Dagur - 14.12.1990, Qupperneq 19

Föstudagur 14. desember 1990 - DAGUR - B 19
bomaefni
Kjötbúðingur handa jólasveininum
Lítill drengur var að fara
í háttinn á aðfanga-
dagskvöld. „Jólasveinn-
inn hefur voða mikið að
gera um jólin,“ sagði
drengurinn. „Mig langar
að skilja eftir svolítinn
náttverð handa honum
að borða þegar hann
kemur með gjafirnar.11
„Allt í lagi,“ sagði
mamma hans brosandi.
Þau settu glas af
sherrýi og skál af kjöt-
búðingi á lítið borð í
stofunni milli jólatrésins
og skorsteinsins og
auðvitað gulrætur
handa hreindýrunum.
En þegar drengurinn
var að fara í rúmið
sagði hann: „Einhver
Bangsi var stoltur að fá að passa náttverð jólasveinsins.
ætti að halda vörð yfir
náttverðinum þangað til
jólasveinninn kemur.“
„En það er ekki ætlast
til þess að neinn sjái jóla-
sveininn,11 sagði mamm-
an. Svo bætti hún við:
„En ég hugsa að Bangsi
gæti staðið vörð. Ég er
viss um að það gerir
ekkert til þótt bangsar
sjái jólasveininn.“
Það varð því úr að
Bangsi var skilinn eftir á
verði. Hann fann mikið
til sín, því það eru
ábyggilega ekki margir
bangsar sem standa
vörð yfir náttverði jóla-
sveinsins.
Um morguninn var
náttverðurinn horfinn
en í hans stað var miði
sem á stóð að hreindýr-
unum hefðu þótt gul-
ræturnar góðar. „Borð-
aði jólasveinninn virki-
lega náttverðinn?"
spurði drengurinn
Bangsa. Bangsi svaraði
ekki. „Bangsi má ekki
ræða við óviðkomandi
fólk um það sem jóla-
sveinninn gerir,“ sagði
mamma.
Þegar Jesúbarnið hló
Þegar Jósef og María
voru á leiðinni frá Nas-
aret til Betlehem kom
Gabríei erkiengill með
leynd niður á jörðina til
að huga að fjárhúsinu.
Engillinn rak úr húsinu
öll smádýrin sem þar
voru, maurana, köngul-
lærnar og mýsnar. Það
var aldrei að vita hvað
mundi gerast ef María
sæi mús. Það voru bara
nautið og asninn sem
fengu að halda kyrru
fyrir.
Nú virtist allt í stak-
asta lagi. En ekki er allt
sem sýnist; í leyndum
stað í hálminum á gólf-
inu var lítil fló sem
steinsvaf. Það var ekki
nema von að þetta agn-
arlitla dýr hefði farið
fram hjá englinum -
það er nú ekki á hverj-
um degi sem erkienglar
rekast á flær.
Þegar kraftaverkið
mikla var orðið og litla
barnið lá og mókti í
hálminum, undur hjálp-
arvana, gátu englarnir
ekki lengur á sér setið.
Þeir komu úr fylgsnum
sínum eins og dúfna-
hópur og slógu hring
um barnið í lotningu.
Sumir hagræddu hálm-
inum en aðrir fylltu loftið
dýrðlegum ilmi. En nú
vaknaði litla flóin í
hálminum. Hún varð
dauðhrædd því hún
hélt að einhver væri að
ofsækja hana en því
var hún vönust. Hún
hoppaði um jötuna og
leitaði að undankomu-
leið. Loks skaust hún
inn í eyrað á barninu.
„Fyrirgefðu,“ hvíslaði
flóin, móð og másandi,
„en ég neyddist til að
gera þetta. Þeir drepa
mig ef þeir ná mér. Ég
fer strax og færi gefst
himneski herra.“
Jesúbarnið sagði án
þess að nokkur heyrði,
„ég skal ekki bæra á
mér.“ Og svo stökk litla
flóin en um leið og hún
dró undir sig fæturna
kitlaði hún barnið óvart
í eyrað. Þá vakti María
mann sinn og sagði
angurblítt: „Nei sjáðu,
hann er strax farinn að
hlæja.“
Ævintýrið um Sipp
Einu sinni var kóngur.
Hann átti þrjár dætur.
Hin elsta hét Sipp, önn-
ur hét Sippsippanipp og
hin yngsta hét Sipp-
sippanippsippsúrum-
sipp.
En það var líka annar
kóngur og hann átti þrjá
syni. Hinn elsti hét
Skrat, annar hét Skrat-
skratarat og hinn yngsti
hét Skratskrataratskrat-
skúrumskrat.
Og Sipp giftist Skrat,
Sippsippanipp giftist
Skratskratarat og Sipp-
sippanippsippsúrumsipp
giftist Skratskratarat-
skratskúrumskrat.
Ljónið og músin
Eitt sinn vildi svo til að
lítil mús hljóp upp í gin-
ið á sofandi Ijóni. Ljónið
vaknaði og var um það
bil að gleypa músina
þegar sú litla sagði:
„Þyrmdu lífi mínu og ég
mun ævinlega vera þér
þakklát." Ljónið sleppti
Ljónið sagðist aldrei þarfnast
hjálpar frá músarkríli.
músinni og sagði bros-
andi: „Þú ert heppin að
ég er í góðu skapi, svo
ég ætla að sleppa þér,
en mér er sama hvort
þú ert þakklát eða ekki.
Voldugt Ijón eins og ég
þarfnast aldrei hjálpar
frá svona músarkríli.“
Nokkru seinna hand-
sömuðu veiðimenn
Ijónið og bundu það við
tré með reipi. Músin
heyrði öskrin í því,
læddist nær og nagaði í
sundur reipið og frels-
aði þannig Ijónið.
„Þú hlóst að mér og
sagðir að ég væri of lítil
til að hjálpa þér,“ tísti
músin, „en nú sérðu að
þú hafðir rangt fyrir
þér.“
Gátur í jólafríinu
Að lokum látum við fylgja hér
með nokkrar gátur. Svörin er
að finna í blaðinu.
1)
Af höfuðfati hlýt ég nafn
og hættulegri veiki.
Þegar ég hitti sveinasafn,
sumir fara af kreiki.
2)
Aldrei er ég einburi,
oftast er ég tvíburi,
þó er ég stundum þríburi,
þó er ég oftar fjórburi.
3)
Eg er hús með öngum tveim,
í mér liggja bræður fimm,
í hörðum kulda hlífi ég þeim,
þótt hríðin verði köld og grimm.
Þessar eru svo léttar að allir
krakkar ættu að geta svarað
þeim:
4) Hvað er það sem tollir við
allt?
5) Hver er sá vöxtur sem
snýr rótinni upp, en krónunni
niður?
'iuoö uje j jnuuei (g
•QiujBN (fr •Jn6uj|U9A (£
'UJOijepuoj [z -uosnueH (|.
qia joas