Alþýðublaðið - 26.08.1967, Blaðsíða 13

KfljgggSBÍjB
Hin frumstæða
London
(Primitive London)
Spennandi og athyglisverð lýs-
ing á lífinu í stórborg, þar sem
allir lestir og dyggðir mannsins
eru iðkaðar ijóst og leynt.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnuni innan 16 ára.
Ný dönsk mynd, gerð eftir hinni
umdeildu metsölubók Siv Holms
„Jeg en kvinde".
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 5 og 9.
ÓTTAR YNGVASON, hdl.
BLÖNDUHLÍÐ 1, SÍMI 21296 ■
VIÐTALST. KL. 4—6
MALFI.UTNIHGUR LÖGFRÆÐiSTORF
SERVÍETTU-
PRENTUN
SÍMI 32-101.
BÍLAKAUP
15812 — 23900
Höfum kaupendur að flest-
um tegundum og árgerðum
af nýlegum ’bifreiðum.
Vinsamlegast látið skrá blf-
reiðina sem fyrst.
BÍLAKAUP
Skúlagötu 55 vlð RauðarS
Símar 15812 - 23900.
Myra hristi höfuðið , -Hann
er í New York hjá Harbome.
Ég fékk bréf frá Lindu Harbor-
ne í gær. Þau eru góðir vinir,
— Þið Brad áttuð svo vel
saman. sagði Vonnie. — Ef þið
mynduð aðeins hittast aftur...
— Ég veit ekki, hvað Brad
finnst. Við rifumst heiftarlega.
— Og að nauðsynjalausu!
— Vitanlega. Þannig eru flest
rifrildi. En auk þess enda mörg
þeirra svona. Hún kveikti sér í
sígarettu og blés reyknum upp
í loftið. —Linda hringdi til mín
frá New York og sagði, að Brad
hefði spurt eftir mér. Það er þó
eitthvað. En ef við hittumst aftur
verður Bard að eiga frumkvæð-
ið.
Margir menn liöfðu beðið
Myru, en enginn þeirra hafði
skjpt hana máli nema Brad Cor-
coran. Þau hittust í New York
og seinna þegar hann kom til
Vancouver til'að hitta liana trú-
lofuðust þau. Vonnie fékk ekki
að vita’um hvað þau höfðu rif-
izt. Myra sagði aðeins að þeim
liefði ekki samið.
Elskaði Brad Myru enn? Eða
hafði rifrildið drepið ást toans
á lienni?
Vonnie mundi hvernig það
var að vera ástfanginn og að
hætta að vera það. Hún hafði
næstum trúlofazt tvisvar og nú
skildi hún að það hafði ekki ver
ið sönn ást- Hún var 3 áruni
yngri en Myra. Einhvern tímann
átti hún það eftir að verða al-
varlega ástfangin og þá. myndi
liún læra af reynslu Myru. Hún
ætlaði að gæta þess, að ekkert.
enginn smávægilegur misskiln-
ingur eða annað sem engu máli
skipti eyðileggði toamingju henn
ar.
— Þetta er eftirlætisliturinn
minn, Vonni. Safírblátt.
Þau sátu !á svölum sem lágu
út að Kyrrahafi. Hún var í nýj-
um silkiorandí kjól með silfur
þráðum í og Nigel toorfði aðdá-
unaraugum á hana.
— Minn líka. Hún leit í augu
hans og hló. — Flestir karlmenn
myndu aðeins kalla þetta blátt.
Þetta var yndislegt kvöld. Þau
ræddu saman eing og þau liefðu
þekkzt lengi. Milli réttanna döns
uðu þau og drukku kampavín.
Þegar þau fóru óku þau með-
fram ströndinni. Stjörnurnar
blikuðu yfir höfðum þeirra, gol
an var mild. Á svona stundu tók
maðurinn sem maður elskar
mann í faðm sér og kyssti blíð-
lega á varir manns, hugsaði Vonn
ie.
En Nigel Foster gerði ekkert
slíkt. Hann sat og starði á tungl
ið speglast í. hafinu.
jafnvel og ég vona að þér
— Ef þér hafið skemmt yður
fáist til að fara út með mér aft-
ur, sagði hann. — Hafið þér á-
nægju af hljómlist?
Hún gat svarað báðum spurn-
ingum hans játandi. Hún vildi
gjarnan fara út með honum aft-
ur og hún hafði sanna ánægju
af góðri tónlist. Innst inni ósk-
aði hún þess, að hann byði henni
út'á morgun. Og hitt kvöldið. Og
á hverju kvöldi!
Um helgina fóru þau að aka
upp í sveit og Vonnie sýndi hon
um eftirlætisstaði sína. Þau
gengu gegnum skóginn eða sett-
ust á sólheita kletta.
Síðasta kvöldið sem þau voru
saman fóru þau út að dansa aft
ur. Svo óku þau að einmanaleg
um stað milli skógar og hafs.
Þegar hann kyssti hana vissi
hún að þetta var engin skyndi-
ást.
— Vonnie, sagði hann. — Þii
sagðir mér einu sinni,; að þú
kynnir afar vel við þig hér.
Kanntu svo vel við þig, að þú
gæt.ir ekki hugsað þér að fara
annað?
— Það fer eftir því tovers
vegna ég ætti að flytja . . .
— Vegna ástarinnar. Hann
leit í augu hennar. — Ég elska
Rödd hans var biðjandi en hún
varð að vita með vissu, hvað
toann var að reyna að segja...
þig. En það veiztu líka. . ..
— Við höfum ekki þekkzt nægi
lega lengi! Hún reyndi að verj-
ast fram á síðustu stundu. Hún
óttaðist þessa stund- Óttaðist
annað og meira en hrifningu og
rómantík.
— Þetta er alvara mín, Von-
nie, sagði hann.
Og hún vissi skyndilega að
henni var ekki síður alvara en
honutn. Hún leit á hann og hvísl
aði: — Ég elska þig, Nigel. É-g
held að ég hafi elskað þig alltaf.
Löngu seinna sagði hann: —
Ég fer til Yellowknife á morgun.
En þetta verður aðeins skamm
vinnur aðskilnaður. Hann hló
blíðlega. — Heldurðu að þér líki
vel að búa í Englandi, litli Kan-
adamaðurinn minn?
— Mér er sama hvar ég er,
ef ég er hjá þér, svaraði hún.
Tíminn skiptir engu máli leng
ur. En nú kom tunglið upp og
Nigel hristi hana blíðlega til.
— Þú töfrar mig, Vonnie! Ef
ég fer ekki strax heim með þig,
kemst ég ekki til Yellowknife á
morgun!
Vonnie var fegin því, að það
voru öll ljós slökkt, þegar hún
kom heim. Hana langaði til að
vera ein með hugsanir sínar í
kvöld. Hún háttaði sig í myrkr-
inu og reyndi að velta því fyrir
sér hvernig framtíðin yrði. Svona
smámunir gátu breytt öllu lífi
manns. Hundur, sem eltir kjöt-
bein' og....
Sólin skein á heiðum himni
þegar hún vaknaði næsta morg-
un. Hún gekk berfætt að glugg
anum og hugsaði um það, hve
skemmtilegt það yrði að biia sig
vel á svona morgni. Að fara í
skrautlegan kjól - nýjan græn og
hvít röndótta sumarkjólinn með
víða pilsinu og setja á sig stóra
blómaeyrnalokka og fara í græna
sandala. Hún stóð fyrir framan
spegilinn. Hún sá fyrir sér glott
ið á fólkinu á skrifstofunni ef
hún kæmi svona búin í vinnuna.
Hún opnaði skápinn og tók fram
dökkbláan léreftskjól.
Myra spurði við morgunverð-
arborðið:
— Skemmtirðu þér vel í gær
kveldi ?
— Dásamlega!
Mj'ra leit spyrjandi á hana og
fór svo fram á gang til að sækja
blöðin. Þegar'hún va); setzt aftur
og teygði sig eftir ristaða brauð
inu, sagði Vonnie:
— Nigel vill að ég fari með
lionum til Englands.
Myra leit undrandi á hana.
— Er það svona? Komdu til
Englands og ég skal sýna þér,
allan lieiminn! Það yrði að vísu
skemmtilegt, en. . ..
— Hann vill að ég verði þar
kyrr. Myra, við elskum hvort
annað.
— Ég hef vitað það í heila
viku að þú ert ástfangin! sagði
Myra kæruleysislega. -En ég er
ekki jafnviss um Nigel. Þá sjald-
an ég hef séð hann hefur mér
virzt hann fremur feiminn og ó-
framfærinn. Ætlið þið að gifta
ykkur?
Vonnie saup á bollanum.
— Já, við ætlum að gifta okk-
ur.
— Hefur hann beðið þín?
Beinlínis beðið þín?
— Það varð samkomulag okk
ar á milli, sagði Vonnie lágt.
Ofnkranar,
Tengikranar,
Slöngukranar,
Blöndunartæki.
Burstafell
bygglngavöruverzlun
Réttarholtsvegl 8.
Síml 3 88 40.
Hvar er trúlofunarhringurinn?
Vonnie lagði bollann frá sér.
— í gærkveldi — í gærkveldi
skildum við að við elskuðum
hvort annað. Við hugsuðum'ekki
um annað — en framtíðina. Nig-
el átti að fara til Yellowknife í
morgun. Þegar hann kemur aftur.
Myra beit í brauðeneiðina, sem
hún hafði verið að enda við að
smyrja og sagði rólega: —Þú
hefur þekkt hann í hálfan mán-
’uð og aílan þann tíma \'ar hann
í sumarleyfi. Rómantík á heima x
sumarfríi. Er það þannig? Eða. ..
Vonnie leit ákveðin á hana.
— Eða er það alvara?
— Það var einmitt það, sem
mig langaði til að vita.
— Þú átt með öðrum orðum
við, að Nigel hafi aðeins viljað
daðra eilítið í sumarleyfinu.
— Ég vildi aðeins fá að vita
hvort það væri smádaður eða
eitthvað annað. Mér lízt vel á
Nigel og ég geri ekki ráð fyrir
að hann myndi segja stúlku að
VATNSSfUR
Ekki lengur húð innan i
uppþvottavélunum. Ekki
lengur svart silfur.
Ekkl lengur óþægileg lykt
og bragðefni í vatninu. —
SÍA SF
Lækjargötu 6b, sími 13305.
ÚRTALSRÉTTIR
á virkum dögtim
oghátiðum
Á matseðli vikunnar:
STEIKT LIFUR
BÆJAHáBJÚGU
KINDAKJÖT
NAUTASMÁSTEIK
LIFRARKiEFA
Á liverri dós er tillaga
um framreiðslu
. KJÖTIÐNAÐARSTÖÐ/
26. ágúst 1967 - ALÞÝÐUBLftÐIÐ |_3