Dagur - 12.10.1990, Blaðsíða 14

14 - DAGUR - Föstudagur 12. október 1990
AKUREYRI
Okhar
vinsaelu
fjölskyldupakkar
3 manna kr. 1695-4 manna kr. 2260-5 manna kr. 2825
1,5 I gos fylgir með.
Ath. öll börn innan 6 ára aldurs í fylgd með foreldrum
fá frían mat, hamborgara, franskar og gos
eða 1 kjúklingabita, franskar og gos,
ef borðað er á staðnum.

CROWN J
CHICKEN *■
AKUREYRI
Skipagötu 12
Akureyri - Simi 21464
Komið við otj cferið ybfotr doqanuin
Ferskar
fréttir með
morgunkaffinu

Áskriftar-SS* 96-24222
_ Minning:
T Séra Bjartmar Kristjánsson
fyrrv. sóknarprestur,
Álfabrekku
Sr. Bjartmar Kristjánsson lést í
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
20. sept. sl. og var jarðsettur að
Munkaþverá 29. sept. að viðstöddu
miklu fjölmenni.
Hann var eyfirskrar ættar, fæddur
að Ytri-Tjörnum í Öngulsstaða-
hreppi hinn 14. apríl 1915, og stóðu
að honum traustar eyfirskar bænda-
ættir.
Stúdentsprófi lauk sr. Bjartmar á
Akureyri árið 1941 og guðfræðiprófi
frá Háskóla íslands vorið 1946 með
glæsilegum vitnisburði. Hið sama ár
tók hann prestsvígslu og fékk veit-
ingu fyrir Mælifelli í Skagafirði og
starfaði þar sem sóknarprestur sam-
fleytt til ársins 1968, er hann fluttist
um set á æskuslóðir og gjörðist prest-
ur í Laugalandsprestakalli í Eyja-
firði, þar sem hann starfaði allt til
ársins 1986, þar af tvö síðustu árin
sem prófastur Eyjafjarðarprófasts-
dæmis.
Á Mælifelli þjónaði sr. Bjartmar
því í 22 ár og naut þar vaxandi vin-
sælda í starfi, við Mælifellsprestakall
var drjúgur hluti af ævistarfi hans
bundinn, enda má þar finna verka
hans stað. Prestsseturshús, sem reist
var 1922, stækkaði hann með við-
byggingu og endurbætti á ýmsa lund.
Útihús á Mælifelli voru orðin hrörleg
mjög, er sr. Bjartmar kom að staðn-
um, og því ekki talið svara kostnaði
að halda þeim við. Lét sr. Bjartmar
reisa ný útihús á jörðinni úr varan-
legu efni, fyrst fjós og fjárhús, síðan
hlöðu, og er hann flutti burt frá
Mælifelli 1968, hafði hann nýlokið
við að láta reisa fjárhús fyrir 200 fjár.
Búskap rak hann myndarlegan á
Mælifelli öll árin þar.
Þá fékk staðarkirkjan ýmiss konar
andlitslyftingu á prestsskaparárum
sr. Bjartmars. Keypti hann og setti
sjálfur litaðar glerrúður í glugga, sem
lengi munu bera handverki hans vitni
og þeirri alúð, er hann lagði í verk
sitt, auk þess sem þær gefa kirkjunni
einkar hlýlegan svip.
Geta vil ég þess einnig, að árið
1950 barst kirkjunni að gjöf altaris-
tafla sú hin mikla og veglega, sem
þar getur að líta í dag og sýnir mynd
af Fjallræðunni. Gefandi og lista-
maður var Magnús Jónsson próf.,
sem ólst að nokkru upp á Mælifelli
og var kennari sr. Bjartmars í guð-
fræðideild. Veit ég, að á milli þeirra
var góð vinátta.
Margt fleira mætti nefna af störf-
um sr. Bjartmars á Mælifelli, hann
sat lengi í hreppsnefnd Lýtingsstaða-
hrepps og skólanefnd, stundaði
kennslu og var auk þess símstöðvar-
stjóri á Mælifelli um árabil, en þar
var þá símstöð sveitarinnar.
Ég hygg, að þessi upptalning nægi
til að sýna, hve umsvifamikill hinn
ungi prestur var í málefnum kirkju
og staðar að Mælifelli árin þar.
En hér stóð Bjartmar ekki einn.
Kona hans, Hrefna Magnúsdóttir,
ættuð úr Eyjafirði, sem nú lifir mann
sinn ásamt sex börnum þeirra hjóna,
er að dómi allra, er til þekkja, ein-
stök kona um marga hluti. Mun ekki
ofsagt, að hún hafi verið hin styrka
stoð hans í sambandi við búsýslu alla
og önnur þau störf, er til falla á stóru
prestsheimili í sveit. Prátt fyrir ýmiss
konar heilsuleysi, er hún hefur mátt
ganga í gegnum, þá er hún enn hin
sterka kona, frá henni stafar hlýju til
alls og allra.
Börn þeirra hjóna eru: Snæbjörg,
húsfreyja í Fremri-Hundadal í Dala-
sýslu; Kristján, efnaverkfræðingur í
Rvík; Jónína, búsett á Álfabrekku,
starfsstúlka á Kristneshæli; Benja-
mín, læknir í Rvík; Fanney, búsett í
Lundi í Svíþjóð og Hrefna, meðferð-
arfulltrúi í Rvík.
Kynni okkar sr. Bjartmars hófust
fljótlega eftir að ég kom til starfa í
Mælifellsprestakalli árið 1983.
Mér varð j <tt Ijóst, að Mælifell
og sóknarbf '- ,in fyrrverandi hér í
prestakallir.. áttu fastan sess í huga
hans. Það lc-yndi sér ekki, að stað og
fólki hafði hann bundist sterkum
tryggðaböndum.
íþróttavörur í hœsta
gœðaklassa Skíðagallar,
er íþróttavöruverslun
Nœg
úlpur,
gallar,
skór,
töskur,
bolir,
húfur,
lúffur,
sokkar,
inniskór,
stuttbuxur,
sundfatnaður,
skautar,
boltar o.fl.
Opiðfrá kl. 09.30-18.00,
laugardaga 10.30-12.30.
stœði
bœjarins við Strandgötu 6, sími 27771
Þaö sýndi hann á svo margvíslegan
hátt. Minnisstæðar eru samveru-
stundir frá 80 ára afmæli Goðdala-
kirkju 1984, er sr. Bjartmar sótti
okkur heim, en ekki síður stundirn-
ar, er aldrað fólk í prestakallinu hef-
ur verið verið kvatt hinstu kveðju, þá
hefur sr. Bjartmar svo oft verið
mættur, það gerði hann, meðan
heilsa hans leyfði. Víst mun honum
og fjölskyldu hans hafa vegnað vel
meðal Eyfirðinga en þó er grunur
minn sá, að tengslin við Tungusveit-
ina kæru, eins og hann sjálfur orðaði
það, hafi aldrei slitnað.
Er hugmyndir urðu uppi fyrir
nokkrum árum að leggja niður Mæli-
fellsprestakall og sameina nágranna-
prestaköllum, þurfti enginn að velkj-
ast í vafa um afstöðu sr. Bjartmars í
því máli, hann gerði sér ríka grein
fyrir helgi og sögu staðarins, og taldi
metnaðarmál að hann viðhéldist.
Fyrir réttu ári hitti ég sr. Bjartmar
á heimili hans, Álfabrekku í Önguls-
staðahreppi, en það hús hafði hann
reist sér, áður en hann lét af störfum
í Laugalandsprestakalli. Þar er víð-
sýnt og fagurt. Viðtökur voru hlýjar
og margt var rætt um Mælifell að
fornu og nýju, ég fór fróðari af hans
fundi.
i
Þá hafði hann nokkrú áður fært
Mælifellskirkju fagra gjöf, sem var
bútur af altarisklæði því, er bjargað-
ist úr kirkjúbrunanum á Mælifelli
haustið 1921. Klæðisbút þennan
hafði hann innrammað, og hann
prýðir nú vegg Mælifellskirkju ásamt
öðrum hluta úr sama klæði, er kirkj-
an átti fyrir. Pað var fögur kveðja
hins aldraða sóknarprests til kirkju
sinnar.
Persónuleg kynni okkar Bjartmars
urðu ekki mikil né löng, en þó nóg til
þess að mér varð ljóst, að þar fór
heilsteyptur drengskaparmaður, er
leita vildi sannleikans í hverju máli.
Gagnrýninn var hann á margt innan
kirkju og utan, vildi sjálfur fá að
mynda sér skoðun, hafði fastar
skoðanir á málefnum og fylgdi þeim
eftir af þunga og einlægni.
Mér virtist honum vera fyrir mestu
að fylgja orðum Jesú eins og þau
koma fyrir í guðspjöllunum, en forð-
ast að láta, það sem hann áleit vera
mannasetningar, skyggja á Krist,
lærisveinn Krists vildi hann vera fyrst
og síðast.
Pegar farið var að breyta beygingu
á nafninu Jesús með tilkomu nýrrar
helgisiðabókar 1981, þá hafði sr.
Bjartniar ýmislegt við það að athuga.
Mig grunar, að það hafi ekki aðeins
verið af fastheldni við þá beygingu,
er tíðkast hefur um aldir, heldur af
lotningu fyrir nafninu allrahelgasta,
sem eigi mætti hrófla við. Hér sem
annars staðar fylgdi Bjartmar sann-
færingu sinni af einurð og festu.
í júlímánuði sl. kom fjölskylda sr.
Bjartmars saman til samfunda í
sumarhúsinu að Háubrekku, sem á
sínum tíma var nýbýli, byggt úr
Mælifellslandi. Pá voru m.a. rifjaðar
upp gamlar minningar héðan frá
Mælifelli, sem ég fann að voru fjöl-
skyldunni dýrmætar. Pað var góð
stund, sem geymist. Þá var sr.
Bjartmar fjarri, dvaldi hann á sjúkra-
húsi syðra, var að jafna sig eftir höf-
uðaðgerð, sem hann hafði þá nýlega
gengist undir og virtist hafa tekist
vel. Aðeins tveimur mánuðum síðar
var hann allur.
Hinn trúi Drottins þjónn, sr.
Bjartmar Kristjánsson, er kvaddur
með virðingu og þökk fyrir langt og
gifturíkt ævistarf, undir þá kveðju
veit ég, að sóknarbörn hans í Mæli-
fellsprestakalli munu taka. Eigin-
konu, börnum og ástvinum öllum eru
sendar einlægar samúðarkveðjur.
Olafur Þ. Hallgrímsson.