Þjóðviljinn - 16.05.1976, Blaðsíða 3

Sunnudagur 16. mal 1976. ÞJÓÐVILJINN - StÐA 3
um
Breskur
þorskastríðs-
maður
svipast um
á Hótel Sögu
Hann vorkennir þeim vegna þess
hvaB þeir eru mikiö bundnir viö
völlinn og geta ekki sem skyldi
blandað geði við þjóðina. En
raunar eigi þeir litið erindi i
byggðir islendinga þvl að þar sé
allt svo miklu dýrara en heima á
vellinum. Af þessu dregur blaða-
maðurinn reyndar enga ályktun
um erindi islendinga á völlinn og
þau ólöglegu viðskipti sem þar
muni eiga sér stað. Hinu hefur
hann tekið eftir að „gaddavirinn i
kringum völlinn muni ekki siður
eiga að halda islenskum stelpum
úti en amerikönum inni”.
Fölsk lífskjör
Að lokum fer Alan Smith nokkr-
um orðum um lifskjör islendinga.
Þessi skritna þjóð búi „i ömur-
lega ferhyrndum húskössum i
þrúgandi borgarbyggð, þannig að
la uga rdagskvöld iö...”
Fyrri hluta siðast liöins vetrar
þegar enn þá var nýjabrum á
þorskastriöinu, var mikiö um þaö
aö erlendir blaöamenn kæmu
hingaö til lands I leit aö æti fyrir
stórblöö og fréttastofur. A meöal
þeirra voru. margir bretar. Frétt-
ir þeirra héöan fjölluöu ekki
aðeins um átök á vigvöllunum,
heldur brugðu þeir upp myndum
af lifi þeirrar undarlegu þjóðar
sem dirföist aö risa gegn bæöi
ljóni og drottningu. Þannig var
meö Alan Smith frá dagblaöinu
„Guardian” i Manchester, hann
fann mesta fréttaefniö á næstu
grösum viö hóteherbergiö sitt á
Sögu:
„I þann tið sem Eirikur rauði,
Ketill flatnefur og þeir félagar
sigldu umhverfis Island i leit að
heppilegu landnámi, rikti sá siður
að kasta skyldi stólum, drykkjar-
ilátum og jafnvel flikum fyrir
borð. A þeim stað þar sem gripir
þessir bárust að landi skyldu
menn faðma land og frumbyggja,
setjast að og búast til að geta
börn. Astandið á barnum á Hótel
Sögu á laugardagskvöldum minn-
ir svolitið á þessa fornu tið.
AB visu fleygja menn ekki svo
mörgum stólum fyrir borð nú á
dögum. Viljinn er þó vissulega
fyrirhendi, einkum eftir að fyrstu
drykkjarilátin hafa verið tæmd,
en siðan drukkna öll setgögn i
ólögulegu mannsskrokkasafni.
Og að likindum fer ekki fram
mikiö af fullnuðum barnsgetnaði,
að minnsta kosti ekki þar á staðn-
um. Það hefur verið komið fyrir
allsgáðum manni rétt við lyft-
urnar, og hann sér til þess að það
rati ekki alltof margir úr
skrokkakássunni upp á hótelher-
bergin.”
AB þessu sögðu er Alan Smith
búinn að stilla sjálfan sig og
lesendur sina inn á þægilegan
rabbtón um það sem ber fyrir
augu og eyru þess manns, sem
heldur að hringiðu þjóðlifsins sé
að finna meðal morðingjanna
sem reka vinveitingahús i
Reykjavik.
Rússneskt vodka kostar um 10
sterlingspund I rikisrekinni
áfengisverslun og skárri tegundir
af viski kosta um 15 pund. Það er
þvi ekki tekið út með sældinni að
undirbúa sig sem skyldi undir
laugardagskvöldið: Fyrst þarf að
hita sig upp á föstudagskvöldinu,
siðan að kynda eldana allan
laugardaginn og setja svo fullan
fýr á dampinn um kvöldið.
„Hér beita Islendingar kænsku-
bragði. Þeir hella duglega I sig
áður en þeir fara á barinn og þá
þurfa þeir ekki nema nokkra sopa
af rándýru veigunum til að missa
það sem eftir var af jafnvægi
skilningarvitanna. Gin með
skvettu kostar nefnilega upp
undir þrjú pund á barnum”.
Blómklasi í
snjónum
Hvað hafði svo gengiö á úti i
vetrarnóttinni, áður en komið var
inn á barinn? Þvi lýsir Alan
Smith svo:
„Það var laugardagskvöld fyrir
utan fyrsta flokks veitingahús og
hljómsveitin er byrjuð að spila
inni. Smám saman fyllast bila-
stæðin svipað og viö þekkjum frá
„drive-in-cinemas” (kvikmynda-
sýningar undir berum himni sem
menn horfa á úr bílum sinum).
Fólk situr parað I hnipri I fram-
og aftursætum bilanna og lætur
flösku ganga á milli sin i allt að
eina klukkustund áður en freistað
er inngöngu á ballið. Dyravörður-
inn er strangur með þaö að eng-
inn smygli inn vlnföngum, en
hann er til meö að vera svo vænn
að hafa auga með flösku sem skil-
in er eftir úti i snjónum. Þarna
standa flöskurnar I snyrtilegri
röð upp við vegginn einna likast
mjólkurflöskum I úthverfi
snemma á sunnudagsmorgni.
öðru hverju skjögrar unglingur
út um dyrnar, telur sig áfram eft-
ir röðinni til sinnar eigin flösku og
gerirhenni skil, og þannig gisnar
þessi sérkennilegi blómklasi
smám saman”.
i samjöfnuði viö þaö sýnist
úthverfi Glasgow-borgar vera
hreint markaðstorg fjölbreyti-
leikans. Þeim mun undarlegar
kemur sú alþjóðlega skýrslugerð
fyrir sjónir sem segir að nýlega
hafi islendingar notið bestu lifs-
kjara i heimi. Eftilvill endur-
spegla þær tölur veröbólguna sem
náði 55% hámarki I fyrra. EBa
tekið er mið af talstöövarloftnet-
um á bilunum (bráönauðsynlegt
til að komast yfir snævi þaktar
heiðar). Eða farið er eftir gliti
þeirra neysluvara sem heimilin
eru yfirfull af,en þær eru keyptar
i óðagoti einsog til tryggingar
gegn frekari verðbólgu”.
Samantekt hj—
Að mörgu er að hyggja,
er þú þarft að tryggja
Drykkjusiðir
Alan Smith er umhugað um aö
koma þvi á framfæri viö landa
sina hvernig át- og drykkjusiðum
islendinga sé varið, og má vel
vera að þetta geti að einhverju
leyti flokkast undir hernaöar-
njósnir: Hann hefur nefnilega
komist að þvi I Stjörnusalnum á
Sögu að íslendingar leggja sér
aldrei til munns þá skepnu sem
nefnd er þorskur!
Vinföng eru verðlögö á tslandi
rétt eins og maöur væri á
norðurpólnum, andvarpar Smith;
sennilega hefur aumingja maöur-
inn ekki haft næga dagpeninga.
Gisting ogx
gaddavír
Það er svo eðlilegt framhald á
þessari lifsreynslu blaöamanns-
ins, að hann tekur eftir reglum
um skráningu inn á hótel i
Reykjavik: Heimilisfastir höfuð-
staðarbúar fá ekki að leigja sér
hótelherbergi. „Að nafninu til er
þetta gert I siögæðisskyni, en
einhvern veginn finnst manni að
þarna liggi það viðhorf að baki,
að sannir Islendingar eigi ekkert
erindi inn á þessa griðastaöi út-
lendinga”.
Alan Smith ver allmiklu rúmi i
blaði sinu undir lýsingar á högum
bandriskra hermanna á tslandi.
*s
Brunar og slys eru of tíóir vióburóir íokkar þjóófélagi. Þegar
óhapp skeóur er hverjum manni nauósyn, aó hafa sýnt þá
fyrirhyggju, aó fjárhagslegu öryggi sé borgió.
Hagsmunir fyrirtœkja og einstaklinga eru þeir sömu.
SJÓVÁ tryggt er vel tryggt
SUÐURLANDSBRAUT 4 -SÍMI 82500