Þjóðviljinn - 21.12.1975, Blaðsíða 2

2 SIÐA — ÞJ'ÓÐVILJINN
Vilborg Haröardóttir
Asthildur ólafsdóttir
Hafnarfjöröur
Jafnréttisnefnd
tekin til starfa
0istein H^lleland:
MÓÐIRVORIÐ
MÓÐIR VOR
Þú sem ert vor á meðal
helgist þitt nafn
tilkomi þitt riki
verði þinn vilji
svo með konum
sem með körlum
gef oss i dag vorn daglegan styrk
fyrirgef oss vora vanþekkingu
svo að vér getum barist gegn hleypidómunum
eigi leið þú oss i bása
heldur frelsa oss frá oki
þvi að þitt er hálft rikið
mátturinn og dýrðin
i framtiðinni
amen
(þýtt úr norsku)
Egypsk leirstytta frá forsögulegu
tlmabili
Jafnréttisnefnd hefur
tekið til starfa á vegum
bæjarst jórnar Hafnar-
f jaröar, en áður hafa verið
kosnar slíkar nefndir
a.m.k. i Kópavogi og
Garðahreppi og heyrst
hefur af undirbúningi
víðar, svo sem á Neskaup-
stað. Virðist hugmyndinni
hvarvetna vel tekið nema í
Reykjavtk, þar sem íhalds-
meirihlutinn felldi tillögu
um jafnréttisnefnd.
Rikisskipaða kvennaársnefndin
hefur beínt þvi til bæja- og sveita-
stjórna landsins að vinna að jafn-
réttismáium hver á sinum stað
m.a. með þvi að skipa til þess
sérstakar nefndir. t Hafnarfirði
þrýstu konur á framkvæmd með
áskorun Bandalags kvenna i
Hafnarfirði á bæjarstjórn að
„skipa nefnd i tilefni kvennaárs
S.Þ. til að vinna aö athugun og
eflingu jafnréttismála i bænum.”
Hlutverk nefndarinnar var
þannig skilgreint:

i mörg horn að líta
A.H. sendir meðfylgjandi
úrklippu og skrifar:
Á opnu Alþýðublaðsins fyrir
skömmu var sagt frá „óþrjót-
andi möguleikum fyrir
islenska kvikmyndagerð” og
blaðamaðurinn „rekur inn
nefnið” hjá kvikmyndafyrir-
tækinu Kvik s.f. Þar eru birtar
sex myndir af þeim Asgeiri
Long, Ernst Kettler, Páli
Steingrimssyni og Óla
Andreassen, öllum „önnum
köfnum við vinnu sina”
Númer sjö er svo hin fallega
nafnlausa mynd lengst i horn-
inu til hægri með þessum
uppfræðandi texta: „Skrif-
stofan hefur i mörg horn að
lita.”
Baráttukveðja úr þögn-
inni
Heyrnarlaus kona, Ólöf
Agústa Kristjánsdóttir, skrif-
ar jafnréttissiðunni langt og
1. Aö gera úttekt á stöðu kvenna i
bænum og vinna að skrá um
óskir þeirra að þvi er varðar
stjórnun og rekstur bæjarins.
2. Að beita sér fyrir þvi, að
fræðsla um stöðu kynjanna
verði liður i námsefni skólanna
á nýbyrjuðu skólaári.
3. Að hafa með höndum almenna
fræðslu og upplýsingastarf-
semi meðal almennings um
jafnréttismál.
Tillagan hlaut samþykki bæjar-
ráðs og bæjarstjórnar, sem siðan
kaus þriggja manna nefnd til
samstarfs við Bandalag kvenna I
Hafnarfirði um tilgreind atriði.
Nefndina skipa þær Ásthildur
ólafsdóttir form., Helga Guð-
mundsdóttir og Sjöfn Magnús-
dóttir.
Frá fund: kvenna i Hafnarfirði 24. október sl. Að fundi loknum fjöl-
menntu þær á útifundinn á Lækjartorgi I Reykjavik.

akk*rft«k

mjög athyglisvert bréf, sem
þvi miður er ekki hægt að
birta hér nema i útdrætti, en
hún byrjar bréfið meö þessari
spurningu:
Hvernig er að vera heyrnar-
laus á kvennaárinu? Og svarið
er: Þá er að nota sjónina
einsog hægt er, eða annan
frumstæðan skilning. Það er
þetta eilifa vandamál að
skilja.
Ólöf Ágústa segir, að brýn
þörf sé fyrir heyrnarráðgjafa,
ma. i sambandi við atvinnu-
mál. — Við erum sér i hópi
sem erum með mjög skerta
heyrn eða af þvi að náttúrunni
varð það á að gera manneskj-
una heyrnarlausa. Við verðum
fyrir þvi, sum okkar, að missa
heyrn einhverntima á aldurs-
skeiðinu og erum þá illa undir
það búin að taka við slikri fötl-
un. En við viljum sjálfsagt
ekkert okkar vera utangarðs-
fólk eða þiggja ölmusu og
þurfum að vera virk einsog þið
hin. Við gætum þurft að vera
fyrirvinnur heimilis auk þess
sem oft er ekki hægt að
framfleyta heimili með tekj-
um eins einstaklings.
Hún segist hafa farið á nám-
skeið i táknmáli hjá dönsku
stúlkunni Agnete Munkesö,
sem hún hrósar mikið, og seg-
ist hafa haft mikið gagn og
gaman að. Er hérmeð komið á
framfæri þakklæti til Agnete
fyrir að opna lás með tákn-
málinu, svo andinn fékk útrás.
Fyrir okkur sem ekki þekkj-
um það af eigin raun að geta
Sólhvarfafundur
rauösokka
í kvöld
Ársfjórðungsfundur Rauð-
sokkahreyfingarinnar verður
haldinn i kvöld, sunnudaginn 21.
desember kl. 8 i Sokkholti, aðsetri
rauðsokka á Skóiavörðustig 12.
Arsfjórðungsfundirnir eru aðai-
fundir rauðsokka, haldnir um
jafndægri á vori og hausti,
sumarsólstöður og vetrarsól-
hvörf, sem eru reyndar á morg-
um i kvöld ætla starfshópar
einnig að gefa skýrslur um vinnu
sina i vetur og fleiri mál verða
rædd eftir þörfum. Tækifæri gefst
til að láta skrá sig i hópa og koma
með tillögur um nýja hópa og fá
fólk til samstarfs.
A ársfjórðungsfundunum er
skipt um einn af fjórum I miðstöð
hreyfingarinnar, sem er ekki
stjórn, heldur tengiliður milli
starfshópa og framkvæmdaaðili
um almenna fundi og fl. Á fundin-
ekki notað öll skynfærin er oft
erfitt að setja sig i spor hinna,
en meðal þess sem Ólöf lýsir
úr sinum heimi er sjónvarpið,
þetta hversdagslega tæki, sem
við setjumst fyrir framan og
látum miðla okkur án nokk-
urrar áreynslu af okkar hálfu:
— Ég verð stundum einsog
sprengja sem er komin að þvi
að springa, segir ólöf um
sjálfa sig, — ég verð svo gröm
út af þvi sem ég fer á mis við
að heyra. Mikið vildi ég að
gerðir væru textar við mark-
verðustu innlendu þættina td.
leikritin.
Hún skrifar, að hún sé búin
að ljúka sinu ábyrgðarstarfi,
þe. móðurhlutverkinu og
barnauppeldinu og sé nú i hús-
móðurstarfi, en oft sé litið við
að bera og litill tilgangur i
starfinu frá degi til dags og nú
á kvennaárinu sárni sér þegar
hún litur til baka og hugsar
um það sem hún hefði átt að
gera, en hafði yfirsést.
— Ég fór á kvennafrisfund-
inn á torginu og lifði mig al-
gjörlega inn i hann, enda var
hann svo vel undirbúinn að
allir skildu á hverju hann var
byggður. Kannski má segja,
að þrasið á kvennaárinu haf
verið um of. En allt þarf þetta
að koma fram til að fá fólk til
að skilja. Og allt sem sagt hef-
ur verið finnst mér passa ein-
hversstaðar, þar sem ég þekki
til. En nú held ég að fólk sé að
vakna, það hefur orðið svo
griðarleg breyting á að þvi
leyti.
Hún bendir á, að margir
þeir sem sjúkdómar ýta til
hliðar og sem sitja þvi afsiðis i
þögninni séu með I andanum.
Hún segist lita til kvennaárs-
ins með söknuði þegar þvi
ljúki. — En ég veit að barátt-
unni verður haldið áfram!
Það hefur margt brotist út i
mér á kvennaárinu, skrifar
Ólöf Agústa að lokum, og ef
þetta er einhver vitleysa þá er
bara að fleygja þvi i rusla-
körfuna. En það er verið að
segja öllum að tala og nú hef
ég talað, en stundum finnst
mér að ég eigi að þegja og
mig klæði það best.
Þakklæti til ykkar, sem
standið i baráttunni!”
Skrif iö
Ég er viss um aö lesendur
jafnréttissiðunnar eru mér
sammála um að Ólöf á svo
sannarlega ekki að þegja, en
halda áfram að tala og vekja
athygli á þvi sem aflaga fer,
bæði gagnvart þeim sem búa
við þögnina einsog hún sjálf og
okkur öllum hinum og ég vil
taka undir með henni, að bar-
áttunni verður haldið áfram
þótt árinu ljúki, þessu
kvennaári SÞ sem við eigum
eftir að sjá, hvaða áhrif hefur
haft i raun i áttina til jafnrétt-
is, þróunar og friðar i heimin-
um.
Við þurfum að halda áfram
að berjast og halda áfram að
vekja athygli á misrétti hvar
oghvenær sem það birtist. Til
þess stendur ykkur lesendum
ma. þessi dálkur og þessi siða
opin. Skrifið til jafnréttissiðu
Þjóðviljans, Skólavörðustig
19, Reykjavik, eða hafið sam-
band við umsjónarmann
hennar i sima 20482. —vh