Dagblaðið Vísir - DV - 26.03.1992, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 26. MARS 1992.
Spumingin
Fylgistu með B-keppninni
í handknattleik?
Hlynur Snær Guðmundsson, 12 ára:
Nei, ég hef engan áhuga á handbolta.
Kristján Ólafsson, starfsm. Áburðar-
verksmiðjunnar: Já, svona aðeins.
Strákarnir hafa staðið sig ágætlega.
Helgi Ólafsson: Já, já. Ég reyni að
horfa á allar beiriu útsendingarnar.
Frammistaðan hingað til er ágæt en
við mégum ekki búast við of miklu.
Guðni Þórisson verslunarmaður: Já,
að sjálfsögðu. Ég er límdur við skjá-
inn þessa dagana. Ég spái að við end-
um í þriðja sæti.
Sædis Bjömsdóttir nemi: Já, ég horfi
á þetta í sjónvarpinu. Ég spái Islend-
ingum fyrsta sæti.
Kristín Halla Magnúsdóttir nemi: Já,
aðeins. íslendingar hafa staðið sig
ágætlega.
Lesendur
Fríhafnarpokarnir
„lífshættulegu"
Hallgrímur Guðmundsson skrifar:
í Leifsstöð á Keflavíkurflugvelli
eru, að sögn fulltrúa tóbaksvama-
nefndar, notaðir plastpokar undir
„lífshættulegan fíknivaming“.
Nefnilega blessað tóbakið og vínið
sem menn kaupa þar margfalt ódýr-
ar en í einokunarverslun ÁTVR.
„Þetta brýtur í bága við tóbaks-
varnarlögin. - Allar tóbaksauglýs-
ingar em bannaðar á íslandi, hvaða
nafni sem nefnast“, er haft eftir full-
trúanum. Er þetta nú trúveröugt?
Era ekki allar bókaverslanir í land-
inu, útverðir íslenskrar stílmenning-
ar, fullar af erlendum tímaritum með
tóbaks- og vínauglýsingum?
Ef þetta sem ómerkilegir plastpok-
ar í Fríhöfninni auglýsa er svívirða
gagnvart viðskiptavinunum hvað
em þá erlendu tímaritin sígildu og
vinsælu, sem auglýsa „eiturefnin"
vín og tóbak, og liggja inni á öðru
hveiju heimili landsmanna? - Eigum
við nú ekki að hætta þessari bann-
settri bábilju, auglýsingabanninu á
Tóbaksauglýsingar í timaritum. Svívirða fyrir bókaverslanir?
viðteknum neysluvömm um allan fulltrúanna úr tóbaksvamanefnd-
heim? Ég vona bara að ráðherra hafi inni sem ætluðu að ógna honum með
hlegið sig máttlausan eftir heimsókn plastpokum.
Gestrisni, hjálpsemi -
Hvaðerþað?
Ragnar Guðmundsson skrifar:
Það keraur mörgum spánskt
fyrir sjónir að sjá í fréttum frá
Alþingi þegar hver stjómarand-
stöðuþingmaðurinn á fætur öðr-
um kemur í pontu og heitir stuðn-
ingi við launþegasamtökin. Stein-
grímur, Ólafur Ragnar og
Kvennalistakonur eru aiit í einu
öll af vilja gerð að styðja tilslak-
anir af háifu ríkisvaldsins.
Stjórnarandstaðan reynir að
vísu ailt til að koma í veg fyrir
samninga, og vonar að samninga-
þóf geti fellt ríkisstjórnina. En
þótt nokkrir þingmenn andstöð-
unnar ræski sig verður þess varla
vart úti í þjóðfélaginu. Fólk er
almennt sammála um að nú ríði
á að halda stöðugleikanum.
Sprenging á launamarkaðinum
myndi engu valda öðm en öng-
þveiti í þjóðfélaghiu.
Hvarfástpóst-
kortin?
Pétur Stefánsson hringdi:
Ég las nýlega í Gárum Elínar
Pálmadóttur blaðamanns aö hún
átti erfltt með að finna póstkort
með rayndum úr sjávarútvegi,
t.d. með fiskimönnum, fiskibæ,
o.s.frv. - Hún fær svo svar í blaði
sínu frá manni, sem segist hafa
gefið úr póstkort frá sjónum,
bæöí af fiskimönnum, bátum o.fl.
Þetta er nú gott og blessaö. En
hvar fást þá svona kort?
Sannleikurinn er sá að flest
póstkort em með landslagsmynd-
um, húsum eða yfirlitsmyndum,
en fá með mannlífsmyndum, eða
úr atvinnulífmu. - Að maöur tali
nú ekki um skort á „harmóníku-
kortum" með myndum frá ís-
landi, og sem þægilegt er að hafa
í farteski sínu eða í vasa á ferðum
Þorbjörg Svavarsdóttir skrifar:
Tilefni skrifa minna er atvik sem
átti sér stað 14. mars sl. Ég á ungling
sem er í skóla í Þingeyjarsýslu. Hann
þurfti í ökutíma og fór ásamt þrem
öðmm til Akureyrar. Þeir fengu far
með rútu sem fór eftir dansleik rétt
hjá skóla þeirra. Þeir vora búnir að
tryggja sér gistingu. Þegar til Akur-
eyrar kom tókst með engu móti að
ræsa húsráðendur hvemig sem
reynt var. Þama voru þeir sem sé
vegalausir, illa klæddir úti í 14 stiga
frosti, kl. um 5.30 um morguninn og
vissu ekkert hvaö þeir áttu af sér að
gera. Komust þeir í símaklefa og
hringdi einn þeirra heim til móður
sinnar og sagöi hvemig komið væri
fyrir þeim. Svaraði hún því til að hún
ætti þama (á Akureyri) góða æsku-
vinkonu sem eitt sinn hefði gist hjá
sér og gaf hún upp símanúmer henn-
ar með þeim orðum að hann hringdi
til sín aftur þegar hann væri kominn
tíl hennar í húsaskjól.
Hann hringdi, og það var tekinn
leigubíll. Þegar á staðinn var komið
umtumaöist vinkonan þegar hún sá
hverjir komnir vora. Hún sagði þau
ekki koma inn fyrir dyr hjá sér. Hún
hefði gest. Hefði drengurinn hringt í
gær heíði hann kannski fengið inni.
I sama mund hringdi móðir drengs-
ins sem leiddist að bíða eftir nánari
upplýsingum um afdrif hans. - Vin-
konan, sem er nýflutt frá Reykjavík
og hafði í mörg ár notið gestrisni
hennar, var hin versta og sagði að
ekki kæmi til greina að hýsa neinn.
Hún vildi hafa svefnfrið. Móðirin gat
um síðir talið hana á að hringja á
gistiheimili og fá inni þar. Var tekið
vel á móti þeim í gistiheimilinu Dala-
kofanum. Góð rúm og vel heitt her-
bergi. Það skrýtna við þetta er að ég
sagði ættingja í Reykjavík þessa sögu
og fannst honum það hreinlega dóna-
skapur að ræsa upp fólk og ætlast til
að það hýsti aðkomna. Fullyrti ég að
fáir á landsbyggðinni myndu vísa
unglingum, sem væra í neyð, á guð
og gaddinn.
En nú nálgast sumarið og ég ætla
að margir Reykvíkingur séu að
skipuleggja sumarfríið. Margir þrá
að komast út á land, það er allt svo
dásamlegt úti á landi á sumrin. -
Fólk heimsækir ættingja og vini sem
þaö hefur oft ekki séð í langan tíma.
Landsbyggðarfólk er yfirleitt með
afbrigðum gestrisið og ekkert er til
sparað að taka vel á móti gestum.
Húsmóöir úti á landi býr illa eigi hún
ekki alltaf nóg af kaffibrauði og öðra
slíku á sumrin.
Oftar en ekki stoppar bíll við hhðið
og út hoppa heilu vinafjölskyldumar
og þá verða fagnaðarfundir. Ef hús-
móðirin er í vinnu er snarlega hringt
í hana og hún og húsbóndinn sam-
einast um að gera gestum til góða á
besta mögulegan veg. Það er sem sé
ekki siður úti á landi að hafa gesti
sína eina heima. Það eru sóttar dýn-
ur og sængur ef þurfa þykir og öllu
snúið við á heimilinu. Þetta þykir
sjálfsagður hlutur. Að ekki sé minnst
á stórsteikur og hnallþórur í allar
máltíðir.
Gestimir verða himinlifandi, segj-
ast bara aldrei sjá svona heimabakað
nema úti á landi. - Það er enginn
Bónus úti á landi. - Það er komið að
kveðjustund og gestírnir biðja nú
húsráðendur blessaða að koma við
næst þegar þeir koma í bæinn. - Þið
getið meira að segja gist hjá okkur.
Við megum þá treysta því að þið
komið. - Svo er hoppað inn í bílinn
og af stað.
Nú hefst spennandi kafli, og reyk-
vísk gestrisni skiptír um ham í Ár-
túnsbrekku. Það er kominn vetur og
landsbyggðarfólk er að koma í bæ-
inn. Á útsölumar, í leikhúsin o.s.frv.
Það er farið að hringja í ættingja og
vini til að fá gistíngu. - En hvað er
þetta? - Ó, hvað er leiðinlegt að geta
ekki hýst ykkur, við erum nefnilega
svo upptekin, eram að fara á árshá-
tíð. Því hringduð þið ekki? - Og Hót-
el Esja verður því þrautalendingin.
Eftir nokkur ár verður ástandið í
Reykjavík líklega hkt og í London.
Þú færð gesti, þeir koma aldrei heim.
Þú mæhr þér einfaldlega mót við þá
á pöbbunum!
Jöf nun atkvæðavægis
Árni skrifar:
Árið 1982 vora stofunuö samtök
hér á landi og höfðu þau að mark-
miöi að þrýsta á um jafnan kosninga-
rétt hér á landi. Tíu árum síðar, árið
1992, hefur enn engin breyting orðið
á þessu. Við hér á höfuðborgarsvæð-
inu höfum ekki sama rétt og lands-
menn í hinum dreifðu byggðum.
Markmið nefndra samtaka var einn-
ig að þrýsta á stjómvöld um endur-
skoðun stjómarskárinnar. - Það hef-
ur heldur ekki tekist.
Auðvitað ætti að gera landið aht
aö einu kjördæmi. Land okkar er
ekki fiölmennara en það að það er á
við meðalkjördæmi í einhveiju ná-
grannalandanna. Sameining kjör-
dæmanna myndi á margan hátt
draga úr þeirri hreppapóhtík sem
þjóðinni hefur reynst svo kostnaðar-
söm. Með þessu mætti einnig draga
úr fjölda þingmanna, en sú hugmynd
hefur átt fylgi margra landsmanna.
- Ég skora á ríkisstjómina að taka
atkvæðajöfnunina tú endurskoðun-
ar svo fljótt sem verða má.
erlendis þegar grípa þarf til
skyndikynningar á landinu.
varpsdagskráin
Dóra Sigurðardóttir hringdi:
Alltaf þynnist og versnar dag-
skrá Sjónvarps. Efnið, sem tekið
er fyrir, er yfirleitt (en ekki allt-
aí) litiö spennandi í síðasta Kast-
Ijósþætti var t.d. fjallað um
„eyðnisjúklingaí Póllandi"! Hvað
hefur svona efni að gera í dagskrá
á fóstudagskvöldi þegar fólk vih
hvílast frá daglegu amstri? - Og
í dagskrárlok mynd um síðasta
ævidag Japana nokkurs sem fáir
þekkja deih á. En livað getum við
skylduáskrifendur gert? Band-
ingjar opinberrar fjölmiðlunar og
getum ekki sagt upp sjónvarps-
notkun neroa láta innsigla tækið!
lottóinu
S.J.R. hriHgdi:
Ég er einn þeirra sem spiluöu
nokkuð dijúgt í lottóinu. Ég er
þó kominn á þá skoðun nú aö hér
sé um aigjört tilgangsleysi aö
ræða. Potturinn hverfur garnan
i drætti, þ.e. enginn fær vinning
og hann tvöfaldast eða þrefaldast
í næstu skipti. - Auk þess er vinn-
ingur afltof hár einn sér. Þetta er
ástæða þess aö ég gefst nú alveg
upp á lottóinu og spila ekki meira.
m skrifar:
Það er fagnaðarefni aö loksins
skuli bera á samkeppni í fluginu
hér, bæði tíl og frá landinu og
einnig innanlands. - Mér sýnist
nú kominn allgóður kostur fyrir
fólk að velja á milli flugfélaga,
t.d. Flugleiða og SAS á milli
landa, að viðbættum ferðum meö
Atlantsflugi frá Guðna Þórðar-
syni. - Þaö ætti aö geta orðið líf-
legt í feröatilboðum þegar til
kemur.