Dagur - 17.09.1988, Blaðsíða 5

17. september 1988 - DAGUR - 5
Hæl
poppsíðan
I
Umsjón: Valur Sæmundsson.
Þá hefur poppsíðan göngu
sína að nýju. Það er nefni-
lega það. Það er annars lítið
um það að segja, poppsíða
er bara poppsíða og búið.
Ég hef hugsað mér að hafa
aðallega uppi lofgerðir um
eftirlætistónlistarmennina
mína. Einkaflipp. Nei
annars, andið léttar ég var
bara að spauga. Stefnan
verður að skrifa eitthvað
áhugavert um stjörnurnar í
sviðsljósinu hverju sinni,
kryddað með umfjöllun um
gamlar og gleymdar
stjörnur, fréttapunktum úr
poppheiminum og ef ég
skyldi einhvern tímann eign-
ast aura fyrir plötum, þá væri
það mér bæði Ijúft og skylt
að upplýsa það hér á þess-
um vettvangi hvert álit mitt á
viðkomandi skífu er. Sumsé,
allt kemur til greina, engu
verður úthýst, ekki einu sinni
hevímetali (heyrirðu þetta
Orril). En ég lofa engu.
Fyrirþá sem ekki nenntu að
lesa bannsett röflið hér að
ofan, skalþað upplýst að ég
hef tekið að mér umsjón
poppsíðunnar og hyggst
fjalla um flest. Svona, þetta
skilst betur. Bið að heilsa
öllum, sérílagi Snorra Gylfa.
Kveðja, Valur.
Hljómplata frá
SMITHS
Um daginn kom út ný plata frá
Smiths. Ha? Voru þeir ekki
hættir? Jú, en þetta er hljóm-
leikaplata, hljóðrituð 1986 og
gefin út núna, til hughreystingar
fyrir þá Smiths-aðdáendur sem
hafa verið í sjálfsmorðshug-
leiðingum síðan hljomsveitin
hætti störfum. Burtséð frá
þessu öllu þá keypti ég mér
umrædda plötu fyrir vikutíma
eða svo og langar að segja ykk-
ur í örstuttu máli (eins og mér
einum er lagið) plit mitt á henni.
Alit: Ómissandi.
RÖk: Smiths voru tvímælalaust
ein allra merkasta hljómsveit
þessa áratugar.
Skemmtileg blanda af háðskum
og þunglyndislegum textum
Morrissey ásamt sérstæðum
söngstíl hans, og tónsmíðum
Johnny Marr sem voru í senn
grípandi og fjölbreyttar. Ekki má
svo gleyma Mike Joyce trymbli
og Andy Rourke bassaleikara.
Þéttur grunnur er einmitt aðall
margra bestu laga hljómsveitar-
innar.
Það hlýtur því að vera Ijóst að
hljómleikaplata frá hljómsveit-
inni er geysilega kærkomin.
Þetta er hún. Hún heitir Rank.
Hún er góð. Þessir hljómleikar
voru teknir upp þegar Smiths
voru í hvað bestu formi, snilld-
arverkið The Queen is dead
nýkomið út og einnig smá-
skífurnar Panic og Ask. Enda er
- ómissandi gripur
uppistaða plötunnar lög af
Queen is dead. Einnig er tölu-
vert af Meat is Murder. Panic og
Ask eru þarna líka, svo og ýmis
eldri lög og bakhliðarlög af
smáskífum. 14 lög í allt í sér-
deilis ferskum flutningi.
Með sveitinni á hljómleikunum
leikur Craig Gannon gítarleik-
ari, sem var eitt sinn í Easter-
house. Gannon þessi var í
Smiths um skeið (einmitt þarna,
1986) og ekki skemmir hann
fyrir á hljómleikunum, hann veit-
ir lögunum nauðsynlega fyll-
ingu.
Þessi plata fær semsagt mín
bestu meðmæli og ég skora á
Smiths-aðdáendur að festa
kaup á gripnum hið allrafyrsta.
Ég veit að Kristján Ingimars
keypti eintak og allir aðrir ættu
að gera slíkt hið sama.
Robert Fisher og Simon Climie (sá sem átti rolluna Henriettu).
Simon
CLIMIE
+
Robert
FISHER
Þessir menn voru að senda frá sér
hljómleikaplötu. Hljómsveitin er að
vísu hætt en sterkur orðrómur er
um að sveitin lifni við á næstunni...
Fyrst þegar ég heyrði lagið
Love changes everything með
Climie Fisher einhvern tímann í
sumar sem er að líða, datt mér
í hug að þessi stúlka hefði
undarlega rödd. Dulítið djúpa,
ef þið skiljið hvað
ég meina.
Löngu síðar var ég fræddur
á því að Climie Fisher er ekki
nafn á stúlku heldur dúett. Dúett
sem inniheldur þá fóstbræður
Simon Climie og Robert Fisher.
Við skulum forvitnast ögn um
hagi þessara pilta.
- Símon, hvenærertu fæddur?
„Ég er fæddur þann 7. apríl
1960 í vesturhluta Lundúna-
borgar." (Stutt og
laggott svar).
- Róbert, hvenær ertu fæddur?
„Ég er fæddur þann 5.
nóvember 1959 í Cheltenham í
Glókesterskíri." (Líka stutt og
laggott).
Afram hélt samtalið og var
komið víða við. Símon kvaðst
„Ég hefmjög heílbrigt egó“
- David Byrne í stuttu spjalli
Nýlega gáfu Talking Heads út
nýja plötu, Naked. Það er alltaf
fréttnæmt þegar sú virta hljóm-
sveit hleypir ungum sínum úr
hreiðrinu. Þessi nýi ungi er
athyglisverður fyrir margra hluta
sakir, einna helst fyrir það
hversu hraustur hann er. Að
mínu mati sterkbyggðasta
afkvæmi sveitarinnar í mörg ár.
Hann hefur áreiðanlega mikið
flugþol unginn sá arna og á
eflaust eftir að vera lengi á flugi.
í tilefni þessara tímamóta ætla
ég að grípa niður í viðtal við
forsprakka Talking Heads,
David Byrne sem birtist fyrir
skömmu.
- Davíð, hver er sagan á bak
við hið mjög svo dularfulla lag,
Blind?
„Það hef ég ekki hugmynd um.“
- Láttu ekki svona Dabbi.
„Jæja þá. Sko, þetta er eins
konar svipmynd úr einhverju
„þriðja ríkis“ landi. Borgara-
styrjöld ríkir. Einhver saklaus er
barinn eða skotinn. Síðan er
það kona sem er úti í glugga á
heimili sínu, viti sínu fjær og for-
mælir stjórnvöldum fyrir að loka
augunum fyrir því sem er að
gerast. Það er samt dálítil kímni
í þessu. Það er mikilvægt að
mínu mati að alvaran kaffæri
ekki lögin, það verður að vera
einhver léttleiki til mótvægis...
Þegar ég öðlaðist meiri trú á
eiginleikum raddar minnar, hóf
ég tilraunastarfsemi og upp-
götvaði að ég get sungið öðru-
vísi, þarf ekki alltaf að hljóma
eins og ég sjálfur. Ég get leyft
mérýmislegt. ímyndaðu þért.d.
Tom Waits syngja eins og Jam-
es Brown...
Jú, ég hef mjög heilbrigt egó.
Það þarf margt að gerast til að
sjálfstraustið bili.“
- Davíð er það satt að þú sért
kominn á fast?
„He, he, jú það er rétt. Þetta
byrjaði í París. Við ákváðum að
prófa og búum núna saman.
Barneignir? Ég er nú ekki kom-
inn svo langt í skipulagningunni
ennþá. Aðrir í hljómsveitinni
eiga allir krakka og mér finnst
mjög gaman að leika við þá.
Hingað til hefur mér þó fundist
það lítt aðlaðandi að eignast
börn sjálfur. Maður missir svo
mikið frelsi, þú skilur...
Ég held að húmorinn hjá mér sé
alltaf eins. Kímnigáfan hefur
ekkert breyst. Það virðist vera
að ég geti hlegið að sömu
hlutunum til æviloka. Auðvelt að
gera mér til geðs...“
Sagði David Byrne.
aðspurður engin gæludýr eiga
en hins vegar þegar hann var
lítill, átti fjölskylda hans rollu
eina sem hét Henríetta. Sú hélt
að hún væri hundur og elti aðrar
kindur og beit þær eins og
hundar gera. Hér greip Róbert
inn í og kvaðst eiga kött,
svartan og hvítan sem héti
Jasmína.
Nú var ég hérumbil búinn að
rífa allt hárið af höfði mér,
skeggið lét ég vera enda finnst
mér mikil prýði að því.
Ómögulegt virtist að fá nokkuð
af viti úr þessum gaukum.
Einhvern veginn tókst mér
að fá það uppgefið að þeir
hefðu verið töluvert að bauka í
tónlist áður en þeir tóku saman,
eh ég meina hófu samstarf.
Símon var í því að semja lög
fyrir aðra og vinna með öðrum
o.þ.u.l. Hans þekktasta á þeim
vettvangi er án efa lagið I knew
you were waiting for me, sem
þau Aretha Franklin og George
Michael sungu saman.
Róbert hefur unnið með
Communards, Billy Ocean,
Tears for Fears og Madonnu
svo einhverjir séu nefndir, auk
þess sem hann var í hljómsveit-
inni Naked eyes sem gaf út
nokkrar plötur.
Síðan æxlaðist það einhvern
veginn þannig að piltarnir hittust
og hófu samstarf. Borubrattir
gáfu þeir út smáskífu sem hét
This is me. Þeim til mikillar
undrunar náði hún minni
vinsældum en engum. Þeir gáf-
ust þó ekki upp og sendu frá sér
lagið Love changes everything.
Það komst í 67. sæti á lista.
Þetta var heldur döpur byrjun.
En í desember síðastliönum
slógu þeir í gegn með lagi sem
þeir höfðu litla trú á. Þetta er/var
hip-hop lag en þeir breyttu því í
fallega ballöðu áður en þeir
gáfu það út. Þetta var lagið Rise
to the occasion, og það komst
inn á topp tíu og hlaut mikla og
lofsamlega umfjöllun. Frægðin
oa athyglin voru í höfn.
I mars sl. endurútgáfu
þeir lagið Love changes
everything og það var ekki að
sökum að spyrja, lagið varð
feikivinsælt og er enn. Það
komst hæst í annað sæti
á lista.
Síðan hefur þeim gengið flest
í haginn og leiðin virðist liggja
upp á við. Símon og Róbert láta
vel af samstarfinu og óska þess
bara að þeir hefðu hist miklu
fyrr.
En þetta var semsé örlítill
útdráttur úr sögu stúlkunnar
með djúpu röddina, Climie
Fisher.
Mo/ar off
my/sna
Ýmsir þekktir aðilar eru að
gefa út plötur þessa dagana.
Gildran er á leiðinni með
plötu, U2 líka, sú verður
tvöföld. Útkomudagur er áætl-
aður 10. okt.
Big Country eru tilbúnir með
fjórðu plötu sína. Lagið King of
emotion er þegar komið út og
gerir það gott.
Speed-metal sveitin Metall-
ica mun senda frá sér plötu á
næstunni, svo og þeir piltar í
Bon Jovi.
Bruce Springsteen mun
gefa út fjögurra laga plötu til
styrktar Amnesty International
á næstunni og þá er Phil Coll-
ins að leggja lokahönd á
skífu.
Level 42 eru líka um það bil
að senda frá sér plötu. Christ-
opher Cross er nýbúinn að
því.
Rúsínan í pylsuendanum:
Heyrst hefur að Morrissey og
Marr ætli að endurreisa
Smiths. Morrissey gaf út plötu
einn síns liðs fyrr á þessu ári í
samvinnu við Stephen Street.
Upp úr því samstarfi hefur nú
slitnað og eru þreifingar í
gangi milli Morrissey og Marr.
Mike Joyce og Andy Rourke
munu hins vegar ekki vera inni
í myndinni. Meira síðar.