Þjóðviljinn - 20.03.1977, Blaðsíða 23

Sunnudagur 20. mars 1977 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 23
Skrítlur
Gunna, 5 ára, kemur
hlaupandi inn um eldhús-
dyrnar, en hrasar um
þröskuldinn og dettur
kylliflöt á gólfið. Stóra
systir hennar heyrir
hlunkinn og spyr:
„Hvers vegna ferðu
ekki að gráta?"
,,Ég hélt að það væri
enginn heima," svarar
Gunna.
Lítill strákur kemur á
völlinn með miða á lands-
leikinn á dýrasta stað.
„Átt þú þennan miða?"
spyr maðurinn við inn-
ganginn.
„Nee — i, pabbi á
hann," svarar strákur-
inn.
„Hvar er þá pabbi
þinn"?
„Hann er heima að
leita að miðanum."
— Má Hans ekki vera hérna i
kvöld, hann langar svo til aö
vera viö, ef pabbi fær reiöikast
aftur i kvöld....
kompan Umsjón: Vilborg Dagbjartsdótti
Lísa
teiknar
hesta
Sigríður Elísabet Sig-
mundsdóttir, 13 ára,
Strandaseli 6, Breiðholti,
teiknaði þessa fallegu
hesta. Lísa, en það er
hún kölluð, er fædd í
;Ameriku nánar tiltekið
Elisabethtown í
Tennessee. Móðir hennar
er bandarisk, en faðir
hennar íslenskur. Fyrstu
ár Lisu bjó fjölskyldan í
Elisabethtown, en flutti
svo út til íslands. Lísa
hefur tvisvar farið að
heimsækja afa sinn og
ömmu sem stunda
búskap og hjá þeim átti
hún hest, þegar hún var
litil. Þess vegna teiknar
hún svona fallegar hesta-
myndir.
IOFÆRÐ
Það var fremur kalt í
veðri en þurrt. Kalli var á
leið til Sigga vinar síns.
Allt í einu fór að snjóa.
Það var kominn blind-
bylur.
Kalli reyndi að ganga
eftir veginum, en hann
sást hvergi. Hvert gat
hann nú farið? Enginn
maður var sjáanlegur.
Hann var rammvilltur!
Hann gekk eitthvað út í
buskann. Ekki vissi hann
hvað hann hafði gengið
lengi, en allt í einu rank-
aði hann við sér. Honum
varð Ijóst að hann hafði
sofnað. Hann var allur
snjóugur og honum var
illt í fótunum. Storminn
hafði lægt og það sást í
veginn. Það var dimmt
enda var klukkan orðin
átta. Hann reyndi að
standa upp, en gat ekki
gengið, fæturnir voru
dofnir, Varð hann því að
bíða eftir þvi að einhver
kæmi sem gæti hjálpað
honum.
Kalla hafði verið sakn-
að heima og leitarf lokkur
hafði verið sendur út.
Þeir í leitarflokknum
höfðu leitað lengi, en leit-
in hafði engan árangur
borið.
Svo heppilega vildi nú
til að lögregluþjónn átti
leið þarna framhjá. Kalli
reyndi að kalla og tókst
það. Honum var borgið.
Lögregluþjónninn kom til
hans, og Kalli sagði hon-
um upp alla söguna. Lög-
regluþjónninn talaði í tal-
stöð, sem hann hafði
meðferðis og bað um lög-
reglubíl. Bíllinn kom
fljótt, og Kalli komst Unnur Gunnarsdóttir, 1
heim til sín og batnaði' ára,
fljótt. Njálsgötu 84, Reykjavik
HV/)Ð
HFlTII?-.
HfiNN?
N6FNIN.
ERUTVO
Unnur Gunnarsdóttir er í 5.J.G. (Kennari bekkj-
arins er Jóna Gissurardóttir) í Austurbæjarskóla.
Henni f innst gaman í skólanum. Mest gaman f innst
henni að læra handavinnu. Hún lærir smiði hjá
Ragnari Kristjánssyni og er að smíða snældu og
lampafót. Fyrri hluta vetrarins lærði hún að
sauma, prjóna og hekla hjá Jenný. Það f annst henni
enn skemmtilegra en smíðin. Hún prjónaði þrenna
vettlinga, og eina sokka, heklaði tvo dúka og saum-
aði púða með lykkjuspori og svo litla barnasvuntu.
Um daginn fór Unnur á bókamarkað og keypti sér
bók sem heitir Enn um okkur Kalla.