Þjóðviljinn - 07.03.1976, Blaðsíða 21

Sunnudagur 7. mars 1976. ÞJóDVILJINN — SIÐA 21
Sköpun
vatnanna
— Jörðinni er lokið!
— ....Ekki alveg: það er eftir að vökva hana....
— Tveir skammtar af vatnsefni og einn af súr-
cfni... Þaö verður kokteill sem slær i gegn!
Með verksmiðjuframleiðslu á þessum vökva
tvöfalda ég framleiðsluna..
Njósnaö
um sendi-
ráösmenn
STOKKHÓLMI 3/3 — Sænska ör-
yggislögreglan (Sapo) rannsakar
nú hvaö hæft sé i nýframkomnum
lullyrðingum um starfsemi
bandarisku lcyniþjónustunnar
CIA i Sviþjóð. Þvi er meðal ann-
ars haldið fram að CIA hafi ráðið
njósnara til að fylgjast með
lifnaðarháttum afriskra sendi-
ráðsmanna i Stokkhólmi og afla
upplýsinga um striðið i Angólu.
Einnig hafði CIA áhuga á upplýs-
ingum um sænska blaðamenn i
Afriku.
Fullyrðingarnar um þetta
komu fram i grein i timaritinu
FIB-Kulturfront, sem á sinum
tima hlaut mikla frægð fyrir að
fletta ofan af starfsemi sænsku
leyniþjónustustofnunarinnar IB.
Blaðamaðurinn Jan Guillou, sem
átti mikinn þátt i þeirri afhjúpun
og fékk fangelsisdóm fyrir, skrif-
aði einnig umrædda CIA-grein og
einn aðstoðarm. hans sem afl-
aði upplýsinga var keniumaður
að nafni Arthur Opot, sem gekk i
þjónustuCIA til aðfá upplýsingar
um starf hennar i Sviþjóð. Þess
má geta að margt af þvi, sem
FIB-Kulturfront hélt á sinum
tima fram um IB, reyndist á rök-
um byggt.
glens
Or kosningaræðu i blaðinu
Limerick Echo:
— Það er fátæka fólkið sem
hefur alltaf kosið mig, og nú eru
fátæklingarnir fleiri en þeir hafa
nokkru sinni fyrr verið.
Sá slæst sem siðast slæst.
Sá sem á enga belju getur ekki
misst belju.
trskt bónorð:
— Hvernig mundi þér lika að
verða grafin með minni fjöl-
skyldu?
Parthelon, sem var irskur höfð-
ingi i fornöld, fann konu sina i
fangi annars manns. Konan sagði
við hann:
— Ó, Parthelon, heldurðu að
það sé mögulegt fyrir barn og
köku, kött og mjólk, býflugu og
hunang eða mann og konu að vera
skilin eftir ein með hvert öðru án
þess að þau nái saman?
ADOLF J. /2dBÉ\
PETERSEN: V
VÍSNAMÁL '^N
Hvaö yrkja skal
um hreina trú
Vetrarveðrin hafa fyrr og
siðar orðið mönnum yrkisefni.
Sjáfur veðurfræðingurinn Páll
Bergþórsson segir um norðan-
veðrin:
Gnistir storðir, grös og dýr,
grimmdar orðin þylur,
drýgir inorð og frá þcim flýr
fólskur norðanbylur.
Veðurlýsingu gefur Stefán
Ólafsson Vallanessklerkur:
Ofan drifur snjó á snjó,
snjóar hylja flóa-tó,
tóa krafsar móa mjó,
mjóan hefur skó á kló.
Um það, sem undir býr, veit
Gisli Ólafsson frá Eiriks-
stöðum:
Hafs frá hveli heim um fjöll
hriðar élin ganga.
Blómin felast önduð öll
undir héluvanga.
í gegnum skýjabakkann sér
þó Tryggvi Emilsson, fyrr-
verandi ritari Verkamanna-
félagsins Dagsbrúnar:
Skýjaþykkni skyggir á,
að skini sól á hnjúkinn,
þó var áðan geisli að gá
gegnum rósadúkinn.
Séra Bjarni Gissurarson i
Þingmúla, f. 1621, veit samt
hvað á eftir kemur:
Eftir vetur sumar sést
og sól, þó rigna megi.
Lognið eftir veðri verst.
Víkur nótt frá degi.
Fegurð vetrarkvöldsins lýsir
Sigurður Breiðfjörð svo á sinni
tið:
Norður loga Ijósin há
lofts um boga dregin,
himinsvogum iða á
af vindflogum slegin.
Sem gullreimuð blæja blá
breidd sá eimi viður
ljósin streyma ofan á
okkar heima niður.
En svo kemur vorið með yl
yfir landið og ljóðin. Jón Guð-
mundsson i Garði i Þistilfirði
heillast af ómum vorsins:
Vorsins ómar ymja dátt,
árdagsgeislar skina.
Himindjúpsins heiði blátt
heillar sálu mina.
Vestfirðingurinn Dósóþeus
Timóteusson skynjar fegurðina
i ilmblænum:
Ein þú stendur út við sæ,
yst við lendinguna.
Þér ég sendi i sunnanblæ
sólskinshendinguna.
Undir áhrifum náttúru-
fegurðar Þórsmerkur kveður
Karl Sæmundarson verlsunar-
maður svo:
llrnar reyrinn, angar björk,
andar á kinnar rjóðar.
llér eru engin eyktamörk,
allar stundir góðar.
Alltaf er gott að hlusta á vor-
kveðlingana. Lilja Björnsdóttir
frá Þingeyri lét vorbjarmann
fylla sálina þar sem hún sat við
ströndina:
Min er lundin ljósi fyllt,
ljúf cr grundin angar.
Ót við sundin sólargyllt
sit ég stundir langar.
Með vorinu koma farfugl-
arnir, en fleiri flytja sig til. Um
roskinn prest, er kom frá Kross-
þingum á Rangárvöllum til
Eyjafjarðar, kvað Jónas
Jónsson i Villingadal:
Loks þegar snjóa lcysti i ár
lands um flóa kunnan.
kom með lóum grcttur og grár
grallaraspói að sunnan.
Um kirkjuna kvað sr. Matthi-
as Jochumsson tæpitungulaust:
Hvað skal yrkja um hreina trú?
Hvað er kirkjan orðin nú?
Hruniö virki, brotin brú,
bráðunt tyrkneskt þrotabú.
Þorlákur Kristjánsson,
fyrrverandi kennari hefur
liklega hugsað likt og Matthias,
þegar hann var eitt sinn við
messugjörð og kvað um þá
athöfn:
A ég hlýddi orðin tóm,
yfir féllu skuggar.
Herrans voru i helgidóm
hélaðir allir gluggar.
Með einn hest i taumi til að
sækja sér björg i bú fór Einar
Andrésson i Bólu, en mætir þá
sveitunga sinum meö lest klyfj-
aðra hesta, er sagði við Einar:
,,Þú flytur þá á einum,
karltetrið”. Einar svaraði þá
með þessari landskunnu visu:
Auðs þó beinan akir veg
ævin treynist nteðan,
þú flytur á einunt eins og ég
allra seinast héðan.
Fyrrverandi kaupmaður á
Sauðárkróki, Isleifur Gislason,
segir um róður fjáröflunar-
manns:
Yfir bárur ágirndar
elligrár og slitinn
réri árum rógburðar,
rann af hárum svitinn.
Bankarnir hafa byggt hvert
stórhýsið af öðru bæði i Reykja-
vik og viðar. Guðmundur
Illugason, er verið hefur hrepp-
stjóri á Seltjarnarnesi, gekk
franthjá einni slikri byggingu og
kvað:
Eru að byggja upp á stáss
yfir bankaþjóna.
Alltaf þarf hún aukið pláss
okkar litla króna.
Arni Gislason bóndi i Höfn, f.
1724, var mikilmenni i sjón og
raun, sjósóknari, mikill afla-
maöur, örlátur og velgerður,
þótti samt gott brennivin og
sparaði ekki áratog i erlendar
duggur til að ná i það, en kvað
svo:
Þótt hann geri þokumuggu,
það gerir mér enga pin.
Við skulum róa úr duggu i
duggu
og drekka brennivin.
En þrátt fyrir atorkuna og
aflann var örlæti Arna oft það
ntikið, að þröngt varð i búi hjá
honum:
Margir klaga óársöld.
Ég er farinn að gjalda:
Grautur i dag og grautur i kvöld
og grautur unt aldir alda.
Arni vissi hvert hann réri að
lokum:
Þegar ég skil við þennan heint
þreyttur og clliboginn.
ég mun róa árum tveim
inn i Sæluvoginn.