Dagur - 24.12.1949, Qupperneq 15

15
JÓLABLAÐ DAGS
hann birtist, áfejandi í hvítum vagni,
sem t\() stór iireinciýr drógu. Þetta
var ailt 'svo liaglega gert og vel út-
búið, aú, ekki þótti mér undur,
þótt augu barnanna stæðu á stiik-
iim. „Þe-tta er bezti jólasveinn bo'rg-
arinnar," segir ,,inspektörinn“, og
Iiann heiur verið í þjónustu Maga-
sin í 47 ár. liráðum á liann 5.0 ára
startsalma li, en þuð eru ekki tnarg-
ir, sem komast svo langt. Hann er
nú elzti starísniaðnr ltér. — Jóla-
sveinnjnn kom (ram á sviðið og
ávarpaði börnin. Öil ræða hans var
á þá ieið, að jölin kæjnu aðeins til
þeirra bárna, sem væru góð og þekk
heima, og ef þan vildu, að hann
myndi eftir þeim á jólunum, þá
skyldu þau keppast við aðgera allt,
sem mamma þeirra óskaði eftir og
l);eði þau um. Síðan úthlutaði hann
óskalistanum, en á honum voru
myndir og ýmsar uppástungur um
jólagjalir, sem að sjálfsögðu átti að
kaupa lij;í Magasin. A óskalistan-
um stóð skrifað;
„Skj iv det, du önsker dig,
det, du allerhelst vil liáve.
Hvis du saa giver sedlen
til far og mor, kan det jo være,
du hörer fra mig juleaften.”
Að sjáifsögðu er hér um auglýs-
ingu að rajða, en ekki er hægt að
neita því, að þetta er skemmtileg
auglýsing.og t ilhlökknnarelni bgrn-
anna. ,,, :
Jólasyeinninn sfeig nú al’tur upp,
í vagn sinn og.ók á brott, en effir
stóðu líti! þörn nreð eitirvæntingar-
og undpuriarsyip, ög eflaust öll með
sömu brcnnU,eitu óskina í hjarta,
að jólasveinninn myndi eftir þeim
á jólunum.
1.000.000 kílówattstundir á ári
í söluskálanum, sem er geysilega
stór að flatamáli, eru iúnar ýmsu
smávörúdeildir. Hér eru álnavörur,
útsaumsvörur, pappírsvörur ýinis
konar, alls kyns gjafavörur, regn-
hlífar, hanzkar, snyrtivörur, garn
Tuttugu .stúlh'iif vir.n'n’áð pví nð hekln upp lykkjuföll og stoppa sokka.
af öllu tagi og ýmiss konar prjóna- að Magasin noti eina milljón kíló-
varningur.leðurviirur, belti, hnapp- wattstundir á ári af rafmagni. Ekki
ar, nærfatnaður, stór bóka- og veit ég, hvort þetta gefur lesand-
blaðaeild, ferðatöskur, úr, mynda- anurn nokkra hugmynd um, hve
vélar, frímerkjadeild, karlmanna- stórt verzlunarhús hér er um að
nærfatnaður, sokkar og skyrtur, að ræða.
Ógleymdri leikfangadeildinni. Hér Yfirgnæfandi meirilduti af-
eru einnig ýmsar ræstivörur og greiðslulVilksins er konur, og flest-
niðursuðuvarningur, og í öðrurn ar eru í svörtum peysum eða kjól-
enda söluskálans er veitingastaður, um, mcð litlum, hvítum kraga eða
þai; sem þreyttir viðskiptavinir eru iagle >;ri nælu eða festi. Magasin fer
fegnir að tylla sér og fá'sér mjólktir- frám .i það við afgreiðslufólkið, að
glas eða ávaxtadrykki. í kjalláran- það sé vel klætt og, snyrtilegt, en
ttm er sportvárningúr af öllu hugs- eúgim má þó skreyta sig. um; of eða
anlegu tagi; þar éru einnig léikf’Öng ‘ gangu í marglitum eða áberandi
og m. 11. fötúm. , -
Hér er aðeins stiklað á stóru, og I' álnavörudeildinni afgreiða næst-
vörnr, bæði hér og á hinúm ýmsu um einvörðungu karlmenn.. Hvern-
hæðum, nefndar eftir minni, en ig stendur á því? spyr ég. „Aðal-
þetta gefur í raun réttri litla hug- ástæðau er sú, að viðskiptavinir
mynd um það vöruflóð, sem á boð- okkar vilja langsamlega helzt láta
stcilum er, né heldur niðurröðun kaflmenn mæla fyrir sig og afgreiða
varanna. alla álnavöru. Eg er ekki alveg viss
Söluskálinn er svo bjartur og um, í hverju þetta liggur, en þetta
rækilega lýstur, að mér dettur í hug er staðreynd, og svo er annað, að
að spyrja, hve mörg ljósastæði séu stúlkurnar vilja heldur vinna við
notuð í verzluninni. Við þeirri flestan annan varning, og þær fá
spurningu gat ég ekki feitgið svar, oftast vil ja sín.un. framgengt, er það
það hafði víst enginn lagt í að tel ja ekki silt?“ er svarið, sem ég fæ,
þá, en „inspektörinn“ segir mér, (Framh. á bls. ‘51)...