Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.1992, Síða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 18. MARS 1992.
Spumingin
Verður þú var/vör
við atvinnuleysið?
María Jensen þýðandi: Já, ég stend
kannski frammi fyrir því að verða
atvinnulaus.
Ragnhildur Erla Hjartardóttir af-
greiðslust.: Nei, mjög lítið.
Elfur Sif Sigurðardóttir teiknari:
Nei, það er ekkert í kringum mig.
Hörður Jónsson vélstj.: Já, margir
sem ég þekki eiga í erfiöleikum með
að fá vinnu.
Grimur Guðmundsson forstj.: Já,
mjög mikið. Fólk kemur og biður um
vinnu.
Bára Vestmann húsm.: Já, ekki á
mínu heimili en fólk í kringum mig.
Lesendur
Um „mál“ Eðvalds
Hinrikssonar
Skúli Jón skrifar:
Fréttir sumra fjölmiðla hafa mjög
snúist um ákæru svokallaðrar
„Wiesenthalstofnunar" á hendur há-
öldruðum íslendingi og allan málatil-
búnað sem á sér heldur óljósan upp-
runa. Rannsóknarfréttamenn hafa
farið á stúfana hvað þá annað. Látum
Uggja milh hluta hvað dreif á daga
þessa manns á stríðsárunum en
skoðum máUð í öðru ljósi.
Þama er um að ræða mann sem
starfaði fyrir lögleg yfirvöld í stríði
í landi sínu sem hernumið var af
Þjóðveijum. Ég hef aldrei séð þennan
mann og því síður þekki ég hann en
ég held að hann hljóti að hafa unnið
landi sínu eftir bestu samvisku og
hlýtt yfirmönnum sínum og yfirvöld-
um eins og flestir menn gera við slík-
ar kringumstæður.
Hvaða tilgangi þjónar annars að
blása upp mál sem varðar mann á
níræðisaldri, mál sem snerta atburði
sem áttu sér stað fyrir 50 árum? Þeir
sem um það fjaUa hljóta sjálfir að
hafa æði hreinan skjöld. Eða hvað?
Manni dettur í hug að hér geti enn
sannast að sá einn er sekur sem tap-
ar því Utið er minnst á stríðsglæpi
og Ulvirki sem unnin voru af sigur-
vegurum heimsstyrjaldarinnar síð-
ari og eftir hana, t.d. í Þýskalandi eða
þá í Palestínu.
Þegar fjallað er um gyðinga og ísra-
elsríki er oft beitt tvöfoldu siögæði.
Enginn afsakar meðferðina á dögum
Þriðja ríkisins í Þýskalandi en það
má ekki verða tíl þess að skyggja á
það sem gerðist eftir heimsstyrjöld-
ina og hefur verið að gerast í 50 ár -
alveg fram á þennan dag. •
Við sjáum við myndir og greinar
um þann atburð þegar fyrrum for-
sætisráðherra ísraels, Begin, var
borinn til grafar á OUufjaUinu. Þess
var getiö að hann hefði verið skæru-
Uði og m.a. afreka tekið þátt í að
drepa 200 manns í sprengjutUræði á
hóteU. Þetta var þó eftir heimsstyij-
öldina en í „frelsisstríði" ísraela, um
Eðvald Hinriksson. - „Skoðum málið i öðru ljósi“.
lUct leyti og Eðvald Hinriksson kom
tU íslands. Ég man ekki eftir að hafa
heyrt nefndan Begin kaUaðan stríðs-
glæpamann, eða ákærðan af Símoni
Wiesenthal. Heldur ekki af Bretum,
sem þó áttu um sárt aö binda. Fáir
hafa orðið tU þess hér að kalla Sham-
ir núv. forsætisráðherra ísraels
hryðjuverkamann, en margt hefur
þó komið fram um hans feril sem er
yngra en 50 ára gamalt.
Ekki er vafi á því að alheimssamtök
gyðinga vinna skipulega að því að
drepa á dreif umtaU og umfjöllun um
hryðjuverk þau, sem því miður gyð-
ingar sjálfir eru aö vinna á hveijum
degi í Palestínu. Umfjöllun umheims-
ins rugla þeir, m.a. með því að koma
svona málum eins og máU Eðvalds
Hinrikssonar inn í fréttaheiminn. -
íslenskir fjölmiölamenn verða að sjá
í gegnum þetta og mega ekki láta
hafa sig tU þess að setja kíkinn fyrir
binda augað.
Halldóra B. Ragnarsdóttir skrifar:
Á jólum 1990 fékk dóttir mín leikja-
tölvu í jólagjöf. Það varð mikU gleði
þar sem þessi gripur hafði verið efst
á óskalistanum. Fljótlega breyttist sú
ánægja í leiðindi þar sem bilunar
gætti í stýripinna sem gerði það að
verkum að aðeins einn aðUi gat leik-
ið sér með tölvuna í senn. Stuttu síð-
ar bUaöi hinn stýripinninn og var
þá farið að leita eftir viðgerð.
Sölu- og umboðsaðiU var Esco,
Faxafeni 5. Þá fyrst byrjuðu nú vand-
ræðin. Eigandinn, Eggert Þór Svein-
bjömsson, lofaði viðgerð innan viku.
Eftir viku var allt við það sama. Lof-
að var viðgerð á næstu dögum. Þá
var borið við önnum hjá viðgerðar-
mönnum, vöntun á varahlutum,
leikjatölvan hafði týnst, fundist aftur
en bUun sögð óljós. Og enn vantaði
varahluti.
Það var komið fram á mitt sumar
1991 og mjög erfitt að ná í eigandann
- hann sagður í veiði eða þá ekki
við, síöan í sumarfríi, kæmi eftir
viku eða á morgun, nýfarinn, o.s.frv.
Þegar Uða fór á sumarið 1991 fékk
ég fréttir af því að einhveijir fleiri
hefðu haft sömu sögu að segja af við-
skiptum sínum við Esco hf. í Faxa-
feni vegna leikjatölva. Nú ætla ég
ekki að halda því fram að alUr þeir
sem keyptu leikjatölvu af Esco hafi
lent í viðlíka vandræðum og ég eða
að einhveijir hefðu yfirleitt nennt að
eltast jafn mikiö við þetta mál. En
það er nú einu sinni svo að mér finnst
ótækt að hægt sé að hafa fé af fólki,
mikið eða Utið, án þess að um það
sé fjallað opinberlega.
Framhald þessara viðskipta við
Esco urðu þau að eftir ótal hringing-
ar og eltingarleik í hin ýmsu fyrir-
tæki tengd eigandanum, svo sem
AfmæUsbúðina í Borgarkringlunni
(áður Faxafeni 5), Matvöruverslun-
ina við Dalbraut, skriístofu Esco,
Bíldshöfða (áður Faxafeni 5) og ótal
hringingar, jafnvel heim til eigand-
ans, náði ég loks að hitta hann í Af-
mælisbúðinni um mánaðamótin fe-
brúar/mars á þessu ári.
Þá brást hann bara reiður við - að
ég skyldi leyfa mér aö tala um þetta
mál í áheym viðskiptavina verslun-
arinnar! Það er kannski rétt að benda
Eggerti á að eðlilegir viðskiptahættir
eru ekki þeir að draga fólk í 12 mán-
uði eða meira á viðgerð á hlut (sem
vonandi hefur verið í ábyrgð) og
endalaust að svara til með sögum um
vöntun á varahlutum o.þ.h. - Ekki
veit ég hvort Esco hf. er Uðið undir
lok en þar er aUa vega lokaður sím-
inn og búinn að vera lengi. Mig undr-
ar það svo sem ekki ef þessir við-
skiptahættir bera fyrirtækinu sög-
una. En hvernig er hægt að tryggja
sig gegn svona viðskiptum?
Islenskifáninn:
H vað er betri laitdkynning?
Bréfritari segir að margar þjóðir
noti fánann til að kynna vörur sínar.
DV áskllur sér rétt
til að stytta aðsend
lesendabréf.
Einar Sigurðsson skrifar:
Nýlega mátti lesa frétt um að ís-
lenskt fyrirtæki hefði selt saltfisk í
Grikklandi og á Ítalíu í umbúöum
sem skreyttar hefðu veriö með mynd
af íslenska fánanum. - Samkvæmt
íslenskum lögum væri óheimilt að
nota fánann í atvinnuskyni, t.d. á
umbúðum eða til auglýsinga á vör-
um. í þessu tilfelli var þó óhægt um
vik þar sem fiskurinn var verkaður
og pakkaður í Danmörku og síðan
seldur í öðrum aöildarlöndum EB.
Hér er um aö ræða eina af þessum
gömlu og úreltu reglum sem fortaks-
laust á að afnema. Hefur ekki for-
setaembættið verið notað - og sjálfur
forsetinn - til að kynna og selja sjáv-
arafurðir, þ.á m. saltfisk í útlönd-
um? Margar þjóðir nota fána sína til
að skreyta umbúðir sínar og gefa
þeim þjóðlegt yfirbragð. - Hvað er
betri' landkynning en þjóðfáninn?
Látum ekki úreltar reglur og þjóð-
rembu draga úr möguleikum á að
kynna vörur okkar. Þjóðfáninn er
dauður hlutur en getur verið jafn-
virtur þótt hann skarti á einhveijum
framleiðsluvörum okkar.
Þór skrifar:
■ Ég hevrði forsætisráðherra
hveija til könnunar á möguleik-
um á því að ísland gæti orðið
staður fyrir alþjóðlega íjármála-
miðstöð. Þetta er svo sem ekki
ný hugmynd. Ég held að td. Aron
heitinn Guðbrandsson hafi ýjað
að þessu. - En það má margt
breytast hér áður en nokkur aðili
vill líta við því að koma hingað í
þessu skyni. Allar reglur hér eru
svo fáránlegar ennþá, boð og
bönn í gildi. Þau veröur að af-
nema áöur en nokkur slík hug-
mynd verður kynnt erlendis.
Grínastviðveð-
urfræðinga
Anna Gunnarsdóttir hringdi:
Mikið hljóta fréttamenn sjón-
varpsstöðvanna að vera leiðir á
fréttalestri því aö þá taka þeir upp
léttara hjal við veöurfræðinginn.
- Þeir segja gjaman: Jæja, það
var dálitið röndótt á Alþingi í
dag, verður veðrið röndótt á
morgun, Haraldur? - Eða: Það
var kalt hjá köfurunum í Straum-
svík, veröur svona kait á morgun,
Unnur? Þetta kemur svolítiö iUa
út, rétt eins og fréttamenn hafi
engar aðrar setningar á hrað-
bergi. Eins og t.d. bara: Nú tekur
veðurfræöingurinn við.
Lifi Landakot!
Lúðvig Eggertsson skrifar:
Ég gladdist við að heyra að St.
Jósefssystur væru alfariö á móti
sameiningu Landakots og Borg-
arspítala. Þær hafa réttinn sín
megin og einörö afstaða þeirra
ræöur úrslitum. Ríkið þarf að
brjóta samning til aö koma sínu
fram og því verður vart trúbð að
gripið verði til slíkrar lögieysu.
Landakot var stórkostlegt
framlag reglunnar, fyrsta raun-
verulega sjúkrahúsiö hér með
alhliða tækjabúnað. Þar hafa
starfað margir bestu læknar
landsins og starfa enn. Systurnar
hafa unnið líknarstörf sín kaup-
laust ævilangt Einhver var að
fárast yfir þvi að St. Jóseíssystur
hetðu nóg að bíta og brenna í ell-
inni. - Hvílík fim að öfundast
yfir, Þau skrif vom höfundi tfi
skammar.
„Útilegumenn“
K.S. skrifar:
Þeir sem um miðbæ Reykjavík-
ur fara hljóta aö sjá að „útilegu-
menn“ eru orðnir áberandi, og
oft ölvaðir. í lögreglusamþykkt
Reykjavíkur stendur: „ölvun er
bönnuð á almannafæri." Lögregl-
an lætur hins vegar þessa ógæfu-
menn aö mestu afskiptalausa.
Samt eru til hús sem hýsa þetta
fólk en úrelt og vitlaus regla seg-
ir aö manni undir áhrifum sé
ekki heimilt að koma þar inn.
Miðborgin á ekki að vera að-
aldvalarstaður drykkjumanna
heldur sérstakt atlivarf þar sem
að þeim er hlynnt og þeim hjálp-
að. - Vonandi tekur borgarsljóri
málið upp til að fá lausn á því.
Strætisvagnar Kópavogs
G.H. skrifar:
Ég nota bíla SVK á hveijum
degi. Gallinn er aö þeir aka á leið-
inni Kópavogur-Reykjavík án
þess að stansa nokkurs staöar
fyrr en á Laugavegi í allflestum
ferðum. í ferðinni, sem farin er
úr Kópavogi kl. 8.40, er stoppað
a.m.k. á þremur stöðum á leiöinni
en aðra tíma dags er þetta mest
„happa og glappa“ fyrirkomulag.
Það fer að vísu eftir bflstjórum
og einnig hvort þeir eru í góöu
eöa slæmu skapi. - Mikið væri
nú notalegt að geta stigið upp í
vagninn og vitað að hann stans-
aði á þeirri viðkomustöð þar sem
maöur kýs að fara úr vagninum
í það og það skiptið.