Dagur - 30.01.1993, Blaðsíða 4

4 - DAGUR - Laugardagur 30. janúar 1993
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI,
SÍMI: 96-24222 • SlMFAX: 96-27639
ÁSKRIFT KR. 1200 Á MÁNUÐI • LAUSASÖLUVERÐ KR. 110
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 765 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
UMSJÓNARMAÐUR HELGARBLAÐS: STEFÁN SÆMUNDSSON
BLAÐAMENN: GEIR A. GUÐSTEINSSON, HALLDÓR ARINBJARNAR-
SON, (íþróttir), INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 96-41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, ÓLI G. JÓHANNSSON,
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, SIGRÍÐUR ÞORGRlMSDÓTTIR
(Sauðárkróki vs. 95-35960, fax 95-36130), STEFÁN SÆMUNDSSON,
ÞÓRÐUR INGIMARSSON. LJÓSMYNDARI: ROBYN ANNE REDMAN
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI: HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTVINNSLA: DAGSPRENT HF.
Pegar „ ketfid “ gertgur
til liðs við afirotmennina
Á síðustu árum hafa innflutn-
ingur og neysla fíkniefna aukist
hröðum skrefum hér á landi.
Nú er svo komið að fíkniefna-
neysla og ýmis afbrot henni
tengd eru orðin mjög alvarlegt
vandamál, sérstaklega á höfuð-
borgarsvæðinu. Daglega berast
fregnir af innbrotum, ránum og
líkamsárásum og í flestum til-
fellum eru fíkniefnin upp-
spretta þeirra. Sárþjáðir þrælar
þessara efna neyta allra bragða
til að fjármagna næsta skammt.
Nú er svo komið að ekki er talið
óhætt að vera á ferli í vissum
hverfum í miðborg Reykjavíkur
eftir að skyggja tekur. Sú stað-
reynd segir sína sögu um
hversu alvarlegt ástandið er
orðið.
Margt hefur verið ritað um
hvernig beri að bregðast við
hinni ört vaxandi fíkniefnavá.
Meðal þess sem nefnt hefur
verið er að herða beri til muna
eftirlit með innflutningi og
dreifingu fíkniefna, þyngja
refsidóma fyrir brot á fíkniefna-
löggjöfinni og birta jafnvel nöfn
og myndir af þeim sem gerast
sekir um að flytja inn og selja
fíkniefni. Þessar tillögur eru all-
ar góðar og sjálfsagt að hrinda
þeim í framkvæmd. Reyndar
má segja að þegar hafi verið
stigið skref í þá átt að herða
eftirlit með innflutningi og
dreifingu fíkniefna. En betur
má ef duga skal og ljóst er að
stórauka þarf fjárveitingar til
forvarnarstarfs af þessum toga.
Hvað nafn- og myndbirtingar af
„sölumönnum dauðans" varðar,
hafa stjórnvöld því miður ekki
enn treyst sér til að heimila
þær. Þó er sjálfsagt að grípa til
svo harkalegra aðgerða, í ljósi
þess hve hættulegir fíkniefna-
salar eru samfélaginu og ein-
staklingum þess. Dagur myndi
fyrstur blaða fagna slíkri
ákvörðun og framfylgja henni
af einurð.
Þriðja atriðið sem að ofan var
nefnt og að gagni mætti koma
til að stemma sticru við inn-
flutningi, dreifingu og neyslu
fíkniefna, er hert refsilöggjöf.
Tilburðir til að þyngja dóma
fyrir brot á fíkniefnalöggjöfinni
hafa sannast sagna verið mátt-
leysislegir og ómarkvissir til
þessa. Enn verra er að í mörg-
um tilfellum hefur hið opinbera
neyðst til að milda refsingar
vegna slíkra afbrota og jafnvel
fella þær niður, sökum þess hve
kerfið hefur verið seinvirkt og
þungt í vöfum.
í janúarmánuði einum eru
a.m.k. tvö dæmi um ámælis-
verðan seinagang dómskerfis-
ins. í öðru tilfellinu voru tveir
einstaklingar einungis dæmdir
til skilorðsbundinnar refsingar
fyrir innflutning og sölu á 6
kílóum af hassi. í dómsorðum
kemur fram að mál bræðranna
hafi verið rúm sex ár á leiðinni
gegnum kerfið! Slíkur dráttur á
afgreiðslu málsins er ekki
aðeins í andstöðu við lög um
meðferð opinberra mála, held-
ur brýtur hann einnig í bága við
Evrópuráðssamning um vernd-
un mannréttinda. Af þeim sök-
um þótti ekki stætt á öðru en að
fresta framkvæmd falgelsis-
refsinga sakborninganna og
binda þær skilorði. í öðru tilfelli
var kona fundin sek um neyslu
á kókaíni enda taldist brotið
sannað. Hins vegar hafði mál
hennar verið fjögur ár á leiðinni
í gegnum kerfið og því taldist
brot hennar fyrnt þegar það
loks var afgreitt! Þessi tvö
nýlegu dæmi bera vott um
alvarlegar veilur í réttarkerfinu.
Vegna sofandaháttar og ef til
vill manneklu klúðrar kerfið
upplögðum málum og gengur
þannig í raun til hðs við
afbrotamennina. Slíkt klúður er
með öllu óþolandi.
Af framansögðu er ljóst að
stjórnvöld þurfa svo sannar-
lega að taka til hendinni ætli
þau sér að stemma stigu við ört
vaxandi fíkniefnaneyslu hér á
landi. Núverandi kerfi er greini-
lega ófullnægjandi. BB.
Hræringur
Stefón Þór Sæmundsson
Einn starfsbróðir minn verður
þrútinn af gremju ef ég gerist
persónulegur í þessum pistlum
mínum. Hann má varla við þvi'
að þrútna meira.
„Ó, mig auman,“ kveinaði
Hallfreður Örgumleiðason eitt
sinn í svæsnu flensukasti. Ég
vil gera orð hans að mínum.
Reyndar hef ég ekki verið að
berjast við flensu heldur 10
mánaða gamlan son minn sem
hefur rofið hljóðmúrinn margar
undanfarnar nætur, fólkinu í
fjölbýlishúsinu til mikillar hrell-
ingar. „Gasalega er þetta
óþekkur krakki,“ hugsar það
sjálfsagt og treður bómull í eyr-
un, bölvar og hugsar okkur
þegjandi þörfina.
Nei, hann er ekki óþægur,
blessaður pjakkurinn. Hann er
aðeins að gráta það sem honum
þótti best að fá með jöfnu milli-
bili alla liðlanga nóttina en hef-
ur nú verið frá honum tekið.
Það er ekki hægt að ætlast til
þess að svona sakleysingjar
skilji hugtök á borð við „venja
af brjósti" og því álítur hann
það hreina illgirni að fá ekki
sopann sinn.
Eftirminnileg
uppháfsaría
Fyrstu næturnar flutti konan sig
Um sogþörf ungra sem aldinna
og árangursríkan heilaþvott
inn í stofu en ég varð eftir og
hlustaði á sönginn. Upphafs-
arían stóð í tæpar tvær klukku-
stundir og voru tilþrifin hjá
drengnum slík að Kristján okk-
ar hefði bliknað og blánað við
hliðina á honum. Eg brá á það
ráð að syngja með og dansa um
gólfið með drenginn í fanginu
en þá reif hann sig bara upp á
háa c-ið. Aldrei urðu hljóðin þó
hærri en þegar ég reyndi að gefa
honum vatn úr glasi til að slá á
þorstann. Þetta varð eins og
hádramatískt og tregafullt loka-
atriði í óperu.
Uppskeran af þessu öllu sam-
an var sár ekki og slitróttur
svefn. f>ó virtist hann fljótlega
gera sér grein fyrir þvf að ekk-
ert þýddi að gala eftir móður-
mjólkinni en næstu nætur
minnti hann reglulega á sig og
hélt manni við efnið. í ljós kom
að það var ekki þorsti sem var
að angra barnið heldur eitthvað
sem er kallað sogþörf eða þörf
fyrir húðsnertingu, enda
ástæðulaust með öllu að vera að
þamba mjólk allar nætur.
Ég skil son minn ósköp vel.
Sjálfur hef ég barist við sogþörf-
ina hálfan h'faldur minn en hef|
reyndar verið að sjúga að mér
öllu óhcilnæmari efni en finnast
í móðurmjólkinni. Nóg um það.
Maður með geislandi
gáfur
Ungur ég var. Var ég ungur? Ég
var ungur. Nú er ég þungur.
Kannski eldist það af mér eins
og ungdómurinn. Lífið er röð
breytinga. Aldrei eins. Á morg-
un er nýr dagur. Á morgun bíða
ný verkefni. Hugsanlega fer
hann að snjóa. Er borðað mikið
sælgæti á þínu heimili?
Á laugardögum. Laugardag-
ar eru nammidagar fjölskyld-
unnar. Styðjum íslenskan sælg-
ætisiðnað í orði og verki. Burt
með amerískt jukk sem búið er
að heilaþvo landann með aug-
lýsingum.
Heilaþvottur. Sannarlega
gagnleg aðferð. Fótanuddtækin
eru frægasta dæmið. Síðan kom
Davíð. Gulldrengurinn. Maður
með geislandi gáfur. Húmoristi.
íslands einasta von. Svo er
Hannes Hólmsteinn nánast í
fullu starfi við að bera til baka
slúðursögur um að forsætisráð-
herra þjóðarinnar hafi orðið sér
tíl skammar í kóngaveislu, á
Ömmu Lú, í fagnaði erlendis
o.s.frv. Allt byrjaði þetta með
einni Bermúdaskál.
Skattahækkanir eru ekki
skattahækkanir. Auknar álögur
á heimilin eru ekki auknar álög-
ur á heimilin. Peningaplokk
gegnum heilbrigðiskerfið er
ekkert peningaplokk. Petta eru
nauðsynlegar efnahagsráðstaf-
anir, tilfærslur, aðgerðir til að
auka kostnaðarvitund almenn-
ings; allt annað en árás á launa-
fólk.
Starfsbróðir minn og
reykingarnar
Nú er ég hættur að vera persónu-
legur og starfsbróðir minn getur
skroppið saman á ný eftir að
hafa þrútnað og tútnað sem
aldregi fyrr. Verst af öllu þykir
honum þegar ég fer að formæla
tóbakinu í pistlum mínum,
enda gerði ég honum mikinn
óleik síðastliðið haust. Sem
trúnaðarmaður blaðamanna
ákvað ég að framfylgja reglum
um reykingar á vinnustað.
Blaðamennirnir anda allir að
sér sama loftinu. Minnihluti
þeirra reykir. Það var réttlætis-
mál að banna reykingar í vinnu-
rýminu og gefa reyklausum kost
á hreinu andrúmslofti.
Par með varð fjandinn laus
en fleiri lofuðu þó framtakið.
Og svei mér þá ef þrýstingur af
þessu tagi gerir ekki gagn með
tímanum því ég heyri ekki bet-
ur en umræddur starfsbróðir
ætli að freista þess að venja sig
af ósómanum og gerast nýr og
betri maður.
Æ, svona lagað lætur maður
ekki fara frá sér á prenti en ég
nenni ekki að eyða þessum
kafla og skrifa nýjan.
Það færist yfir mig værð. Ég
geispa. Skil ekkert í þessari
syfju. Jú, reyndar hef ég hald-
bærar skýringar en vegna þess
hve starfsbróðir minn er við-
kvæmur, auk þess sem hann
ætlar að hætta að reykja, þá
ætla ég ekki út í persónuleg
mál. Það gæti endað með því að
ég færi að tala um reykingar.
Mig langar til að enda þennan
pistil í bjartsýni. Okkur veitir
ekki af, heilaþvegnum íslend-
ingum. Bjartsýni og gleði er það
sem koma skal. Ég er svo bjart-
sýnn að ég held jafnvel að
starfsbróðir minn geti hugsan-
lega hætt að reykja. Hugsan-
lega...