Dagblaðið Vísir - DV - 19.09.1994, Blaðsíða 16

• !•
MÁNUDAGUR 19. SEPTEMBER 1994
TUNGUMÁLANÁMSKEIÐ
fyrir byrjendur og lengra komna
Enska. Danska. Norska. Sænska. Franska. Þýska.
Spænska. ítalska.
Arabíska. Japanska. Rússneska. Portúgalska.
Tékkneska. Gríska.
íranska. Búlgarska. Hebreska. Kínverska. Latína.
Pólska.
íslenska fyrir útlendinga: byrjenda- og
framhaldsnámskeið.
íslensk stafsetning og málfræði.
Innritun stendur yfir i Miðbæjarskólanum.
S. 12992 & 14106
RVMINGARSALA - 20% AFSLATTUR
Einnig útiitsgallaðir skápar á hálfvirði.
Áður kr. 21.937
Nú kr 17.550
kr. 15.276
kr. 12.221
kr. 18.607
kr. 14.886
Sundaborg3 104 Reykjavík Sími: 684800
/
/
Nú er 2000 líka til á börn
PÓKÐAK
QceZí/ pjóvuAita/
KIRKJUSTRÆTI8
SÍM I 1 4 1 B 1
ecco
Laugavegi 41 - sími13570
Meiming
Kristján Jóhannsson í hlutverki sínu í óperunni Vald örlaganna.
Konungleg
skemmtun
Óperan Vald örlaganna eför Giuseppe Verdi var
frumsýnd í Þjóðleikhúsinu á laugardagskvöld. Aðal-
hlutverkin sungu þau Kristján Jóhannsson, Elín Ósk
Óskarsdóttir, Trond Halstein Moe, Elsa Waage, Viðar
Gunnarsson og Bergþór Pálsson. Þá sungu félagar úr
Þjóðleikhúskómum. Hljómsveitarstjóri var Maurizio
Barbacini og leikstjóri Sveinn Einarsson. Leikmynd
og búninga gerði Hlín Gunnarsdóttir. Hljómsveitina
skipuðu félagar úr Sinfóníuhljómsveit íslands.
Efnisþráður óperunnar er mikill og nokkuð flókinn
og ekki að öllu leyti skilvirkur. Meistari Verdi hefur
þó lag á að haga honum þannig að formkröfum tónlist-
arinnar sé fullnægt og kóratriöi, dúettar og aríur komi
fyrir á réttum stööum. Kjami efnisins er saga ástar
og hefndarskyldu. Bakgrunnurinn er styrjaldarátök
og hinn huggandi máttur kristinnar kirkju. Þörfin
fyrir blóðhefndina er sem betur fer oröin íjarlæg okk-
ur íslendingum. Þrátt fyrir þaö er vandræðalaust að
gerast hluttakandi í atburöarásinni og fá samúð með
því fólki sem verkið snýst um.
Ekki er að finna í Valdi örlaganna eins margar vin-
sælar aríur og í sumum öðrum ópemm Verdis. Tónlist-
in er samt engu lakari fyrir það. Hún er rík og djúp og
í frábæm samhengi viö atburðarásina. Ekki er annað
hægt en dást að snilli hins ítalska meistara í þessum
efnum, tilfmningu hans fyrir dramanu og hversu auð-
veldlega hann sveigir efnivið sinn að þörfum þess svo
áhrifin séu fullkomin. Verdi er ekki síðri leikhúsmaö-
ur en tónskáld.
í ópemsýningum beinist athyglin oftast fyrst að
frammistöðu söngvaranna og þar er af mörgu góðu
að taka í þessari uppsetningu Þjóðleikhússins. Elín
Ósk Óskarsdóttir vinnur mikilvægan söngsigur með
túlkun sinni á hinu erfiða og viðamikla hlutverki Leo-
nóru. Rödd hennar hljómaði mjög fallega yfir allt tón-
sviðið og túlkunin var blæbrigðarík og tónelsk. Hins
vegar þurfö ekki að fara í grafgötur með hver stjama
kvöldsins var. Kristján Jóhannsson sannaði þarna, svo
ekki varð um villst, að söngfrægð hans er á traustum
grunni reist. Ekki þarf að flölyrða um hans miklu óg
fógm rödd en fleira kemur tíl. Skýrleiki og öryggi túlk-
unarinnar er frábær, svo hin minnstu smáatriöi blæ-
brigöanna komast fyllilega til skila. Ein lítil sjöund í
flókinni strófu klingir svo skýrt að hrollur fer um
áheyrendur. Auðvitað mætti finna einhver aðfinnslu-
Tónlist
Finnur Torfi Stefánsson
efni ef vel er gáð en það tekur því ekki. Trond Hal-
stein Moe söng hlutverk Carlosar mjög fallega með
einlægri sannfærandi túlkun. Á stöku stað var hann
ekki nógu hreinn svo að sök kom. Viðar Gunnarsson
og Bergþór Pálsson sungu sín hluverk óaðfmnanlega
og sama má segja um Tómas Tómasson í hlutverki
Calatrava. Bergþór lagði auk þess til skemmtilegan
húmor sem nauðsynlegur var í þessa annars alvarlegu
sýningu. Elsa Waage var tilkomumikil Perziosilla en
söng stundum fullveikt. Aðrir söngvarar komust yfir-
leitt vel frá sínum hlutverkum og á það einnig við um
kórinn.
Sveinn Einarsson hefur unnið gott verk með leik-
stjórn sinni. Leiktúlkun söngvaranna var yfirleitt
rpjög sannfærandi og heilsteypt og útlit sýningarinnar
var gott. Vel byggð framvinda sýningarinnar hélt at-
hygh áheyrenda frá upphafi til enda. Þó voru þar tvær
skrítnar vmdantekningar. Fyrir hlé kom einu sinni
ljósmynd yfir allt sviðið, aö því er virtist úr síðari
heimsstyrjöld. í einvígi þeirra Alvarosar og Carlosar
er leikmynd allt í einu svipt í burt og áheyrendur látn-
ir horfa á hringsviðið snúast um hríð. Hvorugt var
auðvelt að setja í samhengi, en þetta eru auðvitað
smáatriði. Hlín Gunnarsdóttir á hrós skiliö fyrir skil-
virka og fallega leikmynd og búninga.
Ef hljómsveitarmenn voru aö koma því á framfæri
að þeir væru verðugir launa sinna komst það vel til
skila. Hljómsveitin spilaöi yfirleitt vel, bæði sem heild
og í einleikskoflum einstakra hljómsveitarmanna. Má
þar t. d. minnast á sérlega fallegt fiðlusóló Dubiks
konsertmeistara. Hljómsveitarstjórinn Barbacini
kann sitt fag greinilega mjög vel og hefur meðal ann-
ars til síns ágætís góða tilfmningu fyrir hraða og
hraðabreytingum en það hefur góð áhrif á sýninguna
í heild. Undirtektir áheyrenda voru geysigóðar og
klapp og fagnaðarlæti stóðu svo lengi aö jafnvel þraut-
þjálfaðir klapparar eins og undirritaður fundu tak-
mörk úthalds síns.