Þjóðviljinn - 30.07.1972, Blaðsíða 2

2.SÍÐA — ÞJÓÐVILJLNN Sunnudagur :!«. júli 1!>72
Horn
in
Víti til
varnaðar
Þcf»ar stjórnarandstaftan
lagnar f'crfunn sljórnarinnar
hlýtur aó vcra sérstiik áslæöa
fyrir sljórnina aft f»æta sin.
(Jndravcróur fögnuóur gr'cip
um mig mcftal stjórnarandstæft-
inga |icgar nöfn þcirra manna
voru birt, cr skipaftir voru i
ncfnd, scm gera átti lillögur til
úrbóta j efnahagsmálum.
Þótt svo þcssi ncfnd eigi ckki
aft gcra annaft cn koma mcft til-
liigur og lcggja lyrir forsætis-
ráfthcrrann tiildu sljórnarand-
stæftingar scr skylt aft fagna.
Þannig hirtist hcill aftkcyplur
lciftari f Visi um nefnd þcssa,
skipbrot stjórnarstefnunnar og
flótla hcnnar á náftir skiprcka
viftrcisnarstcfnu, — slikan fiign-
uft scm slikl má nú veita lands-
lýftnum.
Þá ryftst Irain á rilviillinn
Irægur vitringur úr þingsiilum,
Svcrrir llcrmannsson, og fagn-
ar ncfndarskipaninni gífurlcga,
og tclur hana cinu framkvæmd
rikisstjórnariunar scm ckki sc
klára vitleysa, aft landhclgis-
niálinii cinu slcpptu. Kn lögnuft-
ur Sverris þcssa hclur náft tök-
IIm á honum full sncinma cfta
áftur cn hann licfur lokift vift aft
lcsa tim ncfndarskipanina, þvi
liann ræftir um ncfndina scm
scx manna ncfnd i staft sjö. og
glcymdi aft rifja upp fyrir scr
siftuslu aftfarir llokksmanna
sinna aft þeim manni sein veitti
honum hvaft mestan fögnuft, og
von um uppvakningu viftreisn-
arráfta, allra þeirra sem i
ncfndinni eiga sæti.
Þegar svo er komift fyrir
mönnum sem virftist fyrir
Svcrri þessum, cr virkilega á-
stæfta til aft rifja upp i stórum
dráttum cillhvaft þaft scm verfta
má slíkum afglöpum lil glöggv-
unar á fortift, scm þó cr ekki
lcngra undan cn svo aft hálfu
iiftru ári nemi.
Kctt mun þaft vcra, aft Ólafur
lijörnsson var einn hel/.ti ráfta-
niaftur um cfnahagsslefnu vift-
rcisnarinnar. Ilinu hefur sá ný-
kjiirni alþingismaftur gleymt,
aft ólalur Kjörnsson, þá þing-
maftur fyrir Sjálfslæftisflokkinn,
sá lyrstur manna úr stjórnarlifti
viftrcisnarinnar lyrir hrun
þeirrar cínahagsstcfnu sem
stjórnin fylgdi.og sá cini úr þá-
vcrandi sljórnarlifti sem opin-
hcrlcga vifturkcnndi strand vift-
rcisnarinnar; sá eini úr vift-
rcisuarliftinu scm opinherlega
viftu rkcnndi liroll vckjuna ;
rcyndar höfundur þcss heitis á
þcim vanda scm viftrcisnin velti
iindaii scr, cn crflciddi núver-
anili sljórn aft.
I'yrir þcssa hrcinskilni sina
var ólali bolaft burt frá þing-
mcnnsku af járnsterkum cin-
staklingum, scm i krafti fjár-
magnsins og mcft góftum stuftn-
ingi lafhræddra flokksloringja,
hreinlcga borguftu annaii fram-
hjóftcnda inn á ihaldslistann i
skripalcik prófkjöranna vorift
1971.
Þannig cr nú næstliftin fortift
þcssa inaiins. Nú rikir annaft
vifthorf og önnur sjónarmift og
mcnn scm sýna hrcinskilni og
djörlung til aft standa einir uppi
gcgn ofurcflinu, fá upprcisn
æru.ckki hjá sinum cigin mönn-
iim, — hcldiir hjá andslæftilig-
u m.
Annars er mciri hluti ncfnd-
armanna slikur aft ckki hafa áft-
ur komift of nærri þvi aft móta
Framhald á bls. 12
úr
Borginni gefin
„N ormalklukka”
Fyrir nokkru alhentu erfingjar
Halldórs Sigurössonar úrsmifts
Reykjavikurborg veglega klukku
aft gjöf.
i gjafabréfi, er fylgdi, segir á
þessa leift:
„Erfingjar Halldórs Sigurös-
sonar úrsmifts hafa ákveðift aft
gefa Keykjavikurborg svokallafta
..Normalklukku" úr búi Guftrún-
ar Eymundsdóttur, f. 20. júni
1878, d. 13. júni 1938, i Reykjavik
og Halldórs Sigurössonar, f. 18.
febrúar 1877, d. 5. júli 1966, i
Reykjavik. til minningar um þau.
Allan sinn búskap bjuggu þau i
Reykjavik, fyrst að Grettisgötu 34
og siftan, frá árinu 1905 til daufta-
dags, aft Laufásvegi 47.
Guðjón Sigurftsson úrsmiftur
keypti klukku þessa frá Þýzka-
landi árift 1910, en Halldór Sig-
urftsson.sem starfaði hjá Guftjóni
um langt skeið, keypti verkstæöift
og vörur eftir lát hans i brunanum
mikla árift 1915.
Klukka þessi gegndi i áratugi
miklu hlutverki i lifi borgarinnar.
Margir hiilftu þann sift, aft lita inn
i verzlunina og setja úrin sin eftir
henni og enn fremur var mikiö
spurt um þaft i sima. hvaft klukk-
an væri.
Þaft fer ekki milli mála, aft um-
rædd klukka er hvergi betur kom-
in en i eigu Reykjavikurborgar
og gefendurnir óska þess, aft
borgin megi vel og lengi njóta
hennar."
Vift afhendinguna haföi Guöjón
Halldórsson skrifstofustjóri orft
fyrir geíendum. en Geir Hall-
grimsson borgarstjóri flutti gef-
endum þakkir fyrir þessa kær-
komnu gjöf og minntist þeirra
hjóna Halldórs Sigurftssonar og
Guftrúnar Eymundsdóttur, sem
voru um langt skeift meftal mæt-
ustu borgara Reykjavikur.
Klukkunni hefur verift valinn
staftur i Höffta.
Þjáðist fyrir-
lesarinn af nær
ingarskorti?
Kona nokkur hringdi hingað á
bæjarpóstinn og var verulega
gröm yfir útvarpserindi, sem
flutt var i útvarpinu milli klukk-
an 4 og 5 á miðvikudag.
Sagfti hún aft flutningsmaftur
heffti farift hinum verstu orftum
um verkalýftshreyfinguna,
meftal annars, aö það hafi verið
Nýjung í tékkneskri
hjólbarðaframleiðslu
Hjólbarðaframleiðsla i Tékkó-
slóvakiu byggir á gamalli hefft og
40 ára reynslu sérfræöinga, sem
áftur unnu hjá hjólbarðaverk-
smiftjunum Bata, Matador, Mitas
og Kudrnac. Þessar verksmiöjur
hafa nú verið sameinaftar i eitt
fyrirtæki — BARUM.
Nú eru 4 nýtizku hjólbarfta-
verksmiftjur starfandi i Tékkósló-
vakiu og sú fimmta er i byggingu.
Hjólbarftar fyrir öll tékknesk far-
artæki, allt frá reiöhjólum og upp
i flugvélar, koma frá BARUM.
Meira en 1/3 hluti af hjólbarfta-
framleiftslu BARUMS er fluttur
út til 114 landa viða um heim.
BARUM-hjólbarftar eru traust-
ir hvort heldur sem er i hitabeltis-
löndum efta þar sem snjóa og is
leysir sjaldan.
Gerviefniö Chemlon
Fyrir 5 árum kom tékkneskur
gúmmiiftnaöur fram með nýung i
hjólbarðaframleiðslu þar sem
var gerviefniö chcmlon,sem meft
tima og tækni hefur verið endur-
bætt gifurlega. Chemlon er
trefjaefni, notaft i hjólbaröa undir
þungar vinnuvélar, svo sem vöru-
flutningabifreiftir og ýmis konar
landbúnaftarvélar.
Chemlon hefur næstum tvöfald-
an styrkleika á við hjólbaröa
striga úr gervisilki sem notaftur
hefur verið fram til þessa.
Er með nokkrum hætti hægt
að fá upplýst, hvernig háttað er
félagsmálum þeirra aðila sem
að sjávarútvegi standa, en sú
félagslega uppbygging, sem
þar hefur á orðið er svo flókin,
að ekki er fyrir venjulegt fólk að
skilja!
„Vöxtur og viðgangur sjávar-
útvegs er að sjálfsögðu sameig-
inlegt hagsmunamál þeirra,
sem þar starfa, launþega jafnt
sem atvinnurekenda. Engu að
siður eru ágreiningsmálin mörg
hin mesta ósvifni að fara fram á
launahækkanir.
Konan fór þess á leit við okk-
ur, að við upplýstum hver þessi
ósvifni fyrirlesari hefði verift,
svo og að veita honum ákúrur
nokkrar ef við gætum.
Þar sem við urðum ekki vis-
dóms þessa ágæta manns að-
njótandi, treystum við okkur
ekki til að setja ofan i við hann.
en hitt er okkur ljúft að upplýsa,
að maður þessi heitir Bjarni
Tómasson og er málarameist-
ari. Erindi hans hét hvorki
meira né minna en „Hreyfing er
lif, — kyrrstaða dauði."
Bæjarpósti er hins vegar ekki
kunnugt um hvers vegna Bjarni
þessi telur kaupkröfur verka-
lýðshreyfingarinnar ósvifnar,
þar sem nýútkomin skattskrá
segir, að Bjarni hafi 1.600 krón-
ur i útsvar, sem þýðir að hann
hafi haft um það bil 50 þúsund
krónur i árslaun ef miðað er við
að hann sé kvæntur, örlitið
meira, ef harrn hefur börn á
framfæri, en talsvert minna en
50 þúsund ef hann er einhleypur.
Eftir skilningi Bæjarpósts á
lifsframfærslukostnaði eins og
hann er i dag, hlýtur maðurinn
að liða skort, og skýringin á
innihaldi erindis hans kann að
liggja i þvi, að um óráðshjal
vegna næringarskorts hafi verið
að ræða.
F élagsmál
sjávarút-
vegsins
og margvisleg svo sem að likum
lætur um jafnfjölþættan at-
vinnuveg. Félög launþega og at-
vinnurekenda i sjávarútvegi eru
æði mörg og skiptast eftir eðli
starfs og reksturs. Á siðari ár-
um hafa þessi félög myndað
meft sér öflug sambönd. Helztu
sambönd launþega eru Sjó-
mannasamband tslands, Far-
manna- og fiskimannasamband
tslands, auk Alþýðusambands
tslands, en helztu samtök at-
vinnurekenda eru Landssam-
band islenzkra útvegsmanna,
Sölumiðstöft hraðfrystihúsanna,
Félag Sambands-fiskframleið-
enda og Sölusamband islenzkra
fiskframleiðenda. Meginvið-
fangsefni launþegasamtakanna
hefur frá upphafi verið að berj-
ast fyrir bættum kjörum sjó-
manna og landverkafólks við
fiskvinnslu, en hlutverk sam-
taka atvinnurekenda hefur eðli
málsins samkvæmt verið öllu
blandaðra. Vekja ber sérstaka
athygli á þvi, að hagsmunir at-
vinnurekendaog launþega innan
sjávarútvegsins eru að ýmsu
leyti tengdari en titt er á öðrum
sviðum islenzks atvinnulifs.
Kemur þetta einna gleggst i ljós
viö ákvörðun lágmarksverðs á
ferskum fiski i Verðlagsráöi
sjávarútvegsins, en þar eiga
sjómenn og útvegsmenn, öðru
nafni fiskseljendur, jafnmarga
fulltrúa og fiskverkendur, er
þar kallast fiskkaupendur.
Landssamband Islenzkra út-
vegsmanna er hinn opinberi
málsvari fiskiskipaeigenda og
fjallar um kjarasamninga sam-
bandsfélaga sinna. Sambandið
mynda annars vegar Félag is-
lenzkra botnvörpuskipaeigenda
(togaraeigenda) og hins vegar
félög útgerftarmanna annarra
fiskiskipa. Sambandið hefur um
langtárabil rekið innkaupadeild
til þess að annast kaup á veiðar-
færum og hvers konar öðrum
útgerðarvörum. — önnur helztu
samtök atvinnurekenda i sjáv-
arútvegi, sem að framan eru
talin, fjalla ekki beinlinis um
kjarasamninga, heldur er þeim
fyrst og fremst ætlað að sjá um
sölu afurða félagsmanna sinna
á erlendum markaði. Sölumið-
stöð hraðfrystihúsanna og Sjáv-
arafurðadeild Sambands is-
lenzkra sam vinnufélaga
sjá um sölu á nær öllum
hraðfrystum fiski, sem
framleiddur er i landinu, ’én
sjávarafurðardeildin sér um
sölu á afurðum þeirra, sem
mynda Félag Sambands fisk-
framleiftenda."
Upþlýsingar þessar eru
fengnar úr bæklingi þeim sem
fiskimálaráö gaf út á dögunum
ásamt ýmsum öðrum fróðleik.
Bæklingurinn heitir Islenzkur
sjávarútvegur, seldur i bóka-
búðum og kostar 95 krónur.
—úþ