Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.1993, Blaðsíða 26

26
LAUGARDAGUR13. FEBRÚAR1993
Handboltahetjan úr Val fagnar sigri:
Get alveg hugsað mér
atvinnumennsku aftur
- segir Geir Sveinsson fyrirliði sem skoðar nú tilboð frá Spáni og æfir á fullum krafti fyrir HM í Svíþjóð
Geir Sveinsson ásamt unnustu sinni, Guðrúnu Helgu Arnarsdóttur (dóttur Arnars Jónssonar og Þórhildar Þorleifs-
dóttur) og syninum Arnari Sveini sem er átján mánaða. Hann fæddist tveimur vikum áður en afi hans, Sveinn
Björnsson, lést. Guðrún er núna að ná sér eftir erfiða aðgerð.
„Aödragandi bikarleiksins var í raun
ekki svo mikill þar sem íslandsmótiö
er spilað mjög þétt samhliða. Við
spiluðum leik miðvikudaginn á und-
an þannig að tíminn til að hugsa um
Selfossleikinn var mjög lítill. Það var
ekki fyrr en á fóstudeginum sem allt
fór að snúast um hann. Vissulega var
þó miklu meiri spenna í manni held-
ur en fyrir venjulegan leik. Umtalið
fyrir leikinn hafði verið gífurlega
mikið og jókst eftir því sem á leið.
Það er gríðarleg stemning á Selfossi
gagnvart handboltanum. Ég held að
það hafi varla getaö verið heppilegra
hvaða hð mættust, ekki síst vegna
þess að bæði Sigurður Sveinsson og
Einar Þorvarðarson, þjálfari hðsins,
höfðu áður spilað með Val. Það urðu
nokkrar deilur mihi hðanna þegar
þeir fluttu sig austur fyrir fjall. Þá
skapaðist leiði og spenna sem aldrei
hefur almennilega losnað um. Það
voru því ekki eingöngu leikmenn að
kljást á vellinum heldur líka deiluað-
har sem höfðu tekist á utan vaUar
fyrir tveimur árum,“ segir Geir
Sveinsson, 29 ára handboltasnilling-
ur og fyrirliði Valsara, í viðtali við
helgarblað DV.
Valsarar hafa hrósað bikarsigri
aUa vikuna og fagnaðarlátunum
virðist ekkert ætla að hnna. Uppselt
var á leikinn og komust færri aö en
vUdu. Geir hefur haft nóg að gera
jafnt í einkalífinu sem á vellinum en
sambýhskona hans, Guðrún Helga
Amardóttir, þurfti að fara í erfiða
aðgerð sl. mánudag á Landspítalan-
um, daginn eftir leikinn.
Þá hefur Geir hafið æfingar fyrir
heimsmeistaramótið í handbolta sem
fram fer í Svíþjóð í næsta mánuði.
Landshðið æfir tvisvar á dag um þess-
ar mundir fyrir það mót. Þá er ekki
langt síðan Geir lék með heimshðinu
þannig að segja má að veturinn sé
viðburðaríkur. Ekki eru þó margir
mánuðir síðan Geir kom heim frá
Spáni þar sem hann lék handbolta
sem atvinnumaöur í þrjú ár.
Rígurvegna
félagaskipta
Geir segir að handbolti sé mjög vin-
sæU á íslandi í dag þó að aðsóknartöl-
ur í landsleikjum sýni það ekki: „Það
er geysUeg stemning fyrir bikar- og
íslandsmótinu. Við fundum sérstak-
lega hvemig stemningin magnaðist
dag frá degi fyrir úrslitaleikinn. Þaö
varð hka tíl þess að enginn vUdi
missa af honum.
- Fannst þú fyrir einhveijum ríg á
vellinum vegna félagaskipta þeirra
Sigga Sveins og Einars?
„Nei. Ég spUaði ekki hér á landi
þegar þeir skiptu um hð þannig aö
ég var fyrir utan þessar deUur. Það
hefur aUtaf verið gott á miUi okkar.
Ég býst heldur ekki við að þessi rígur
hafi verið mUU leikmanna heldur
fremur hjá stjómarmönnum og
áhorfendum. Menn áttu mjög erfitt
með að kyngja því að tapa fyrir Sel-
fyssingum."
Sanngjarn sigur
- Voruð þiö þá mjög sigurvissir fyrir
leikinn?
„Ekki get ég sagt það. Úrsht í síð-
ustu leikjum móti Selfyssingum vom
okkur í óhag. Viö notuðum tímann
mjög vel og okkur tókst, með hjálp
hver annars, að teija okkur trú um
að við værum betra Uð og við trúum
því auðvitað enn. Ég tel að við höfum
unniö sanngjaman sigur þótt þeir
séu ekki á sama máh. Við eigum svo
örugglega eftir að mætast aftur í ís-
landsmótinu, hvemig sem það fer.
Það sem er kannski skemmtilegast
við þetta allt er að á sunnudeginum
voram við að spila og mikil átök urðu
á velhnum, menn tókust á og ýmis
fúkyrði fuku. Tveimur dögum seinna
þurftum við aö hittast og spila saman
í landshðinu, við sem þar spilurn."
- Erað þið famir að kvíða heims-
meistaramótinu?
„í sjálfu sér ekki. Við erum reynsl-
unni ríkari eftir fimm stór mót,
tvenna ólympíuleika og þijú heims-
meistaramót. Ég er að minnsta kosti
ekki kvíðinn enda höfum við engu
að tapa. Þó illa fari erum viö ekki
úr leik þar sem við eram með þátt-
tökurétt vegna keppninnar hér
heima eftir tvö ár. Hins vegar er allt-
af mjög mikil pressa á okkur utan frá
og hún á eftir að aukast til muna.
Ef við byijum vel þá grípur þjóðina
handboltaæði og alhr fylgist með.
Hins vegar vih enginn kannast við
okkur ef iha gengur. Þessi stuðning-
ur er mjög af hinu góða þó mér finn-
ist menn kannski fuUfljótir að snúa
við okkur bakinu. Það má segja að
viö beram þó nokkra ábyrgð innan
gæsalappa," segir Geir og ítrekar að
aUt sé þetta leikur. „Við erum ekki
aö tapa neinum fjárhæðum," segir
hann, „né heldur lífi eða limum.“
Spáirfimmta
til sjötta á HM
- Hveijuspáirþúumúrshtmótsins?
„Við vorum beðnir að spá fyrir
heimsmeistaramótið 1978 og menn
vora þá fulhr bjartsýni og vUdu
meina að við kæmum heim með
heimsmeistaratitihnn. Við komumst
ekki einu sinni í tólf hða úrslitin og
síðan hefur verið talað um þá keppni
sem „þrjá svarta daga í Danmörku".
Ég vil því ekki vera svo bjartsýnn
að spá okkur fyrsta sætinu. Hins
vegar myndi ég telja að fimmta til
sjötta sæti væri viðunandi árangur.
Með smáheppni gætum við spUað um
bronsið eins og á ólympíuleikunum.“
- Er strangt æfingaprógramm hjá
ykkur á næstunni?
„Við höfum ekki mikinn tíma, aö-
eins íjórar vikur. Áður en við fórum
á ólympíuleikana í Kóreu æfðum við
saman í fjóra mánuði. Þá var sagt
að við værum í ofþjálfun og þess
vegna hefur verið horfið frá þeirri
stefnu að æfa svo mikið. Fjórar vikur
era taldar passlegar en með mjög
stífu æfingaprógrammi. Við æfum
tvisvar á dag aUa daga vikunnar. Við
förum til Frakklands í næstu viku
og munum síðan fara í æfingabúðir
á Selfossi. Einnig munum við spUa
við Dani og Pólveija hér heima. Stór
hluti landshðsins verður að taka sér
frí frá vinnu meðan á þessu stendur.
Þaö er ekkert annað hægt. Hins veg-
ar segir það sig sjálft að á meðan
menn era ekki í vinnu hafa þeir ekki
tekjur. Þess vegna hefur HSÍ komið
tíl móts við okkur með fjárstyrk svo
menn tapi ekki á að vera í landslið-
inu.“
Kom heimvegna
föðunnissis
Geir var á Spáni í þijú ár og lék í
fyrstu með tveimur Uðum þar. Hann
hefur nú tílboð í vasanum um að
koma aftur og segist vera að hugleiða
það: „Það getur vel verið að ég fari
aftur. Okkur leið mjög vel á Spáni.
Það voru ytri aðstæður sem flýttu fór
minni heim. Faðir minn, Sveinn
Bjömsson, lést þegar ég var úti en
tveimur vikum áður eignuðumst við
son, Amar Svein, sem nú er átján
mánaða. Þetta hafði mikU andleg
áhrif á bæði mig og Guðrúnu, sér-
staklega hana þar sem hún var enn
viðkvæm eftir fæðinguna. Ég taldi
mér trú um að ég væri í góöu and-
legu jafnvægi en þegar fór aö vora
aftur fann ég að svo hafði ekki verið.
Mér leið hreint ekki of vel og það var
erfitt að vera frá fjölskyldu og vinum
á svo erfiöum stundum. Kannski
þess vegna leitaði hugurinn oft heim
og stefnan var sett á heimferð þá um
haustið. Þegar fór að hða að heim-
ferðinni fóra að koma upp efasemdir
þjá mér hvort ég væri að gera rétt.
Togstreitan magnaðist rétt áður en
ég tók þátt í ólympíuleikunum en það
var einmitt þá sem ég tók endanlega
ákvörðun um að snúa heim. Það var
hins vegar mjög erfitt að koma heim.
Mig langaði aftur utan og fór hálf-
partinn aö sjá eftir að hafa komið
heim. Ég var sífeUt að spyija sjálfan
mig hvort ég hefði tekið ranga
ákvörðun. í dag er ég þó sannfærður
um að ákvörðunin var rétt,“ segir
Geir og bætir við að ekki hafi skemmt
fyrir hversu vel hafi gengiö.“
Alltaf á hlaupum
í fyrstu bjuggu Geir og kona hans
í Granoles sem er rétt utan við Barce-
lona: „Þar kunni ég mjög vel við
mig. Síðan bjó ég eitt ár í Valencia
og kunni einnig mjög vel við mig
þar. Ég hefði getað haldið áfram en
afþakkaði það. Hins vegar er vel
hugsanlegt að ég fari aftur. Það er
hlutur sem ég ætla að skoða í róleg-
heitum. Spánveijar eru mun rólegri
en við. Þeim liggur ekki lífið á og
kjósa að gera hlutina á morgun frek-
ar en í dag. Þetta er elskulegt fólk
sem vfil allt fyrir mann gera. Annað
varö ég áþreifanlega var við á Spáni
en það var hversu mikinn tíma ég
hafði til að gera eitthvað annað en
spUa handbolta. Þar æfði maður og
spUaði og gat síðan farið heim og
slappað af. Maður gat því hvUt sig
og nært betur en hér heima og það
skUar vitaskuld mun betri árangri.
Mér fannst ég læra mjög mikið á
þessum þremur árum og er sannar-
lega reynslunni ríkari.
Því miður eram við á hlaupum aU-
an daginn hér heima, við vinnum
fuUan vinnudag, komum hlaupandi
á æfingu án þess aö hafa borðað af
einhveiju viti og verðum fyrir bragð-
ið þreyttir og slappir," segir Geir.
Þegar Geir kom heim frá Spáni
kom hann móður sinni til hjálpar við
að reka Skósöluna, Laugavegi 1, sem
faðir hans hafði áöur séð um rekstur
á. „Mamma hafði lítiö komið nálægt
rekstrinum. Ég haföi hins vegar
starfaö talsvert með fóður mínum í
búðinni, farið með honum á sýningar
og þess háttar og var því meira inni
í þessu. Það var ein af ástæðunum
fyrir heimkomu minni.“
íþróttirnar
sameinuðu feðgana
- Voruð þið samrýndir feðgar?
„Ég vildi að við hefðum verið sam-
rýndari. íþróttimar tengdu okkur
mikið en það var kannski helst á því
sviðinu sem við ræddum saman. Þó
aö pabbi hafi alla tíð verið gallharður
KR-ingur setti hann sig aldrei á móti
að ég væri í Val. Eflaust þykir öllum
Valsmönnum það sjálfsagt mál að ég
spili með Val og verði Valsari alla
tíð. Þaö er þó ekkert sjálfgefið í þeim
efnum. Ég fann mjög fyrir því sl.
sumar þegar menn fréttu að ég væri
á heimleið. Allmörg hð höfðu sam-
band við mig og buðu mér tO sín en
ég ákvað að fara aftur í gamla félagið
enda hefði ég annars fengið að heyra
það.“
Geir segist hafa byrjað seint að taka
þátt í íþróttum. Hann var tólf ára
þegar hann byijaði aö spila fótbolta
og fór ári síðar í handbolta. „Flestum
hefði þótt eðlilegt að ég færi í KR þó
ég byggi í austurbænum. Ég vildi
fara þangað sem styst væri. Pabbi
var mikill stuðningsmaður minn og
hjá honum var í raun engin félaga-
póhtík. Þegar við vorum að leika á
móti KR þá hélt hann frekar með
mér þó hann væri einn af þeim allra
hörðustu."
Atvinnumennskan
hafin hér á landi
- Hvemig Ust þér á íþróttahreyfmg-
una í dag og þau peningamál sem era
aö koma upp í sambandi við hana?
„Mér líst vel á íþróttahreyfinguna
enda var pabbi forseti ÍSÍ í ellefu ár,
og átján ár varaforseti, þannig að
íþróttir voru alla tíö mikilvægar á
mínu heimili. Ég fylgdist alltaf vel
meö í gegnum hann en allt snýst
þetta um peninga. íþróttir fá mjög
htla styrki frá hinu opinbera sem er
LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1993.
öfugt við hin Norðurlöndin. Vegna
þess hversu styrkurinn er htih neyð-
ast menn til að safna í sjálfboðavinnu
með ýmiss konar beth. Þannig hefur
þróunin verið og það þarf vitaskuld
að finna heppilega lausn á því máh.“
- En er ekíti peningaþörf íþróttafé-
laganna stöðugt að aukast?
„Það er rétt aö peningar era famir
að skipta mun meira máh 1 þessu
starfi og ekki síst með tilkomu beinu
sjónvarpssendinganna. Möguleikar
á auglýsingasöfnun hafa stórbatnað
sem þýðir auknar tekjur hjá íþrótta-
félaginu og þá vilja leikmenn betri
kjör. Þeir era kannski með tilboð frá
öðra félagi í vasanum og geta stiht
félaginu upp við vegg í þeim efnum.
Aht er þetta út af peningum. Það er
mjög hætt við að þetta endi í ein-
hvers konar atvinnumennsku. í
helstu greinum, fótbolta, handbolta
og körfubolta, er atvinnumennskan
hafin að einhveiju leyti. Kröfumar
era orðnar það miklar að ef menn
ætla að standa undir þeim geta þeir
ekki unnið fuhan vinnudag áður en
mætt er á æfingar.“
Handboltinn
hindrar brúðkaup
Þorbergur Aðalsteinsson landshðs-
þjálfari er án efa farinn að huga að
hði sínu á heimsmeistaramótinu sem
veröur á íslandi árið 1995 en hann
mun þjálfa hðið fram yfir þá keppni.
Geir segir að landshðiö sé Utiö farið
að spá í þá keppni enda sé nóg að
hugsa um mótið í Svíþjóð núna. „Ég
er auðvitað að komast í eldri mörkin
í hðinu því ekki verður maður þar
fóru af stað en það tekur hann ekki
alvarlega.
- Heldur þú að það sé ekki erfitt að
vera kona landshðsmanns?
„Það era oft þungar byrðar sem
lenda á eiginkonunum því óneitan-
lega þurfa þær að sjá um aUt heimU-
ishald meðan við erum nánast að
leika okkur því ekki fáum við greidd
laun fyrir. Það er mikið álag á okkur
á keppnistíma og oft eram viö ekki
undir það búnir að taka við vanda-
málunum þegar heim er komið eða
gefa eitthvað af okkur. Þetta er vita-
skuld mjög erfitt fyrir eiginkonur
okkar. Ef við hefðum ekki stuðning
þeirra þá væri þetta ekki hægt. Það
era forréttindi fyrir okkur að fá að
stunda áhugamál okkar svona mikið.
Handboltinn hindrar að við getum
tekið sumarfrí, hann hindrar að við
komumst í helgarferð til útlanda eða
að við förum út að skemmta okkur.
Við megum ekki sjást á skemmtistöð-
um rétt fyrir leiki. Á móti kemur aö
við höfum ómælda ánægju af sport-
inu,“ segir Geir.
Einkamálin
aldrei rædd
- En ræða leikmenn persónuleg
einkamál sín á milli?
„Nei, það er eins og þau séu ekki
til. Ekki að það sé bannað, það tíðk-
ast bara ekki. Auðvitað ættum við
að ræða ýmis mál meira og ég t.d.
geri mér fulla grein fyrir hversu
mikið ég legg á konu mína.“
- Hefur þjálfarinn aldrei fengið ráð-
gjafa til að ræða við ykkur á þessum
nótum?
Geir segir að heppilegt hafi verið að Selfoss og Valur léku saman þar sem
sakir varðandi félagaskipti þeirra Einars Þorvarðarsonar og Sigurðar
Sveinssonar hafi verið óuppgerðar. „Menn hefðu aldrei getað kyngt ósigri
gagnvart Selfossi." Hér fagnar Geir sigri ásamt Degi Sigurðarsyni á sunnu-
dag eftir leikinn. DV-myndir Brynjar Gauti
fram á efri ár þó enn eigi ég nokkur
ár eftir. Hins vegar tel ég það alls
ekki sjálfgefiö að ég taki þátt í heims-
meistaramótinu eftir tvö ár.“
Geir og Guðrún vora aðeins fimmt-
án ára þegar þau byijuðu á fóstu eins
og það heitir á unglingamáli. „Við
höfum verið saman í fjórtán ár með
hléum þó við höfum aldrei hætt sam-
an. Guðrún fór í nám í ballett í Eng-
landi og síðan til Þýskalands. Einnig
var hún að vinna um tíma í Noregi.
Það hefur alltaf verið flökkueðh í
henni. Ég hef hins vegar aldrei getað
shtið mig frá handboltanum og var
því aUtaf eftir heima."
Þrátt fyrir að þau Guðrún og Geir
hafi verið lengi saman hafa þau ekki
enn gengið í hjónaband. „Það ætti
nú að skeUa á fljótlega þó ekki sé
komin dagsetning. Það eina sem ég
get sagt er að það er búið að fresta
brúðkaupinu nokkuð oft og alltaf
vegna handboltans. Síðast stóð þetta
til í ágúst en þá skuUu á ólympíuleik-
ar. Þó þetta gerist ekki fyrir næsta
heimsmeistaramót þá vona ég að það
verði fljótlega," segir Geir og brosir.
„Að minnsta kosti fyrir keppnina
1995.“
Mikið lagt á
eiginkonur
Guðrún var nýlega farin að starfa
sem flugfreyja hjá Flugleiðum þegar
Geir fór til Spánar. Hún vildi ekki
strax gefa starfið frá sér þannig að
um tíma var hann á Spáni en hún á
íslandi. „Ég var því nokkuð mikið
einn í fyrstu," segir hann. Geir segir
að það hafi orðiö til þess að gróumar
„Það væri ekki vitlaust en menn
vfija ekki flækja málin of mikið og
sumum finnst það buU og kjaftæði
að fá sálfræðing. Svona umræöur
vUja stundum koma upp ef Ula geng-
ur hjá Uðinu. Þorbergur gerði könn-
un fyrir heimsmeistarakeppnina
1992 í Austurríki. Hann lagði sama
spurningahstann fjóram sinnum fyr-
ir okkur. Þar var farið mjög inn á
fjölskyldulíf og menn svöruðu nafn-
laust. Ég hef því miður ekki fengið
neina niðurstöðu úr þeirri könnun
en vissulega væri fróðlegt að skoða
hana. Ef einhver persónuleg vanda-
mál koma upp hjá leikmönnum þá
ræða þeir það vitaskuld við þjálfar-
ann.“
Þorbergur fær ekki tíu
- Er Þorbergur góður þjálfari?
„Hann er að mörgu leyti góður
þjálfari og aUt öðruvísi en Bogdan.
Þær breytingar, sem hann hefur
komið með, era flestar af hinu góða.
Eflaust hafa alUr leikmenn sínar
skoðanir á honum og það hef ég Uka.
Það væri auðvitað margt sem ég
myndi gera öðravísi ef ég væri þjálf-
ari en þó er ekkert stórvægilegt sem
ég sé sem betur mætti fara. Þorberg-
ur er opinn og tekur gagnrýni frá
okkur leikmönnunum mjög vel.
Hann fær ágætiseinkunn þó ekki sé
það tíu.“
- Hvað ætlar þú að vera mörg ár
enn í handboltanum?
„Miðað við þá sem era á fuUu í dag
þá gæti ég veriö fimm til sex ár enn.
Ég verð ekki svo lengi, það er alveg
liAo+ “
Sveinn Hallgrímss.
skólastj., Hvanneyri

|||\ ■ pk •
Guðný Eggertsd. |
húsm. á Hálsi |"
Eggert Kristjánsson 1 stórkaupm. í Rvk | Kristján Eggerísson 1
frá Miðgörðum |
Eggert Eggertsson
b. í Miðgörðum
Valur Gíslason
leikari I Rvk

Þorbjörg Kjartansd.
húsm. I Miðgörðum

Valg. Freysteinsd.
húsm. I Rvk
Valg. Þorbjörnsd.
húsm. á Hjalla
[^JusmJvl^J [^^n\n-lpalkjj