Dagblaðið Vísir - DV - 19.01.1991, Síða 29

i LAUGARÐAGÖRm 'RANOAR i9ðl.
3S3T
DV
Helgar popp
Pétur Kristjáns
stofnar
p.s. músík
Aramót eru sá tími sem margir
kjósa til aö breyta til í lífi sínu. Pétur
W. Kristjánsson notaöi síðustu ára-
mót til aö skipta um starf, kveðja
útgáfustjórastólinn hjá hljómplötu-
útgáfunni Skífunni og stofna nýtt
fyrirtæki. Að sjálfsögðu heldur Pétur
áfram að starfa viö tónlist sem fyrr
en á nokkuð öðrum vettvangi en áð-
ur.
„Aðalhlutverk þessa nýja fyrirtæk-
is verður að koma hugverkum ís-
lenskra höfunda á framfæri erlend-
is,“ segir Pétur. „Það verður millilið-
ur íslenskra dægurlagahöfunda'og
þeirra sem sjá um að velja tónlist
fyrir erlenda flytjendur.
„Fleira ætlum við að taka okkur
fyrir hendur,“ heldur Pétur áfram.
„Til sténdur að vinna í samvinnu við
hljómplötuútgáfuna Steina að út-
flutningi íslenskra listamanna á er-
lendan markað. Þá ætlum við að gefa
út plötur á innlendum markaði,
flytja inn erlendar plötur og fleira
stendur jafnvel til. Hins vegar eru
mál öll á því stigi að ekki er hægt
að greina nánar frá starfsvettvangi
fyrirtækisins að svo stöddu."
p.s. músík
Nafnið er hins vegar komið. Það
er p.s. músík skrifað með litlum stöf-
um. Ástæðan fyrir litlu stöfunum er
sú að merki fyrirtækisins er haft
neðst á bréfsefninu til að hægt sé að
Umsjón:
Ásgeir Tómasson
leika sér með skammstöfunina.
„Ástæðuna fyrir því að ráðist er í
stofnun p.s. músíkur má rekja til
Eurovision keppninnar í Zagreb í
fyrra," segir Pétur. „Góður árangur
hljómsveitarinnar Stjórnarinnar og
hugmyndir um útgáfu tónlistar
hennar erlendis urðu til þess að ég
kynntist mörgum starfsmönnum er-
lendra útgáfuréttarfyrirtækja sem
furðuðu sig á að ekki væri til hlið-
stætt fyrirtæki á íslandi. Sem dæmi
má nefna aö norskur eigandi útgáfu-
réttarfyrirtækis hefur sýnt lögum
Jóns Múla Árnasonar, sérstaklega
Vikivaka, mikinn áhuga og djass-
hljómsveit hans byrjar ávallt tón-
leika sína með þessu ástsæla lagi.
Þetta er aðeins eitt dæmi af mörgum
og þar sem áhugi fyrir íslenskri dæg-
urtónlist er mikill ætlum við nú aö
vinna markvisst að því að koma ís-
lenskum dægurlögum á framfæri við
erlend fyrirtæki sem sambærileg eru
viö p.s. músík. Þaö er að segja koma
fram fyrir hönd höfundanna sjálfra."
Erlendi draumurinn
Það er.gamall draumur íslenskra
tónlistarmanna að koma sér og verk-
um sínum á framfæri á erlendri
grund. Til þessa hefur liðsmönnum
Mezzoforte og Sykurmolanna tekist
það. Meðan Pétur W. Kristjánsson
söng með hljómsveitum á áttunda
áratugnum reyndu hann og fleiri að
ná fótfestu erlendis en án árangurs.
„Okkar stærstu mistök voru
kannski þau að viö vildum slá í gegn
og verða stjörnur. Og þótt margir
okkar væru vel frambærilegir söngv-
arar og hljóðfæraleikarar og hljóm-
sveitirnar góðar vorum við ávallt að
bjóða okkur fram á markaði þar sem
segja má að oiframboð hafl verið á
framúrskarandi hlj óðfæraleikurum,
söngvurum og hljómsveitum. Við
áttum hins vegar að leggja meira
kapp á að kynna tónlistina sjálfa,
hugverkin. Á því sviði er ég sann-
færður um að við hefðum náð góðum
árangri og enn er ekki of seint að
koma mörgum þessum lögum á
framfæri. Að vísu þarf í mörgum til-
fellum að útsetja þau og spila upp á
nýtt en góð laglína úreldist aldrei,“
segir Pétur.
Pétur fór nýlega á Midem-ráöstefn-
una í Cannes í Frakklandi til að
kynna nýja fyrirtækið og það efni
sem það hefur upp á að bjóða. En
hvaða efni?
„Ég hef að undanförnu rætt við
marga okkar fremstu lagahöfunda
og þeir eru flestir hverjir til í tusk-
ið,“ svarar Pétur. „Ég get nefnt sem
Pétur Kristjánsson: Full þörf fyrir islenskt útgáfuréttarfyrirtæki.
dæmi að sá höfundur sem mér hefur
þótt hvað bestur upp á síðkastið,
Eyjólfur Kristjánsson, er sá fyrsti
sem við gerðum samning við. Frá
honum tökum við með okkur lands-
lagið frá í fyrra, Álfheiði Björk, í
enskri útgáfu sem hefur alla burði
til þess að verða „landslag" í fleiri
löndum. En ég ítreka," bætir Pétur
Kristjánsson við, „að stofnun p.s.
músíkur er svo nýtilkomin að enn
er verið að móta stefnuna og binda
ýmsa lausa enda. Því verki verður
lokið nú á næstu dögum."
Aleinn steirin
- fyrra bindi æviminninga Bills Wymans, er komið út
Stone Alone er heitið á ævisögu
Bills Wymans, bassaleikara hljóm-
sveitarinnar Rolling Stones. ís-
lenska heitið gæti sem best verið
Einn steinn eða Aleinn steinn. Bók-
in kom út síöla árs í fyrra. Hún er
raunar fyrra bindi ævisögunnar.
Hið síöara kemur að öllu forfalla-
lausu út árið 1997.
Bill Wyman hefur alla tíð haldið
dagbækur. Þegar tölvutæknin
geröist aðgengileg almenningi
færði hann bækurnar inn á diska
og hefur því manna greiðastan að-
gang að svo til hverju sem er sem
varðar „vinnustaðinn" hans,
hljómsveitina The Rolling Stones.
Það var því tiltölulega létt verk fyr-
ir Wyman að skrifa ævisögu sína.
Þó tók hann sér nokkur ár í verkið
og ætlar sér sjö ár til að ljúka síð-
ara bindinu.
í fyrri hluta ævisögunnar fjallar
Wyman um sjöunda áratuginn.
Árin þegar The Rolling Stones var
að mótast og festa sig í sessi. Á
margan hátt voru það viðburðarík-
ustu ár liðsmanna hljómsveitar-
innar og sjálfsagt frá mestu aö
segja. Enda ætlar Wyman að koma
áttunda, níunda og hálfum tíunda
áratugnum fyrir í seinna bindi
sögu sinnar og hljómsveitarinnar
sem sögð er mesta og besta rokk-
sveit veraldar.
Bill Wyman á skrifstofunni. Honum sárnaði að fá aldrei að koma eigin lagasmiðum að.
Bill Wyman sagði í blaðaviðtali í
tilefni útgáfunnar að í bók sinni
væri ekkert slúður að finna. Þar
væri einungis skýrt frá staðreynd-
um. Hinir félagar hans í Rolling
Stones fengu ekki að lesa handritið
yflr fyrir útgáfuna og þar meö ekki
að breyta neinu. Hins vegar sagðist
hann sjálfur hafa þurft að breyta
ýmsu. Til dæmis varð óánægja
hans með einveldi Jagger/Richards
í hljómsveitinni full augljós svo að
hann varð að draga úr yfirlýsing-
unum.
í Stone Alone kemur berlega í ljós
aö Bill Wyman er ósáttur við að
hafa ekki fengið að semja neina
tónlist fyrir The Rolling Stones.
Honum varð fljótlega ljóst að hann
var ekki í náðinni og ekkert þýddi
að bjóða fram eigin tónsmíðar. Þeg-
ar frá leið varð Wyman ljóst að
best var að halda friðinn og láta
Jagger og Richards fara sínu fram.
Hann segir þó að sér hafi oft sárnað
að sín, Brians Jones og Charlies
Watts skyldi aldrei getið sem höf-
unda þegar þeir höfðu eytt löngum
tíma í að koma mynd á einhverja
lagahugmyndina>trá Jagger og Ric-
hards sem í fypstunhi var kannski
ekkert annað'en draslX
„Þessi sárindi komu ékki höf-
undalaunanna vegna,“ segir Wy-
man, „heldur var þarna aðeins um
það að ræða að fá viðurkenningu
fyrir að vera ekki bara bassaleikar-
inn í Rolling Stones heldur eiga
einhvern þátt í sköpuninni."