Dagblaðið Vísir - DV - 06.04.1993, Qupperneq 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 6. APRÍL1993
Fréttir
Vamaðarorð fyrir ákafa kortastraujara:
Áttatíu þúsund
króna skuld
varð að milljón
- sérstakt dæmi, segir Atli Öm Jónsson hjá Kreditkortum hf.
„Þetta er ekki lýsandi fyrir inn-
heimtumálin. Yiirleitt næst að leysa
þessi mál þótt alltaf sé eitt og eitt sem
ekkert gengur með,“ segir Atli Örn
Jónsson, aðstoðarframkvæmdastjóri
Kreditkorta hf.
DV barst dæmi um hvemig korta-
skuld við Kreditkort upp á 80 þúsund
krónur varð að skuld upp á tæpa
milljón og leiddi til uppboðsbeiðnar
á húseign. Skuldin vatt upp á sig og
á endanum var hún orðin tæplega
1240% hærri en upphaflegi höfuð-
stólhnn!
Vanskiladagvextir skuldarinnar
hljóða upp á tæp 660 þúsund og vext-
ir af kostnaðinum urðu um 180 þús-
und krónur. Annar kostnaður sem
hlaðist hefur utan á skuldina er til
dæmis málskostnaður, virðisauka-
skattur, kostnaður vegna íjárnáms
og uppboðs, þinglýsingar og stimpil-
gjöld.
Atli Örn segir að þetta sé einstakt
dæmi um vanskilamál.
„Ef vanskil eru orðin 3-4 mánaða
og búið er að reyna allt þá er málið
sent til lögmanns. Þá er til að mynda
húið að reyna að senda ábyrgðar-
mönnum á tryggingavíxli bréf til að
reyna að fá þá í lið með okkur viö
að fá skuldarann til að greiða. Þegar
máhð er komið til lögmanns er yfir-
leitt strax gengið frá skuldinni ef fólk
getur á annað borð horgað. Annars
er máhð afgreitt með sátt og skuldin
sett á skuldabréf eða því um líkt,“
segir Atli Örn.
„Þetta umrædda mál er án efa mjög
80 þúsund króna skuld einstaklings hjá Kreditkortum hf. varð að tæpri
milljón vegna vanskila og ítrekaðra innheimtuaðgerða.
gamalt vanskhamál. Án efa er búið
að setja það á skuldabréf sem síðan
hefur ekki gengið og þurft að setja
aftur í innheimtu og svo framvegis.
Yfirleitt ganga innheimtumáhn fljótt
fyrir sig svo að þetta er alveg ein-
stakt dærni."
-ból
Indriði G. Þorsteinsson rithöfundur og Jón Sigurðsson iðnaðarráðherra
voru á meðal gesta við athöfnina. DV-mynd ÞÖK
Félag íslenska prentiönaðarins:
Fimm bækur fá
viðurkenningu
Félag íslenska prentiðnaðarins
veitti fimm bókum viðurkenningar í
hófi sem efnt var til fyrir helgina.
Bækurnar voru allar unnar og fram-
leiddar hérlendis og höfðu að mati
sérstakrar dómnefndar skarað fram
úr í hönnun, prentun, bókbandi og
frágangi öhum.
Bækumar sem hlutu viðurkenn-
ingar eru Land og synir eftir Indriða
G. Þorsteinsson, Sigurðar saga Þógla
en útgefandi er Stoftiun Árna Magn-
ússonar, íslandslag eftir Sigurgeir
Sigurjónsson, Dýraríki íslands eftir
Brian Pilkington og íslenskur sögu-
atlas 2 en í ritstjórn voru Árni Daní-
el Júlíusson, Jón Ólafur ísberg og
Helgi Skúli Kjartansson. Að auki
fékk myndskreytt túlkun Brynju
Baldursdóttur á Rúnaljóðum sér-
stakt hrós fyrir frumlega útfærslu.
-GRS
Árstíð sinubrunanna hafin:
Lögregla fylgist með al-
gengustu brunasvæðum
Árstíð sinubrunanna virðist hafin
á en lögreglu og slökkvihði í Reykja-
vík hefur verið tilkynnt um fjölda
sinubruna undanfama daga.
Nokkrum sinnum hefur verið til-
kynnt um lausan eld í Fossvogsdal
og einnig er algengt að kveikt sé í
sinu í Elliðaárdal.
Stranglega er hannað að kveikja
eld í sinu innan borgarmarkanna.
Oft skapast mikil hætta af sinubmna
og möguleiki er á að að yngri börn
lokist inni á milli elda.
Lögregla mun í samvinnu við
slökkvilið ætla að fylgjast með al-
gengustu sinubrunasvæðunum. -ból
Kjaramálin í framkvæmd
Kjaraviðræður hafa nú staöið yfir
í nokkra mánuði. Viðræðumar
fara fram milli vinnuveitenda og
verkalýðshreyfingar sem em sam-
mála um að samningar geti ekki
tekist nema ríkisvaldið semji. Aðil-
ar vinnumarkaðarins hafa ekkert
um að semja og em sammála um
það. Þeir em hins vegar sammála
um að samningar takist ekki nema
ríkisvaldið semji um það sem aðilar
vinnumarkaðarins hafa samið um
að ríkisvaldið semji um.
Þetta er snúið vegna þess að ríkis-
valdið segir við aðila vinnumark-
aðarins að þeir verði að koma sér
saman rnn að semja sín í milli og
ríkissjóður sé ekki aflögufær um
neina samninga og enga peninga.
Það eina sem ríkisstjómin getur
samið um er að samið verði seinna,
sem felst þá í því að samningarr
takist um samninga sem komi til
framkvæmda þegar aöilar vinnu-
markaðarins hafa samið um að
semja ekki um neitt annað en að
ríkisstjómin semji einhvem tím-
ann seinna.
Forseti Alþýðusambandsins seg-
ist orðinn afar óþolinmóður og er
búinn að vera óþohnmóður í
nokkrar vikur, sem er eðlilegt, því
það er alltaf verið að halda samn-
ingafundi þar sem það eitt er
ákveðið að hittast aftur daginn eft-
ir. Forsætisráðherra hefur veri
spurður hvort hann sé ekki orðinn
hræddur við það hvað aðilar
vinnumarkaðarins séu orðnir óþol-
inmóðir og Davíð segir eins og er
að annaðhvort verði samið eða ekki
samiö og annaðhvort hggi það fyrir
á næstunni eða það hggi ekki fyrir
á næstunni.
Þetta er auðvitað hárrétt hjá for-
sætisráðherra og skarplega athug-
að eins og hans er von og vísa og
þess vegna hggja samningar í loft-
inu, hvort heldur samið verður um
eitthvað eða ekki.
Staðan er sem sagt sú að samn-
ingsaðilar bíða spenntir eftir því
hvort ríkisstjómin samþykki að
semja og samningar fará algjörlega
eftir því hvort þeir sem eiga að
semja fái þriðja aðila til að sam-
þykkja það sem samningsaðilar
hafa komið sér saman um að þeir
semji um. Um annað er ekki hægt
að semja, segja þeir.
En á meöan á þessum samninga-
viðræðum stendur hafa einstakir
vinnuveitendur og verkalýðsfélög
brett upp ermamar og ákveðið upp
á eigin spýtur að breyta kjörunum.
Vinnuveitendur eru teknir við að
lækka launin hjá þeim launþegum
sem enn em á launaskrá. Þannig
hefur Vinnslustöðin í Vestmanna-
eyjum lækkað laun hjá sínu starfs-
fólki um 15% og ef vel tekst til og
fyrirtækið lifir kreppuna af munu
fleiri fylgja fordæmi hennar. Þessir
menn þurfa ekki að bíða eftir nýj-
um kjarasamningum. Þeir borga
með þeim peningum sem þeir eiga
vegna þess að Vinnslustöðin hefur
fundið það út aö það sé betra fyrir
launafólkið að fá peninga sem em
til heldur en peninga sem ekki em
tfl. Þetta finnst launafólkinu líka
og þess vegna hefur þaö samþykkt
að vinna áfram fyrir 15% lægri
laun.
Út af fyrir sig getur þetta verið
leið út úr samningaöngstrætinu.
Hún mundi þá verða eitthvað á þá
leið að vinnuveitendur semja um
það hver í sínu homi að lækka
launin á vinnumarkaðnum og síð-
an koma samningsaðilar á fund og
semja um það að laun verði
óhreytt. Ríkisstjómin mun síðan
leggja sitt af mörkum með því að
samþykkja að laun verði óbreytt
gegn því aö launin verði ekki lækk-
uð meir en þau hafa nú þegar verið
lækkuð um. Ríkisstjómin mun síð-
an greiða fyrir því að fleiri atvinnu-
tækifæri skapist þar sem vinnu-
veitendur geta boöið launafólki
störf á lækkuðum launum.
Með þessu móti getur ríkisstjórn-
in sagt að hún hafi greitt fyrir
samningum. Vinnuveitendur hafa
sömuleiðis greitt fyrir samningum
með þvi að lækka laun, þannig að
þeir geti borgað þau laun sem sam-
ið er um, og síöast en ekki síst get-
ur verkalyðsforystan sagt með
réttu að hún hafi tryggt sínum
skjólstæðingum bæði atvinnu og
laun, sem ahs ekki er sjálfgefið í
dag.
Slíkir samningar yrðu sigur fyrir
verkalýðshreyfinguna sem leggur
áherslu á að semja, hvemig svo
sem samið er. Með frumkvæði
Vinnslustöðvarinnar hafa loks
skapast forsendur fyrir nýjum kja-
rasamningum sem allir geta sætt
sig við.
Dagfari