Dagblaðið Vísir - DV - 27.12.1989, Page 18

18
MIÐVIKUDAGUR 27. DESEMBER 1989.
Spumingin
Hvað ætiarðu að gera
á gamlárskvöld?
Jón Otti Gíslason: Ætli ég veröi ekki
heima í faömi fjölskyldunnar.
Guðrún H. Guðlaugsdóttir: Ég verö
heima.
Kristján Sigmundsson: Ég reikna
með aö vera heima meö fjölskyld-
unni.
Arnheiður Ingjaldsdóttir: Ég veit það
ekki ennþá því ég er ekki búin aö
ákveöa þaö. Ætli ég veröi ekki með
vinkonum mínum.
Hafdis Svavarsdóttir: Ég ætla aö vera
í sveitinni og hafa það rólegt og
skemmta mér.
Margrét Þorgeirsdóttir: Ég ætla að
fagna nýju ári á hefðbundinn hátt.
Lesendur
Á samkomu siðferðisskortsins:
þessum þingmönnum þjóöarinnar,
en hrífi áhugamenn um pólitík með
sér í einhvern hugarheim uppfullan
af andstööu og karpi um þau mál sem
fólk telur að skipti svo miklu máh í
daglegri afkomu, þá finnst mér vera
um svo mikinn siðferðisbrest að
ræöa hjá þessari valdamiklu stofnun
sem Alþingi er, að ekki verður við
unað.
Auðvelt er að nefna mörg dæmi um
svona athæfi en óþarft að nefna
nema það nýjasta, þegar stofnunin
setti niður svo um munar og varð tU
þess að forsætisráðherra sá sérstak-
lega ástæðu til að harma skrípaleik-
inn, þegar hann var inntur eftir áliti.
Einnig mætti bæta við máli sem
nú nýlega hefur verið blásið út sem
eitt mikilvægasta máhð í augnablik-
inu, það að ræða þurfi og komast að
niðurstöðu um afstöðu Alþingis til
EFTA/EB viðræðnanna, og var látið
Uggja að því að hún yrði að liggja
fyrir áður en utanríkisráðherra
mætti á viðræðufundi erlendis þann
19. þ.m. - AUt var það hjóm eitt þeg-
ar til þurfti að taka, ekkert lá á og
fundurinn var haldinn, án þess að
Alþingi ræddi málið til fulls! Og verð-
ur Uklega geymt þar tU þing kemur
saman á ný.
Hvað getur gert landsmenn frá-
hverft virðingu fyrir löggjafarsam-
komunni, ef ekki sá siðferðisbrestur
sem lýsir sér í máUlutningi af þessu
tagi. - Er Alþingi þá nokkuð annað
samkoma siðferðisskortsins?
Einar Árnason skrifar:
Eftir einhverja þá mestu rimmu
sem við höfum séð úr sölum Al-
þingis á seinni árum og eftir að þing-
menn hafa hver um annan þveran
gert þessa samkundu, sem stundum
er kölluð löggjafarsamkoma þjóðar-
innar, en er ekkert annað en eins
konar samkoma siðferðisskortsins í
sinni einfóldu mynd - að athlægi,
hefur nú allt fallið þar í ljúfa löð á ný.
Menn eru farnir að draga í land
með fyrri heitingar og sjálfstæðis-
menn sækja fundi á ný - einnig í
sameinuðu þingi undir forystu Guð-
rúnar Helgadóttur. - Ég spái því að
samkvæmt venju megi svo sjá þing-
menn heilsast og óska hver öðrum
gleðilegra jóla með faðmlögum, koss-
um og tilheyrandi.
Já, er það ekki einkennilegt, hvern-
ig leikið er á strengi kjósenda og þeir
látnir halda að á Alþingi sé talað í
alvöru og menn meini það sem þeir
segi? Ég er þeirrar skoðunar og
áreiðanlega margir aðrir (því það eru
ekki allir svo skyni skroppnir að
þeir sjái ekki gegnum vefinn), aö á
Alþingi fari fram sú stórkostlegasta
blekking, sem höíð er í frammi á
opinberum vettvangi hér á landi.
Og ef þetta skyldi nú vera rétt, að
þeim sé ekki eins leitt og þeir láta,
„Er það ekki einkennilegt hvernig leikið er á strengi kjósenda?" segir m.a. í bréfinu. - Forseti Sameinaðs þings
les því pistilinn i jólaönnunum.
AIK í Ijúfa löð á ný
Óskar
hringdi:
Laugardaginn 16. des. sl. tóku 9
manns sig saman og leigðu flugvél
frá Arnarflugi fyrir leiðina Reykja-
vík-Egilsstaðir-Reykjavík. Fólkið
ætlaði að vera við jarðarfór á Seyðis-
firði og átti véhn að bíða á meðan.
Eftir langt flug til Egilsstaða fór svo
að vélin gat ekki lent vegna dimm-
viðris, sem skall á skömmu fyrir
lendingu, og varð því að snúa við
aftur til Reykjavíkur. Þar var lent í
slæmu veðri eftir um 3 tíma flug
(fram og til baka).
Það sem merkilegast var við þetta
allt var það að þegar fólkið kom til
baka á skrifstofu Arnarflugs á
Reykjavíkurflugvelh var því endur-
greidd öll upphæðin sem það hafði
greitt fyrir leigu á flugvélinni.
Þetta kalla ég meiri háttar þjónustu
og velvilja. Haukur Sigfússon og
starfsfólk Arnarflugs, hafið þið bestu
þakkir fyrir. - Það má vel koma fram
sem vel er gert.
Flugferðin endurgreidd
Þórarinsson, Seyðisfirði,
Lofað upp í ermina á Stöð 2:
„Allt eftir ör-
skamma stund“
m ■■ u
Þognin
Einar G. Pétursson skrifar: í greininni var ekki nefnt einu orði,
í DV þriðjudaginn 19. desember á hverju dómarar byggja eínkum
sl. birtist grein eftir Guðstein Þehg- úrskuröi sína um fjárræðissvipt-
ilsson lækni undir heitinu „Til ingu. Eftir því sem ég veit best veit
varnar öldruðum". Er þar hreyft eru það læknisvottorð, dómar fag-
íhugunarverðu máh, þ.e. þegar manna um andlegt ástand viökom-
gamalt fólk er svipt hárforræði. - andi,ogerfátítt,að mennséusvipt-
Slík mál eru eðlilega mjög erfið og ir fjárforræði án læknisvottorðs.
viðkvæm enda er þessari aðgerð Er rétt að minna á frétt, sem birt-
ekki beítt og á ekki að beita fyrr en ist i Morgunblaöínu 24. ágúst 1989,
i fulla hnefana. þar sem getið er dóma yfir konu
í greininni er nokkuð rætt um fyrir að svíkja stórfé af gömlum
dómara og gerðar kröfur til „að manni. í því máh er talað um „um-
þeir geti gripið til eigin dómgreind- sagnir þriggja geðlækna og sál-
ar, ef á þarf að halda." fræðinga". I grein sinni um íjár-
Ekkierætluninaðverjalögfræð- ræðissviptingu hefði læknirinn
inga og dómara en ástæðan fyrir' ekki átt að sleppa að nefna læknis-
þessari athugasemd er ÞÖGNIN. - vottorð.
Verömunur á könfekti:
Það íslenska
er dýrast
Stöðvarhlustandi skrifar:
Það finnst mér afar einkennileg
skilgreining hjá þessari sjónvarps-
stöð, sem mér finnst annars vera
fjári góð og oft með eina efnið sem
horfandi er á í sjónvarpi, að þulimir
skuli ávallt, að loknum fréttalestri,
telja upp það sem á eftir kemur en
standa svo ekki viö að sýna það í
þeirri röð sem það er talið upp.
Það er þó ekki það versta, heldur
hitt að fréttamenn eða þulirnir segi
alltaf aö það sem á eftir fréttunum
sé komi eftir örskamma stund. Þettá
er orðiö að fóstum vana hjá Val-
gerði, sem hefur það sem fasta setn-
ingu aö segjameð bros á vör „... allt
eftir örskamma stund“! Þetta stenst
svo hvergi og alls ekki núna fyrir
jólin, þegar allt er uppfullt af auglýs-
ingum.
Annars er Stöð 2 sú afþreying sem
ég vildi ekki missa af og geri heldur
ekki, svo lengi sem hún starfar. Það
er ahtaf eitthvaö sem freistar manns
og fréttirnar þar eru orðnar mjög
góðar og eftir þær þarf maður ekki
á öðrum sjónvarpsfréttum að halda
það kvöldið - nema þá ef eitthvað
spennandi kemur í lok fréttanna -
„allt eftir örskamma stund“.
Erla hringdi:
Ég var að kaupa konfekt núna fyr-
ir jólin og fór í verslun sem seldi
úrval mismunandi tegunda, inn-
lendra sem erlendra. Verðsaman-
burður er orðinn manni tamur nú á
þessum síðustu og verstu tímum og
því tók ég mér tíma til að skoða teg-
undir og bera saman. - Það sló mig
eiginlega út af laginu að komast að
því að íslenska konfektið var mun
dýrara en það erlenda.
Sem dæmi að taka skoðaði ég ýmsa
400 g kassa. íslenskt konfekt var á
verðbilnu rétt yfir 700 krónum, 723,
745 og þar í kring. Erlent konfekt,
t.d. Silhouette og margar fleiri teg-
undir þýskar, á kr. 325 krónur. Allt
í 400 g kössum. - Þetta er næstum
óþolandi og maöur getur orðið argur
yfir því að sjá erlent konfekt slá hinu
íslenska svona hrikalega við í verði.
Það er eitthvað meira en lítiö að
hér hjá okkur þegar næstum hvað-
eina sem hér er framleitt er oft um
helmingi dýrara en sambærileg vara
erlend. Ég vil hins vegar taka fram
að mér finnst íslenskt konfekt það
langbesta sem til er en þegar verð-
munurinn er orðinn svona ofboðs-
legur þá bara getur maður ekki sam-
visku sinnar vegna annað en keypt
það ódýrara. 0
En.þetta verður að fara að rann-
saka betur ef við ætlum ekki að
leggja íslenskan iðnað í rúst. Hvað
er það sem veldur þessu? Eru álögur
og skattheimta svona gífurleg á
þennan rekstur? Er álagningin frá
framleiðanda og hjá smásala svona
óhófleg? Eru vinnulaunin orsök
þessa háa verðs? - Eða eru innkaup-
in svona ótrúlega hagstæð á erlend-
um vörum? Spyr sá sem ekki veit,
en það væri fróðlegt aö komast að
hinu sanna.