Þjóðviljinn - 29.07.1973, Blaðsíða 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 29. júli 1973.
atvin nurekstriii um
Krakkamir
— Valdimar stýrimaður með aðstoðarmönnum.
— Óskar og Óiafur ætla sér í bctri vinnu síðar meir.
Pökkunarstúlkur hjá Bæjarútgeröinni. Þeim finnst vinnudagurinn lengri þar cn i skólanum á veturna.
Starfsstúlkur tsfélagsins við hreingerningarnar um borð i Úranusi.
Oft hefur verið býsnazt yfir leti
og ómennsku æskunnar. Sumir
vilja meina, að unglingar geri
ekkert annað en að leika sér og
slæpast alla daga, ástandið i
þessum efnum sé alltaf að versna
og allt sé á hraðri leiö norður og
niður.
Við Þjóöviljamenn erum ekki
svona svartsýnir, en vildum þó
athuga, hvað væri að frétta af
skólafólkinu, sem nú er i vinnu.
Unanfarið hefur talsvert verið
um það rætt, að meðal-
námsárangur sé sifellt að
lækka. Sagðar eru sögur af
fjölda barna, sem ekki hafa haft
fyrir að læra einföld undirstööu-
atriði, scm sagt er, aö nemendur
fyrir nokkrum áratugum hafi til-
einkað sér strax i upphafi náms-
ins.
Hvort sem þcssar sögur eru
sannar eða ekki, er vist, að
kennarar og aörir skólamenn tala
allmikið um leti og hirðuleysi
margra nemenda. Stundum heyr-
ast jafnvel þær raddir, sem segja,
að réttast væri að stór hluti nem-
enda hætti i skóla og reyndi held-
ur að gera eitthvert gagn i at-
vinnulifinu.
Kennarar eru nokkurs konar
verkstjórar krakkanna um
vetrartimann. En nú er sá timi,
er allir skólar eru lokaðir og ung-
lingar ganga til framleiðslustarfa
við hlið fullorðinna.
Okkur datt þvl I hug að athuga,
hvað þeir, sem vinna nú með
skólafólkinu, hefðu um það að
segja. Einnig langaði okkur til að
vita, hvort unglingum likaði betur
að vinna að framleiöslu eða að
vera I skóla.
Viö gengum þvi niður að höfn
einn daginn og tókum fólk tali.
Eftir öllum vonum
Við Ingólfsgarð lá togarinn
Úranus og var Valdimar Guð-
mundsson, stýrimaður, að setja
borð niður i lest ásamt tveimur
ungiingspiltum. Þeir virtust hafa
meira en nóg að gera, en við álit-
um, að óhætt væri að tefja þá
nokkra stund.
Strákarnir voru heldur tregir til
aðsvara bjánalegum spurningum
blaðamannsins. Tryggvi
Hallvarðsson, var i 12 ára bekk
barnaskóla siðastliðinn vetur.
Hinn drengurinn sagðist alls ekki
vilja láta nafns sins getið, en hann
var siðastliðinn vetur i 3. bekk
gagnfræðaskóla. Báðir töldu þeir,
að það væri mikiu betra að vinna
heldur en að vera i skóla, samt
ætla þeir báðir i skóla i haust.
Tryggvi hefur ekki enn lokið
skyldunámi, en hinn sagðist ætla i
iðnskóla. Það sagði hann^aö væri
nauðsynlegt til að fá vel borgaða
vinnu.
Við spurðum Valdimar stýri-
mann, hvað hann vildi segja um
skólafólkið.
— Þetta er eftir öllum vonum,
sagði hann. — Það er náttúrulega
mikil viðbrigði fyrir unglinga að
koma af skólabekk i harða vinnu,
og það tekur sinn tima að venjast
þvi. Það er mikil hjálp af þessu
fólki á sumrin.
Fiskvinna ekki framtiöar-
starf
Við sáum, að nokkrar ungar
stúlkur gengu fram i með
skúringarfötur og bursta. t ljós
kom, að þetta voru allt skóla-
stelpur, sem vinna hjá Isfélaginu
i sumar. Yfirleitt eru þær i fiski,
en nú voru þær að gera hreint i
Úranusi. Þetta voru þær Ólöf
Bjarnadóttir, Fanney
óskarsdóttir, Maggý
Gunnarsdóttir og Ingunn
Baldursdóttir. Þær voru allar
ákveðnar i aö fara i skóla næsta
vetur.
Þegar við spurðum, hvað þær
hygðust gera, þegar náminu lyki,
sögðust þær ætla að fara i ein-
hverja vinnu. Ekki fiskvinnu,
heldur eitthvað betra. Afgreiðslu-
störf væru líklega ekki betur
borguð en fiskvinna, en þó vildu
þær heldur gera þau að ævistarfi
sinu.
Langur dagur
t pökkunarsal fyrstihúss
Bæjarúterðar Reykjavikur rák-
umst við á Unni Haraldsdóttur
frá Vestmannaeyjum.
Þetta er óskaplega mislitur
hópur, sagði hún, þegar við
spurðum hana um skólakrakk-
ana. Það eru mörg ágætis börn
innan um.
Ekki vil ég nú meina, að það
séu skólakrakkarnir, sem bjarga
frystihúsunum. Ég held að
húsmæðurnar séu miklu drýgri i
þeim efnum. Stundum sýnist
mér, að þetta sé meiri leikara-
skapur en vinna hjá krökkunum.
En það er misjafn sauður i mörgu
fé, og margir ágætis krakkar eru
innan um.
Við eitt borðið i pökkunarsaln-
um var föngulegur hópur ungra
meyja, og kom i ljós, að þær voru
aliar skólastúlkur. Þetta voru
þær Hrefna Haraldsdóttir. Auður
Guðmundsdóttir, Valborg
Kjartansdóttir og Ingibjörg
Jónsdóttir. Allar ætla þær aftur i
skóla að hausti.
— Það er ieiðinlegra að vinna,
sögðu þær. — Dagurinn er svo
miklu lengri. Við erum ekki i
skólanum nema hálfan daginn, en
hér vinnum við oftast nær til
klukkan 7 eða 11 á kvöldin.
Viö spurðum, hvort þær læsu
ekki heima þann helming dags-
ins, sem þær væru ekki i skóla á
veturna, en ekki var annað að
heyra, en þær vildu helzt eyða
öllu svoleiðis tali.
Þær sögðust ætla að fara i
skóla til að eeta siðar fengið betra
starf, þar sem vinnudagurinn
væri ekki svona langur.
— Eii þegar við fáum útborgað,
er miklu skemmtilegra að vera
hér heldur en i skólanum. Við fá-
um yfirleitt um 6.000 kr fyrir vik-
una og stundum nærri þvi 10.000
kr.
A leiðinni út úr pökkunarsaln-
um komum við við hjá þeim Lauf-
eyju Ósk Guðmundsdóttur og
Sigriði Stefánsdóttur. Við spurð-
um þær, 'hvernig þeim fyndist að
vinna með skólafólkinu.
— Það getur verið ágætt, sögðu
þær, — annars er þetta of við-
kvæmt mál til að ræða það á opin-
berum vettvangi.
Við spurðum, hvort þær sæju
einhvern mun á skólafólkinu og
þeim unglingum, sem ynnu allt
árið.
— Ja, við erum ekki frá þvi, að
skólafólkið sé heldur lifsglaðara,
enda er það óþreytt, þegar það
kemur til starfa á vorin.
Margt er undarlegt
A leiðinni i vélasalinn mættum
við tveimur drengjum, sem höfðu
þann starfa að flytja flökin til
stúlknanna i pökkunarsalnum.
Þetta voru þeir þeir Óskar
Thorarensen og ólafur Helgason.
Óskar var i öðrum bekk gagn-
fræðaskóla i vetur og ætlar að
fara i þriðja bekk i haust, en Ólaf-
ur á enn eftir einn vetur af
skyldunámi.
— Þaðer mjög misjafnt, stund-
um er vinnan eins skemmtileg og
skólinn, sögðu þeir. — Þó er skól-
inn yfirleitt skemmtilegri. Dag-
urinn er lengri hér og starfið
miklu erfiðara.
— Við æflum f skóra til að fá
siðar betur borgaða og léttari
vinnu.
— En hver á þá að verka fisk-
inn, ef allir hugsa eins og þið.
spurðum við.
Þeir sögðust ekki hafa hugleitt
það. — Liklega þeir, sem ekki
fara i skóla. Annars er það dálitiö
skrýtið, að þeir sem eru á
skemmtilegri staðnum þ.e.
skólanum þegar þeir eru ungir,
skuli lika fá betur borgað og
vinna minna þegar þeir eru
orðnir fullorðnir.
Barnaþrælkun
Emil Asmundsson, er verk-
stjóri i frystihúsi Bæjarútgerðar-
Framhald á bls. 15.
bjarga
Þátttaka í framleiðslustörfum eða barnaþrælkun?
— Sigurður og Steven. Skólinn er leiðinlegri, en...