvarsmenn
þess eiga þakkir skildar. Sann-
leikurinn er nefnilega sá að
sunnudagsdagskrár að kvöldi til
hafa ekki verið upp á marga fiska.
Stundum hefur þó veriö þar þátt-
ur og þáttur sem horfandi hefur
verið á.
Nú bregður svo viö að á sunnu-
dagskvöldum verða, a.m.k. um
nokkurt skeið, tveir þættir sem
fullyrða má að höföi til margra
áhorfenda, jafnt yngri sem eldri.
Annars vegar þátturinn Matador,
sem er nýr framhaldsmynda-
flokkur í mörgum þáttum og lýsir
ýmsum atburðum i lífi fiöl-
skyldna í litlu þorpi í Danmörku,
allt frá árinu 1928. Hins vegar eru
þættimir Feður og synir, þýski
myndaflokkurinn sem gerður er
fyrir enskumælandi markaö með
úrvalsleikurunum Burt Lancast-
er og Julie Christie og frábærum
þýskum leikurum.
Vonandi auðnast sjónvarpinu
að halda áhorfendum fóngnum
með svona frábæra sjónvarpsefni
á meðan Stöð 2 sýnir á sama tíma
vandamálamyndir um klám og
ofbeldi sem eiga ekki erindi við
þorra landsmanna sem sjón-
varps- og afþreyingarefni á
sunnudagskvöldi.
Ingvi Hrafii í DV:
Svar frá Stefáni
Stefán Valgeirsson skrifar:
í tilefni af viðtali sem DV birti
við Ingva Hrafn, fyrrum frétta-
sfióra, um síðustu helgi vil ég
svara með þessum línum:
Ingvi Hrafn er íhaldsmaður
auðhyggjunnar strengjabrúða.
Uppspuni er allt hans þvaður.
Ætli hann bæti Davíðs skrúöa?
Hringiö í síma
27022
milli kl. 13 og 15 eða skrifið.
Til umhugsunar fyrir ASÍ og fleiri:
Er hægt að treysta
umboðsmanni Alþingis?