Þjóðviljinn - 29.01.1978, Blaðsíða 23

Sunnudagur 29. janúar 1978. þjÓÐVILJINN — StÐA 23
kompan
Umsjón: Vilborg Dagbjartsdóttir
Þetta fallega kort fékk Kompan. Það stendur á því:
ADDA OG ANDRÉS ÖND. ANDREA K. REYNIMEL
90.
Andrea skrifaði þetta sjálf og geri aðrir 3 ára þetur.
Litlu krakkarnir teikna
Þetta er fyrsta myndin/ sem Álfgeir Logi teiknaði.
Hún er af KALLI. Finnst ykkur hún ekki fin?
D Ra»GUR
Gráþrösturinn
Gráþröstur (Turdus
pilaris) er miklu stærri en
skógarþröstur og auð-
þekktur á því, að hann er
Ijósgrárá höfði og gump,
en rauðbrúnn á baki og
stélið er næstum svart.
Hann er ryðgulur með
svörtum rákum framan á
hálsi og bringu og áber-
andi svartflikróttur á
hliðunum. Gráþrösturinn
er félagslyndur fugl og
verpir venjulega i smá-
byggðum. Það eru sjald-
an færri en þrjú hreiður
saman. Hreiðrin eru uppi
í trjám í skógarrjóðrum
eða skógarjöðrum. Hann
velur sér hreiðurstað í
lauftré frekar en barrtré
og kýs helst björkina. Á
vetrum heldur hann sig á
bersvæði, þar sem hann
leitar sér ætis í högum og
meðfram limgirðingum
og í skógarjöðrum.
Gráþrösturinn er al-
gengur í Norður- og Mið-
Evrópu og austur um alla
Síberíu. Hingað kemur
hann sem flækingur og
hefur verpt á Akureyri.
Til Hornafjarðar koma
gráþrestir oft í hópum á
haustin, en þeir fara
fljótlega aftur, því þeir
þola ekki vetrarkuldann.
Síðla nú í haust, eða í
byrjun nóvember, fundu
tveir 13 ára strákar
gráþröst f yrir utan Lyng-
eyjarbraggann á Höfn.
Það var bleytusnjór, og
fuglinn var blautur og
kaldur. Hann hefði drep-
ist þarna, hefðu Ómar og
Jónas, en það heita strák-
arnir, ekki bjargað hon-
um. Þeir tóku hann var-
lega upp og báru hann inn
i braggann og gáfu neta-
manninum, sem er
áhugamaður um fugla.
Hann hlúði að fuglinum,
sem hresstist von bráðar
og hefur siðan haldið til í
bragganum. Fuglinn fékk
af drep á broðshorninu við
gluggann. Netamaðurinn
útbjó honum svolítið hús
úr pappa og smáspýtum.
Þarna kann fuglinn við
sig. Hann hoppar um
gólfið, stekkur á milli
hluta og flýgur um.
Stundum er glugginn op-
inn/en hann fer ekki út.
Honum er gefinn matur.
Best þykir honum heilsu-
brauð, epli og kjötsag úr
Kaupf élaginu.
Hann er ekki mann-
blendinn og kúrir sig í
hornið sitt, ef ókunnugir
koma í braggann, en vel
fer á með honum og neta-
manninum. Fuglinn vill
láta tala við sig og virðist
hafa gaman af útvarp-
inu. Hann lætur það i Ijósi
með ærslum og f jöri.
Rétt fyrir jólin tók
netamaðurinn sér frí og
fór í burtu. Hann bað
bróður sinn að hugsa um
fuglinn á meðan. Nú var
litli fuglinn ekki með
hýrri há. Hann kúrði sig
inni í byrginu sínu og lét
litið á sér bæra. Liðu
nokkrir dagar, en þá fór
bróðir netamannsins á
rjúpnaveiðar til að fá sér
i jólamatinn. Þann dag
leit hann ekkert til fugls-
ins, og það var komið
fram á kvöld, þegar hann
fór að gá að honum. Nú
brá svo við, að fuglinn
varð ofsakátur, stökk út
úr byrginu og tók til að
baða sig úr bollanum sin-
um. Svo flaug hann um
braggann og tók til að
syngja. Þetta er í eina
skiptið sem hann hefur
sungið. Eftir þetta varð
hann eins og hann átti að
sér og virtisthafa tekið
gleði sina. Á kvöldin situr
hann á birkigrein, sem
þar var látin handa hon-
um, og horfir út.
Lausn á síðustu krossgátu
Soffia Dröfn Halldórsdóttir, 12 ára, sendi krossgát-
una.