Alþýðublaðið - 08.04.1967, Qupperneq 16

EG£Stl®
Þjóðarhús og húsabrask
Ég hef alltaf verið handviss um
þáð að þeir sem standa að því
að byggja hús séu heimsins göf-
ugustu og ósérplægnustu menn —
-menn sem eru til fyrir aðra og
toafa gersamlegau gleymt sjálfum
sér. Þeir leggja sig fram um að
negla, múra og mála til þess að
annað fólk geti fengið húsnæði
— að vísu ekki alveg húsnæðis-
tausir sjálfir, en nærri því. *
Svo féll lítils háttar blettur á
þ'eirra engilhreinu persónu í mín-
um augum. Um skeið hætri ég að
eigna mig er ég heyrði á (þá
minnzt og biðja um fyrirgefn-
-tngu minna synda, hverjar mikl
ar eru í sambanburði við þeirra
dýrð. Þeir höfðu nefnilega farið
t'ínulítið fram úr uppmælingar
-taxta múrarafélagsins, sem allir
vita að er hreint lágmark.
En nú í morgun þegar ég kom
fi fætur og las blöðin upptendr
aðist í mínum huga skilningur á
þeirra föðurlegu umhyggju og for
•sjá. Það á áð fara að byggja þjóð
. arhús, vegna allrar þjóðarheildar-
"Jnnar. og þessir svokölluðu húsa-
' tbraskara, sem sjálfir hafa af hóg-
værð sinni og hjartans lítillæti
tekið sér þetta nafn, burtséð frá
íþeirri staðreynd að það gæti vald
tð nokkrum miskilningi um eðli
þeirra og innræti — þótt þeir
segi engum frá því að láta allan
hagnaðinn sem þeim hefur
hlotnazt af byggingarframkvæmd
um renna þangað.
Þessi hugmynd um þjóðarhúá
er geníöl, og engum lík nema
súper-inteligensum. Þannig á að
leysa húsnæðisvandræðin í eitt
skipti fyrir öll, og þar með er
komið „amen eftir efninu“ við
allar tegundir af húsabraski í
landinu, hvað enn ber vitni ó-
sérplægni braskaranna. Þjóðarhúa
ið á auðvitað að vera svo stórt að
það taki alla, þjóðina, því að
annars væri það ekki þjóðarhús.
Hitt er svo annað mál hvort
nokkur maður flytur nokkurn
tíma í þetta þjóðarhús. Húsnæðis-
vandræði eru ekki fólgin í þvi
að fólk vantar hús til að búa í,
heldur hús til að kaupa og selja.
Og hvernig er hægt að fara að
velta svoleiðis löguðu fyrir sér
þegar allir eiga sama húsið sem
þar að auki tekur alla þjóð-
ina, og á það ssameiginlegt með
„uppheims bláa tjaldi" að geta
veitt öllum skjól. .
í fullu samræmi við þetta seg
ir þjóðarhúsnefndin — að vísu
ekki berum orðum, en samt
skilja allir hvert hún er að fara
— að enginn viti til hvers húsið
verður notað. Það gerir málið enn
merkilegra. Öllum er kunnugt að
spurningar sem ekki er hægt að
svara, eru miklum mun merkilegri
en spumingar sem hvaða bjáni
getur gefið svar við. Ergo: Hús
sem enginn veit til hvers hefur
verið byggt er miklu merkilegra
en t. d. hund-venjulegar íbúða-
blokkir, ráðhús, raðhús ellegar
bankar (og skal þó viðurkennt að
langt er jafnað) sem allir vita til
hvers nota skal.
Þetta hús á Þingvöllum verð-
ur því hið stóra mysteríum ís-
lenzku þjóðarinnarí galtómt gím
ald, eins og tilveran sjálf í ár
daga samkvæmt völuspá, ekkert
inni nema andrúmsloft (saman-
sett úr köfnunarefni og súrefni
aðallegaþ
Og þar með er borgið menn
ingu þjóðarinnar næstu 'éllefu
hundruð árin.
ÞAÐ VORAR
Það vorar eins og vant er hérna í bænum
og vetrarkuldinn missir allan þrótt
og bráðum fer að brydda á laukum grænum
og blessuð sólin vakir fram á nótt.
En það eru fleiri, er fram á nætur vaka
og finnast kar.nski að loknum önnum dags.
Og lífið allt er eins og jólakaka
og um að gera að éta hana. strax.
Og nú er komið mikið meira en nóg mas,
en merkilega er þessi vísa góð.
Og ég er sæll. í anda eins og Tómas
og ætti-að geta kveðið japanskt ljóð.
.OJO-
S
P
A
U
G
\~r
* | r.*
Svo þú ert giftur, sé ég .. ..
Ég veit að hún er með rauðu liundana, en heldurðu að ég geti
smitazt......?
Nauðungaruppboð, sem aug-
lýst var í 11., 14. og 16. tbl.
Lögbirtinga- Fiskniiðstöðvar-
innar hf„ fer fram eftir
kröfu blaðsins 1967 á Hólms
götu 4, hér í borg, þingl. eign
Gunnars I. Hafsteinssonar
hdl. Benedikts Blöndal, hrl,
Vilhjálms Árnasonar hrl.,
Gjaldheimtunnar I Reykja-
vík, (o.*s. frv.).
Auglýsing í Mogga. í
Ég las í Vísi að einhver Danl
hefði höfðað mál vegna út-
gáfu bóka sinna á íslandi.
Það er von, eins og frágang
urinn er yfirleitt á bókum
her....
(tfafliitoftCtyJtriinit
Þá verður nú hægt a®
djamma, maður, þegar farið
verður að halda sveitaböllin
í þjóðarhúsinu á Þingvöllum,
Það getur verið að ég sé gam
aldágs, en mér þykir það ljótt
að vera að leiða ungar stúlk
ur upp á pall til sýnis, — og
það er ekki nóg með að það
sé gert, heldur eru þær lika
látnir sýna hæfni sína. Ja,
sveiattan. J