Dagblaðið Vísir - DV - 03.12.1992, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 3. DESEMBER 1992.
Spumingin
Er myndbandstæki á
þínu heimili?
Fernando Sabido símamaður: Já,
hvað heldurðu? Það er mikið notað.
Ingibjörg Magnúsdóttir húsmóðir:
Já, við notum það af og til.
Steinunn Lund kennari: Já, og það
er mikið notað.
Kristín Helgadóttir veitingamaður:
Já, það er aðallega notað til að taka
upp efni.
Elín Magnúsdóttir skrifstofumaður:
Já, við leigjum mikið spólur á mínu
heimili.
Birgir Helgason sjómaður: Já, ég
vinn á sjó og um borð eru 2 mynd-
bandstæki sem eru mikið notuð.
Lesendur_______________
Beinum sjónum
okkar í vesturátt
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Komið hefur á daginn aö fólkið í
landinu fær ekki að tjá sig um EES-
samkomulagið. Meirihluti þing-
manna, með háttvirta ráðherra í
broddi fylkingar, sagði nefnilega nei
er stjómarandstaðan krafðist þjóð-
aratkvæðis um málið. - En getur fá-
menn þjóð staðið ein og utan viö öll
„kerfi" heimsins og látið sem henni
komi þau ekki hætishót viö? Verðum
við ekki að bindast einhveiju þeirra?
Hér er stórt spurt. Því miður tel
ég það ekki vera raunhæfan kost aö
standa utan við allt þetta. En um leið
er Evrópa nútímans og EES búning-
urinn fráleitt fýsilegur kostur. Við
sjáum daglega hvemig peningakerfi
þessara ríkja em sífellt á fallanda
fæti. Mörg þeirra hafa t.d. þegar fellt
gengið stórlega hjá sér.
Velferöarkerfin, sem byggð hafa
veriö upp í þessum löndum og hafa
veriö talin traust og góð, em einnig
í hættu vegna niðurskurðar stjórn-
valda. Ég bendi á Svíþjóð sem dæmi
og þannig er staðan í Evrópu nú. -
Af þessu einu ber aö hafna EES-
samningnum.
En ekki er öll nótt úti þótt Evrópa
sigli sinn sjó. í vesturátt býr þjóð
milljóna manna, til þeirrar þjóðar
ættum við hiklaust að beina sjónum
okkar. Og við þá þjóð ættum við að
auka viðskipti. - Það er margt sem
mælir með auknum viðskiptum okk-
ar við Bandaríkin. Til að mynda er
hagkerfi þeirra mun áreiðanlegra en
gerist og gengur hjá mörgum ríkjum
Evrópu. Þótt ýmsar blikur hafi verið
á lofti og veikleikamerki sést á doll-
amum mun hann samt ekki hrynja
til grunna og a.m.k. mun seinna en
flestir aðrir gjaldmiðlar.
Annað er það og sem mælir með
samvinnu þjóðar okkar og Banda-
ríkjanna. Bandaríkjamenn hafa eng-
an áhuga á aö komast inn í landhelgi
okkar með veiðiskip sín, ekki heldur
að eignast hér jarðir eða laxveiðiár.
Við myndum því selja þeim fisk eða
annan vaming er við framleiddum
og keyptum annað í staðinn, án mik-
illa kvaða. Það sem Evrópuríkin fara
fram á er að komast hér í fiskistofna
okkar eða eitthvað annað sem okkur
er dýrmætt, í staðinn fyrir að kaupa
héðan vörur er þjóðin lifir á að selja.
- Á þessu tvennu er mikll munur.
„Bandaríkin hafa engan áhuga á að komast inn í landhelgi okkar,“ segir m.a. í bréfinu.
Opinskáar ævisögur
Kynda undir slúðurkötlunum
Jóhanna hringdi:
Nú er jólabókaflóðiö að flæða yfir
einn ganginn enn. Vafalaust má
finna þar margar góðar og fróðlegar
bækur því meðal þeirra sem skrifa
eru allmargir þungavigtarhöfundar.
Hitt finnst mér hroðalegt hversu
margar miðaldra konur og þaðan af
eldri tæma lífsreynsluskjóður sínar
um þessi jól. Ekki má skilja þetta svo
að allar ævisögur séu af hinu illa.
En þegar viðtalsefnin eru farin aö
keppast hvert við annaö um að vera
sem opinskáust og ganga sem lengst
í bersöglinni þá er illt í efni. í sumum
bókunum eru meira að segja birtar
myndir sem ættu best heima í til-
teknum tímaritum.
Þarna er auðvitað kapphlaup um
markaðinn því allt gengur þetta út á
að selja. En það hljóta að vera tak-
mörk fyrir því hversu langt er hægt
að ganga í sumum efnum.
Þá er það athyglisvert að sumir
þeirra sem rekja ævisögu sína í bók-
um núna kvarta ákaflega undan ili-
um tungum sem hafi verið á eftir
þeim í gegnum tíðina og sætt færis á
að smjatta á því sem viðkomandi
hafi tekið sér fyrir hendur. Ég trúi
því að þær „opinskáu" og „hispurs-
lausu" frásagnir, sem nú koma út á
prenti, séu einmitt til þess fallnar að
vekja „Gróumar á Leiti“ af værum
blundi. Það felst því talsverð þver-
sögn í því að kvarta undan slúðrinu
á sama tíma og blásið er hressilega
í glæðumar. - En auövitað er allt hey
í harðindum og margir em munn-
amir til að metta á Sögueyjunni.
Ferðalögin óhóf að óþörfu
PáJl Guðmundsson skrifar:
Eftir aö ferðakostnaður borgar-
sjóðs vegna ferðalaga borgarfulltrúa
Reykjavíkur það sem af er kjörtíma-
bilinu var birtur hafa margir velt því
fyrir sér hvers vegna aliir þessir aðil-
ar hafa þurft að fara svo oft utan sem
raun ber vitni. Og þurft að dvelja þar
ailan þann tíma sem tilgreindur er í
töflum sem birtust með fréttmn af
þessum ferðalögum. Þegar t.d. borg-
arfulltrúi er sagður hafa verið er-
lendis í erindagjörðum fyrir Reykja-
Hringiðí síma
millikl. 14 og 16
-eða skrifið
Naín ogsíinanr. veröurað fylgjabréfum
„Listinn yfir ferðalög borgarfulltrú-
anna er hreint ótrúlegur," segir m.a.
í bréfinu.
víkurborg meira en heilan mánuð á
þessu tímabili fer fólk að hætta að
trúa því að það geti verið raunhæft.
Raunar er listinn yfir ferðalög
borgarfulltrúa hreint órúlegur er
menn lesa tilefni ferðalaganna eins
og birtist í einupi {jölmiðlinum. Og
það em ekki bara borgarfulltrúamir
sem virðast gangast upp í þessum
utanfórum heldur líka varaborgar-
fulltrúar sem hafa farið allt upp í
fimm ferðir það sem af er kjörtíma-
bilinu. Af samanburðinum virðist
sem fyrrverandi borgarstjóri hafi
ekki verið ýkja feröaglaður því hann
fór aðeins í tvær ferðir á vegum borg-
arinar og var í 10 daga á heilu ári.
Allt þetta gefur fólki tilefni til að
skoða hug sinn gagnvart opinbemm
starfsmönnum sem virðist vera mik-
ið í mun að komast í embætti sín að
stórum hluta til þess að geta ferðast
sem oftast og dvalið sem lengst er-
lendis. - Ekkert annað kemur í hug-
ann við lestur svona úttektar því
tæknin nú á dögum er slík aö ferða-
lög em nánast óþörf nema ef gera
þyrfti meiri háttar samninga við er-
lend fyrirtæki eða einstaklinga og þá
væri það í verkahring borgarstjóra
eða hans hægri handar að annast
þann þátt. mála.
Indurgreiðslur
bamabéta?
Rósa Guðmundsdóttir hringdi:
Aðgerðir heöbrigðisráðherra
hafa valdiö nokkrum kvíða hjá
foreldrum að því er varðar end-
urgreiöslur frá einstæðum for-
eldrum. Mér finnst vanta nánari
upplýsingar um þetta mál allt.
Ennfremur væri æskilegt aö fá
upplýsingar um það hvort barna-
bætur verði þá líka innheimtar
og þá meö hvaða hætti það yrði
og hve mörg ár aftur í tímann
slík endurgreiösla yrði reiknuð.
Bréfritara og öðmm, sem málið
varðar, er bent á að lesa kjallara-
grein Ástu Ragnheiðar Jóhannes-
dóttur, deildarstjóra 'Trygginga-
stofnunar ríkisins, í blaðinu í dag
þar sem hún gerir grein fyrir
helstu þáttum þessa máls.
Þaö ætti ekki að þurfa að ítreka
æ ofan í æ við neytendur að
kaupa íslenska framleiðslu, svo
mikilvægt er þetta fyrir þjóðfélag
okkar. Hins vegar er þaö ekkert
launungarmál að íslensk fram-
leiðsla hefur veriö nokkuð
óvönduð þótt varan sé aö mörgu
leyti sambærileg við erlenda. Það
er kannski þama sem viö emm
hvað veikastir fyrir. Það er því
enn ástæöa til ítreka að vömr
verða aö vera sambærilegar í
verði - og gæðum.
Núsamþykkti
Sigurður Guðmundsson hringdi:
Oft hefur flugráði verið legið á
hálsi aö vera tregt tungu að
hræra þegar önnur fiugfélög en
Flugleiðir sækja um rekstrar-
leyfi. Nú bregður hins vegar svo
við að flugráð telur því ekkert til
fyrirstöðu að Atlantsflug fái
framlengingu á flugleyfi sínu -
svo fremi að eiginfjárstaða þess
verði jákvæð um áramóL En Atl-
antsflug vantar bara 60 milljónir
til að standa viö það ákvæði. Hér
er því um jákvæða stefnubreyt-
ingu hjá flugraði aö ræða.
Umhverfið
ogframtíðin
Kristján Már Gunnarsson skrifar:
TO að gera umhverfið hreinna
og betra getum viö tekið höndum
saman og minnt hvert annað á
hversu verömæt náttúran er fyr-
ir fólkið í dag og á morgun. Fyrst
og fremst þurfum við að fræða
börnin um mikilvægi umhverfis-
ins. - Loftíð þarf að vera hreint,
hafið ómengað, flörur án úr-
gangs, skógar friðaöir og gróður
óspilltur.
Óll getum viö t.d. hætt að kasta
úrgangi í hafið, hreinsað fjörur
og gengið betur frá klóakrörum.
Við getum dregiö úr notkun ein-
nota plastáhalda og notað gamla
góða leirtauið í staðinn og við
getum vaiið umhverfisvænar
vörur. - Það er allt hægt ef viijinn
er fyrir hendi.
Mafíanííslenskt
athafnalíf?
Grímur S. Norðdahl skrifar:
Skyldi það vera nauðsynlegt tii
að koma hugsjónum utanríkis-
ráðherra i framkvæmd - til að
færa íslenska þjóð inn í 21. öldina
- að gefe á fjórða hundraö millj-
ónum vestur-evrópskra íbúa, og
þar á meðal meðlimum mafiunn-
ar og aðstoðarmönnum þeirra,
kost á að koma inn í íslenskt efna-
hagslíf, rétt sem íslendingar
væru?
Hver skyldi nú kostnaðarauk-
inn vera áætlaöur ef þessi yrði
fraravinda mála á fer ðalagi okkar
inn í 21. öldina ásamt Evrópu-
samfélaginu?