Alþýðublaðið - 04.10.1967, Blaðsíða 13

Ný dönsk mynd, gerð eftir hinni
umdeildu metsölubók Siv Holms
„Jeg en kvinde“.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
ÓTTAR YNGVASON
héraðsdómslögmaður
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
BLÖNDUHLfÐ 1 • SfMI 21296
BÍLAKAUP
15812 — 23900
Höfum kaupendur að flest-
um tegundum og árgerðum
af nýlegum bifreiðum.
Vinsamlegast látið skrá blf-
BÍLAKAUP
Skúlagötu 55 við Rauðará
Símar 15813 - 33900.
OTiHURDIR
TRÉSMIÐJA
P. SKÚLASONAR
NýbýSavegi 6
Kópavogi %
sími 4 01 75
Ný framhaldssaga:
ÖRLAGAVALDUR
1
eftir: Christina Lafferty
Ég vissi, að þessa dags myndi
hún alltaf minnast. Það hófst ó-
sköp eðlilega, sólin streymdi inn
um gluggann, þegar Anna kom
inn með morgunverðinn á bakka.
Anna breyttist aldrei. Fyrst
var hún stofustúlka, svo varð
hún - eftir lát ömmu Meg -
ráðskona, barnastúlka og allt
annað. Anna elsku Anna með
skolleitt hárið í hnút í hnakk-
anum og feitar eplakinnar, sem
voru jafnhrukkulausar og þegar
Meg var lítil telpa. Hvað hefðu
þau getað án hennar?
Meg settist upp í i-úminu og
leit á Önnu: — Svo það er ekki
nóg fyrir þig að sjá um rekstur
hússins og elda mat og hreinsa,
heldur þarftu líka að færa mér
mat í rúmið?
— Bai-a róleg, sagði Anna glað
lega. — Það er ekki meiri fyrir-
höfn en ef þú borðar morgun-
verð niðri.
— Þú mátt ekki gera þettn.
Anna! Þú mátt ekki stjana svona
við mig. Nú er ég komin heim
og ég ætla að sjá um minn hluca
af vinnunni.
Anna brosti.
— Það er gott að sjá þig aft-
ur, Meg, þó þú sért mjó eins og
spýta. Ég sé, að það er engin
næring í þessum útlenzka mat.
Þú þarft góða kjötköku, tertur
og álíka. Það kom undarlegur
glampi í augu hennar. — En
það hiýtur að hafa verið spenn-
andi að'sjá. alla þessa staði, ég
hef aldrei komizt lengra en til
Truro.
Meg brosti veikt og fór að
borða morgunverðinn. Það gat
litið út fyrir að vera vanþakk-
læti og sennilega var það rangi
af henni, en hún hafði hatað
hverja stund af árinu, sem var
liðið. Ekki vegna þess að faðir
hennar - eða réttara sagt upp.
eldisfaðir hennar - fengi að vita
það því að þetta ár orlendis hafði
verið afmælisgjöf hans til henn-
ar og það hlaut éitthvað að vera
að henni þar sem hún var ekki
ánægð með þessa gjöf hans.
Hver einasta önnur stúlka
hefði notið ársdvalar á megin-
landinu umkringd af ríkum, ung
um mönnum og laglegum, glað-
værum stúlkum. Meg hafði verið
„gestur” hjá frú Barclay, sem
var gömul vinkona pabba henn-
ar. Hún„var kona, sem gjarnan
vildi virðast ríkari en hún var
og jók hún tekjur sínar með því
að vera gestgjafi ríkra ung-
menna. Haida fyrir þau véizlur
og fara með þau af einum stað í
Evrópu á annan. Þetta hafði víst
kostað föður Meg háa upphæð,
en henni hafði leiðst innan um
þetta fólk og hún var þiæytt á
veizlum, Nei, þetta ár hafði ekki
hentað henni - en það hefði hent
að Janice mjög vel.
Meg leit á Önnu, sem var að
opna gluggana. —• Iívernig hef-
ur Janice það? Hún hefur ekki
skrifað mér.
— Hún skrifar næstum aldr-
ei lieim lieldur, sagði Anna ó-
ánægjulega. — Hún er óþæg,
hún systir þín. Við fréttum afrek
hennar í heimavistarskólanum og
þar er sagt, að hún sé kolvitlaus.
Meg andvárpaði. Janice skorti
alla ábyrgðartilfinningu. Svo
Ixún hafði ekkert breytzt á þessu
ári, en hún var nú líka aðeins
sautjlán ára og gat róazt enn.
—Segðu mér Tom, sagði Meg,
—Hann skrifaði mér reglulega
en það voru nokkurs konar
skyldubréf, sem ekkert var að
lesa í. Hvernig gengur í Éond-
on?
Garnla konan andvarpaði. Um
síðustu helgi var hann heima.
Hann vill ekki vera í London
og hann vill ekki verða lögfræð
ingur. Hann vill fá peninga til
að kaupa býli, en húsbóndinn
vill ekki leyfa honum það. Hann
segir að það séu engir peningar
í landbúnaði. Þeir rifust heiftar.
lega.
Meg þagði. En hvað þau voru
öll erfið. Faðir þeirra gerði allt
fyrir þau og ekkert þeirra kunni
að meta það. Hún vissi vel, að
hún hafði verið send til frú
Barcley í þeirri von, að þar
hitti hún ungan og ríkan mann,
sem hún yrði ástfangin af og
giftist. í stað þess hafði hún
látið sér leiðast í heilt ár. Átján
ára bróðir hennar, Tom, var hjá
lögfræðing, sem hafði lofað að
gera hann að félaga sínum með
tímanum, en í stað þess að vera
þakklátur, gekk Tom um í vondu
skapi og hugsaði um lítið býli
uppi í sveit.
Og Janice. Meg hristi höfuðið
við tilhugsunina. Janice féll á
öllum prófum. Hún hafði aðeins
áhuga fyrir að teikna kjóla og
því var hún send á dýran lista-
skóla, en hún varð bráðlega leið
á því. Eina áhugamál hénnar var
að skemmta sér.
Anna tók bakkann. —Þú ert
sú eina, sem ert góð við hús-
bóndann, Meg. Það er gott að
þú ert kominn Iieim.
Og það er yndislegt að vera
komin heim, hugsaði Meg um
leið og hún settist á rúmstokk-
inn.
Hún reis á fætur og gekk að
glugganum. Polzennor breyttist
aldrei. Heiðin var umhverfis
húsið og við sjóndeildarhringinn
lá steinnáman, sem borgaði fyr-
ir ferðalag hennar og nám Toms
og Janice. Án námunnar hefðu
þau ekki lifað, því þó faðir
hennar ætti mikið land var það
aðallega heiði, sem erfitt var
að rækta.
Nú heyrði Meg hljóð, sem hún
kannaðist við. Það var flauta,
sem gaf til kynna, að nú ætti
að fara að sprengja í námunni.
Hún gekk frá glugganum til
að klæða sig, en nam staðar og
leit á sjálfa sig í speglinum.
Hún hrukkaði ennið, það var
þreytandi að vera svona barna
leg útlits þó að hún væri tutt-
ugu og tveggja ára. Enginn
myndi trúa því að hún væri orð
in svona gömul. Hún hafði stór
grágræh augu eins og lítil stúlka
og sólin hafði sett freknur á nef
broddinn en ljóst hárið féll nið
ur með vöngunum og bugðaðist
út í hliðunum. Hún var löngu
hætt að reyna að breyta um ihár
greiðslu, því að Ihár hennar
neitaði algjörlega að falla öðru
vísi og eins og það væri ekki
nóg, hve andlit hennar va'r
barnalegt, hafði náttúran skap-
að hana litla og granna. Hún
virtist viðkvæm, eins og það
mætti naumast anda á hana.
Hún gretti sig í spegilinn og
fór.
Skömmu seinna gekk hún út í
garðinn í gömlum gallabuxum
og peysu. Hundarnir tveir, Neró
og Sesar, stukku æstir í kringum
hana og næstum veltu henni um
koll af hrífningu yfir að sjá
hana aftur.
Hún hugsaði svo mikið um
hundana að hún sá ekki strax
föður sinn, sem sat í stól sólar
megin við húsið, en svo fóru
hundarnir og Meg hljóp til
pabba síns.
— Ég hélt að þú værir við
námuna, pabbi.
— Ég er þar sjaldan. Þetta
virðist allt ganga áh mín og ég
er alltaf svo þreyttur, Meg.
Hún leit áhyggjufull á hann.
Kvöldið áður hafði hún verið
of mikið eftir sig eftir ferðalag-
ið og heimkomuna til að veita
því eftirtekt að hann hafði elzt
mikið. Síðastliðið ár hafði
breytt honum mikið. Hann var
hæði rýrari og eldri og andlit
hans var gulleitt. Hún settist á
hækjur sínar við hlið hans og
tók um liönd hans.
— Ertu hraustur, pabbi?
Svaraðu mér nú heiðarlega.
Hann brosti. — Ég er bara að
verða gamall, barn.
Hún þagði smástund. — Hef
ég þakkað þér nægilega fyrir
þetta yndislega ár erlendis,
sem þú gafst mér?
— Meira en nóg. Hann
brosti. — Samt hefði ég verið
ánægðari ef þú hefðir komið
heim ti’úlofuð góðurn, ungum
manni.
Hún hló. — Því liggur þér
svona á að gifta mig?
— Ég vil tryggja framtíð
þína. Hann tók um hönd henn
ar. — Ég vil tryggja framtíð
ykkar allra. Janice verður að
ná prófi, hún er svo erfið, að
enginn veit, hvernig hennar
hjónaband fer. Hún verður að
geta starfað við eitthvað. Og
Tom . . . hann andvarpaði. —
Tom vill ekki verða lögfræðing
ur, en það er það bezta fyrir
hann. Þú elskan mín ert róleg
og blíð og þú þarft að gifta
þig, en það eru fáir heppilegir
xxngir menn hér.
Sjónvarpstækin skiia
afburöa hijóm og mynd
FESTIVAL SJALUSI
Þetta nýja Radionette-sjón-
varpstæki fæst einnig með
FM-útvarpsbyigju. — Ákaf-
lega næmt. — Me5 öryggis-
læsingu.
ÁRS ÁBYRGÐ
Radionette-verzlunin
Aðalstræti 18, sími 16995.
eykur gagn og gleði
4. október 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13