Dagblaðið Vísir - DV - 22.07.1992, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 22. JÚLÍ 1992.
Spumingin
Leikur þú golf?
Gunnar Sveinsson, fv. starfsmaður
hjá Landsvirkjun: Nei, það hef ég
aldrei gert.
Ágúst Guðmundsson brunavörður:
Það geri ég lítið en ég er til í aö fara
að gera það.
Rannveig J. Bjarnadóttir fóstra:
Nei, það geri ég ekki.
Lárus Valbergsson skrifstofumað-
ur: Nei.
Inga ísaksdóttir húsmóðir: Nei, en
það getur vel verið að ég geri það.
Lesendur
Hvað þolir
þjóðarbúið?
Að mati bréfritara höfum við lítiö annað en vísindin til að byggja á varð-
andi stærð fiskstofnanna.
Helgi Árnason skrifar:
Nú er komið að því að við íslend-
ingar hættum að leika trúða í fisk-
veiðum og nýtingu auðlinda hafsins
á heimavelli og gagnvart þjóðum
heims almennt og tökum á honum
stóra okkar og viðurkennum að hér
hefur verið stunduð rányrkja árum
saman á helstu fiskstofnum við land-
ið, allt frá síldinni forðum daga til
þessa dags, að við heimtum áfram-
haldandi veiðar og svo gott sem ótak-
markaðar á þorski. - Flestir eru sam-
mála um að við þurfum að setja al-
varlegar skorður við óheftri sókn í
þorskstofninn og þar er engin spum-
ing um að það er ekki um neitt ann-
að að ræða en að fara eftir þeim rök-
semdum sem á borðinu hggja.
Ef við ætlum eingöngu að fara eftir
vísindarökum og tillögum Hafrann-
sóknastofnunar þegar okkur hentar
eða þegar okkur finnst þaö vera
tímabært miðað við aðstæður í þjóð-
félaginu þá er ekkert eftir annað í
fiskveiðistjómun hér en að gefa allt
laust. Leyfa hagsmunaaðilum í sjáv-
arútvegi og einstökum byggðarlög-
um, t.d. þingmönnum og öömm sem
eru að „safna sér í sarpinn“, að hafa
þetta allt fyrir sig og eyðileggja þá
einu auðlind sem við getum enn sem
komið er sótt lífsbjörg í.
Það hefur lítið annað heyrst í um-
ræðunni um þorskniðurskurðinn en
það hve mikið við getum veitt. Þetta
er orðin afar þröng umræða og nán-
ast óskiljanleg þegar við stöndum
frammi fyrir þeirri staðreynd að það
er ekkert annað sem við höfum aö
byggja á en þessi sjávarafli. Hann
verður bókstaflega og óumflýjanlega
aö vemda með öllum tiltækum ráð-
um. Þegar þröngt var í búi hjá for-
feðmm okkar var ekki gripið til þess
ráðs að ganga ótæpilega á matar-
birgðimar einn daginn, vitandi að
það þýddi ef til vill hungur og skort
næstu dagana. Það varð að spara,
skera niður. Það var spurt: Hvað
þolir heimilið?
Nú er ekki spurt hvað þjóðarbúið
þoli heldur hve mikið eigi að veiða.
Það er búið að segja okkur hve mikiö
megi veiða til þess að við eigum eitt-
hvað eftir til næsta dags - næstu ára.
Þjóðarbúið þolir ekki að veitt sé
meira úr fiskstofnunum en búið er
að rannsaka vísindalega. Auðvitað
em vísindin ekki óbrigðul en við
höfum bara ekkert annað að treysta
á varðandi fiskstofnana. - Ef við
bregðumst við nú eins og við höfum
ávallt gert hingað til og höldum
áfram að leika trúða getum við held-
ur ekki búist við neinum öðrum við-.
brögðum erlendis frá en tómahljóði
þegar við leitum eftir stuðningi og
aðstoð þegar uppurin er auðlindin
sem við höfum sagt öllum að við sé-
um að vemda.
Spumingar lesenda varðandi EES-samninginn:
Svör frá utanríkisráðuneytinu
Hallgrímur Helgason skrifar:
Geta atvinnurekendur á íslandi
greitt verkafólki, sem kemur frá öðr-
um EES löndum og fær hér vinnu,
lægri laun en íslendingum?
Svar: Nei, það er ekki leyfilegt. -
Bæði í aðalsamningnum um EES og
reglugerðinni um flutning launþega,
sem verður staðfest sem lög í heild
sinni ef Alþingi samþykkir aðildina
að EES, era mjög afdráttarlaus
ákvæði um að ekki sé heimil mis-
munun launafólks í aðildarríkjum
sem byggir á ríkisfangi og lýtur að
ráðningu, launum og öðram starfs-
og ráðningarkjörum.
Rannveig Jónsdóttir skrifar:
Ef við gerumst aðilar aö EES, hefur
það þá áhrif á landbúnaðarstefnu
okkar? Veröur leyft að flytja inn kjöt-
vörar? - Mun verð á landbúnaðar-
vörum lækka?
Svar: Landbúnaði var haldið utan
við EES-samningana. Það þýðir að
eftir að samningurinn tekur gildi
munu íslendingar halda áfram land-
búnaðarstefnu sinni. Á það bæði við
um innflutningsbann og niður-
greiðslur. - Innflutningsbannið gerir
það að verkum að heimsmarkaðs-
verð hefur ekki áhrif á verðmyndun
á íslenskum landbúnaðarafurðum.
Kristín Björnsdóttir skrifar:
Hvaða námskröfur verða gerðar til
hjúkrunarfræðinga sem koma frá
EES-landi og vilja starfa í öðra ríki
en sínu heimalandi?
Svar: Samkvæmt EB-reglum er
gerð sú krafa til þeirra sem vilja öðl-
ast leyfi til að starfa sem hjúkrunar-
fræðingur að til grandvallar hggi
nám í hjúkrun sem nemur a.m.k.
þremur áram í bóklegu og verklegu
námi.
Lífeyrissjóður lokar landinu
Þorbjörn skrifar:
Enn og aftur er samgöngum við
útlönd ógnað vegna boðaðra verk-
fallsaðgerða. Og afitaf skal þaö vera
um háannatíma í ferðamálunum sem
þessi ógn dynur yfir. Nú era þaö flug-
virkjar sem endilega vilja koma
höggi á landsmenn og loka landinu
um stundarsakir fyrir ferðum héðan
og til landsins. Þaö er orðin hefð að
landsmenn skuli þurfa að sæta þess-
um ókjörum ár eftir ár af hendi ein-
stakra stétta sem vinna að sam-
göngumálum
Og ástæðan fyrir fyrirhuguðum
aðgerðum er fáránlegri en nokkru
sinni fyrr. Ekki er deilan sögð um
Hringiðísíma
632700
milli kl. 14 og 16
-eða skriílð
ATH.: Nafn og símanr. verður
að fy Igja bréfum
kaupkröfur, flugvirkjar segjast vilja
semja um sömu hækkun og hafi ver-
ið samið um á almennum vinnu-
markaði. - Núna er það deila viö
vinnuveitandann um aö hann greiði
meira í lífeyrissjóð flugvirkja. Lífeyr-
issjóðurinn sagður vera að þrotum
kominn og því verði vinnuveitand-
inn að koma til hjálpar! Skyldu gilda
aðrar reglur um lífeyrissjóð flug-
virkja en aðra slíka sjóði í landinu?
Ef þessi sjóður hefur veitt svo ótæpi-
lega lán til sinna skjólstæðinga að
komið sé í óefni eiga landsmgnn ekki
að gjalda fyrir það með því að landið
lokist. - Ef hins vegar óeðlilega hefur
veriö staðið að greiðslum til sjóðsins
af hálfu vinnuveitandans er það nýr
flötur sem ekki hefur verið upplýst
um.
fullveldi þjóðar
Lúðvíg Eggertssou skrifar:
Sú kynslóð, sem nú lifir i land-
inu, erföi ffelsi og fullveldi eftir
aldalanga baráttu við erlenda
drottnara. Nöturlegt værief sjálf-
stæði okkar yrði fóraað, áður en
háif öld er liðin frá stofnun lý-
veldisins. íslenskum stjórnvöld-
um er mikill vandi á höndum að
láta slíkt ekki gerast í flóknum
samningum við EB. - Lengi var
um það deilt hvort við ættum að
þiggja samvinnu við nágranna í
vamarmálum. Bjami Benedikts-
son, hinn virti formaður Sjálf-
stæðisflokksins, var þvi fylgjandi
vegna legu landsins. Hins vegar
kvað hann allt annað gilda um
efnahagsmálin, vegna smæöar
okkar. Hann varaði við því aö
láta útlendingum í té úrslitaáhrif
yfir þeim þáttum. Aðrir þingskör-
ungar frá hans tíð eru fjarri m.a.
sakh aldurs. Þeh sem nú halda
um sfjómvöhnn era ungir,
óreyndir og áttavilltir.
skráningu
Ó.S. skrifar:
Það var ánægjulegt að fylgjast
með og sjá allar þessar hundateg-
undh á sýningu Hundaræktun-
arfélagsins. Ég á english springer
spaniel hund en af einhveijum
ástæðum fær hann ekki skrán-
ingu í félagiö. Svarið er að vissu-
lega sé hundurinn hreinræktaö-
ur en ræktandinn hafi ekki farið
eftir settum reglum. Ég veit til
þess að dómari sýningarinnar
skoöaði eina tík frá viðkomandi
ræktanda og fékk hún mjög góða
dóma. Því skil ég ekki að gjörðh
ræktandans skuli bitna eingöngu
á þessum hundum. Vona ég aö
Hundaræktunarfélagiö breytí.
um stefhu í málinu.
Þvíkom
dr.Kinkelekki?
Jón Óskarsson hringdi:
í fréttum af komu forseta
Þýskalands hafa verið tvenns
konar skýringar á því hvers
vegna utanríkisráöherra Þjóð-
verja kom ekki með honum eins
og tilkynnt hafði verið. Önnur er
sú að hann hafi ekki átt heiman-
gengt vegna ákvöröunar Þjóð-
veija um að senda herskip inn á
Adríahaf. Hin skýríngin var sú
að ráðherrann væri veikur. Ég
sá þó ekki betur í erlendum sjón-
varpsfréttum en ráðherrann
væri í fullu fjöri er hann sl. mið-
vikudag svaraði gagnrýni um að
senda herskip frá Þýskalandi.
Það er óheppilegt þegar fréttum
hér um svona nokkuð ber ekki
saman.
»rnir niÁti cín
CH im IIJWU 9HI
Gunnar skrifar:
í sjónvarpsþætti si.fimmtud.
um tré gróður var fjallað urn tré,
gróðursetningu þeirra, vöxt og
viðgang. Þar var því lýst m.a. aö
velja þyrfti bestu einstaklingana
og láta þá njóta sín. Það væri for-
senda fyrh góðum trjám.
En þetta á líka við í dýraríkinu,
þar sera bestu einstaklingamir
(nautgripir, sauðfé o.fl.) era hafð-
h til undaneldis, svo að sem
minnst afloll verði. Mannskepn-
an er víst eina tegundin á jaröríki
sem ekkert hugsar um þetta eða
viU ekki viðurkenna þörfina á
slíkri flokkun. Enda er afleiðing-
in hörmuleg.
Vidurkennum
vísindin
S.P. hringdi:
Ég held að þaö veröi öllum
landsmönnum fyrir bestu að iáta
nú af þrákelkninni og viður-
kenna vfsindi þau sem líggja tíl
grundvallar því að þörf sé á vera-
legum samdrætti í þorskafla
landsmanna.