Dagblaðið Vísir - DV - 27.03.1990, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 27. MARS 1990.
Spumingin
Telurðu ísland
mengað land?
Jón Eldon múrari: Já, ég tek sem
dæmi fjörumar og rollumar á
Reykjanesinu.
Steindór Karvelsson sölumaður: Það
er töluverð mengun hér í Reykjavík,
aðallega vegna bílaumferðar.
Elísabet Anna Finnbogadóttir nemi:
Nei, bara í Reykjavik.
Sigríður Gylfadóttir nemi: Nei. Ég tel
ísland mjög hreint land.
I
Ragnar Sverrísson nemi:Nei, þaö
hugsa ég ekki.
\
Lesendur
Úrelt refsilög-
gjöf um klám
Ari skrifar:
Margir urðu forviða á dómi und-
irréttar í máli Jóns Óttars, sem
dæmdur var í háar sektir fyrir að
sýna nokkrar „bláar danskar" á
Stöð 2. Þeirra á meðal er Hannes
Hólmsteinn Gissurarson í grein
sinni mánudaginn 12. þ.m. Hann
segir að undirréttur hafi hvorki
þurft né átt að fella þennan dóm. í
fyrsta lagi gat hann talið að laga-
bókstafur sá sem kæran studdist
við væri úr gildi fallinn eins og svo
margt annað sem úreldist í áranna
rás.
Þessi skoðun Hannesar er samt
ekki alveg rétt. Það er ekki á valdi
dómstóla að fella lög úr gildi. í sam-
bandi við refsilög sem samrýmast
ekki nútímaviöhorfi er til önnur
leið. Hún er sú að ákæruvaldið láti
vera að ákæra menn tíl refsingar
fyrir brot gegn úreltum ákvæðum
laga.
Þessa leið völdu t.d. Svíar um það
leyti sem Danir afnámu svo að
segja allar refsingar gegn svoköll-
uðu „klámi“. Á þessum tíma fyrir
u.þ.b. 24 árum var markaðurinn í
Svíþjóð yfirfullur af alls konar
klámritum, þannig aö ákæruvaldið
gafst upp viö að sækja menn til
sakar fyrir úrelta refsilöggjöf. Ef
ákæruvaldið hefði reynt að hafa
hendur í hári allra lögbrjóta á
þessu sviði hefði það ekki sinnt
öörum alvarlegum afbrotum.
Svo lengi sem hið háa Alþingi
ekki sér ástæðu til að færa refsilög-
gjöf okkar á þessu sviði í nútíma-
legra horf þá er það einmitt þetta
sem íslenska ákæruvaldið á að
gera, nema um mjög alvarlegt klám
sé að ræöa, svo sem eins og ofbeldi
eða „sodomisma“ og þess konar
óþverra.
Aðferð Svía, sem bent er á hér
að framan, minnir á svipaða aðferð
sem dómsmálaráðherra beittí hér
fyrir allmörgum árum. - Allt til
ársins 1940 var framhjáhald refsi-
vert samkvæmt þágildandi hegn-
ingarlögum. Sennilega var fram-
hjáhald þá þegar fyrir þann tíma
orðið svo algengt að kærur fyrir
það afbrot voru orðnar svo tíðar
að dómsmálaráðherra, sem þá
hafði ákæruvaldiö í sínum hönd-
um, neitaði að gefa út ákæru.
Sömu aðferð á ákæruvaldið að
nota nú, nema í þeim undantekn-
ingartilfellum sem að framan
greinir. Þeir sem gæta eiga laga og
réttar í landinu gætu þá notað sinn
verðmæta tíma til að sinna öðrum
og alvarlegri málum. Allur sá tími
sem lögreglan og dómstólarnir
eyða í aö eltast við létt klám er
hrein sóun á opinberu fé - sbr.
„rassíuna" sem gerð var á mynd-
bandaleigunum fyrir 2-3 árum og
öll rann út í sandinn.
í sambandi við klámið verðum
við að gæta þess að engri bók hefur
enn verið þröngvað inn á nokkum
mann sem ekki vill lesa hana. Ekk-
ert kvikmyndahús getur heldur
neytt nokkurn mann tíl þess að sjá
mynd sem hann vill ekki horfa á.
Hver maður á rétt til þess að
ákveða hvaða bók hann vill lesa,
hvaða kvikmynd hann vill sjá, eða
hvaða myndir skoða.
Eigum við íslendingar að láta ein-
hverja sjálfskipaða siðapostula
ráða því hvað við eigum að lesa,
skoða eða horfa á og það á kostnað
okkar sjálfra? Hver getur orðið fyr-
ir skaða þótt hann kjósi að lesa
lýsingar á mannlegum athöfnum
eða skoða myndir af þeim? Það
væri þá helsta hættan aö „venju-
legt fólk missti alla löngun tíl kyn-
lífs,“ eins og Guðmundur G. Þórar-
insson alþm. hélt fram í grein í DV
nýlega eftir að hann haföi skoöað
fyrmefndar „bláar myndir" Jóns
Ottars. Ef svo reynist um allt
venjulegt fólk þá lýst mér ekki á
framtíð mannlífs hér á jörð.
Álafossstjómin:
Ráðherrar í forsvari?
Björgvin Guðmundsson skrifar:
Vegna hinna miklu erfiöleika og
að því er virðist óstjórnar í rekstri
Álafoss hefur verið rætt um að koma
þessu fyrirtæki til aðstoðar eina ferö-
ina enn. Ég furöa mig hins vegar á
því að ekki skuli rætt við stjómar-
menn fyrirtækisins. Þeir ættu þó að
hafa alla burði til að geta gefið ein-
hver svör við þeim spumingum sem
spurt er þessa dagana. - Aðeins for-
stjórinn hefur lítillega verið spurður
um gang mála. Hann er þó tiltölulega
nýkominn til starfa og ógöngurnar
hafa ekki skapast meðan hann var
forstjóri.
í fréttum í sjónvarpi fyrir nokkrum
dögum var rætt við forsætisráðherra
og svo iönaðarráðherra um vandann,
rétt eins og þeir rækju fyrirtækið.
Em ráðherrarnir kannski í forsvari
fyrir Álafoss. - Hvers vegna er ekki
talað við stjórnarformanninn, þann
sama og er í forsvari fyrir Flugleiðir
hf.? Eða fyrrverandi ráðherra
kratanna, eða forstjóra SÍS? Allt em
þetta menn í stjórn fyrirtækisins.
Þeir hljóta að vita hvað þeir ætla til
bragðs að taka. Til þess voru þeir
kosnir í stjórnina!
Er málið kannski bara það að menn
eru kosnir í stjórn svona fyrirtækja
til að þiggja launin en ekki til að taka
á sig ábyrgö? Mér sýnist einmitt
stjórn Álafoss vera dæmigerð fyrir
þess konar stjórn í fyrirtæki. Stjórn-
armennimir virðast ábyrgðarlausir.
Leggja ekkert af mörkum sjálfir en
vísa vandanum tíl ráðherranna, rík-
isins og alls almennings sem á að
borga brúsann. Líka stjórnarlaunin
- fyrir ekki neitt!
Þröngtum Aðalstöðina
Friðrik hringdi:
Ég hlusta mikið á Aðalstöðina. Á
morgnana t.d. er þessi stöð sú besta
að mínu matí og ólíkt betri tónlist
er þarna að finna en á hinum stöðv-
unum sem halda sig að mestu við
skarkalann - að vísu ekki rás 1 hjá
RÚV, þar sem einnig er fyrirtaks tón-
list, en þar er ekki rabbað um lífið
og tílvemna eins og á Aðalstöðinni.
Svo kemur vandamálið. Mér finnst
oft nokkuð erfitt að ná Aðalstöðinni
í útvarpstækinu þar sem hún er allt
að þvi klemmd á milli ríkisstöðv-
anna, rásar 1 og rásar 2- Það er allt
i
of þröngt um Aðalstöðina þarna á
FM metrabandinu. Hver skýringin
er veit ég ekki. Ég vona að það sé
ekki einhver meinbægni af hinu op-
inbera í upphafi að þrengja svo að
Aöalstöðinni að hún náist aðeins
með nákvæmri fínstíllingu. - Ja,
hveiju er ekki trúandi á opinbera
báknið?
Ég vona að þeir á Aðalstöðinni geti
fengið eitthvert annaö svið til að
senda út á. Það ætti ekki að vera
erfitt að finna rúm einhvers staðar
annars staðar en einmitt ofan í öðr- _
um útvarpsstöövum.
Vottorð fyrir glasafrjóvgun?
A. Baldvins skrifar: heyra. - Hver greiðir svo allan
Það hlaut að vera einhver karl- þann skaða sem af þeim verknaði
remba sem tekur svona upp í sig hlýst?
eins og M.G. gerir í greín í DV þann Ég vonast bara til þess að M.G.
16. þ.m. - í fyrsta lagi veit hann fari ekki að biðja biskupinn um
ekkert um hvað það er að ganga vottorð handa þeim sem vilja fá
meö barn í 9 mánuði og ég efast glasafrjóvgun. Þaö er litiö minnst
um að hann hafi hugsað svo ein- á hvort sú aöferö sé guöi þóknan-
staklega vel um börnin sín. - Ef leg.
hann þá á nokkur. Góðir hálsar, verið samkvæmir
íöðrulagihefðihonum veriðnær sjálfum ykkur og lofiö þeim sem
aðskrifauraalltofbeldiðsemkven- vilja eignast böm að eignast þau
fólkogbörnverðafyrirafnauðgur- og hinum sem ekki - ég endurtek
um og kynferðislega brengluðum ekki vilja eignast þau að ráða því
mönnum. Á þeim vettvangi taka sjálf.
fáir karlmenn til máls eða láta í sér

Hækkun bif-
reiðagjalda
Þórarinn Jónsson skrifar:
Vegna fréttar í Morgunblaðinu, þar
sem fram kemur að lagt hafi verið
fram stjórnarfrumvarp um 50%
hækkun bifreiðagjalds fyrir árið
1990, langar mig sem bifreiðareig-
anda og skattborgara að koma eftir-
farandi spurningum á framfæri til
íjármálaráðherra:
1. Telur ráðherrann, sem kennir sig
við félagshyggju, það vera láglauna-
fólki tíl gleði og ánægjuauka að þurfa
að borga 50% hærra bifreiðagjald í
ár þegar sýnt er að kaupmáttur þessa
fólks mun rýrna umtalsvert vegna
erfiðleika í efnahagslífi þjóðarinnar,
eins og ráðherra er að sjáífsögðu full-
kunnugt um?
2. Telur ráðherrann þaö vera mun-
að að eiga bíl nú þegar báðir foreldr-
ar þurfa að vinna úti til að eiga fyrir
lífsnauðsynjum og til að geta greitt
skatta og gjöld sem á þá eru lagðir
af ríki og sveitarfélagi?
Þetta fyrirkomulag kallar á aö fólk
þarf að eiga bifreið til að komast til
vinnu, keyra maka til vinnu og barn
á dagheimili - svo að dæmi úr dag-
lega lífinu sé tekið.
3. Telur ráðherrann það gott fyrir-
komulag að fólk borgi jafnháa upp-
hæð fyrir bifreið, hvort sem hún er
tvö hundruð þúsund króna eða
tveggja milljóna króna virði - ein-
ungis ef þyngdin er sú sama?
Lesendasíða DV hefur haft samband
við upplýsingafulltrúa fjármálaráð-
herra, Mörð Árnason, sem gekkst
fúslega inn á að senda svör við þess-
um spurningum til DV. - Þau verða
birt á sama vettvangi mjög bráðlega.