Þjóðviljinn - 06.11.1976, Qupperneq 4

4 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 6. nóvember 1976
MOBVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
Útgefandi: Útgáfnfélag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Ritstjórar: Kjartan ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
Umsjón meö sunnudagsblaði:
Arni Bergmann
Útbreiöslustjóri: Finnur Torfi Hjör-
leifsson
Auglýsingastjóri: úlfar Þormóösson
Ritstjórn, afgreiösla, auglýsingar:
Siöumúla 6. Simi 81333
Prentun: Blaöaprent h.f.
SANNLEIKSYITNI MORGUNBLAÐSINS
Þessa dagana eru 20 ár liðin siðan
Sovétrikin sendu óvigan her inn i Ung-
verjaland til að tryggja þar stjórnarfar,
sem ráðamönnum stórveldisins væri að
skapi.
Þegar þessir atburðir gerðust var þeim
harðlega mótmælt um viða veröld, ekki
sist af sósialistum i Vestur-Evrópu.
Þjóðviljinn og Alþýðubandalagið voru
að sjálfsögðu i hópi þeirra, sem hvað
harðast fordæmdu innrásina.
1 forystugrein Morgunblaðsins i gær er
þvi hinsvegar enn haldið blákalt fram að
islenskir sósíalistar hafi fagnað innrás-
inni i Ungverjaland fyrir tuttugu árum og
„gengið erinda sovéskrar kúgunar-
stefnu”. Alveg sérstaklega er þetta borið
á Magnús Kjartansson, þáverandi rit-
stjóra Þjóðviljans.
Hér er um slikar stórlygar að ræða, að
við fátt verður jafnað, og að sjálfsögðu eru
þær settar fram vitandi vits. Að bera á
borð slikan óhroða og þann, sem birtist i
forystugrein Morgunblaðsins i gær er hins
vegar vart á færi annarra en þeirra, sem
eru hvort tveggja i senn að kalla siðlausir
og illa sakbitnir vegna langvarandi þjónk-
unar við hagsmuni erlends valds á íslandi.
Að gefnu tilefni viljum við birta hér
kafla úr forystugrein Þjóðviljans þann 6.
nóvember fyrir 20 árum, en greinina
skrifaði Magnús Kjartansson daginn eftir
innrásina i Ungverjaland. Þar segir:
„Með þessum aðförum eru þverbrotnar
sósialistiskar meginreglur um réttindi
þjóða. Hver þjóð heims á að hafa rétt til að
ráða örlögum sinum sjálf og móta þau...Á
þvi er enginn vafi að atburðirnir i Ung-
verjalandi hófust sem uppreisn alþýðu
manna gegn rikisvaldi, sem hafði misst
tök á verkefnum sinum. Rikisstjórn lands-
ins hafði gert sig seka um mjög alvarleg
mistök i efnahagsmálum og hafði einnig
orðið að játa á sig stórfellda pólitiska
glæpi. Engu að siður kórónaði rikisstjórn-
in feril sinn með þvi að biðja sovéska her-
inn að koma sér til hjálpar og skakka leik-
inn....Það hefur verið háttur þessa blaðs,
að láta Sovétrikin njóta sannmælis, og
eiga ekki hlut að óhróðri þeim, sem yfir
þau hefur verið dembt 'láflaust i nærfellt
fjóra áratugi. En það er þá einnig skylda
þessa blaðs að andmæla skýrt og skorin-
ort, ef ráðamenn Sovétrikjanna vinna
verk, sem ekki er i samræmi við hugsjónir
sósialismans”.
Svona var nú skrifað i Þjóðviljann um
innrásina i Ungverjalandi fyrir 20 árum,
— og þetta kallar Morgunblaðið i gær „að
ganga erindi sovéskrar kúgunarstefnu”!!
— Þvilikar lygar, þvilikar stórlygar!
1 sama eintaki af Þjóðviljanum, það er
frá 6. nóvember 1956, er einnig að finna
samþykkt frá miðstjórn og þingflokki
Alþýðubandalagsins. Þar er innrásin i
Ungverjaland fordæmd og hvatt til, að
fulltrúum Islands hjá Sameinuðu þjóð-
unum verði falið að fordæma innrásina
harðlega á þeim vettvangi, svo og árás
breta og frakka á Egyptaland, sem átti
sér stað á svipuðum tima. Tekið er fram i
ályktuninni, að Alþýðubandalagið telji
framkomu rússa „óverjandi og ósæmilega
og háskalega heimsfriðnum”.
Þetta eru staðreyndir málsins, en fyrir
ritstjóra Morgunblaðsins skipta þær vist
akkúrat engu máli, frekar en oft endra-
nær.
Það er svo einnig látið fylgja með i
forystugrein Morgunblaðsins i gær, að enn
hafi Magnús Kjartansson gengið erinda
sovéskrar kúgunarstefnu, þegar rússar
réðust inn i Tékkóslóvakiu i ágúst 1968,
hann hafi fagnað innrásinni „og lét i ljós
þá einlægu ósk, að tékkar og slóvakar
mættu aldrei eignast frjáls blöð og frjálsa
flokka”, segir Matthias sálmaskáld, —
sannleiksvitnið það.
Allir, sem eitthvað vilja vita, þekkja að
enginn hefur fordæmt innrás rússa i
Tékkóslóvakiu harðar en einmitt Magnús
Kjartansson og þau stjórnmálasamtök,
sem hann hefur starfað i. Að kvöldi inn-
rásardagsins skrifaði Magnús m.a. grein,
þar sem hann lét i ljós þá ósk, að um alla
Tékkóslóvakiiu finndi innrásarherinn
hvergi nokkra innlenda leppa, eða nokkurt
það blað, sem gengi hinu erlenda stórveldi
á hönd og þjónaði þvi með svipuðum hætti
og Morgunblaðið þjónaði þvi erlenda
valdi, sem við hér á Islandi ættum i höggi
við.
Þjóðviljinn vill hér og nú skora á
Morgunblaðið að birta nú þegar i heild i
fyrsta lagi forystugrein Þjóðviljans frá 6.
nóvember 1956, skrifaða daginn eftir inn-
rásina i Ungverjaland, — i öðru lagi sam-
þykkt miðstjórnar Sósialistaflokksins,
áður birt i Þjóðviljanum daginn eftir inn-
rás rússa i Tékkóslóvakiu i ágúst 1968, —
og i þriðja lagi Austragrein Magnúsar
Kjartanssonar, þar sem hann óskar tékk-
um þess i ágúst 1968, að ekkert leppblað i
þjónustu rússa fyndist i landi þeirra.
—Við erum reiðubúnir að birta hér i Þjóð-
viljanum á móti sjálfvalið efni frá
Morgunblaðsmönnum, sem tæki allt að
helmingi meira pláss.
Neiti Morgunblaðsmenn þessu mun
lygamerkið fylgja þeim yfir i eilifðina.
k.
Vitrir koinm-
únistar (indriði)
Indriöi G. Svarthöföi skrifaöi
afmælisgrein um Þjóöviljann á
dögunum. Þar reynir hann aö
sproksetja oss komma meö
ýmsum dæmum um aö allt sé i
heimihverfult. En áttar sig ekki
á þvi, sem ekki heldur er von, aö
marxismi hefur alla tiö byggt á
þeirri forsendu fyrst og fremst
aö ,,allt sé i heimi hverfult”,
heimur breytist — og sé
breytanlegur.
En sleppum þvi. Undir lokin
kemur Indriöi aö þvi, sem veld-
ur honum mestum áhyggjum en
þaö er þetta: „Obreytt stendur
hins vegar hugmyndin góöa um
aö kommúnistar séu vitrari en
annaö fólk. Þessa hugmynd hef-
ur verið hægt aö selja langt inn i
raöir islenskrar borgarastétt-
ar”.
Hlutdeild í als-
nœgtaþjóð-
félaginu
Þessi orö hljóma sem sterkleg
viðvörun til hinna borgaralegu
vina Indriöa Svarthauss og eru
ekki borin fram aö ástæöulausu.
Einmittþessa daga var veriö aö
ganga frá samningi borgarráös
viö Indriða um aö hann sæti i
nokkur ár viö aö semja stóra
bók um Kjarval, aö þvi er sýnist
með þeim sjaldgæfu skilmálum
aö höfundur hafi nokkuö sjálf-
dæmi um kostnaö. Þessi
samningur, meö öörum sporsl-
um, bendir til þess, aö íhaldiö
vilji brydda upp á þeirri fróö-
legu félagslegu tilraunastarf-
semi að tryggja Indriöa per-
sónulega þaö allsnægtaþjóöfé-
lag sem vér kommar höfum
stundum veriðaö veifa og hefur
verið lýst sem svo: „Hverstarfi
eftir getu og fái eftir þörfum”.
En eins og vænta mátti bregö-
ast kommafjandarnir einir
manna neikvætt viö þessari til-
raun. Eins og fyrri daginn þykj-
ast þeir allt betur vita en aörir
menn, þar meö taldir Ölafur B.
Thors,DaviöOddsson og Indriöi
G. Svarthöföi. Þeir eru aö þusa
um að kannski sé þetta ekki á
færi Indriða, leyfa sér jafnvel
þann dónaskap og oflátungshátt
að halda að listfróöir menn eigi
aö koma viö sögu þegar sett er
saman rit um meistara Kjarval,
sem nýtur svo mikillar opin-
berrar fyrirgreiðslu, aö önnur
viöleitni tilaöskrifa um Kjarval
mun ekki samkeppnishæf um
langan aldur. Þaö er ekki nema
von aö Indriði reyni aö vara viö
svona athugasemdum, útlista
fyrir viröulegu borgaralegu
fólki þaö „ofstæki og mann-
fyrirlitningu” sem felistaö baki
viskumonti kommanna.
Stórir menn
í litlum heimi
NU veröur Indriði sjálfsagt
ekki lengi aö hrista þessi tvö
bindi um Kjarval fram úr erm-
inni ef viö þekkjum hann rétt —
til dæmis af bókinni um Stefán
tslandi. Þvi er strax komið á
dagskrá að finna honum ný og
veröug verkefni. Viö viljum fyr-
ir okkar parta leggja þaö til, aö
Indriöa veröi falið aö setja sam-
an félagslega og heimspekilega
rannsókn i þrem bindum um
sögu hinnar islensku sjálfshafn-
ingar. Heiti verkið: „Stórir
menn i ailtof litlum heimi”.
— áb