Þjóðviljinn - 24.12.1958, Blaðsíða 30

13) JÓLABLAÐ ÞJÓÐVILJANS 1958
ÚRVALSOSTAR
frá Mfólkurbúi fíáamannes
FLÓA- 45% ostur
FLÓA- Schweitzerostur
FLÓA- sterkur ostur
FLÓA- sterkur smurostur
FLÓA- goudaostur
FLÓA- hangikjötsostur
FLÓA- rækjuostur
FLÓA- grænn alpaostur
FLÓA- tómatostur
FLÓA- kjarnaostur í túbum
KJÖRORÐ OKKAR ER:
Fullkomin framleiðsla —
Fullkomin þjónusta
GLEÐILEG JÓL!
FARSÆLT NÝTT ÁR
Þökkum viðskiptin á liðna árinu.
vxv
OSTAR
Mjólkurbú Flóamanna
Maðurinn sem fann Trójuborg
Framhald af 23. síðu.
tíðkaðist í okkar fátæka landi.
En útyfir tók, þegar þau at-
huguðu hlutina, sem lágu með
líkunum. í þessari einu gröf
voru sextíu sverð og dólkar,
með drifnum hjöltum, hnífar,
lagvopn og axir. Og til veizlu-
gleðinnar voru gulldiskar, silf-
urbikarar, alabastursker og
ömbrusörvi til skrauts. í ann-
arri gröfinni var einnig mikið
af gullskrauti, en sú þriðja tók
fram öllu, sem Schliemann hafði
nokkurntíma dreymt. í þeirri
gröf voru aðeins beinagrindur
kvenna, og það er varla ofsagt,
að á þeim hafi verið farg af
gulli og dýrum steinum. Þar
voru armbönd, eífriisdjásn, háls-
men, lokkar, yfir sjö hundruð
gulllauf, skreytt ormum, fiðr-
ildum, blómum og myndum af
konum við veiðar. Ein beina-
grindin bar kórónu á höfði og
veldissproti lá við hlið hennar,
búinn silfurbergshnúð.
Schliemann var sem yfirkom-
-inn, hann s'endi- skeyti þjóð'-
höfðingjum ýmissa landa, sendi
stórblaðinu Times í London
næstum því dagiega nýjar lýs-
ingar á uppgröftum sínum,
þekktan heim. Á veggjum voru
myndir, sem ekki svipaði til
neins, er menn þekktu. Þar
mættu auganu undarlegir, ó-
grískir svipir, og merking mynd-
anna varð ekki ráðin. Á einni
þeirra fóru hálfnaktir ungling-
ar flugstökk milli hornanna á
gríðarlegu nautum, sem voru á
fleygiferð. Þar voru myndir af
veiðimönnum með hesta og
hunda, málaðar í einkennileg-
um, þróttmiklum stíl. Hér hafði
án efa verið að verki óþekktur
þjóðflokkur á háu menningar-
stigi, sem hafði ráðið austur-
ströndinni og egísku eyjunum,
jafnvel áður en Grikkir komu
að norðan. Hér stóð mannkyns-
sagan á þröskuldi nýrra og ó-
væntra hluta.
Gat það verið að frásagnir
Hómers um konunginn á Krít
væru sannar? Gat það verið að
þjóðsögurnar um eyríkið mikla,
um Mínos konung og höfuðborg-
ina Knossos væru annað en
draumur skálds? Schliemann
þurfti ekki’- á‘ð skoða hug sinn.
Hann hélt til Krítar og valdi
staðinn, þar sem hann taldi að
höfuðborg Mínosar ög ídomen-
eusar hefði staðið. En eigandi
Helgríma úr gullþynnu frá Mykenu. (Þjóðminjasafnið í Aþenu).

Uppsátur fyrir skip allt að 150 tonn.
Stæði fyrir 15—20 Jjáta.
Viðqerðir allskonar skipa og báta.-
Nótabátar — geymum, gerum við og
smíðum hringnótabáta,
trillubáta og aðra smærri báta.
Nýsmíði fiskibáta og allskonar mann-
virkjagerð. — Efnissala.
Skipasmíðastöð Njarðvíkur h. f.
Ytri-Njarðvík — Sími 250 og 251.
blaðamenn og fornfræðingar
streymdu til Grikklands. „Öll
fornminjasöfn heimsins til sam-
ans eiga ekki einn fimmta mið-
að við það, sem ég hef fundið,“
skrifaði hann. Og hann trúði
því afdráttarlaust, að það væri
gröf hins mikla Agamemnons
og fjölskyldu hans, sem hann
hefið grafið upp. Reyndar kom
seinna í ljós, líkt og um Tróju-
borg, að grafir þessar voru frá
því fjórum öldum áður. En mik-
ilvægi fundanna var engu síðra
fyrir það. Með þeim var kastað
skæru ljósi yfir menningarþætti
mannkynssögunnar, sem engan
hafði áður órað fyrir. Og dýr-
gripirnir eru vel geymdir, þótt
dreifðir séú; flestir eru í Aþenu
og Berlín.
Q Tíryns grafin upp.
Þegar vísindaleiðangrar fóru
að slá tjöldum sínum umhverf-
is grafirnar í Mýkenu og fóru
að róta í uppgrefti Schliemanns,
eirði hann ekki lengur. Enn vai’
ein borg, sem hann skyldi finna.
Þá skuld varð hann að greiða
Hómer, sem hafði gert líf hans
að óslitnu ævintýri. Það var
borgin Tíryns í Argverjalandi,
nokkru sunnar en Mýkena.
Hann var nú orðinn sextíu
og tveggja ára gamall, ríkur að
reynslu, og fundvísi hans var
höfð að orðtaki um allan heim.
Enda skifti það engum togum,
að í Tíryns kom ha^n niður á
höll frá Hómerstímum, og nú
opnaðist undarleg innsýn í ó-
staðarins vildi ekki láta neinn
róta í víngörðum sínum, sízt
útlending, en bauð Schliemann
landið fyrir óhemju fé.
í heil tvö ár þrefaði Schlie-
mann um verðið, — kaupmaður-
inn varð rannsakaranum yfir-
sterkari þetta sinnið. En áður
en nokkurt samkomulag næðist,
dó Schliemann, árið 1890, sextíu
og átta ára gamall. Honum
auðnaðist ekki að sjá þetta
mesta ævintýr fornfræðinnar
rætast, sjá furðuborgina Knoss-
os rísa úr mold. En ratvisi hans
stóðst hér sem endranær.
★
Hér lýk ég þessari sundur-
lausu frásögn um Heinrich
Schliemann. Það kemur fyrir,
eins og hér, að vísindin reyri
sig þannig í hnút eigin vanda-
mála, að það þurfi leikan mann
með gott brjóstvit og sterka
eðlisávísun til þess að rata veg-
inn. Borgirnar Trója, Mýkena,
Tíryns og Knossos eru nú evr-
ópskri sögu jafn afdráttarlaus
sannindi eins og Þingvellir,
Bergþórshvoll, Hlíðarendi og
Oddi eru okkur íslenzkum.
Imyndum okkur aðeins, að eng-
inn vissi ’lengur, hvar alþing
forna var háð.
Fyrir áttatíu árum trúðu því
fæstir að Trójuborg hefði nokk-
urntíma verið til. Hún var svo
vel falin, að það þurfti fátækan
dreng norður í Þýzkalándi,
járnvörukaupmann vestan um
haf, til þess að svifta tjöldunum
frá hinu mikla leiksviði Hómers.