Alþýðublaðið - 08.04.1967, Blaðsíða 4

Ritstjóri: Bcneclikt Gröndal. Simar 14900—14903. — Auglýsingasími:
14906. — A'öseíur: All)ýðuliúsi3 við Hveríisgötu, Rvík. — Prentsmiðja
AlþýðublaSsins. Simi 14905. — Áskriftargjald kr. 105.00. — í lausa-
sölu kr. 7.00 eintakið. — Útgefandi: Alþýöuflokkurinn.
NÝIR TOGARAR
ERFIÐLEIKAR togaraútgerðarinnar á síðustu ár-
um hafa stafað af mörgum ástæðum, eins og fram
hefur verið dregið í álitsgerðum hverrar rannsókn-
arnefndarinnar á fætur annarri. Flestar eru þessar
ástæður staðbundnar, en þær hafa vaidið því, að
ekki hefur verið hugsað til togarakaupa, síðan minni-
iiiutastjórn Emils Jónssonar lét kaupa Maí og syst-
urskip hans 1959.
Enda þótt togaraútgerð sumra annarra landa hafi
einnig átt við erfiðleika að etja og hafi notið opin-
berrar aðstoðar, hefur víðast verið haldið áfram smíði
nýrra gerða togskipa af mismunandi stærðum og
útgerð þeirra verið talin hin nauðsynlegasta. Sem
dæmi má nefna Norðmenn, er áttu fyrir nokkrum
árum enga togara, en hafa komið sér upp fjölda
þeirra til að tryggja hráefnisöflun frystihúsa og ann-
•arra fiskiðjuvera.
Þ>ar sem einkafyrirtæki eða bæjarfélög hafa ekki
séð sér fært að reyna helztu nýjungar í togaragerð,
svo sem skuttogara, hefur ríkisstjórnin nú ákveðið að
taka málið í sínar hendur. Eggert G. Þorsteinsson,
sjávarútvegsmálaráðherra, tilkynnti fyrir nokkru, að
stjórnin hefði ákveðið að beita sér fyrir kaupum
fjögurra skuttogara til reynslu við íslenzkar aðstæð-
ur. Eiga þessi skip að verða með fullkomnasta út-
búnaði, sem nú er þekktur, en af mismunandi stærð-
um, þannig að tryggð verði sem fjölbreyttust reynsla,
er byggja mætti á um endurnýjun togaraflotans 1
framtíðinni.
Sjávarútvegsmálaráðuneytið hefur nú skipað nefnd
til að gera tillögur um eftirfarandi atriði varðandi
hin fyrirhuguðu togarakaup:
1) Með hvaða hætti verði af ríkisins hálfu bezt greitt
fyrir kaupum á slíkum skipum.
2) Hvaða skipastærðir skuli keyptar og hvar.
3) Hvaða aðiljar skuli sitja fyrir kaupum á umrædd-
um skipum. Skal í því sambandi lögð áherzla á,
að þeir sitji fyrir, sem talið er, 'að bezt tryggi
framangreindan höfuðtilgang þessarar ákvörðunar.
í umræðum um erfiðleika togaraflotans hefur oft
verið á það bent, að svo til allur flotinn sé gömul
skip, 15—20 ára, og svari þau ekki. fyllstu kröfum
tímans hvað tækni og hagkvæmni snertir. Er því
ástæða til að vona, að ný skip með nýja tækni geti
leitt til nýrra aðstæðna, þannig að betur takist um
rekstur skuttogara og annarra nýtízku skipa en gamla
flotans.
Togaraflotinn hefur gegnt miklu hlutverki í ís_
lenzkri atvinnusögu og á meginþátt í efnahagslegum
framförum síðustu sex áratuga. Þess vegna telja hugs-
andi menn í landinu það mjög miður, ef skeið tog'
araútgerðar rennur á enda. Vonandi mun ný tækni
við nýjar aðstæður leiða til endurreisnar togara^
fJotans.
Ný rafmagnsvörubúð hefir verið
opnuð á Suðurlandsbraut 12
Aðaláherzla verður lögð á að hafa:
RAFLAGNAEFNI og LAMPA
svo og annað sem tilheyrir nýbyggingum og breytingum á raflögnum.
Sömuleiðis:
RAFMAGNSHE8MILISTÆKI, SJÓNVARPSTÆKI
og LOFTNETSKABAL
Ennfremur alls konar smávöru, sem alla vanhagar um.
Gjörið svo vel að líta inn. — Næg bílastæði.
Rafmagnsvörubúðin sff
Suðurlandsbraut 12. — Sími 81670.
rrr

9
krossgötum
★ ÞJÓNUSTA BÆJAR-
SÍMANS.
Símalaus hefur sent okkur bréf,
sem er svohljóðandi: — Nú hefur nýlega verið
tilkynnt, að fjölga eigi um tæplega fimm þúsund
símanúmer í Reykjavík og nágrenni. Enda hafa
margir þar víst beðið árum saman eftir að fá þetta
sjálfsagða tæki.
Tilefni þessa bréfs er það, að
mér finnst óhæfa hin mesta að opinberu fyrir-
tæki á borð við símann skuli haldast það uppi að
iáta fólk í þéttbýlinu bíða langtímum saman eftir
síma, meðan hver einasti sveitamaður, sem dettur
í hug að setja saman bú einhvers staðar uppi í
afdal á reginfjöllum, fær samstundis síma til sín,
og hlutfallslega mjög dýran síma, sem hann borg-
ar þó ekki meira fyrir en við hér í þéttbýiinu.
Um langt árabil hefur það verið
landslýð kunnugt, að ágóðinn af bæjarsímanum,
er víst notaður til þess að greiða niður hið gíf-
urlega tap, sem er á landssímanum. A0 minnsta
kosti lief ég séð þessu haldið fram oftar en einu
sinni, og man ekki eftir að hafa heyrt því mót-
mælt af hálfu símvalda.
★ BURT MEÐ BIÐINA.
Meðan það er svo, að við í þétt-
býlinu þurfum að bíða lengi eftir þeirri þjón-
ustu, sem sveitamaðurinn fær samstundis og við
meira að segja borgum fyrir hann, þá finnst mér
satt að segja fulllangt gengið og veit ég fyrit
víst, að svo finnst fleirum.
Það minnsta, sem símvöld hér í
þéttbýlinu geta gert, er að sjá til þéss að menn
geti fengið síma viðstöðulaust án þess að bíða.
Slíkt ætti að vera algjörlega vandalaust, því á
þessu svæði er síminn hreint stórgróðafyrirtæki.
Ég læt þá útrætt um þetta að
sinni, en vona, að einhverjir séu mér sammála
um að hér sé óréttlæti framið.
P.S. — Hvað skyldi síminn græða
mikið á því árlega, er menn fá „vitlaust númer”'
hafandi þó valið rétt númer. Því er líklega erfitt
að svara, en það er áreiðanlega engin smáupp-
hæð. — Símalaus.
Hér skal enginn dómur lagður
á þær fullyrðingar, sem Símalaus setur fram í
bréfi sínu, — en það er þó vafalaust rétt, — sem
hann segir, að rekstur símans á þéttbýlissvæðum
er gróðafyrirtæki og ætti að vera vandalaust að
haga rekstrinum þannig, að fóllc í þéttbýli þyrfti
ekki að bíða mánuðum, eða jafnvel árum saman
eftir svo sjálfsögðu tæki, sem síminn er. Það segði
einhver eitthvað, ef svona langur afgreiðslufrest-
ur væri á ísskápum eða þvottavélum. — K a r 1.
vðiRmte
^ ; 8. apríl 1967
ALÞÝ0UBLAÐIÐ