Dagur - 19.12.1987, Blaðsíða 23

19. DESEMBER 1987 - DAGUR
Kristín með eina af afmælisgjöfunum sem hún fékk á áttræðisafmælinu.
,Ever staður heíur sinn jólafrið“
- segir séra Bemharður Guðmundsson
og mamma hafði mikla trú á því.
Heima á Gilsbakka var tignarlegt
bjarg rétt við bæinn, það var
mjög fallegt og ekkert hafði
hrunið úr því. Elsti bróðir minn
smíðaði kross og setti framan við
bjargið og eftir það flutti blessað
álfafólkið. Þetta bjarg stendur
ennþá en það hefur ákaflega mik-
ið hrapað úr því.“
- Þú hefur kunnað vel við þig
á Svínadal.
„Ég kunni afskaplega vel við
nng, ég hafði gaman af að koma
út í sveit og finna fólkið á vorin
en ég hlakkaði alltaf til að byrja á
verkunum aftur þegar ég kom
heim. Árið 1936 fluttum við að
Þórunnarseli. Ég gat ekki hugsað
mér að fara alfarin úr Svínadal og
var svo óánægð. Mér leiddist svo
í sveitinni að því getur enginn
trúað, ég var alveg fárveik af
leiðindum."
Frá hlóðum að
örbylgjuofni
- Nú manst þú tvenna tíma,
finnst þér fólk nógu ánægt í dag
miðað við þau þægindi sem það
hefur'?
„Mér finnst það vera óánægt,
mér finnst öll þessi þægindi svo
stórkostleg, nú þarf ekkert að
gera nema smella og þá kemur
hitinn.
Við höfðum ekki síma í Svína-
dal og það var kallað yfir Jökulsá.
Maður hljóp alveg í sprettinum
þegar kallað var. Hundarnir
geltu þegar þeir heyrðu köllin og
maður átti mörg spor niður á
Kallbjarg. Guðrún kom oft og
kallaði til að frétta af okkur. Þeg-
ar þoka var heyrðust köllin ljóm-
andi vel.
Allan daginn hlakkaði maður
til kvöldsins en þá las maðurinn
minn upphátt fyrir okkur. Kristján
mágur minn fór út í sveit og bar
heim bækur úr lestrarfélaginu.
Margar af gömlu sögunum voru
góðar og hann kom líka með
þýddar sögur t.d. Vesalingana. Á
meðan maðurinn minn las var
einn við að prjóna en annar
tvinnaði band, Páll tengdafaðir
minn kembdi ull sem ég kepptist
svo við að spinna daginn eftir
með öðrum verkum. Það var alltaf
nóg að gera, kvöldin voru fljót að
líða og við hlökkuðum til
þeirra.“
Ég þakka Kristínu fyrir spjallið
og er mjög hugsi eftir að ég kveð
hana. Nú er fólk á þönum milli
verslana til að reyna að kaupa
jólagleðina sína en Kristínu virð-
ist ekki hafa skort jólagleði í
Svínadal þó að hún kæmist ekki í
búð. Þessi kona man svo vel tím-
ana tvenna, til dæmis um það má
nefna að hún vann um tíma í eld-
húsi í Reykjavík þar sem notaður
var örbylgjuofn. Það hefur óneit-
anlega verið ólíkt hlóðaeldhúsinu
sem Kristín hafði sín fyrstu
búskaparár. IM
Séra Bernharður Guðmunds-
son fréttafulltrúi þjóðkirkj-
unnar hefur dvalið í jafnmis-
munandi löndum og Eþíópíu,
Þýskalandi og Bandaríkjunum
um jólahátíðina. Við spurðum
hann hvort hann eigi ekki sér-
stakar minningar frá þessum
jólum.
ú, því er ekki að leyna að
svo er. Mér eru fyrstu jólin
sem ég dvaldi erlendis
minnisstæð. Þá var ég ungur
nemi í Þýskalandi og þá var ekki
venja að fara heim um jól. Við
vorum 30 íslenskir stúdentar
þarna í Múnchen og allt saman
strákar. Við höfðum leigt okkur
sal á aðfangadag og svo vorum
við mættir þarna um sexleytið.
Þetta var mjög vandræðaleg sam-
koma, því við vorum allir þjak-
aðir af heimþrá og vorum margir
í fyrsta skipti að heiman á jólum.
Við vorum með smágjafir en ein-
hvern veginn var þetta mjög
þvinguð samkoma.
Það var ekki fyrr en við heyrð-
um að kirkjuklukkum var hringt
að léttist yfir mannskapnum. Það
var ákveðið að fara í messu og ég
held að við höfum farið heim allir
mjög ánægðir eftir að hafa hlýtt á
messu.
Jólin í Eþíópíu eru líka mjög
minnisstæð, því samkvæmt
júlíönsku tímatali þeirra þá eru
jólin 7. janúar. Við, vestrænu
mennirnir á staðnum, ákváðum
þó að halda upp á jólin sam-
kvæmt okkar tímatali. Það var
skrýtið að fara til messu í glamp-
andi sól og fólk var að koma af
markaðinum í stuttbuxum. Það
dimmir mjög fljótt þarna og þeg-
ar messan var búin þá var komið
myrkur. Þegar kvölda og kólna
tekur vefur fólk sig í klæði,
þannig að klæðnaðurinn er svip-
aður og í Mið-Austurlöndum.
Þetta var því mjög líkt því að
vera í ísrael hinu forna. Það
skemmtilega gerðist að við sáum
mann teyma asna með þungaðri
konu, þannig að í bílljósunum
var þetta alveg eins jólamyndin
væri lifandi komin. Ungur sonur
okkar hjónanna spurði líka:
„Fæðist þá Jesúbarnið í nótt?“
- En hvað með jól í Banda-
ríkjunum og á Islandi?
„Það sem er mér minnisstæðast
frá Bandaríkjunum er að viö
dvöldum þá hjá sænskættaðri
fjölskyldu og þaö var gaman aö
sjá hvernig þeirra gömlu sænsku
siöir voru tengdir hinum banda-
rísku. Við bjuggum í frekar stór-
um háskólabæ og það var athygl-
isvert hve tónlistin var mikilvæg í
öllum jólaundirbúningnum. Það
minnir mig á orð Þorgerðar
Ingólfsdóttur kórstjóra að:
„Tónlistin er glæsilegasta jóla-
skrautið."
Ég hef búið á þremur mismun-
andi stöðum á Islandi; í sveit, i
litlu þorpi og svo hér á höfuð-
borgarsvæðinu. Mér eru fyrstu
jólin á Súöavík alltaf minnisstæö.
Þegar ég kom þangað fyrst var
það rétt fyrir jólin og þá var ég
nýkominn frá New York og allri
Ijósadýrðinni þar. Þegar kvöldaði
man ég eftir einni jólaperu í
glugganum hjá Áka í Ákabúð, en
það var eina verslunin í plássinu.
Þetta fannst mér mun jólalegra
en öll Ijósadýrðin í New York.
Jólin í sveitinni voru alltaf
mjög sérstök. Það er víöáttan.
þögnin og stjörnurnar sem hafa
svo sterk áhrif á mann í sveitum.
Hver staður hcfur sína sérstöðu
cn jólagleðin er eitthvað sem er
innra með manni." Svo mörg
voru þau orð séra Bernharðs
Guömundssonar og þökkum við
honum kærlega fyrir spjallið. AP
Kristín heldur á skálinni sem hún eignaðist á brúðkaupsdaginn.
V
Gleðileg jól
og farsœlt komandi ár
Þökkum viðskiptin á liðnu ári
I lamlciur ogGuttlaugur
b>ggingaverktakar
Móðrusiðu 6. Simar: Har 25131. Guði 22351.
\
f\
i/
Æ
.'V
-I A !

“Á
Gleðileg jól
og farsœlt komandi ár
Þökkum viðskiptin á árinu sem er að líða
' i
Laufásgötu • Sími 26120