Dagur - 21.12.1978, Blaðsíða 22

LIBERTÆ
RtUSCIIO COWCEliTO A CASIHtAKGIOVAHNI
Molti applausi ai cantanti
(con Poggi presentatore)
P<0
Þ>:>> >>..<• rí‘
Festosa riu*dU, 1'aHra sera a
CaaUlaanglovanni, dell'annun
dato coocerto vocale indetto
<UJ cClrcolo lirico Glannl Pog-
ti* cha ha vtato quale oapUta
d'onore la soprano HoaetU No-
11. L'artísU. presenUU dal pre-
aidente del aodallalo LorU Maj
che ne ha rlevocato la brillan-
U carrlera nel principaU teatri
iUUani e atranieri, kúecna og-
* fL''*SW1 01 V«rt*1H- SenalhiU
lnterpreU dl opcre puodniana
Butterfly aoprattutto e anche
Bohéme (che rappresent* anche
al Monidpale al flanco di Pog-
tt) é staU per arad alla
dore aveva eaordito nel '«3 con
HefUto/ele, opera ehe ha lndso
anche ln dlsco, aempre »1 íian-
eo del tenore concittadmo. La
cantanU ha ella ateasa ricordato
1 aucoessi avutl, acoennando af-
fettuosamenu ai colleghi di pal-
cosoenico, oltre a Poggt, il no-
atro Ubó. Corelll, Haimnndi ed
altre celebri vod.
Davantl al pubblico che gre-
ndva ia aede. si é poi avolto
■nora NoU, é sUU applaudiU
in «Addio mio picciol deaco>.
cDonde UeU usd> e in «Tu che
dl cei ael cinU*, oonfermando
llndubbU aenalbUiU • la pu-
Assal feUoe anche l’esordio dl
Fumiko Murakami, glovone *o-
prano di Ulroahlma, diplomaU
•1 nostro Conservatorio aotto
la gulda dl Potgl, che ha lnter-
preUto «0 mlo babbino caro>.
11 «vaiaer> di MuaetU e «Saper
vorreste* e, itt coppla con Kri-
stian Johannsson. ciovane tcno-
re lrlandese anch'ecli alUevo del
noatro Conservatorio, U duetto
«E' 11 sol deU'anima*. Lo ster/
so tenore, doUto di beUa e /j
cura voce ricca dl smalto//
stato applaudito ln «Recor/ V
«Ch‘elU ml f/ \
armonle*. ________...
e In «E luoean le steUe>
Infine, un altro arti/
cittadino. 11 baritono/.*
Plzzamiglio, é aUto //
in «0 aanU medar/,*
Leonora*. <Alia «’/,•
de> e, ln coppU / »* .
son. nel duetto «//
deUs Bohtme. /.*
Agli arteflc'//
rata aono »/ •*
caldi conse // <

ef af stofnun óperu yrði. Eg vil
ekki sitja og bíða, heldur mun ég
beita mér fyrir stofnun óperu og
leita eftir samstarfi við þá sem
hafa sama hugarfar og skoðanir.
Við eigum marga góða söngvara
og það verður að nýta þá, en fram
að þeim tíma að óperan verður að
veruleika er ekki við því að búast
að ungir söngvarar setjist hér að,
þar sem söngvari þarf að syngja
allt árið ef árangur á að fást. Það
er lítill möguleiki á að fylgjast
með hér heima, en það verður
maður að gera ef einhver árangur
á að nást“
- Tæplega getur þessi „at-
vinnugrein" talist mjög örugg?
„Nei, það verður enginn ríkur
af því að syngja, nema að við-
komandi hafi eitthvað sérstakt
fram að færa, eitthvað nýtt og t.d.
sérstaka túlkun á ákveðnum
verkum. Leiðin til frama er grýtt.
Það kostar mikla vinnu og miklar
fórnir að ná langt og t.d. hér
heima er enginn sem lifir af
söngnum einum saman. Þar sem
íslenska þjóðin er söngelsk trúi ég
ekki að sönglistin eigi erfiðar
uppdráttar en aðrar listgreinar."
- Hvenær er söngvarinn talinn
hvað bestur?
„Hvað tenórsöngvurum við-
víkur er það aldurinn 35 til 45 ár.
Nú er ég þrítugur svo enn eru 5 ár
eftir þar til ég verð eins og ég get
bestur orðið.“
Það er allt-
af hægt að
gera betur
Þess var getið í upphafi við-
talsins við Kristján að hann
myndi halda tónleika á Akureyri.
Búið er að ákveða að þeir verði í
Borgarbíói, en tímasetningin er
óákveðin. Kristján sagðist hafa
fengið góðar mótttökur í fyrra, en
hann væri staðráðinn í að gera
betur á þessum tónleikum. „Ég
vil að fólk geti dæmt hvort ég hafi
tekið framförum, sem vonandi
eru einhverjar. Ef tími gefst til
mun ég fara á einhverja staði á
Norðurlandi. Eftir er að æfa dag-
skrána, en ég mun verða með ís-
lensk og jafnvel skandinavisk lög
svo og óperuaríur.“
- Að lokum Kristján, hefur þá
nokkurn tíma séð eftir því að hafa
farið út í þetta nám?
„Ég held að ég hefði séð eftir
því síðar ef ég hefði látið það vera
að reyna. Ég hef gert hvað ég hef
getað til þess að ná árangri og
hann hefur ekki látið á sér standa,
en hitt er svo aftur annað mál að
það er alltaf hægt að gera betur.“
Það var í ágústmánuði 1976 að
Kristján Jóhannsson hleypti
heimdraganum og fór með fjöl-
skyldu sina til Ítalíu. Það er í
sjálfu sér ekki í frásögur færandi
þótt einhver Frónbúinn fari utan,
en þegar ætlunin er að hefja nám í
söngmennt hjá þeirri þjóð sem
talin er fremst á því sviði hlýtur
utanförin að teijast fréttnæm.
Þegar það er haft í huga að
Kristján er sonur Jóhanns Kon-
ráðssonar efast víst fáir um að
hæfileikamir eru fyrir hendi og
þeir sem fóm á hljómleikana, sem
hann hélt fyrir réttu ári síðan í
Borgarbfói, hafa lokið upp einum
munni um að það hefði verið skaði
ef náminu á ftalíu hefði verið
kastað fyrir róða. Nú, þess má
geta að Kristján er kominn heim i
jólafrí og hefur í hyggju að gleðja
eyru Akureyringa og annarra
Norðlendinga eftir áramót.
Náminu lýkur
aldrei
- Þegar ég fór út 1976 var
ferðinni heitið til smáborgarinnar
Aosta sem er norðan við Mílanó.
Þar var ég rúmt ár í skóla sem
heitir Instute Muscale og nam hjá
baritonsöngvara, en um leið
stundaði ég tónfræði- og píanó-
nám. Þrátt fyrir það að mér
fyndist skólinn strembinn er hann
ekki með þeim bestu og fyrir tíu
mánuðum fór ég í annan skóla í
Piacenza sem er mikil mússikborg
á Norður-Ítalíu. Skólinn þar
heitir Conservatorio Nicoiini og
er hann mikilsmetinn skóli á sínu
sviði. Þar var ég líka svo heppinn
að fá heimsfrægan tenórsöngvara
sem kennara, Gianni Poggi, sem
margir kannast við. Auðvitað er
söngurinn alltaf númer eitt, en
undirstöðuatriði í leiklist og
framkoma á leiksviði, fyrir utan
tónfræði, og píanóleik, er einnig á
námsskránni, sagði Kristján í
upphafi er Dagur spjallaði við
hann á dögunum.
Kristján Jóhannsson.
Og eins og alltaf þegar nám ber
á góma varð tíðindamanni Dags á
að spyrja hvort sæist ekki fyrir
endann á því. Það hefði hann
betur látið ógert, því Kristján
sagði eins og var að námi söng-
vara lýkur í rauninni aldrei -
söngnámið varir eins lengi og
viðkomandi söngvari dregur
andann. „Ég verð í þessum skóla í
vetur og lýk vonandi sjálfu söng-
náminu í vor - ef fjárhagurinn
leyfir. En þrátt fyrir að skóla-
náminu ljúki mun ég halda áfram
að sækja söngtíma. Hvað píanó-
og tónfræðináminu viðvíkur þá er
á því sviði töluvert eftir, en ég var
það gamall er námið hófst að ég
næ ekki árangri í því nema á
löngum tíma. Hitt er svo aftur
annað mál að ég væri löngu
hættur þessu námi ef KEA hefði
ekki styrkt skólagönguna, því
námslán á óbeinum okurvöxtum
er nokkuð sem ég hef ekki hugsað
mér að taka“
ítalir eru
afskaplega
kröfuharðir
„Nú er að því komið að ég ætla
að fara að vinna fyrir mér og
Krístján hefur fengið
ágæta dóma í ítölskum
blöðum, en enn er löng
leið eftir. ítalarnir segja
Kristján vera írskan og
er hann lítt hrifinn af því.
mínum með söng. Það er öruggt
mál að ég mun syngja talsvert á
næsta ári og í því sambandi má
geta þess að ég hef í höndunum
drög að samningum við óperur á
Ítalíu. Ég hef verið mjög heppinn
því það að geta vakið á sér athygli
og fá samning í hendur sem
hugsanlega verður að veruleika er
hreint ekki svo lítils virði.
- Hvernig er að syngja fyrir
Itali?
„Ef þú getur gert þeim til hæfis,
þá er það óumræðilega gaman.
Italir eru afskaplega kröfuharðir
og þá sérstaklega í sambandi við
tenóra, enda hafa þeir átt flesta
frægustu tenóra heimsins - og
fólk þekkir varla nema það
besta.“
„Ég hef þegar sungið í litlum
óperuhúsum og tónlistarsölum í
Torina, Piacenza, Ivrea og Aosta.
Ég hef sungið tvær óperur í kon-
sertformi, L'Elisir d'amori og
Rigoletto. Eins og gefur að skilja
eru allir textar á ítölsku, en það er
núná fyrst sem ég er farinn að ná
einhverjum tökum á framburði,
en það hjálpar mikið. Italskan er
dásamlegt mál fyrir söngvara.
Hún er svo skír og hljómfögur.“
Við verðum
að stofna óperu!
Er Kristján á heimleið kann
einhver að spyrja. Þeirri spurn-
ingu er ekki fljótsvarað, enda
framtíðin gjarnan torráðin. At-
vinnumöguleikar óperusöngvara
eru takmarkaðir á íslandi og eins
og fyrr sagði hefur Kristján þegar
lagt drög að því að syngja fyrir
ítali næsta sumar og vetur. „Ég er
að læra að verða óperusöngvari
og það gefur auga leið að eins og
málin standa í dag hef ég ekkert
hingað að gera. Hitt er svo aftur
annað mál að ég kæmi strax heim
22. DAGUR