Dagur - 29.08.1992, Blaðsíða 11

Laugardagur 29. ágúst 1992 - DAGUR - 11
Viðtal:
Vilborg Gunnarsdóttir
Myndir: Golli
Bjössi er sagður snyrtimenni fram í fingurgóma og óncitanlcga er vélin hans gljáandi og glæsilcg. „Ég get alls ekki unnið ef hlutirnir eru ekki í röð og
reglu,“ segir hann.
Finnst stundum stutt á
//
milli þess að vera
lipur eða leiðinlegur"
- Björn Sigmundsson tæknimaöur í helgarviðtali
eitthvað. Sjálfsagt eru þetta öfgarnar í hina
áttina því ég myndi ekki sætta mig við að
vera alveg án frétta. Stundum finnst mér
fréttamaðurinn bara ganga of langt.“
Það var erfitt að ráða í svipbrigði Björns
'þegar fleiri ummæli félaga hans voru borin
lundir hann og vandi að sjá hvernig hann tók
slíkri afskiptasemi.
Snyrtimenni fram í fíngurgóma
Þeir sögðu hann mikið snyrtimenni og rifj-
uðu upp að á ferðalögum var það ávallt efst
á baugi hjá Bjössa þegar komið var í bæi og
þorp, að leita að bílaþvottaplani. „Ég skal
segja þér sögu um þetta ef þú vilt. Eitt
sumarið tók ég þátt í ævintýri sem kallaðist
„Á hringferð um landið." Örn Ingi lista-
maður og Anna Ringsted sáu um þáttinn og
ég fylgdi þeim frá Húsavík til Hrútafjarðar.
Við fórum til Siglufjarðar og þurftum að
fara um Fljótin þar sem mikil drulla var á
veginum og vel merktur útvarpsbíllinn var
orðinn mjög skítugur. Eftir að hafa skilað
þeim á næturstað fór ég auðvitað á þvotta-
plan, þreif bílinn allan utan og innan og
gerði mér það svo að leik að aka honum
hægt og rólega upp á Hvanneyrarskál og
niður aftur til að auglýsa að vtð værum kom-
in á staðinn."
Snyrtimennska og reglusemi eru dyggð en
Björn segir það nauðsynlegt í þessu starfi að
hafa hlutina í röð og reglu. „Ég get alls ekki
unnið ef hlutirnir eru ekki í röð og reglu.
Þegar ég þarf að nota þá, eru þeir þar sem
þeir eiga að vera. Sem dæmi má nefna að ef
tæknimaður er beðinn um að fara út í hvelli
með tæknibúnað má engan tíma missa.
Stórviðburðir bíða nefnilega ekki eftir okk-
ur og þá þarf maður að geta tekið öll áhöld
á einu bretti án þess að þurfa að leita að
þeim um allt hús.“
- Hvernig hefur þér tekist sem umsjónar-
manni hússins að fá aðra til að vinna eftir
þessum reglum?
„bað tekst mismunandi vel eins og
gengur. Ég hef haft það sem reglu að reyna
að fara meðalveginn því mér finnst stundum
svo stutt á milli þess að vera lipur eða leið-
inlegur. Stundum fer ég yfir strikið en ég
reyni að fá menn með mér í þetta í róleg-
heitum, gamni og glensi vegna þess að það
er ekki hægt að vinna með manni sem hefur
yfirumsjón með tækni og tækjum ef hann
hefur allt á hornum sér sem hinir gera.“
Þar með var ísinn brotinn...
Bjössi á sér eitt það áhugamál sem hann er
hvað þekktastur fyrir en það er flugmódel-
smíði. Hann er einn af stofnendum Flug-
módelfélags Akureyrar og hefur starfað
mikið fyrir félagið, bæði sem stjórnarmaður
og formaður. í dag eru félagar í klúbbnum
41 að tölu. „Ég kynntist flugmódelsmíðinni
fyrst hjá frænda mínum, Kristjáni Víkings-
syni tannlækni 1972 en hann kynntist henni
á námsárum sínum í Reykjavík. Hann
útvegaði mér fyrsta flugmódelið til að setja
saman og þar með var ísinn brotinn. Ég hef
varla tölu á þeim módelum sem ég hef sett
saman, ætli tólf vélar séu ekki fullsmíðaðar
og svo er ég með þrjár í smíðum núna.“
- Fer ekki mikill tími í þetta?
„Það er mjög misjafnt hvað það tekur
langan tíma að setja saman hverja vél. í dag
þarf það ekki að taka mjög langan tíma því
hægt er að kaupa þær nánast tilbúnar úr
harðplasti og froðuplasti. Þær vélar er hægt
að setja saman á tveimur kvöldstundum. Eg
hef hins vegar meiri áhuga á að smíða þær
úr tré. Það er alveg ágætt að smíða stóra
kvartskala vél sem kölluð er, með meira en
tveggja metra vænghafi, á tveimur vetrum.
Það er ágætis hraði.“
Flugmódelfélagið leigir aðstöðu í íþrótta-
vallarhúsinu sem greidd er með kennslu í
smíði fyrir krakka á vegum Æskulýðsráðs
tvö kvöld í viku. „Þriðja kvöldið höfum við
fyrir okkur og þá smíðum við saman frá átta
til ellefu. Þetta er bara eins og hver annar
saumaklúbbur.“
Tíminn sem fer í þetta áhugamál er meiri
yfir sumarið, að sögn Björns. Á Melgerðis-
melum hefur félagið komið sér upp malbik-
aðri flugbraut, sem er átta metra breið og
hundrað metra löng. Skilyrðin þurfa að vera
hagstæð, hægur vindur og ekki of kalt svo
þau tækifæri eru vel nýtt.
I tætlur eftir tuttugu sekúndur
Björn segir einn galla við þetta áhugamál en
hann er sá að ef fjölskyldan er ekki með er
miklum tíma rænt, sérstaklega á sumrin.
„Öll sumarútivera þarf að vera þannig að
fjölskyldan geti tekið þátt. Það er alveg
ómögulegt að vera að leika sér úti í sveit
heilu helgarnar vitandi það að konan og
börnin eru heima að bíða eftir manni.
Fyrstu árin fann ég ekki fyrir þessu en nú
geri ég það.“
Sú spurning sem hlýtur að brenna á fólki
sem ekki þekkir til varðandi flugmódelsmíði
og flug á vélunum, er hvort ekki verði
„slys“. „Auðvitað verða óhöpp en við reyn-
um að búa okkur undir að slíkt gerist og
kenna nemendum okkar að gera það líka
svo vonbrigðin verði ekki of mikil. Sjálfur
lenti ég t.d. einu sinni í því að smíða stórt
svifflugvélamódel og tók smíðin þrjú ár.
Þetta var mikil vinna, vænghafið var þrír
metrar og tæknibúnaður mjög fullkominn.
Smíðinni lauk með miklum látum að vori og
ég prófaði tækjabúnaðinn heima í bílskúr
áður en reyna átti gripinn. Svo fórum við
þrír saman inn á brekkuna fyrir neðan
kirkjugarðinn en þar er ágætis uppstreymi
þar sem við höfðum oft flogið minni vélum.
Henni var hent þar fram af og prófuð en eft-
ir tuttugu sekúndna flug, flaug hún á staur
og fór gjörsamlega í tætlur."
Ekki vill Björn viðurkenna að sárt hafi
verið að sjá á eftir vélinni. „Til að geta verið
í módelsmíði verður maður að yfirstíga
þann þröskuld, að það sem þú ert að sntíða
getur eyöilagst á fyrsta andartaki. Annars
geta menn ekki smíðað aftur. Að vísu á ég
núna heima eina stóra vél sem ég hef aðeins
flogið tvisvar. Þetta er eftirlíking af Jodel-
vél, hún vegur sex kíló og í henni er mótor
úr sláttuorfi. Það tók mig þrjú ár að smíða
hana, þetta er mikil smíð og það var mikið
dundur að koma henni saman. Ég hef ekki
þorað að fljúga henni aleinn vegna hræðslu
við að missa hana niður. Sennilega myndi ég
ekki sætta mig við að missa hana niður.“
Óþrjótandi verkefni
- Er þetta dýrt áhugamál?
„Já, þetta er dýrt en þetta er eins og ann-
að sport. Það er ekkert dýrt í upphafi; menn
geta komið sér upp búnaði fyrir um 50 þús-
und krónur og leikið sér síðan nánast enda-
laust fyrir þann pening. En mikill vill meira
og þótt maður megi í raun ekki reikna sam-
an hversu mikið fé hefur farið í þetta þá
reikna ég með að eiga nú efni, tæki og áhöld
fyrir um 200 þúsund krónur.“
Áhugamál Bjössa eru fleiri. Hann hefur
líka gaman af að fara á skíði. Þá er fjöl-
skyldan með og er eingöngu farið á svig-
skíði. „Ég keppti hér áður fyrr en á þeim
tíma hafið ég samt alltaf meiri áhuga á
tæknibúnaðinum. í kringum 1970 smíðaði
ég t.d. tímatökubúnað fyrir Skíðaráð Akur-
eyrar svo hægt væri að taka tíma á raf-
magnsklukku á mótum. Þessi tæki voru not-
uð í mörg ár og þótti þá mjög fínt að taka
tímann með rafmagnsklukku.“
Auk þessa hefur Björn komið nálægt nán-
ast allri annarri rafmagnsvinnu í Fjallinu og
gerir enn. Og fleiri eiga mikið undir Birni
því hann sér um viðhald á gjaldmælum
leigubílstjóra í bænum, pökkunarvélarnar
hjá Kaffibrennslunni og svo hafa kirkjur
bæjarins notið aðstoðar hans á ýmsan hátt.
Áhugamálin eru líka fleiri. Hann á það til
að eltast við rjúpur á haustin og í garðinum
við hús fjölskyldunnar er að finna fjöl-
skrúðugan gróður og matjurtir.
Undirrituð á erfitt með að sjá það fyrir
sér að þessi maður eigi einhvern tíma eftir
að sitja aðgerðarlaus en hvað segir hann
sjálfur? Hvernig getur hann hugsað sér að
eyða tímanum þegar kemur á eftirlaunaald-
urinn?
„Því er auðsvarað. Ég kem t.d. ekki til
með að eyða tímanum í lestur, bæði vegna
áhugaleysis og svo er ég haldinn lesblindu.
Eitthvert „dundur“ verður örugglega efst á
baugi þótt ég viti ekki hvort það verða þá
orðin lítil flugvélamódel til að líma saman.
Það kann vel að vera. Ég held að ég verði
ekki aðgerðarlaus því ég hef aldrei þurft að
hafa áhyggjur af því að hafa ekki nóg að
gera. Ef mér leiðist að smíða eða hjálpa til
heima, fer ég bara út í garð og dunda við
plönturnar mínar.“