Dagur - 19.11.1988, Blaðsíða 17

Dagur - 19.11.1988, Blaðsíða 17
sokomálasoga 19. nóvember 1988 - DAGUR - 17 { l Fyrri hluti Stríð er frábær huliðshjálmur afbrota og best er heimsstyrj- öld. Á þeim dögum er herir nas- ista flæddu yfir Evrópu, var framkvæmd niesta ránsáætlun sögunnar. Adolf Hitler og herforingjar hans hófu þá kerfisbundinn þjófnað á gífurlegum verðmæt- um herteknu landanna. Þeir hegðuðu sér eins og sjóræningj- ar, ákveðnir í að verða auðugir á ránum. Þeir létu sér ekki nægja að stela því, sem milljón- ir gyðinga báru á sér, þegar þeim var smalað í útrýmingar- búðirnar. Þeir létu greipar sópa um auðæfi annarra ríkja, margra milljarða verðmæti í gulli, demöntum og listaverk- um. Ránsferð nasista náði allt frá auðæfageymslu gamla zarins í Rússlandi til Iistasafna Parísar og bankahvelfinga Rómaborg- ar. 60 tonn af gulli Þótt áratugir séu frá stríðslok- um, eru ennþá mörg ríki, sem neita að gefa upp, hversu stór ránsfengur nasista var. Sér- fræðingar í leyniþjónustum báðum megin járntjalds telja, að enn hafi ekki komið í leitirn- ar gull að verðmæti 50 milljarð- ar,-punda og hundruðir nasista og fjölskyldur þeirra hafi lifað dýrindis lífi á afrakstrinum af mestu ránsferð mannkynssög- unnar. Mikið af því, sem vantar, er efalaust innan landamæra þýsku ríkjanna, á botni fjallavatna eða í gömlum námagöngum. Einnig er vitað, að mikið gull fór um hendur svissneskra banka til ríkisstjórna í Suður- Ameríku, sem tóku 5 milljóna punda gjald af hverjum nasista, sem þær hjálpuðu til að komast undan. Meðan á því stóð, voru Bandamenn í of miklu uppnámi yfir fórnarlömbum styrjaldar- innar til að velta fyrir sér gull- stöngum og slíku. Þegar síðan var hafist handa við að leita að öllum þeim miklu verðmætum, sem nasistar höfðu stolið, hafði megnið af þeim horfið ofan í hvelfingar leifanna af evrópsku bankakerfi. Ránsfengur nasist- anna er án nokkurs vafa horn- steinn inargra framgangsríkra fjölþjóðafyrirtækja nútímans. En á flótta er öll byrði til trafala og mörgum nasistanum fannst of erfitt að dragnast með gullið og skildi það eftir bókstaflega talað á vegarbrúninni. Enn þann dag í dag er að finnast gull í bráðabirgðageymslustöðum. í júnímánuði 1983 var verið að gera við gamlan brunn við klausturrústir á Norður-Ítalíu nærri austurrísku landamærun- um. Þá fundust járnkistur, sem í voru 60 tonn af gulli, að verð- mæti 540 milljónir punda á gull- verði þess tíma. Þessi fundur varð til þess, að ítalska ríkisstjórnin viður- kenndi í fyrsta sinn opinber- lega, að nasistar, bandamenn þeirra í styrjöldinni, hefðu tæmt þjóðarbankann í Róm árið 1944 og haft á brott 120 tonn af gulli. Þegar átti að fá úr því skorið, hver eigandi gullsins var, þá Fjársjóðsleit á landareign Görings, og honum var bent á að leita á mið, þar sem hæfileikaskortur hans væri ekki jafn áberandi. Gæti hann ekki reynt að komast í teikninám? Fram að því að hann fór til Múnchen árið 1913, bjó hann í piparsveinsíbúð og hafði ofan af fyrir sér með því að selja „málverk" sín bargestum, sem vorkenndu honum fyrir armæðulegt og vannært útlit. Þessi niðurlæging nærði hatur hans á Vínarborg næstu 20 árin, þar til hann var oröinn Foring- inn voldugi og kom fram hefnd sinni á þessari fyrirlitlegu borg við innlimun Austurríkis í Stór- Þýskaland. Samhliða áætlun um styrjöld í Evrópu, ráðgerði Hitler hefnd „listamannsins" á menningar- setrum Vínarborgar. í mars árið 1938 hlaut hann stórfeng- legar móttökur í Linz og þá lét hann kalla til sín forstöðumann listasafns bæjarins, dr. Karl Kerscher. „Ég ætla að gera Linz að listamiðstöð heimsins," lof- aði Hitler. „Hér munu verða mestu dýrgripir evrópskrar listar. Durgarnir í Vín skulu fá að finna fyrir því.“ Síðan hóf hann með ákefð áhugámannsins gerð frumteikn- inga að nýju bæjarskipulagi. í miðbænum skyldi „safn foringj- ans" vera. Þar átti að vera allt hið besta, sem þekktist, af mál- verkum, höggmyndum, vefnaði og bókagerðarlist ásamt eðal- málmasmíði. Þessu átti að safna saman hvaðanæva að. Hitlerfól blóðþyrstum aðstoðarmanni sínum, Martin Bormann, fram- kvæmdir. „Ég vil, að hver ein- asti herbíll og skriðdreki, sem snýr aftur, sé fullhlaðinn lista- verkum til safnsins í Linz." Þá myndaðist Sonderauftraf Linz - starfshópur vegna sér- verkefnis í Linz - eina dæmi sögunnar um sérstaklega útval- inn hóp gull-, demanta- óg lista- verkaþjófa vopnaðan sprengju- flugvélum, skriödrekum og handsprengjum og með ótak- markaða heimild ríkisstjórnar sinnar til manndrápa. En áður en ránsbandalagið sneri sér að aðgerðum gegn listasöfnum utan Þýskalands, þá hófu þeir miskunnarlausa ránsferð gegn íbúum eigin lands, þeim hlutan- um, sem var af gyðinglegum uppruna. kom eignarréttarkrafa frá Júgó- slövum. Fullyrt var af þeirra hálfu, að gullið væri úr þjóðar- bankanum í Zagreb, en her- námslið nasista hafði rænt þar öllum birgðum og flutt í bílalest „heim til das Vaterland“. „Durgarnir í Vín skulu fá að fínna fyrir því“ Sagan sýnir, að herir sigurveg- ara hafa alltaf rænt og ruplað á herteknum svæðum. Ránin hafa verið framkvæmd af öllum, allt frá óbreyttum, sem „bjargað" hafa vínkjöllurum til yfir- manna, sem slegið hafa eign sinni á heilar hallir. Kjörorðið hefur verið: Sigurvegurunum allt. En herrarnir, sem næst stóðu Adolf Hitler, voru ekki í smá- auraharki. Þjófnaðirnir voru framdir af þýskri nákvæmni í stórum stíl, vel skipulagðir og oftast að skipun foringjans sjálfs. Skipuleg bankarán voru hluti af herstjórnarlist nasista ekki síður en fjöldamorð á gyð- ingum. Nagandi hatur Hitlers á „náunganum" varð til þess, að sérstakt ráðuneyti var sett á stofn í ríkisstjórn nasista til að annast rán og ránsfeng. Adolf Hitler yfirgaf heimabæ sinn, Braunau, að föður sínum látnum árið 1903, og flutti til Linz. Hann var þá huglítill tán- ingur, en seiglaðist gegnum skólann, þar sem hann mætti tómlæti kennaranna og andúð nemendanna. Eina markmið Adolfs var að verða myndlistar- maður. Að móðurinni látinni árið 1908, var hann frjáls ferða sinna og flutti frá Linz til Vín. Hann dáðist að listasöfnum höfuðborgarinnar og fljótlega sótti hann um aðild að listahá- skólanum. Framleiðsla hans til þessa vakti enga hrifningu þar HVER ER STAÐA FYRIRTÆKIS ÞÍNS? Skilar reksturinn ágóða; gengur dæmið ekki upp, eða er staðan óljós vegna upplýsingaskorts? ÓVISSA? Við teljum að hjá of mörgum íslenskum fyrirtækjum ríki óvissa um rekstrarlega stöðu, afleiðingin verður óvissa um verðlagningu og til- boðsgerð, óvissa um áætlanagerð, óvissa um greiðslustöðu o.s.frv. o.s.frv. VIÐ HÖFUM ÁHUGA Á AÐ GERA UPPLÝSINGAVINNSLU BETRI SKIL Með skipulagðri og jafnri bókhaldsvinnu og með tölvuvinnslu er hægt að meta stöðu fyrirtækisins hversu oft sem óskað er. Okkar skoðun er sú að bókhaldsuppgjör sé ekki aðeins árlegt framtal til skattyfirvalda, heldur rekstrarlegt stjórnunartæki. NÚ ER RÉTTI TÍMINN FYRIR NÝ VIÐHORF! Við skipuleggjum bókhaldsvinnu og reikningsskil og veitum rekstr- arráðgjöf eftir þörfum viðskiptavina okkar. kanna málið? Hafðu þá samband við okkur REKSTRARRÁÐGJÖF REIKNINGSSKIL RÁÐNINGAR FELL HF. • TRYGGVABRAUT 22 • PÓSTHÓLF 748 • 602 AKUREYRI • SÍMI 96-25455 Hefurðu áhuga á að sem fyrst.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.