Dagblaðið Vísir - DV - 15.05.1991, Side 11

MIÐVIKUDAGUR 15. MAÍ1991.
11
Meiming
Háskólabíó - í ljótum leik: ★★ 'A
Ekki bara mafían
Horft á þegar lik vinar er fiskað upp úr höfninni. Sean Penn, Robin Wright og Gary Oldman
í hlutverkum sínum.
í New York er er alræmt hverfi sem geng-
ur undir nafninu Eldhús helvítis. Þar réðu
rikjum til skamms tíma alræmdir glæpa-
flokkar sem skipaðir voru írskættuðum
mönnum. írskir glæpamenn eru ekki eins
áberandi eða jafn voldugir og þeir sem til-
heyra ítölsku mafíunni, enda fjallar í ljótum
leik (State of Grace) að hluta til um valda-
töku mafíunnar í þessum borgarhluta.
Að öðru leyti fjallar myndin um fíölskyldu-
og vinatengsl innan írska glæpahringsins.
Terry Noonan (Sean Penn) kemur eftir
margra ára fíarveru á heimaslóðir. Þar hittir
hann fyrir vin sinn Jackie Flannery (Gary
Oldman) sem er einfaldur og miskunnarlaus
glæpamaður, en þykir þó ofurvænt um vini
og fiölskyldu. Hann tekur Terry opnum örm-
um og býður honum þátttöku í glæpaflokkn-
um sem bróðir hans, Frankie (Ed Harris)
stjómar. Áður en Noonan veit af er hann
orðinn þátttakandi í myrkraverkum flokks-
ins. Noonan er aftur á móti ekki í einu hlut-
verki eins og áhorfendur komast að. Þá eyk-
ur það spennuna í honum að hann endumýj-
ar kynni sín við æskuunnustu sína Kathleen
Flannery (Robin Wrigth) sem helst vill slíta
öll tengsl við bræður sína.
Það er dálítið erfitt að melta í ljótum leik.
Phil Jonaou tekst með góðri aðstoð aðalleik-
aranna að skapa áhrifamikla og sterka mynd
sem þó vantar frumleika. í langri mynd býð-
ur hann okkur upp á vel gerð atriði sem oft
hafa sést áður og áhrifin frá Guðföðurs-
myndum Francis Ford Coppola leyna sér
ekki, sérstaklega í dramatísku lokaatriði þar
sem uppgjörið fer fram. Þetta atriði sem sýnt
er í „slow-motion“ verður því miður of langt
með þeirri aðferð og missir að hluta til
marks.
Styrkur myndarinnar í ljótum leik liggur
í sterkum leik, sérstakiega þeirra Sean Penns
og Gary Oldmans sem fá einnig langmest til
Kvikmyndir
Hilmar Karlsson
að moða úr. Sean Penn þarf fiölbreytni í leik
til að skila persónunni á sannfærandi hátt
og það tekst honum. Það má kannski segja
um hann eins og Gary Oldman að þeir séu
orðnir sérfræðingar að leika þau hlutverk,
sem þeir leika, en það þarf kunnáttu til að
vel takist. Jackie í meöfórum Oldmans er
bæði barnalegur og ógnvekjandi. í raun barn
sem ekkert hefur þekkt nema ofbeldi. Það
er fyrirferð í leik Oldmans sem skilar sér vel.
í minni hlutverkum eru Ed Harris og Rob-
in Wright. Wright fer vel með hlutverk Kat-
hleen sem lendir á milli tveggja aðila sem
báðir vilja höndla með hana. Viðbrögð henn1
ar í lokin eru skiljanleg. Hún hreint og beint
lokar fyrir dyr og skilur alla eftir úti, hvort
sem hún elskar þá eða hatar. Frank Flann-
ery er kannski sú persóna sem einna verst
kemst til skila. Harris finnur sig greinilega
ekki í hlutverkinu og það stendur í raun aldr-
ei sú ógn af persónunni sem gefið er til
kynna.
Phil Jonaou, (U2: Rattle and Hum) sem
aðeins er tuttugu og átta ára, nær ekki alveg
að gera áhrifamikinn söguþráð að mikilli
mynd. Eins og áður sagði hefur hann orðiö
að leita í smiðju annarra leikstjóra eftir hug-
myndum sem hann að vísu vinnur vel úr.
Úr verður kvikmynd sem er góð í einstaka
atriðum en verður fyrst og fremst minnis-
stæö vegna afreka leikaranna.
í LJÓTUM LEIK (STATE OF GRACE)
Leikstjóri: Phil Jonaou.
Handrlt: Dennis Mclntyre.
Tónlist: Ennio Morricone.
Aðalhlutverk: Sean Penn, Ed Harris, Gary Oldman
og Robin Wright.
Deborah Harry And Blondie - The Complete Picture:
The Rolling Stones - Flashpoint:
Hin gömlu kynni
gleymast ei
í dægurtónlist síðari hluta áttunda áratugarins voru sterkar andstæð-
ur. Annars vegar diskóið, danstónlist sem hóf diskótekin til vegs og
kannski einhverrar virðingar líka sem aðalskemmtistaðina á Vestur-
löndum. Hins vegar hljómaði nýbylgjurokkið hrátt og frumstætt. Báðar
þessar tískubólur höfðu mikil áhrif á tísku og lífsstíl svo að nokkuð sé
nefnt. Hins vegar hjöðnuðu þær þegar tímar liðu eins og flestum bólum
er tamt.
Blondie var ein af nýbylgjusveit-
unum sem náðu miklum vinsæld-
um. Þó var hljómsveitin ekki
dæmigerð sem slík og náði til dæm-
is mun betur til fíöldans en sveitir
eins og Clash, Buzzcocks, Damned
og fleiri. Sumir vilja jafnvel ekki
flokka Blondie með nýbylgjusveit-
um en því verður ekki á móti mælt
að hún tók út þroskann með Romo-
nes, söngkonunni Patti Smith og
fleiri framvörðum bandarísku ný-
bylgjunnar um miðjan áttunda ára-
tuginn.
Fyrst og fremst átti Blondie vin-
sældir sínar söngkonunni Debbie
Harry að þakka. Lengst af var líka
tahð að hljóðfæraleikararnir í
hljómsveitinni væru aðeins undirleikarar söngkonunnar. Þeir féllu algjör-
lega í skuggann og það varð raunar banabiti hljómsveitarinnar.
Á The Complete Picture eru velflest þekktustu lög Blondie allt frá Den-
is til Rapture. Þá eru þar einnig nokkur lög af sólóplötum Debbie Harry.
Debbie Harry, hefur ekki gengið
sem best sem sólósöngkonu.
Hljómplötur
Ásgeir Tómasson
Hún er reyndar búin að leggja gælunafninu og vill nú láta kalla sig De-
borah. Hins vegar er hætt við að henni gangi illa að láta það festa sig í sessi.
Ferill Debbie Harry tekur af öll tvímæli um mikilvægi annarra liðs-
manna Blondie á sínum tíma. Eftir að hljómsveitin leystist upp hefur
henni gjörsamlega mistekist að vekja á sér athygli sem söngkonu. Hins
vegar gleymast seint lög eins og Sunday Girl, The Tide Is High, Heart
Of Glass og Call Me svo að nokkur séu nefnd.
Tíu ár eru nú liðin síðan safnplatan The Best Of Blondie kom út. Þaö
var því fyllilega kominn tími á aðra. á The Oomplete Picture eru allir
stærstu smellir hljómsveitarinnar. Til viðbótar fáum við svo nokkur lög
af sólóplötum Deborah Harry. Það var gaman að renna yfir The Comp-
lete Picture, það er að segja Blondiehlutann, og rifía upp gömul kynni.
Því miður verður hinn hlutinn að flokkast sem uppfylling og er áheyrileg-
ur í samræmi við það.
Góður minjagripur
Um sex milljónir komu til að heyra og sjá hljómsveit-
ina The Rolling Stones á síðasta hljómleikaferðalagi
hennar. Ferðin hét reyndar tveimur nöfnum, fyrst
Steel Wheels og síðan Urban Jungle. Segja mætti mér
að þorri þessara sex milljóna taki Flashpoint tveimur
höndum sem vel heppnuðum minjagrip um tveggja
klukkutíma ánægjustund með frægustu og að margra
mati bestu rokkhljómsveit heimsins.
Bróðurpartur Flashpoint, fíórtán lög, er tekinn upp
á fyrrnefndri hljómleikaferð. Tvö lög eru síðan ný af
nálinni og áður óútgefin og þá er aðeins ógetið svolít-
ils búts af laginu Continental Drift sem fékk að hljóma
sem síðasta lag áður en hljómsveitin geystist fram á
sviðið í hljómleikaferðinni sem fyrr var getið.
Hljómplötur
Ásgeir Tómasson
Alls taka þessi sextán lög og búturinn að auki um
klukkutíma og kortér í flutningi. Flashpoint telst því
vera vænn skammtur af Stonestónlist. Og sem betur
fer er tónlistin jafnframt áheyrileg. Sem einn úr hópi
milljónanna sex, sem sáu Stones, get ég fúslega vottað
að ánægjulegar endurminningar rifíuðust upp eina
ferðina enn: kröftugar sprengingar í upphafi tónleik-
anna, er Jagger taldi vitlaust inn í Ruby Tuesday, gítar-
sólóin hjá Richards og Wood, svokallaður söngur Ric-
hards, ótrúlegur kraftur og úthald gömlu hetjanna sem
ýmist eru komnar langt á fimmtugsaldur eða nokkuð
yfir í sextugsaldurinn.
Auðvitað hefði ég kosið að Flashpoint hefði orðið
tvöfaldur diskur. Þá hefðu komist með eftirminnileg-
ustu lög tónleikanna. Það er að segja Almost Hear You
Sigh, Gimme Shelter og 2000 Light Years from Home
sem glæsilega var tvinnað saman við Simpathy for the
Devil, bæði í tónum og myndum á risasjónvarpsskjám.
Hygg ég að Stonespælurunum hefði þótt fengur að því
að fá það lag í hljómleikaútgáfu í safnið. 2000 Light
Years from Home kom fyrst út á plötunni Their Sat-
anic Majesties Request árið 1967 en það var fyrst í
Steel Wheels/Urban Jungle ferðinni sem lagið var leik-
ið á hljómleikum.
Flashpoint er fimmta hljómleikaplata The Rolling
Stones. Still Life kom út árið 1982 og var því svo sann-
arlega kominn tími á nýja. Eftirtektarvert er hversu
þess var vandlega gætt að hafa ekki sömu lög á Flash-
point og voru á Still Life. Hins vegar eru á Flashpoint
nokkur lög sem áður hafa komið út á hljómleikaplöt-
unum Got Live if You Want It, Get Yer Ya Ya’s Out
Rolling Stones á hljómleikum í vetur.
og Love You Live og er bara gaman að bera nýju út-
setningarnar saman við þær gömlu.
Nýju lögin á Flashpoint eru Highwire og Sex Drive.
Hið fyrra er hressilegur rokkari af gamla, góða skólan-
um. Kannski ekki alveg í fremstu röð en vel fyrir ofan
meðallag. Sex Drive getur í besta falli flokkast undir
uppfyllingu. Hins vegar get ég ekki skilið hvaða erindi
uppfylling á á plötu á borð við Flashpoint.
Að lokum er aðdáendum The Rolling Stones bent á
að fylgjast vel með smáskífuútgáfum á næstunni. Vel
getur verið að athyglisverðir bútar frá Steel Whe-
els/Urban Jungle ferðinni slæðist þar með á B-hliðum.
Þá hefur því verið fleygt að myndband í allt aö því
fullri lengd frá ferðinni góðu sé væntanlegt með haust-
inu. Þá verður loksins hægt að taka yfir hljómlei-
kaupptökuna frá Barcelona sem Sjónvarpið sýndi í
vetur!