Dagur - 24.07.1990, Blaðsíða 4

4 - DAGUR - Þriöjudagur 24. júlí 1990
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SfMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 1000 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 90 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 660 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
RITSTJÓRNARFULLTRÚI: EGILL H. BRAGASON
BLAÐAMENN:
JÓN HAUKUR BRYNJÓLFSSON (íþróttir),
SKÚLI BJÖRN GUNNARSSON (Sauðárkróki vs. 95-35960),
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, ÓLI G. JÓHANNSSON,
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, STEFÁN SÆMUNDSSON
LJÓSMYNDARI: KRISTJÁN LOGASON
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RlKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRlMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
INGVELDUR JÓNSDÓTTIR, HEIMASlMI 22791
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
SÍMFAX: 96-27639
Óréttlæti á
viimumarkaðnuin
í júníhefti VR blaðsins, málgagns Verslunarmanna-
félags Reykjavíkur, birtist grein sem nefnist „Fólk á
miðjum aldri rekið úr starfi." Þar segir m.a. þetta:
„Á síðustu misserum hefur mikið borið á því við
endurskipulagningu innan fyrirtækja, að fólki sem
komið er á eða yfir miðjan aldur er sagt upp
störfum. Hér er oft um að ræða fólk sem unnið hefur
í áratugi hjá viðkomandi fyrirtæki og hefur skilað
miklu og góðu starfi hjá fyrirtækinu... Það hefur
reynst mjög erfitt fyrir þetta fólk að fá vinnu og erf-
iðleikar þess eru mjög miklir ekki bara fjárhagslega,
heldur hin sálrænu vandamál sem þessu fylgja og í
mörgum tilvikum mikil niðurlæging, ekki síst hjá
fólki sem af trúmennsku og skyldurækni hefur í ára-
tugi, í sumum tilvikum alla sína starfsævi, þjónað
viðkomandi fyrirtæki. Það segir sig sjálft að það
hlýtur að vera mikið áfall fyrir slíkt fólk að taka við
uppsögn hjá fyrirtækinu, sem það hefur þjónað af
trúmennsku svo lengi, en er nú ekki lengur „hæft“
í starfi vegna þess að það er komið á miðjan aldur. “
í grein þeirri, sem hér er vitnað til, segir einnig að
sú þróun sem hér um ræðir hafi orðið á undanförn-
um tveimur árum, fyrst og fremst. Þeirri spurningu
er varpað fram hvort vinnuveitendur séu að fara inn
á þá braut að allt standi og falli með því að allt
starfsfólk sé undir 50 ára aldri.
Þeir sem hafa fylgst með íslensku atvinnulífi vita
að hér er alls ekki um svo nýtt vandamál að ræða,
sem VR-blaðið lætur í veðri vaka. Því miður hefur
það gerst áratugum saman, að eldra starfsfólk, sem
er í fullu fjöri, er látið víkja fyrir yngra fólki, fyrst og
fremst vegna aldursins. Þetta er því miður stað-
reynd, en mannlegi þátturinn er í þessum tilvikum
látinn víkja fyrir öðrum sjónarmiðum.
í þjóðfélagi þar sem markaðsöflin eru allsráðandi
er ekki við því að búast að mannlegir þættir séu
mikils metnir; þá er ekki hægt að mæla í innlendum
eða erlendum mynteiningum.
Endurskipulagning fyrirtækja er orðið daglegt
brauð á íslandi. Hagræðing sem henni fylgir þýðir
oft breytingu á vinnubrögðum. Yngri stjórnendur
nota gjarnan önnur vinnubrögð en áður tíðkuðust,
og margir hugsa sem svo að einfaldasta leiðin sé að
ráða nýtt og ferskt fólk til starfa, í stað þess að
kenna eldra starfsfólki ný vinnubrögð. Reyndar
trúa margir því að starfsfólk sem komið er á miðjan
aldur eða eldra geti ekki tileinkað sér ný vinnu-
bögð, og gefa því ekki tækifæri til að spreyta sig.
Af atvinnuleysi spretta margir harmleikir. Ekki
hafa allir lagt fé til hliðar, og verða að treysta á
magrar atvinnuleysisbætur. Peningalegi þátturinn
er þó alls ekki endilega sá versti. Það er, eins og
segir í greininni í VR-blaðinu, sú þjáning sem fylgir.
Fólki sem sagt er upp starfi eftir langa og trúa þjón-
ustu, án þess að hafa mikla von um nýtt starf,
finnst það vera gagnslaust og ofaukið í þjóðfélag-
inu. Vinnuveitendur ættu því að gaumgæfa þessa
þætti vel, áður en þeir segja miðaldra fólki upp ein-
göngu vegna aldursins. EHB
i
lesendahornið
t
Erlingur Guðmundsson Stord í Noregi
sendir Degi línu vegna áforma um
byggingu álvers við Eyjafjörð:
„Þar sem gróðurinn á
erfiðast uppdráttar veldur
mengunin mestum skaða“
í tilefni af hugmyndum um
byggingu álvers við Eyjafjörð
sendi Erlingur Guðmundsson
Lövly 7 B N-5400 Stord Noregi
Akureyri 15.07. 1990
Tilefni skrifa minna nú er ferð
sem ég fór til Grímseyjar helg-
ina 6.-8. júlí ásamt frændfólki
mínu til að halda þar ættar-
mót. Ferðaskrifstofan Nonni
var látin sjá um ferðina og
skipuleggja hana.
Hægt var að borga ferðina á
ferðaskrifstofunni og kostaði
ferðin þar kr. 3000 fyrir fullorðna
og 50% afsláttur fyrir börn yngri
en 12 ára.
Farið var frá Dalvík á föstu-
dagsmorgni og voru þá með í
ferðinni 67 manns. Reiknað var
með að um 90 manns yrðu með í
þessari ferð.
Helena hjá Ferðaskrifstofunni
Nonna talar um 122, sem höfðu
ætlað að fara á þetta mót, en sá
fjöldi ætlaði aldrei að fara allur
með ferjunni.
Þegar til Grímseyjar var komið
kom niður í farþegasalinn maður
frá ferðaskrifstofunni og tilkynnti
að vegna þessarar fækkunar í
ferjuna yrði að hækka fargjaldið.
Auðvitað urðu ekki allir ánægðir
með það því þetta kom verst nið-
ur á því fólki sem var með börn.
Miðinn fór í 3200 krónur fyrir
fullorðna og einnig í 3200 krónur
fyrir börnin. Þess skal getið að
Degi bréf, dagsett 12. júlí sl.,
og óskaði birtingar á því. Með-
fylgjandi eru tvær af þeim
myndum sem Erlingur sendi
þennan föstudag var áætlunar-
ferð til Grímseyjar og þessi
hækkun því ólögleg. Þetta voru
ekki einu svikin sem við urðum
fyrir, því á kvöldvökunni á föstu-
dagskvöldið var okkur tilkynnt
að hringt hefði verið út í ey og
sagt að við yrðum sótt kl. 10 á
sunnudagsmorgun. Aður hafði
Helena sagt að við yrðum sótt kl.
17 á sunnudag. Reynt var að tala
við ferðaskrifstofuna til að fá
þessu breytt, en við þetta sat
nema hópurinn sem fór með ferj-
unni vildi borga 150 þúsund
krónur aukalega, þá skyldum við
vera sótt kl. 17.
Ég vil einnig geta þess að
Grímseyingar voru búnir að
kaupa mat til hádegisverðar á
sunnudag handa öllum hópnum,
sem svo varð ekkert af.
Helena talar um í svarbréfi
sínu í Degi að hér eftir verði tek-
ið staðfestingargjald af öllum
hópum sem fara svona ferðir og
ég segi þá að forsvarsmenn slíkra
hópa ættu þá að fá allt skriflegt
frá þessari ferðaskrifstofu áður
en lagt er af stað í svona ferð.
Að síðustu vil ég taka fram að
áhöfn Sæfara var skipi sínu til
sóma og þjónusta um borð var til
fyrirmyndar.
Ágúst Ellertsson.
j
meö bréfínu.
„Þar sem gróðurinn á erfiðast
uppdráttar, veldur mengunin
mestum skaða.
Ég geri mér litla trú um að
upplýsingar um eyðileggingu á
furu- og birkitrjám í nágrenni við
og í nokkurri fjarlægð frá álverk-
smiðju Hydro Aluminium í Övre
Aardal í Noregi geti orðið sú
þúfa, er velti áformum um að
byggja álverksmiðju við Eyja-
fjörð.
En ég sting upp á því að þið birt-
ið einhverja af þeim myndum sem
ég sendi með þessu bréfi. Þær eru
teknar við Vettlismorki í Utla-
dalen í 500-600 metra hæð yfir
sjó. Þar var eitt sinn mikill furu-
skógur. Fjarlægðin frá álverinu
er um 11 km í beina loftlínu.
Myndirnar eru teknar sunnudag-
inn 8. júlí sl., en því miður var
rigning daginn þann.“
Enn um „ættarmótssiglmgu“
Sæfara helgina 6.-8. júlí sl.
Sykurlaus brauð vandfundin
Brauðæta af veikara kyninu
hringdi:
Brauðgerð Kr. Jónssonar hefur
undanfarin misseri bakað svo-
kölluð Grpnn-brauð sem eru syk-
urlaus, fitulaus og án hvíts hveit-
is. Mig langar að vita hvort þessi
brauð fást aðeins í brauðbúðinni
í Hrísalundi og þá aðeins frosin.
Kjartan Snorrason bakara-
meistari:
Þessi brauð hafa aðeins fengist
hér í Hrísalundi og þá aðeins
frosin nema þann dag sem þau
eru bökuð, en það er gert einu
sinni í viku. Nýlega var haldið
svokallað Grpnn-námskeið
þar sem 15 mættu á fyrirlestur en
aðeins 5 á námskeið, og eftir það
hringdu 4 aðilar. Þetta er of lítil
eftirspurn til þess að hægt sé að
baka þessi brauð daglega, en hér
eru líka bökuð brauð sem seld
eru í töluverðu magni og heita
Mömmu-brauð, en eru með ör-
litlum sykri. Það væri kannski
hægt að baka þau, en sleppa þá
sykrinum.
Um gang bygguigar-
mala á Akureyri
Degi hefur borist bréf frá
starfsmönnum SS Byggis hf.
Þar er aö fínna ádeilu í bundnu
máli og óbundnu. Vísukornin
standast reyndar ekki kröfur
um stuðla og höfuðstafí en við
birtum bréfíð hér eins og aðrar
ábendingar frá lesendum:
í tilefni þess að nú þykir mönn-
um keyra um þverbak athafna-
semi yfirmanna Akureyrarbæjar í
byggingarmálum, ákváðum við
að senda þeim sem þar eiga hlut
að máli nokkrar línur.
Um bæjarvinnubrögð ég vil
í fáum orðum spjalla.
Ég eitt og annað ekki skil
í kringum þessa kalla.
Að malbika við Hjallalund
„miðjan júní“ það mun standa,
löngu er runnin upp sú stund
að bæjarvinnu vanda.
í Giljahverfi byggja á
og leggja snemma af stað
og snemma flestir fóru á stjá,
vatns- og rafmagnsveitu hvað?
Á íslandi er sumargott,
í fimm mánuði að byggja
bæjarforingjar flott, flott, flott
að þessu í júlí skulum hyggja.
Á sumrin enga vinnu að fá
fyrir unglinga í hópum.
„Þið verðið fyrir þeim að sjá,“
segja stórlaxar með hrópum.
Efskólafólk á vinnu að fá
og lækki kvörtunarraustin
þá verða bæjarmenn að sjá
að byrja að undirbúa fyrr á haustin.
(J.V.)
í þessu liggur hundurinn meðal
annars grafinn. Margir unglingar
hafa sumartekjur sínar í bygging-
arvinnu yfir sumarmánuðina, en
bæjarmenn eru að úthluta, gera
tilbúið undir framkvæmdir langt
fram eftir hausti. Menn eru
kannski að steypa og þess háttar
fram undir jól.
Með von um viðbrögð.