Dagur - 30.05.1984, Blaðsíða 10

r > gí íí rs.. &«o r ; c-!-™ r.e
10- DAGUR - 30. maí 1984
„Þetta er nú alvej> að koma hjá henni þessari.“
Sigtryggiir hefur snarað sér niður í króna og hugar að framgangi mála hja rollunm.
Á ég að trúa því
að þú sért einlembd?“
- Spjallað við Sigtrygg Vagnsson fjárbónda á Hriflu
„Ég er með rétt um 400 fjár og
þar af um 330 ær. Við búum
hér félagsbúi ég og bróðir
minn, ég með féð og hann með
kýrnar, um 20 talsins,“ sagði
Sigtryggur Vagnsson, bóndi á
Hriflu í Ljósavatnshreppi í S.-
Þingeyjarsýslu, þegar við litum
til hans yfir hásauðburðinn á
dögunum. Við spjölluðum við
hann meðan hann hugaði að
ánum.
„Þetta er nú alveg aö koma
hjá henni þessari. Burðurinn hef-
ur gengið ágætlega og þetta er
svona rúmlega hálfnað."
„Er mikil yfirlega að fylgjast
með sauðburðinum?"
„Já, það er það nú svona lengst
af einhver í húsunum. Börnin eru
í þessu með mér. Það þarf nú
ekki oft að hjálpa til en oft flýti
ég fyrir þeim, en sjaldan sem
koma upp vandamál. Til þess að
geta litið af þeim er ég fljótur að
kippa lömbunum úr þeim,
gjarnan, en það er ekki þörf á
því nema í einstaka tilfelli.
Stundum koma lömbin bæði sam-
an og þá þarf að hagræða svona
svolitlu.“
„Er mikið um tvílembur hjá
þér?“
„Já, svona mest. Það eru lík-
lega bornar um 170 ær og af þeim
eru 16 einlembur og 6 þrílembur.
Þannig að ég næ því ekki alveg að
hafa þetta jafnt, en þannig á það
að vera, jafnt af einlembum og
þrílembum.“
Féð á Hriflu var rúið í apríl en
Sigtryggur segir að sumarrúning-
ur sé að mestu úr sögunni. „Það
er nú best að flýta aðeins fyrir þér
greyið mitt,“ segir hann svo og
snarar sér niður af garðanum þar
sem spjallið fór fram. Við látum
hann ekki sleppa svo auðveldlega
og spyrjum hann að því hvernig
honum lítist á umræðuna um
landbúnaðinn og ætlumst til að
hann svari því svona rétt um leið
og hann hjálpar ánni að bera:
„Þetta er lifandi ósköp leiðin-
legt. Maður hefur haldið fram-
undir þetta að maður væri að
gera gagn, en svo er það að verða
álitamál. Umræðan er miklu
harðari og meiri, enda eðlilegt
Sigtryggur virðir fyrir sér nýfætt lambið.
Myndir: gk-
þegar útflutningurinn er orðinn
nánast útilokaður. Á ég að trúa
því að þú sért einlembd,“ segir
hann svo þegar lambið er komið
og þreifingar á kvið leiða í ljós
að ekki er von á fleiri lömbum.
Við spyrjum hann að því hvort
hann telji að nægilega vel hafi
verið unnið í útflutningsmálum
landbúnaðarins.
„Ég álít að við eigum ákaflega
litla möguleika á útflutningi eins
og sakir standa. Ég held að eina
leiðin sé að reyna að komast inn
á markað með eitthvað meira
unna vöru, en sakir viðskipta-
hátta Efnahagsbandalagsins og
þessara hluta, þá eigum við af-
skaplega litla möguleika. Það
hefur verið gert töluvert til þess
að koma þessu á markað, en það
flóir allt í landbúnaðarvörum
sem eru framleiddar við minni
kostnað en hér og framleiðslan
styrkt."
Galli að gærunum
fylgir kjöt
„Hvað um þær hugmyndir að ís-
lendingar eigi að hætta þessu öllu
saman?“
„Flestar þjóðir reyna nú að
vera sér nógar í aðalgreinum
matvælaframleiðslu og spurning-
in er bara þessi: Hvað eigum við
að vera smámunasamir í þessum
efnum? Ég held að við eigum að
vera algjörlega sjálfum okkur
nógir í sambandi við kjöt- og
mjólkurframleiðslu. Ég held að
það sé algjört grundvallaratriði.
Svo verðum við að svara þeirri
spurningu hvort við viljum hafa
framleiðsluna heldur meiri,
vegna sveiflna sem alltaf eru nú í
þessu, og ég tel eðlilegt að svo sé.
Svo höfum við nú trúað því að
það væri nokkurs virði að hafa
ullar- og skinnaframleiðslu sem
sækir hráefni til landbúnaðarins,
en svo segja verksmiðjurnar okk-
ur að hægt sé að fá yfirfljótanlegt
af ódýrari ull frá Ástralíu og hvað-
an sem er og hafa ekki verið til-
búnir að hækka við okkur verðið.
Það er flutt inn mikið af ull. Það
hefur þó gengið betur með gær-
urnar heldur en ullina, en það er
þetta vandamál að gærunni fylgir
kjöt og þar með er kominn víta-
hringurinn.
Við ættum að fullvinna kjötið
miklu meira til innanlandsneyslu,
en ég er hræddur um að okkur
séu ennþá lokaðri dyrnar varð-
andi útflutning á unnu kjöti.“
„Nú býrð þú hér á bæ sem hinn
nafnkunni stjórnmálaskörungur,
Jónas frá Hriflu er kenndur við.
Hvernig tilfinning er það?“
„Hún er fyrst og fremst
skemmtileg. Jónas hafði ákaflega
gaman af því meðan hann lifði að
fylgjast með því þegar hér var
verið að framkvæma, en nú er
nánast ekkert eftir af þeim húsa-
kosti sem hér var þegar Jónas ólst
hér upp, nema nokkrir fjárhús-
kofar.“
„Koma menn hingað í heim-
sókn til að skoða jörðina sem
Jónas var kenndur við?“
„Það kemur fyrir af og til að
menn komi til að líta á Hriflu
Jónasar.“
„Eru það þá góðir og gegnir
framsóknar- og samvinnumenn
eins og Jónas var eða andstæð-
ingar þeirra, til að reyna að finna
út hvað það var sem hleypti slík-
um fítonskrafti í Jónas og hans
samherja?"
„Ég skal nú ekki segja um
það,“ segir Sigtryggur og hlær
við, „en ætli það séu nú ekki
frekar samherjarnir sem höfðu
mikið uppáhald á Jónasi á sínum
tíma.“
Búskapurinn
í blóðinu en ekki
fyrir gamla menn
„Er gott að búa hérna?“
„Það er að mörgu leyti gott að
búa hérna. Þetta er flatlent og
jafnlent og gott að vinna á túnun-
um og mikið land sem hægt er að
rækta. Hins vegar höfum við oft
farið illa út úr kali vegna þess hve
illa rennur út af túnunum. Það
hefur ekki verið jafn gott útlit
með túnin til fjölda ára, en þetta
er óvenjulega gott vor.“
Sigtryggur segir okkur að hann