Dagur - 19.12.1987, Blaðsíða 12

12
<r
• ÍI JOAd - T8GI Mimi-diead .Gí
DAGIJR 19. DESEMBER 1987

\
n
V
Sendum viðskiptavinum okkar
og landsmönnum öllum okkar bestu
jóla- og nýársóskir
Þökkum viðskiptin á liðnum árum.
BÓKVAL
Kaupvangsstræti 4, sími 26100
O3
»
,v\l //.—

/
Óskum öllum viðskiptavinum okkar
gleðilegra jóla
og farsældar á komandi ári
ISPAN HF.

Norðurgötu 55, sími 22333 og 22688.
J
Æ
Oskum öllum viðskiptavinum okkar pp
gleðilegra jóla og
farsældar á komandi ári
Þökkum viðskiptin á árinu.
/
\
Flutnlngur er okkar fag
EIMSKIP
Sími24131 — 2Í725
*

Æ71

xsÆ

/1
Óskum viðskiptavinum okkar
gteðilegra jóla og
farsœfs komondi ars.
Þökkum viðskiptin á árinu.
BILVIRKI
Fjölnisgötu 6.
-ú
e
\
n
/
Gleðileg jól
og farsælt komandi ár

11 b mi Kkécrúerslun
\ i SigutðarGubrmituksonarhf.
J ' HAFNARSTRÆTI 96 SÍMI96-24423 AKLJREYRI
HAFNARSTRÆTI96 SIMI 96*24423 AKUREYRI
'</

f\
Sendum viðskiptavinum okkar
og landsmönnum öllum bestu
jóla- og nýárskveðjur
MJájMVER
Sími (96) 23626 Glerárgötu 32 • Akureyri
J
Gamli Harðbakur - Eitt happasælasta skip UA fyrr og síðar.
Myndir: EHB
Effemimiileííur
% /\ j / Ö
- Jón
Jón P. Pétursson, skipstjóri,
starfaði um 35 ára skeið á
togurum Útgerðarfélags Akur-
eyringa hf. Á þeim árum var
hann, eins og aðrir togarasjó-
menn, oft staddur fjarri heima-
högum um jól og áramót, þeg-
ar aðrir glöddust með sínum
nánustu. Jón segir hér frá eftir-
minnilegum jólatúr á gömlu
togurunum, svo og viðhorfi
sjómannsins til jólanna.
/
seinni árum sjómanns-
ferils míns fannst mér
oft ekki verra að vera
staddur úti á hafi á jólunum. Álit
mitt er e.t.v. nokkuð sér á parti,
því við hjónin erum barnlaus, en
jólin eru auðvitað hátíð barn-
anna, fyrst og fremst. Mér fannst
jólin oft ekkert síðri á sjónum.
Maður hafði betra næði til að
hugsa um boðskap jólanna en í
landi er oftast mikið að gera
kringum jólin og fólk streitist við
að koma verkunum frá sér.
Á seinni árum sjómannsferils
míns fannst mér oft ekki verra að
vera staddur úti á hafi á jólunum.
Álit mitt er e.t.v. nokkuð sér á
parti, því við hjónin erum barn-
laus, en jólin eru auðvitað hátíð
barnanna, fyrst og fremst. Mér
fannst jólin oft ekkert síðri á
sjónum. Maður hafði betra næði
til að hugsa um boðskap jólanna
en í landi er oftast mikið að gera
kringum jólin og fólk streitist við
að koma verkunum frá sér.
Sérstaklega fannst mér seinni
árin að ég fyndi jólin ekki síður
með mér sjálfum þótt ég væri
fjarri landi. Allt frá fyrstu tíð var
siður að halda lítið upp á jólin
nema hvað matinn varðaði.
Borðsalurinn var skreyttur og
einstaka menn skreyttu hjá sjálf-
um sér eftir smekk hvers og eins.
Yfirleitt var gefið frí á
aðfangadagskvöld og menn hlust-
uðu á jólakveðjurnar í útvarpinu.
Þó var mjög misjafnt hvort hætt
var að toga eða ekki. Oftast var
ekki hætt að toga og togað það
lengi að áhöfnin átti frí allt
aðfangadagskvöld. Svo var hald-
ið áfram eins og hægt var því
venjulega var verið að strekkja
fyrir að ná í siglingar og nota
rPétursson, skipstjóri,
Jón P. Pétursson, skipstjóri.
þurfti hverja mínútu sem gafst til
veiðanna. Petta skildu allir í
áhöfninni og venjan var sú að
koma inn rétt eftir jólin. Næsti
túr á eftir var þá siglingatúr því þá
þótti, og þykir raunar enn, gott
að selja aflann fyrstu dagana í
janúar vegna hás verðs.
En ég man vel eftir því að oft
var erfitt að ná siglingum um jól-
in því þá var oft vont veður og
lítill fiskur, einkum síðustu ár
gömlu togaranna. Oft var þó far-
ið með 80, 90 eða kannski rétt
rúmlega 100 tonn. Eftir að nýju
skuttogararnir komu lögðust
jólasiglingarnar af en seinni árin
eru togararnir farnir að vera inni
annað hvort jól eða áramót.
Jólastemmningin var alltaf fyr-
ir hendi um borð og menn voru í
jólaskapi. Skipið er fyrst og
fremst heimili mannanna og þeir
eru eins og ein stór fjölskylda.
Sjómennirnir hringdu mikið í
fjölskyldur sínar um hátíðina.
Peir fengu líka einhvern smáveg-
is jólaglaðning frá útgerðinni,
svipað og venja er að gefa starfs-
fólki fyrirtækja í dag.
Maturinn var mikill og góður
og ekkert skorið við nögl. Hjá
Ú.A. var alltaf hafður eins góður
matur á jólunum og kostur var á.
Venjulega var haft hangikjöt
með tilheyrandi meðlæti.
Einn jólatúr varð mér nokkuð
eftirminnilegur. Með okkur var
ungur maður, Sighvatur Péturs-
segir frá
son, sonur Péturs heitins læknis.
Hann starfar nú á sviði olíurann-
sókna í Bandaríkjunum. Sighvat-
ur var gamansamur strákur en á
þessum tíma stundaði hann nám
við Menntaskólann á Akureyri
og var á togurunum á sumrin og
fór einnig jólatúra.
Mjög erfitt veður var þennan
túr og við lágum upp undir
Önundarfirði þegar bresku togar-
arnir Lorella og Rodrigo fórust.
Egill rauði strandaði einnig í
þessu veðri undir Grænuhlíð. En
hvað um það, túrinn kláraðist og
við komumst heilu og höldnu
heim.
Sighvatur kom aftur um borð
næsta sumar þegar skólanum
lauk. Hann sagði okkur að þegar
hann hefði mætt aftur í skólann
eftir jólatúrinn hefði hann verið
„tekinn á beinið“, eins og hann
orðaði það, og látinn segja sjó-
arasögur úr túrnum. Hann hugs-
aði sér gott til glóðarinnar að
segja nógu mergjaða sögu og hún
var á þá leið að veðrið hefði verið
kolbrjálað, karlarnir hefðu verið
látnir hanga utan á skipinu til að
höggva ísinguna af. Hann sagði
líka að gat hefði komið á botn
togarans og dælurnar varla haft
undan að fleyta skipinu til lands.
„En þetta voru nú bara smá-
atriði,“ sagði hann. „Á gamlárs-
kvöld vorum við að veiðum ein-
hvers staðar norður við Þverál og
fengum tundurdufl í vörpuna
klukkan hálf tólf um nóttina!“
Þegar Sighvatur var kominn
þetta langt í frásögninni trúði
honum enginn. Hann sagði líka
hálfsvekktur frá því að loksins
þegar hann ætlaði að segja satt
hefði enginn trúað honum - en
þetta með tundurduflið var heil-
agur sannleikur.
Þegar við fengum tundurduflið
ætlaði skipstjórinn, Sæmundur
heitinn Auðunsson, að fara í
land, en ekki var hægt að ná í
nokkurn mann, allir voru að
skemmta sér. Því var það ráð
tekið, sem stundum var gripið til,
farið með tundurduflið út á botn-
laust og því sökkt þar. Þessi dufl
voru öll virk og ekki varð nema
einu sinni slys af þessum völdum,
það var þegar togarinn Fylkir
sökk.“ EHB