Dagur - 21.12.1978, Blaðsíða 29

Heilög, himnesk ljóð úr harmi þínum ...
(Framhald af bls. 22)
Athvarf mitt jafn-
an ...
Veikleika minn og óstyrkinn
af kann Jesús að taka.
Öll brot og brest, böl holdsins
mest
bœtir og grœðir líka.
Eitt er áberandi um Hall-
grím, er sýnir, hve hann er
gáfuríkur og áhrif hans mikil.
Það er, hve verk hans eru hátt
skrifuð hjá þeim, sem annars
telja sig lítt kristilega sinnaða.
Um þetta eru til mörg dœmi.
í formálsorðum fyrir Málleys-
ingjunum eftir Þorstein Er-
lingsson sem mat kirkju og
kristni á stundum ekki mikils,
skrifar Ásgeir Ásgeirsson fyrr-
um forseti þátt um samtal, er
hann átti við skáldið. Asgeir
spurði skáldið, hvað honum
þœtti fallegast í passíusálmun-
um, en þá sálma hafði Þor-
steinn Erlingsson œtíð á nátt-
borði sínu. Þorsteinn svaraði:
A thvarf mitt jafnan er til sanns,
undir purpurakápu hans
þar hyl eg misgjörð mína.
Hendingarnar las skáldið
með grátklökkvum rómi. Þœr
minna á barnið, sem felur
grátið andlit í klœðum móður
sinnar og fuglamóðurina, sem
breiðir vœngina yfir ungana
sína, hrœdda og kalda. “
Að vera ekki verðug-
ur
Bikar þjáningar, sem menn
geta ekki vikist undan, hefir á
öllum tímum verið umhugsun-
arefni. Dostovjeski kvað svo að
orði: „Það er aðeins eitt, sem eg
óttast, að vera ekki verðugur
þjáningarinnar. “ Ugglaust er
þetta viðhorj ekki langt frá
Hallgrími, því að hvenœr taldi
hann sig verðugan.
Auðmýkt er undanfari virð-
ingar. Engum íslending hefur
verið sýnd önnur eins virðing og
Hallgrími, að láta höfuðkirkju
í höfuðborg landsins bera nafn
hans. Þegar ferðalangur utan
af landi gengur undir vœngi
þessa fagra musteris getur hann
ekki annað en litið upp í lotn-
ing og aðdáun eins og turninn
bendir, og minnir það glöggt á
upphaf passíusálmanna: Upp,
upp, mín sál! — Þá minnir
helgidómurinn á Skólavörðu-
hœð síðast en ekki sízt á hlut
Hallgríms / því óbrotgjarna
musteri Guðs, sem eru hjörtun
sem trúa.
Getur nokkur verið
trúlaus?
Eftir öllum sólarmerkjum
átti líf Hallgríms að fortapast.
En það snérist til dýrðar, sem
ártíð hans hefur vottað í 304 ár.
Af þessu megum/ við öll sjá,
hvers Guð' er megnugur.
Okkar tímar hafa ekki farið
varhluta af þjáningu, — eða við
nútímamenn. Sagnfrœðingur-
inn Arnold Toonbe birtir þá
skoðun í ritum sínum, að
tœkniöldin sem við lifum á, hafi
aukið þjáningar mannkynsins
og gert syndir mannsins þyngri
og óbærilegri. Hvað á þjáður
maður að gera og öldin, sem ól
hann? — Hvað annað en snúa
sér til Drottins? — Merkur
þjóðhöfðingi komst svo að orði
við valdatöku sína: Getur
nokkur maður verið trúlaus,
eftir allt það, sem við erum búin
að reyna? —- Svarið á Hall-
grímsminning, okkur er gefin í
kvöld, eins og passían, sem eitt
sinn fœddist í hugsun postul-
ans:
Því að eg hygg, að þjáningar
þessa tíma séu ekki neitt í
samanburði við þá dýrð, sem á
oss mun opinberast.
Dýrð, vald, virðing og vegsemd
hœst
viska magt, speki og lofgerð
stœrst
sé þér ó Jesús, herra hár
og heiður klár
Amen, amen um eilíf ár.
Hallgrímskirkja.
Ljósm. Tíminn: Róbert.
Wmk
| Valgerður Sverrisdóttir:
!Landbúnaðar-
{málin komist á
jfastari grund-
! völl
■
Til þess að svara þessari spum-
ingu ætla ég fyrst að líta mér næst
og segja að ef allt gengur að ósk-
um verð ég orðin móðir áður en
árinu lýkur, og það er það stór-
kostlegasta sem ég get hugsað
mér.
Ef ég víkka sjóndeildarhring-
inn aðeins, þá get ég sem bónda-
kona (þ. e. ef heimilt er að nota
Iorðið kona) sagt, að þetta ár var
nokkuð gott hvað afkomu í bú-
Iskapnum snertir. Góð spretta og
kartöfluuppskera þrátt fyrir
kulda fyrri part sumars. En það er
víst svo, að hagur bóndans og
Iþjóðarbúsins fer ekki' saman, og
heldur er það hastarlegt að hafa
1 það að stefnumarki, sem virðist
5 auka vandamálin í þjóðfélaginu,
| nefnilega aukna framleiðslu.
IUm landsmálin er það að segja,
að það er alltaf það neikvæða,
■ eða verðbólgan, sem kemur fyrst
S upp í hugann þegar maður hugsar
■ til þeirra. Ég get þó sagt það, að
I ég er ánægð með að það skyldi
5 takast að mynda vinstri stjórn, og
■ ég bind miklar vonir við, að henni
takist að koma verðbólgunni nið-
ur og gera fleiri jákvæða hluti.
I
■
■
I
I
I
I
I
I
I
I
I
a
a
Valgerður Sverrisdóttir.
Komandi ár er ár barnsins og I
það er vonandi að það geti haft 5
jákvæð áhrif hvað snertir upp-|
eldismál og um leið heilbrigðara g
I
I
I
I
I
I
■
I
I
I
I
I
(Framhald af bls. 5)
Igarð vil ég þrengja hringinn og
beina vonum mínum til okkar
eigin þjóðar.
! fyrsta lagi er það von mín, að
vöxtur sá, sem verið hefir í verð-
bólgunni okkar margumræddu,
hlaupi sem fyrst í eitthvað annað
Iog gagnlegra t.d. í verksvit þeirra,
sem með almannafé fara.
Hvaða vonir bindur þú við kom-
andi ár?
Ég vona að það megi takast að
koma landbúnaðarmálunum á
fastari grundvöll, og að þar megi
koma á einhverri langtíma stefnu
því að offramleiðslan er stað-
reynd og virkilegt vandamál.
Besta lausnin væri náttúrlega ef
takast mætti að afla markaða er-
lendis sem væru raunhæfir, því að
laun bænda eru svo sannarlega
ekki svo há, að þau megi skerða.,
mannlíf.
— Þar hef ja
þeir hvern 1
virkan dag . |
(Framhald af bls. 5)
eftir malbikinu. Meðfram öllumB
vegum bjó fólk í vögnum, boga-B
lögðúm fjögurra hjóla hestvögn-2
um og hesturinn var ætíð bund-(
inn við tré þar rétt hjá. Var okkur ■
sagt að þetta fólk væri örsnautt I
flökkufólk. Ég var undrandi að 5
sjá svo mikla fátækt eins og eins H
og þarna virðist vera. Okkur«
fannst alveg sérstakt hvað írar eru ■
vingjarnleg og elskuleg þjóð.
Hvers ég vænti af næsta ári?
Ég vonast eftir góðu heilsufari |
og góðæri í heild, eins og verið |
hefur undanfarin ár. m
Mér er sem ég sjái þann
I
I
I
I
I
j — Hinn gamii
I úrbóta-
vegur..
(Framhald af bls. 5)
Iurhlutverkið og húsfreyjustöðuna
sé hvorútveggja rækt af alúð og
I kærleika. Einmg tel eg, að dýr-
5 mætasta eign hvers heimilis sé
| barnið.
■ í öðru lagi að vinna bug á tveim
I illkynja meinum, sem eru inn á
1 gafli hjá nálega öllum landsins
3 börnum, þar á ég við áfengis-
| vandan og verðbólgupúkann,
g sem mataður er jafnt og þétt á
I
I
I
hinu listilegasta viðurværi. Ef
slíkt mætti takast, innum við
stórsigur er lengi yrði í minnum
hafður.
í þriðja lagi að vinna markvist
að því að fyrirbyggja slysin í um-
ferðinni.
Þetta eru þær vonir, sem ég
bind við hið nýja ár.
í öðru lagi að þjóðin vakni til ■
vitundar um eigið mat á lífinu og ■
möguleikum þess til sannrar lifs- ■
gleði. Við álítum okkur frjálsarj
manneskjur en erum þrælar fjöl- ■
miðla, skipulagsnefnda auk«
ótölulegra annarra nefnda semB
eru einingar í kerfinu, sem er
orðin slík ófreskja og bákn að
enginn finnst þar í, sem berj
ábyrgð á einu eða neinu. Fjöl-B
miðlarnir mata okkur stanzlaust á ■
tilbúnum þörfum og hafa sann-Jj
arlega haft erindi sem erfiði.™
Fæstir geta nú orðið tekið sjálf-B
stæðar ákvarðanir í sambandi viðl
þarfir sínar og langanir.
Skyldi ' t. d. einhver finnastB
ábyrgur fyrir þeim eyðilegging-p
aröflum sem leika lausum halaj
á einum fegursta stað í nágrenni*
Akureyrar, Glerárgljúfrum ogB
umhverfi þeirra.
Ósnortin og ómenguð náttúru-S
fegurð er sífellt að verða fágætariB
í heiminum og hvert það land«
sem hefir upp á slíkt að bjóðaB
talið ríkara en önnur.
Það er sárara en tárum tekur að
líta þá viðurstyggð augum sem nú jm
blasir við upp með Glerá. Sorp- B
haugum bæjarins var á sínum B
tima valinn þarna staður og nú er ~
stórt svæði beggja megin árinnar ■
orðið að einni sandnámu, þar sem ■
sést styngandi strá, en B
I
hvergi sést styngandi strá,
sandhólar og malargrifjur komið B
í stað grösugra lauta og lyngivax- “
inna.
DAGUR . 29