Dagblaðið Vísir - DV - 09.06.1990, Síða 10

LAUGARDAGUR 9. JÚNÍ 1990.
Einn af fjölmörgum sumarbústöðum sem hægt er að fá leigða hjá Ferðaþjónustu bænda. Gistiherbergi á einu sveitaheimilanna. Herbergið kostar 1500 krónur fyrir manninn.
íslendingar vilja í sveit
- segir Paul Richardsson, framkvaemdastjóri Ferðaþjónustu baenda
% _______
Paul Richardsson, framkvæmdastjóri Ferðaþjónustu bænda, segir að íslendingar séu að átta sig á þeim möguleikum sem boðið er upp á í sveitum
landsins. Sumarhús bænda eru til dæmis flest upppöntuð yfir háannatímann. DV-mynd Brynjar Gauti
„Ég var með bú í Mýrdal og var
með í þessari þjónustu bænda. Þegar
ég síöan var kosinn í stjórn byrjaði
ég að vinna hér og hef ekki sloppið
síðan," sagði Paul Richardsson,
framkvæmdastjóri Ferðaþjónustu
bænda, í samtali við DV. Paul er frá
Skotlandi en hefur búið hér á landi
í fimmtán ár. „Eins og aðrir útlend-
ingar sem hingaö flytja kvæntist ég
íslenskri konu,“ svaraöi Paul er
hann var spurður hvers vegna hann
hafi flutt hingað til lands. „Frá árinu
Í987 hef ég gegnt þessu starfi hjá
Ferðaþjónustunni og kann vel við
mig. Eg er því fluttur í bæinn og leigi
út jörðina."
Ferðaþjónusta bænda er orðið all-
viðamikið fyrirtæki. Eitt hundrað
tuttugu og fjórir bæir tengjast þjón-
ustunni sem annaðhvort bjóða upp á
gistingu í heimahúsi eða sumarhús.
Ferðaþjónustan hefur markaðssett
bæina og er með bókunarþjónustu. í
fyrstunni var þessi þjónusta hugsuð
fyrir útlendinga en dæmið hefur snú-
ist rið og íslendingar eru nú miklu
stærri hópur þeirra viðskiptavina
sem leita í bændahölliná. „Við leggj-
um orðið mikla áherslu á að þjón-
usta íslendinga, t.d. með því að hafa
hestaleigur víða um land. Hestaleig-
umar leigja ekki aðeins hesta heldur
fylgir fararstjóri og farið er í skipu-
lagðar ferðir með hópa.“
Mikil aðsókn hefur verið í sumar-
hús bændanna og nú er nánast allt
að verða upppantað mestu annavik-
umar. „Það er orðið erfitt að útvega
bústaði í júli því íslendingar vilja
mjög gjarnan notfæra sér þá,“ segir
Paul. „Verð fyrir bústað í eina viku
er 28 þúsund krónur. Mörgum finnst
það dýrt en þá miðar fólk við ieigu
stéttarfélaganna en þeir bústaðir eru
auðvitað mikið niðurgreiddir. Þetta
verð er mjög svipaðog hægt er að fá
bústaði á, t.d. í Bretlandi eða Frakk-
landi. Gisting í heimahúsi er 1500
krónur og það er mjög ódýrt,“ segir
Paul ennfremur.
Tungumálakennari,
síðan bóndi
Fyrstu árin á íslandi starfaði Paul
sem tungumálakennari i Mennta-
skólanum við Hamrahlíö og í Há-
skóla íslands. „Mig langaði að prófa
eitthvað annað en að vera í streit-
unni í borginni og þess vegna fluttum
við austur og hófum búskap. Jörðina
leigðum við af ríkinu en eigum sjálf
húsin. Ég bauð upp á stuttar hesta-
ferðir inn í dal eða niöur í fjöru að
Dyrhólaey. Við byrjuðum búskap í
Skaganesi í Mýrdal áriö 1982 en ég
hafði alltaf haft mikinn áhuga á
hestamennsku. Ég keypti nokkra
hesta en þessar ferðir voru ekki mik-
ill rekstur. Mitt aðalstarf var heima
við þýðingar og skriftir. Þegar fólk
kom fór ég út og í ferðir. Þetta var
eins og aukavinna í frístundum. Auk
þess var ég alltaf með kálfa og vita-
skuld heyjaði ég túnin. Þegar ég fór
að vinna meira í Reykjavík hætti ég
bústörfum og flutti hingað suður,"
segir Paul.
Umsvifin breyttust
„Ferðaþjónusta bænda er orðið
nokkuð gamalt fyrirtæki því fyrsta
markaðssetning hóst 1968. Þá var þaö
Flugfélag íslands sem sendi menn
um allar sveitir og skráði bæi með
gistingu. Það gerðist í raun ekki mik-
ið fyrr en árið 1980 en þá voru þessi
samtök stofnuð og starfsemin fór að
þróast rólega. Árið 1986 varð bænd-
um ljóst að þeir yrðu að finna sér
aukabúgrein. Nokkrar efasemdir
voru um ágæti loðdýraræktunarinn-
ar og þá fóru bændur að kynna sér
ferðaþjónustu betur. Áhuginn jókst
til muna hjá bændum ’86-’87 og mik-
il aukning varð á gististöðum á þeim
tíma. Þá breyttust einnig umsvif
þessarar skrifstofu og ekki nokkur
leið aö reka fyrirtækið áfram óbreytt.
Þegar ég byrjaði breyttum við um
aðferðir, t.d. lögðum við meira fjár-
magn í að kynna og markaðssetja.
Það fyrsta sem ég gerði var aö tölvu-
væða bókunarþjónustu og sölukerf-
ið. Einnig settum við upp kerfls-
bundið eftirlit. Við höfum skoðað alla
bæi og gert nákvæma skrá um hvert
herbergi, hvað tilheyrir þeim, hversu
stór þau eru og svo framvegis. Við
gerum miklar kröfur til þeirra her-
bergja sem boðið er upp á og fylgjum
þessu eftir. Núna eru tvær stúlkur
frá okkur á ferð um landið í úttekt,”
segir Paul.
Fylgstmeó
sveitastörfum
- Hefur fólk tækifæri að kynna sér
sveitastörfm, t.d. fara í fjós og sjá
hvernig mjaltir fara fram á meðan
það dvelur í sumarhúsi eða gistir á
sveitabæjum?
„ Já, það er vel hægt svo framarlega
sem um kúabú er að ræða. Þaö yrði
þá að skipuleggja það fyrirfram. Við
getum þó ekki leyft að fólk gangi í
sveitastörf eins og upphafleg hug-
mynd var vegna þess hve allt er orð-
ið vélvætt til sveita og ekkert pláss
fyrir óvant fólk.”
Paul segir að talsvert fleiri íslend-
ingar njóti þjónustu bænda í sumar
en í fyrra. „Við vorum búnir að selja
jafnmargar gistinætur í apríl sl. og í
lok vertíðar í fyrrasumar þannig að
aukningin er umtalsverð. íslending-
ar er farnir að átta sig á þessari þjón-
ustu og vilja ferðast um eigiö land.
Ég gæti trúað að utanlandsferðum
hefði fækkað og fólk feröist fremur
hér innanlands."
Einhverjum gæti þótt skrítiö að
Skoti sé að markaðssetja íslenska
sveitabæi en Paul Richardsson hefur
mikinn áhuga á íslandi og talar mál-
ið mjög vel. Einnig hefur hann gert
mikiö til að kynna ísland og Ferða-
þjónustu bænda í Bretlandi. Sú
kynning hefur aðallega beinst að
skólum og að hópar komi hingað til
lands utan mesta ferðamanna-
tímans. Þessi kynning Pauls hefur
tekist mjög vel og hafa þegar komið
stórir hópar. „Þetta eru nokkurs
konar þróunarverkefni í markaðs-
setningu og ég ef notfært mér sam-
bönd erlendis, t.d. með skólahópa.
Við fengum hingað menn frá stærsta
fræösluembætti Bretlands, Kent, en
ég þekki vel einn yfirmanninn þar.
Nú eru þeir að vinna að mjög viða-
miklu námsefni um ísland og ef það
gengur upp er það frábær möguleiki
til að fá hópa hingað frá Bretlandi.
Við gerum ráð fyrir að fá nokkra
hópa á næsta ári og enn fleiri á þar
næstu árurn,” segir Paul ennfremur.
Mikill Islendingur
Paul lærði íslensku í Háskólanum
en er ekki fyllilega sáttur við fram-
burð sinn. „Fyrir nokkrum árum
talaði ég án hreims en mér finnst aö
ég hafi misst heyrn er ég vann á
dráttarvélum og þyrfti þess vegna í
upprifjun í íslenskunni." Hann segist
þó vera orðinn íslendingur í sér og
hafi lítið með að gera aö flytjast héð-
an. „Mín sambönd eru í tengslum við
ísland og í starfmu hjá Ferðaþjón-
ustunni nýtist vel að ég er ekki ís-
lendingur. Áður en ég kom hingað
dvaldi ég tvö ár á Spáni og lærði
spönskuna einungis með því að vera
þar. Hins vegar gat ég ekki lært ís-
lenskuna með sama móti. En starfið
hér á vel viö mig. Ég hef kynnst
mörgum bændum og er handviss um
að Ferðaþjónustan á mikla framtíð
fyrir sér. Þetta er ennþá allt í upp-
byggingu og bændurnir enn að
greiða niður fjárfestingar vegna
þjónustunnar. Það er nefnilega heil--
mikið starf í kringum svona gisti-
staöi á sveitaheimilunum.”
-ELA