Alþýðublaðið - 26.08.1967, Blaðsíða 10

< V.
Hér kemur nýjasti dansinn — tízkudansinn í vetur og hann er kallaður SNEEKER.
Hann hefur orðið til úr átta grundvallarsporum. Hér hreyfum við fæturna meira
en líkamann gagnstætt því, sem gildir í shake og go go. Dansinn er mjög einfaldur og auðlærður
og ekki eins hasarfenginn og ýmsir aðrir dansar. Hann á vel við ýmsa vinsæla danstónlist, sem hinir
hröðu dansar passa ekki við.
1. Eitt spor fram í hægri 2. Sparkið vinstri fæti 3. Vinstri fót í kross 4. Aftur niður á hægri
fót. fram. fram fyrir hægri fót. fót.
5. Eitt spor fram á 6. Sparkið hægri fætin- 7. Hægri fót í kross fram 8. Aftur niður á vinstri
vinstri fót. um fram. fyrir vinstri fót. fót.
10 26. ágúst 1967 —
KVIKMYNDIR
LESTIN. (The train). Tónabíó.
Bandarísk frá 1964. Leikstjóri:
John Frankenheimer. Handrit:
Franklin Coen, Frank Davis og
Walter Bernstein eftir sögu
Rose Valland, Le Front de 1‘Art.
Kvikmyndun: Jean Tournier og
Walter Wottitz. Klipping: David
Bretherton og Gabriel Rongier.
Tónlist: Maurice Jarre. 133 mín.
íslenzkur texti: Loftur Guð-
mundsson.
París. 2. ágúst, 1944. Þjóðverj
ar hafa fyrir löngu haldið inn-
reið sína 1 höfuðborg Frakk-
lands og nú hyggjast þeir nema
brott málverk heimskunnra mál
ara frá Paume-listasafninu. Of
urstinn Von Waldheim (Paul
Scofield) er fyrir þýzka hem-
um, sem á að framkvæma þessa
áætlun og koma málverkunum
til Þýzkalands.
En „Heiður og stolt Frakk-
lands“ er í veði. Franska and-
sþyrnuhreyfingin er vel á verði.
Labiche (Burt Lancaster) er
fenginn til að stjóma lestinni
með listaverkunum innanborðs,
en hann er atkvæðamikill með
limur í andspyrnuhreyfingunni.
Hefst þá miíkil og hörð barátta,
milli ofurstans og Labiche, þess
ara ólíku manna, sem eiga þó
það eitt sameiginlegt, að gefast
ekki upp fyrr en í fulla hnef-
ana. Frakkamir gera svo allt
hvað þeir geta til að tefja fyr
ir lestinni og þeim tekst að
blekkja nazistana illilega.
Það er erfitt að finna galla á
þessari kvikmynd. John Frank
enheimer er hæfileikamikill
Ieikstjóri. Hann hefur ótrúlegt
vald á tækni sem hann beitir
sparlega, en af öryggi. Leik-
stjóm hans er markviss, vand
virknisleg, en þó fyrst og fremst
persónuleg. Hér er ekki gengið
að hlutunum til þess eins að
festa á filmu einhverja æsandi
atburði — það er enginn subbu
mennska á bak við þetta —
enginn fjöldaframleiffslubragur.
Hvert -atriði virðist Vandlega yf-
irvegað, unnið af nákvæmni. Og
árangurinn er eftir því.
Að öllu leyti er myndin mjög
vel unnin. Kvikmyndataka er
öldungis frábær, svo og klipp
ingar. Tónlistin er sparlega not-
uð og stundum koma „effekt-
hljóð“ í stað tónlistar. (Sbr.
snilldarlega gerðan lokakafla).
Frankenheimer hefur jafnan
mikið vaid á leikendum sínum,
enda ber myndin þess merki,
Paul Scofield er frábær í hlut
verki ofurstans og er leikur
hans mjög heilsteyptur, en Sco
field hefur annars lítið komið
nálægt kvikmyndum; hefur mest
megnis haldið sig við leiksviðið.
Verður gaman að sjá hann í A
man for all seasons, þar sem
hann hlaut Óskarverðlaun, sem
kunnugt er. Burt Lancaster er
einnig vel skipað í hlutverk La
biche, en hann liefur mikið leik
ið í kvikmyndum Frankenheim-
ers. Aukahlutverk er einnig vel
leikin, og þar má m. a. sjá hinn
gamalkunna Michel Simon. Það
er aðeins einn leikari, sem
bregst: Jeanne Moreau í hlut
verki veitingakonu, en hlutverk
þetta býður ekki uppá mikla
möguleika, þó maður hefði
vænzt meira af janfágætri leik-
konu.
íslenzki textinn er betur gerð
ur en maður á að venjast í öðr-
um kvikmyndahúsum.
LESTIN er sjöunda kvikmynd
in, sem John Frankenheimir ger
ir og hafa þær allar verið sýnd
ar hér, utan ein — Birdman of
Alcaraz. Virðist Frankenheim
er í stöðugri framför, en næsta
mynd á eftir þessari er Seconds,
sem margir telja meðal beztu
kvikmynda, er komið hafa frá
Bandaríkjunum síðustu árin, en
í þeirri kvikmynd hefur Frank
enheimer fengið mann eins og
Roek Hudson tll að leika vel.
Slíkt hlýtur að ganga krafta-
verki næst.
Sigurður Jón Ólafsson.
ALÞYÐUBLAÐIÐ