Þjóðviljinn - 21.01.1973, Blaðsíða 17

Sunnudagur 21. janúar 1973 ÞJÓDVILJINN — SÍÐA 17.
©
Alistair Mair:
Það
var sumar i
gær
hana, dregur hana niður i svaðið,
auðmýkir hana —
— En það er ekki satt!
— Vist er það satt. Og þú ættir
að skammast þin. Þetta er hlið á
þér sem ég hef aldrei séð fyrr og
hún er býsna ógeðfelld.
— En heyrðu, ég var bara að
reyna að gera henni ljóst —
— Þú gerðir okkur aðeins eitt
ljóst, sagði Elisabet. — En það
gerðirðu lika svo að um munaði.
Þú gerðir okkur ljóst að þér stæði
nákvæmlega á sama um Susan og
afdrif hennar. Þú hefur ekki
áhyggjur af öðru en eigin áliti,
virðingarstöðu þinni i þjóðfélag-
inu eins og þú kallaðir það —
— En hún skiptir máli. Hún
skiptir miklu máli fyrir okkur
bæði.
— Já, sagði Elisabet. — Vist
skiptir hún máli. Hún sneri sér
undan. — Það var verst að þú
skyldir ekki hugsa út i það áður
en þú fórst að flækja þér i þetta
með Anne Fenwick.
Hún sagöi þetta rólega, en það
orkaði á hann eins og löðrungur.
Þegar hann mátti mæla, var rödd
hans eins og i ókunnugum manni.
— Við hvað áttu með þessu?
— Aðeins það, að það situr sizt
á þér að prédika yfir öörum um
siðgæði og mannsæmandi
hegðun.
Andartak var hann agndofa og
stóð stjarfur. Siðan tók hann við-
bragð. Hann þreif i öxl hennar og
sneri henni að sér.
— Hvað ertu eiginlega að fara?
spurði hann ofsalega. — Hvað
ertu eiginlega að fara?
Hún leit á rólega á hann.
— Slepptu mér sagði hún, —
Bættu ekki ofbeldi ofaná hjú-
skaparbrot.
— Guð minn góður! Hann ýtti
henni frá sér. — Hvað á þetta að
þýða? Hvað áttu við með þessu?
— Þú ættir að vita það, sagði
Elisabet. — Eða neitarðu þvi?
— Neita ég hverju?
— Að þú standir i sambandi viö
Anne Fenwick?
— Já! Já, sagði hann. — Vist
neita ég þvi.
Hún yppti öxlum.
— Jæja þá. Neitarðu þvi
kannski að hafa verið úti með
henni? Neitarðu þvi að hafa setið
með hanni að drykkju á Kastala-
hótelinu, i Stirling lika og i bilum
með henni að kvöldlagi — ?
— Nei, hrópaði hann. — Mér
dettur ekki i hug að neita þvi. En
það gerðist aðeins einu sinni og
það er ofureinföld skýring á þvi.
— Fyrst það var svona sak-
laust, af hverju leyndirðu mig þvi
þá?
— Hamingjan góða. Hann sneri
sér undan. Hann lyfti höndum og
lét þær siga i örvætningu. — Ég
sagði þér það ekki, vegna þess að
það vitist ekki skipta neinu máli,
það var skýringin.
Það hvarflaði ekki að þér að
öðru fólki kynni að þykja það
mikilvægt, nógu mikilvægt til að
ég fengi vitneskju um það. Þér
datt ekki i hug, að það er ekki
GLENS
ætlazt til þess að kvæntur maður i
þinni stöðu sé á vertshúsum að
drekka með öðrum konum, allra
sizt ungum og glæsilegum konum,
eins og þessi er talin vera? Þér
datt ekki i hug, að þú værir að
gera þitt til að eyðileggja þitt
eigið mannorð, engu siður en þú
segir að Susan hafi gert?
— I guðanna bænum!
— Eða hefurðu kannski tvenns
konar uppskrift að hegðun lika,
eina handa dóttur þinni og aðra
handa sjálfum þér, rétt eins og þú
sagðir um Morrison?
— Morrison!
Hann starði á hana.
— Já, sagði hún. — Morrison
Það er ekki sérlega mikill munur-
inn á framkomu hans við Margret
og framkomu þinni við Susan.
Fyrir unga stúlku geta orð verið
eins grimmileg og barsmið, það
ætturðu að vita. Eða gerðirðu þér
það ekki ljóst?
— Morrison, sagði Peter lágri
röddu. — Það hlýtur að hafa verið
hann sem sagði þér það. Hann sá
mig þarna um kvöldið i Stirling.
Þegar við komum út af veitinga-
húsinu, var hann fyrir utan. Það
hlýtur að hafa verið hann —
— Já, sagði Elisabet. — Það
var hann.
— Og þú trúir þvi sem hann
segir? Rödd hans var biturleg. —
Þegar ég segi þér að það sé á
þessu saklaus skýring, þá viltu
ekki hlusta á mig, en samt ertu
reiðubúin að taka trúanleg orð
óheflaðar fyllibyttu á borð við
Morrison. Er það rétt?
Hún yppti öxlum.
— Þú ættir ekki að gefa högg-
stað á þér —
— Látum þaðliggja millihluta,
Svaraðu einni spurningu.
Tekurðu fremur mark á orðum
hans en minum?
Hún sneri sér undan.
— Mig langar ekki til að taka
mark á orðum hans, sagöi hún
titrandi röddu. — En þú hefur
ekki gefið mér skýringu.
— Jæja, sagði hann hörkulega.
— Eg skal þá gefa þér hana núna.
Við hittumst i Stirling eins og þú
veizt mætavel. Við hittumst á ná-
kvæmlega sama hátt og ég var
búinn að segja þér og ræddum um
heilsufar systur hennar eins og til
stóð. Hjá Randolph yfir glasi.
Hefurðu eitthvað við það að
athuga?
Hún beit á vörina.
— Nei —
— Gott og vel. Það var fvrsta
stefnumótið. Og svo var ann
að skipti á föstudaginn var.
Leyfðu mer á minna þig á
að Anne er að hjúkra systur sinni,
sem er dauðvona. Hún vinnur frá
morgni til kvölds, að ég nú ekki
tali um öll þau skipti sem hún
þarf að fara ofan á næturnar. A
föstudagskvöldið var hún alveg
að gefast upp. Ég tók eftir þvi,
vegna þess að það tilheyrir starfi
minu að taka eftir sliku. Ég
komst að þvi að hún hafði ekki
komið út úr húsi vikum saman.
Og þess vegna fór égút-með hana.
Við sátum svo sem klukkutima á
barnum i Kastalahótelinu. Ég ók
henni beina leið þangað og siðan
rakleittheim. Og það er nákvæm-
lega það sem gerðist, hvorki
meira né minna. Og nú ertu búin
að fá skýringuna, Hvað hefurðu
svo um þetta að segja?
— Aðeins það, að þú hefðir átt
að segja mér frá þvi.
— Guð minn góður, mér fannst
ekki taka þvi að tala um það.
Geturðu skilið það?
Hún hristi höfuðið.
— Nei, Peter. Það er mikilvægt
vegna þess að þú sagði mér ekki
frá þvi. Það er mikilvægt vegna
þess að með þvi gafstu höggstað á
þér, gafstmanni eins og Morrison
færi á að draga sinar ályktanir —
— Rangar ályktanir! sem þú
trúðir á!
— Ég sagði ekki að ég tryði á
þær.
— Jæja, mér fannst engu likara
en þú tryðir honum. Og ég hef það
ekki enn á tilfinningunni, að þú
truir mér.
— Mig langar til að trúa þér —
— Nú, jæja. Hvað kemur i veg
fyrir það? Valið er einfalt. Það er
staðhæfing hans gegn minni.
Elisabet dró andann djúpt og
sneri sér að honum. Andlit hennar
var ekki lengur kalt og hörkulegt.
Hún var kviðin, áhyggjufull og
biðjandi.
— Peter, ég get trúað þér ef þú
gefur mér eina yfirlýsingu.
— Hverja?
— Að ekkert sé á milli þin og
Anne Fenwick.
BRIDGE
Meistarar
á villigötum
Er þessi alslemma of erfið til
þess að viðfrægir meistarar geti
unnið hana við spilaborðið? Það
ma'tti ætla, þvi að þegar hún var
spiluð, töpuðu þeir Avarelli og
Robinson henni. hvor við sitt
borð. Látið yfir hendur Austurs
og Vesturs, áður en þið ákveðið
hvernig spila skuli.
N
sp. AlO
hj. K86
ti. Á87
la. KD1073
borði, og tekur nú á frispilin i
laufi. Austur getur ekki trompað,
en Suður kastar af sér öllum
tiglunum. Siðan trompar liann
tignl (önnur stytting), fer inn i
blindan á hjartakóng og krækir
sér i spaðagosann
,,Það vekur sannast sagna
furðu að jafn leiknir spilamenn og
hér héldu á spilunum skyldu ekki
varast að spaðagosi gæti legið
fjórði, með þvi að taka strax á ás
og kóng i spaða, eftir að hafa
tekið á hjartaásinn. En enginn er
óskeikull.
„Þótt á
móti blási”
V
sp. 4
hj. G1052
ti -10%
la. G984
A
sp. G765
hj. D743
ii. 42
la. 652
S
sp. KD9832
h j. A9
ti. DG53
la. Á
Vestur la'tur út hjartatvist.
Hvernig hefðu þeir Avarelli og
Robinson átt að halda á spilunum
til að vinna alslemmu i spaða,
hvernig sem viirninni var háttað?
Meistarar á viliigötum
Þessi gjöf kom upp á „olympiu-
keppninni” i Deauville, þegar
itölsku „blástakkarnir” („Blue
Team") og bandarisku
meistararnir áttust við. t hvorug-
um salnum tókst sagnhölunum,
sem voru þó ekki af verri endan-
um, að gæta sin fyrir slæmri
skiptingu trompanna.
(Uppsetning, engar sagnir og
ný spurning, þessi).
Vestur lætur út hjartatvist.
llvernig hefði Avarelli .við annað
borðið og Robinson við hitt, átt að
halda á spilunum, til þess að
vinna alslemmu i spaða, gegn
beztu vörn mólherjanna?
Svar: Fyrst af öllu verður að
forðast sviningu i tigli, en i
staðinn fria limmta tigulinn, lalli
ligulgosinn ekki. En það verður
einnig að gera ráð fyrir óhag-
stæðri skiptingu trompanna, þ.e.
að Austur eigi gosann fjórða.
Suður tekur með hjartaásnum
til að geyma sér innkomu i
borðinu, siðan tekur hann á
spaðakónginn, laufaásinn og loks
á spaðaásinn.
Iieynist Vestur aðeins eiga einn
spaða, þ.e. að Austur eigi gosann
fjórða, þá verður sagnhafi annað-
hvort að ákveða að reyna að spila
háspilunum i lauli i þeirri von að
gosinn lalli, eða þá að reikna með
þvi að tigulkóngurinn liggi „réttu.
megin”.
Það eru heldur meiri likur á
þvi, að ligulkóngurinn liggi rétt
en að laulagosinn sé þriðji, en það
eitt nægir ekki til þess að rétt sé
spilað, þvi að verjast verður þvi
að Suítur eigi tvispil i tigli, eins
og hann átti reyndar.
Eftir að Suður hefur tekið á
spaðaásinn, trompar hann laufog
lætur út tiguldrottninguna, sem
Vestur helur allan hag af að láta
kónginn á. Suður tekur á ásinn i
Vandinn i þessari þraut* að
verjast slæmri skiptingu i öðrum
hvorum aðallitnum. En svo
undarlega vildi til, að sagnhafa
tókst að vinna spilið, enda þótt
það virtist óvinnanlegt.
N
sp. KD
hj. G64
ti. DG63
la. 8642
V
sp. G8
hj. KD7532
ti. 10874
la. K
A
sp. 10942
hj. A109
ti. 9
la. DG1097
s
sp. Á7653
hj. 8
ti. ÁK52
la. Á53
Sagnir Vestur Suður gefur á hættunni. Austur-
Suður Vrstu r Noröur Austu r
1 sp. pass i gt-: pass
2. ti pass 3 ti pass
5. ti pass pass pass
Vestur lætur ú( hjartakónginn
og þvina'st hjartafimm una.
Austur hafði látið tiuna i fyrsta
slaginn, tók sexuna með hjarta-
niunni. Hvernig fór sagnhafi að
vinna sögnina fimm tigla gegn
beztu vörn?
Athugasemd viö sagnirnar:
Þessar sagnir sýna ljóslega að
rétt er að hækka gildi þeirra
spila, sem eiga „vissa slagi þegar
i stað”, þegar spilað er i lit. Þegar
Norður tekur undir með þriggja
(igla sögninni, getur Suður got sér
lulla grein fyrir skiptingu spila
hans og hækkað gildi (fjölgað
punktum ) hónorslaga sinna.
llann má meta hönd sina þannig:
15 lágpunktar (26 Vinarpunktar)
og tveir punktar til viðbótar
a.m.k. (3-4 Vinarpunktar) fyrir
tvo ása sina og ás, kóng i tigli og
enn tveir lágpunktar, vegna
skiptingarinnar, eða samtals 19-
20 lágpunktar (31-32 Vinar-
punktar) sem að viðbættum þeim
9-10 lágpunktum, sem með-
spilarinn heíur gefið honum
loforð um, tryggir þeim félögum
nær þrjá fjórðu af öllum punkta-
fjöldanum. Suður getur þvi gert
sér vonir um eina ellefu slagi og
hann hefur vaðið fyrir neðan sig,
þegar hann segir fimm tigla.
Stjórn Lífeyrissjóðs
Austurlands
hefur ákveðið að veita sjóðfélögum lán úr
sjóðnum á árinu 1973.
Umsóknareyðublöð fást hjá formönnum
aðildarfélaga sjóðsins og á skrifstofu
sjóðsins að Egilsbraut 11, Neskaupstað.
Nauðsynlegt er að umsóknareyðublöðin
séu fullkomlega fyllt út og að umbeðin
gögn fylgi.
Umsóknir um lán skulu hafa borizt til
skrifstofu sjóðsins fyrir 15. febrúar n.k.
Neskaupstað 8. janúar 1973
Stjórn Lifeyrissjóðs Austurlands.