Alþýðublaðið - 04.10.1967, Blaðsíða 4

r
lŒQ&SHI)
Bitstjórl: Benedlkt Gröndal. Simar 14900—14903. — Augiýsingasíml:
14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið vlö Hverílsgötu, Rvík. — Prentsmlöja
Alþýðublaðslns. Slml 14905. — Askriftargjald kr. 105.00. — t lausft*
sölu kr. 7.00 elntakiO. — Útgefandl: AlþýSuflokkurlnn.
ALMANNAVARNIR
Jarðhræringar og nýir hverir á Reykjanesi hafa
verið mjög í fréttum und'anfarna daga. Þessar frétt
ir minna okkur á þá staðreynd, að við byggjum eld-
fjallaland, þar sem enn er mikið af virkum gosstöðv
um. Síðastliðin tuttugu ár hafa orðið hér þrjú meiri-
háttar eldgos, en svo er fyrir að þakka, að þau hafa
átt sér stað á óbyggðum svæðum og tjón því ekki
orðið, nema í Heklugosinu 1947 þegar bændur þar
í grennd urðu fyrir nokkrum búsifjum af völdum
náttúruhamfaranna.
Að sögn jarðfræðinga er ekki ástæða til að óttast,
að'eldgos sé í aðsigi á Reykjanesskaga; breytingar á
hverasvæðum þurfa alls ekki að boða slíkt, þótt þær
geti verið undanfari meiri tíðinda. Svo verður þó
vonandi ekki þessu sinni.
Ýert er að minna á í þessu sambandi, að sennilega
erum við íslendingar verr búnir en flestar aðrar
þjóðir til að mæta náttúruhamförum .Við höfum ekki
skipulagðar sveitir manna, sem komið gætu til aðstoð
ar, ef illa færi. Aðrar þjóðir, sem hafa á að skipa
þjálfuðu herliði, nota það undir slíkum kringumstæð
um, en slíku er ekki, og verður væntanlega ekki fyr
ir að fara hér.
Á undanförnum árum hefur margt verið ritað og
rætt um nauðsyn almannavarna, og hefur þar sýnzt
sitt hverjum. Þetta hefur verið gert að pólitísku bit-
beini, og hafa andstæðingar ríkisstjórnarinnar á nær
hverju þingi mælt gegn fjárveitingum til þessara
mála.
Vel kann að vera, að þessum málum hafi ekki verið
sinnt sem skyldi og ýmislegt mætti betur fara í
þeirri skipulagningu, sem þegar er komin á laggirnar.
Það er að sjálfsögðu nauðsynlegt að eiga birgðir af
• ýmiss konar neyðarvarningi og öðrum gögnum, sem
grípa mætti til, en hitt virðist þó engu síður nauð-
' synlegt að skipuleggja sveitir, sem væru sérhæfðar í
hvers kyns björgunarstörfum.
Eins og nú háttar erum við illa undir það búnir að
' mæta náttúruhamförum og væri ráð að hefja skipu-
lagningu almannavarnasveita, eins og raunar mun
tíðkast í flestum löndum.
Það sakar 'aldrei að vera viðbúin því, að illa kunni
' að fára, og í rauninni ættu almannavarnir að vera
; einn þátíur slysavarnakerfisins sem hér hefur lengi
’ verið víð lvði og látið hefur margt gott af sér leiða.
Það er illa farið, að þetta mál skuli hafa orðið að
pólitísku þrætuepli', en vonandi verður þess ekki langt
‘ ’að búÞ, að andstæðingar þess skilji, að málið er alls
ekki þannig vaxið.
4 4. október 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Toyofa Corolla 1100
Innifalið í verði m. a.: Riðstraumsrafall (Alternator), rafmagnsrúðu-
sprauta, tveggja hraða rúðuþurrkur, kraftmikil þriggja hraða mið-
stöð, gúmmímottur á gólf, hvítir hjólbarðar, rúmgott farangursrými,
verkfærataska o. fl.
TRYGGIÐ YÐUR TOYOTA.
Jspanska Bifreiðasalan Ármúla 7.
Sími 34470 - 82940.
llllg i
a kn 3ssgötuvn |
★ „DAGLEGT MÁL” OG
BLÖÐIN.
k
Útvarpsþátturinn „Daglegt mál”
í umsjá Árna Böðvarssonar hefur aflað sér mikilla
vinsælda meðal almennings á undanförnum árum.
Er vafasamt, að annað útvarpsefni hafi átt stærri
hlustendhóp að staðaldri. Sannleikurinn er sá,
að æöi margir eru áhugasamir um tunguna og
vilja vanda mál sitt, þótt getan sé ekki alltaí
sem skyldi. Því eru allar leiðbeiningar vel og
þakksamlega þegnar. Umsjármanni þáttarins hefur
líka að mínum dómi tekizt mjög vel að gera efn-
inu skil án þess að það yrði leiðigjarnt, þurrt eða
staglsamt, en í þá gryfju er næsta auðvelt að
falla.
í þættinum „Daglegt mál” hcfur
oft verið vikið að máli dagblaðanna farið með
tilvitnanir og tekin dæmi til skýringar og viðvör-
unar, enda eru dagblöðin aðallesefni fjölmargra
heimila í landinu. Áhrif þeirra á þróun tungunn-
ar hljóta því að vera mikil, fólkið lærir það sem
fyrir því er haft í þessu sem öðru. Enginn hlutur
var þess vegna eðlilegri og sjálfsagðari en að
gagnrýnin beindist að blöðunum öðru fremur. Þótt
undarlcgt megi heita, eru þess dæmi, að blaða-
menn hafi brugðizt illa við réttmætri gagnrýni
þáttarins og kveinkað sér undan þcim aðfinnslum
og ábendingum, sem þar hafa komið fram, ætti
þó engum að vera ljósara en þeim, hvað málfari
dagblaðanna er í mörgu áfátt og langt í frá að þau
hafi lireinan skjöld í þessum efnum. Er síður en
svo ámælisvert, að það sé gert að umræðuefni í
þætti sem þessum. Hitt hefði verið erfiðara að
verja, ef gengið hefði verið framlijá málfari dag-
blaðanna og látið eins og þar væri allt í sómanum
og ekkert aðfinnsluvert. Ættu blaðamenn að vera
þakklátir útvarpinu og Árna Böðvarssyni fyrir
góðar og gagnlegar ábendingar og leiðbeiningar,
enda munu þeir líka vera það flestir.
j
★ BLAÐAMENN OFAN
VIÐ MEÐALLAG.
i
Með þessu er þó ekki sagt, að
ísienzkir blaðamenn skrifi lakara mál eða séu
upp til hópa meiri ritskussar en aðrir landsmenn.
Ég vil þvert á móti halda því fram, að þrátt fyrir
margar og meinlegar villur og vankunnáttu blaða-
manna, þá séu þeir talsvert ofan við meðallag hvað
ritfærni snertir. Engin könnun hefur að vísit
farið fram um þessa hluti og ,því ekki fast undir
íótum, þegar ræða skal málið. Samanburður á
heimafengnu og aðfengnu efni blaðanna gæti þó
kannski gefið einhverja vísbendingu í þessum efn-
um, og hygg ég, að niðurstaða þess samanburðar
yrði blaðamönnum ekki óhagstæð, þrátt fyrir lé-
leg vinnuskilyrði, sem þeir eiga við að búa. Enda
eru miklar líkur á að til blaðamennsku veljist
frekar menn með nokkra hæfileika til ritstarfa og
einhverja menntun á því sviði heldur en aðrir.
Sömuleiðis er á það að líta, að þeir sem stundað
hafa ritstörf eða blaðamennsku um lengri eða
skemmri tímá, ættu að hafa öðlazt meiri æfingu
■og reynslu í þessum efnum en gengur og gerist,
Ritfærni er ekki eingöngu meðfædd náðargáfa,
heldur líka lærdómur og þjálfun, sem oft ræður
me-ira að segja úrslítum um árangurinn. S t e i n n <