Þjóðviljinn - 23.03.1978, Side 4

4 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 23. mars 1978
Málgagn sósíalisma,
verkalýðshreyfingar
og þjóðfrelsis
(Jtgefandi: Ctgáfufélag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiður Bergmann
Ritstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson.
Umsjón meö sunnudagsblaöi:
Arni Bérgmann. ___
Auglýsingastjóri: Gunnar Steinn
Pálsson
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar:
Sföumúla 6, Simi M333
Prentun: Blaöaprent hf.
Þá eiga Þjóð-
viljinn og Al-
þýðubandalagið
að hœtta að
vera til
Eitt átakanlegasta dæmið um niður-
lægingu islenskra stjórnmála á siðustu
timum eru stoltar yfirlýsingar forystu-
manna Alþýðuflokksins um að flokkur
þeirra og blað gangi fyrir erlendu fé.
Svo illa virðist „siðvæðing” siðustu ára
hafa leikið þá menn, sem nú hafa forystu
fyrir Alþýðuflokknum, að þeir hafa gjör-
samlega glatað þeim eiginleika, sem þeir
þó þyrftu öðrum fremur mest á að halda,
— að kunna að skammast sin.
Hinir siðvæddu islensku toppkratar
segjast taka við eins miklu erlendu fé og
þeim sýnist til sinnar starfsemi, og spyrji
engan um leyfi.
Þegar spurt er hvort það eigi þá að vera
reglan, að islenskir stjórnmálaflokkar
leiti fanga á erlend mið til fjáröflunar
fyrir starfsemi sina með öllum þeim
hrikalegu afleiðingum, sem sliku fylgja,
þá verður fátt um svör hjá toppkrötunum
siðvæddu.
Og þegar spurt er hvort hinir heilögu
menn i forystu Alþýðuflokksins liti máske
þannig á málin, að þarna eigi nú bara að
vera um að ræða einkarétt hjá Alþýðu-
flokknum af þvi sá flokkur sé nú einu sinni
samfélag heilagra, — þá vefjast þeim
Benedikt Gröndal og Vilmundi Gylfasyni
annars svo liprar tungur um tönn.
Og hver eru svo svör þessara manna,
þegar þeir hafa verið staðnir að einhverju
svivirðilegasta athæfi islenskra stjórn-
mála og siðar, einhverju alvarlegasta til-
ræði við islenskt sjálfstæði?
Þeir reyna ekki að rökræða málin, þeir
reyna ekki að verja eigin svivirðingu.
Þrautaráðið verður það eitt að æpa lygar
og róg að okkur sem gefum út Þjóðviljann.
Alþýðublaðið staðhæfir nú dag eftir dag,
að Þjóðviljinn og Alþýðubandalagið gangi
lika fyrir erlendu fé, og þess vegna sé
þetta allt i lagi hjá krötunum!
— „Auðvitað fá þeir einnig erlenda
aðstoð” segir leiðarahöfundur Alþýðu-
blaðsins i gær um okkur Alþýðubanda-
lagsmenn, — „öðru visi gengur dæmið
ekki upp”, bætir hann við.
Tilhæfulaus rógburður og hreinar lygar
um aðra er þannig eina vörnin hjá
siðvæðingarhetjum Alþýðublaðsins.
Þeir geta með engu móti skilið að til sé á
íslandi fólk, sem eitthvað vilji á sig leggja
i stjórnmálabaráttu fyrir þann málstað,
sem það telur réttan. Slikur hugsunar-
háttur er með öllu framandi þeim herrum
sem stýra málum Alþýðuflokksins. Þar
rikir hin erlenda múta i stað frjálsra
framlaga pólitiskt áhugasamra liðs-
manna.
Þjóðviljinn og Alþýðubandalagið hafa
ekkert að fela, hvað varðar sina
reikninga. Þá getur hver sem er fengið að
sjá. Þeir reikningar eru og hafa verið
öllum opnir.
Munurinn er bara sá, að Þjóðviljanum
er haldið úti af islenskri alþýðu, en
Alþýðublaðinu fyrir erlenda mútu og sér-
stakan stuðning svörtustu stjórnmálaafl-
anna i röðum islenskrar braskarastéttar.
Þjóðviljinn hefur afhent Skattstofunni
lista með nöfnum 370 manna, sem lögðu
fram á árunum 1974-1976 milli 20-30 milj-
ónir til byggingar Þjóðviljahússins við
Siðumúla, að meðaltali lægst kr. 25.000 en
langflestir annaðhvort kr. 50.000 eða kr.
100.000. Auk þess gáf u um 200 einstaklingar
álika há framlög sin beint til Þjóðviljans
eða Alþýðubandalagsins og þess utar
bárust að sjálfsögðu smærri upphæðir.
Alls nam fjársöfnun vegna Þjóðvilja-
hússins 35-36 miljónum króna.
Við þetta er ekkert óskiljanlegt eða
dularfullt, nema fyrir þá lánlausu og sið-
lausu stjórnmálaforingja, sem alls ekki
geta skilið hvað starfi að pólitiskum hug-
sjónamálum fyrir alþýðuheill fylgir.
Siðustu rekstrarreikningar Þjóðviljans,
sem fyrir liggja eru frá árinu 1976. Þá
kostaði 139 miljónir að gefa Þjóðviljann
út. Halli blaðsins var um 20 miljónir. Við
hækkuðum skuldir blaðsins um 6 miljónir
þetta ár, en upp i rekstrarhallann náðum
við 14 miljónum með rekstri á happdrætti
og örðum söfnunum. Þetta eru um 700,-
krónur á hvern kjósanda Alþýðubanda-
lagsins i landinu. Halda þeir Benedikt
Gröndal og Vilmundur Gylfason virkilega
að til sliks þurfi kraftaverk eða erlent
mútufé? — Vesalings mennirnir! — Þeir
ættu að skoða sögu Alþýðuflokksins á
fyrstu árum hans.
En við skulum gleðja kratabroddana,
sem ekkert bakland virðast eiga lengur
hjá islenskri alþýðu með þvi, að svo
virðist sem rekstur Þjóðviljans hafi
gengið sýnu betur á siðasta ári en árið
1976, þótt endanlegar tölur þar um liggi
enn ekki fyrir.
Við lifum i þjóðfélagi þar sem engum
stjórnmálasamtökum á að vera ofætlun að
afla fjár meðal stuðningsmanna til starf-
semi sinnar. Þvi skulu lokaorðin hér vera
þau, að þegar Þjóðviljinn og Alþýðu-
bandalagið eiga ekki lengur þann stuðning
hjá islenskri alþýðu sem dugir til að gefa
blaðinu og flokknum lif, þá eiga Þjóðvilj-
inn og Alþýðubandalagið að hætta að vera
til, þvi betri er dauði en afla auð á þann
veg sem siðvæningarpostulinn Benedikt
Gröndal ástundar. k.
Skoðanakannan-
ir á Vestur-
löndum
Skoðanakannanir eru orðnar
fastur liður fyrir allar kosning-
ar viðast hvar á Vesturlöndum.
Stórar stofnanir hafa sérhæft
sig i slikum könnunum og eru
úrtökinsem valinerustrangvis-
indaleg. Þó bregðast slikar
kannanir og koma þar margvis-
leg atriði inn i. Eitt þeirra er
það að þær geta hreinlega
breyttafstöðu kjósendans þegar
til kosninga kemur. Frægasta
dæmið um það eru forsetakosn-
ingarnar i Bandarikjunum 1948
þegar allar skoðanakannanir
höfðu spáö Dewey, frambjóð-
enda repúblikana yfirburða-
sigri, en þegar til kom fór Tru-
man, frambjóðandi demókrata,
með sigur af hólmi. Truman
hafði sest i forsetasæti að
Roosevelt látnum og talið var að
margir kjósendur hefðu kosið
hann af vorkunnsemi til þess að
hann tapaði ekki með of miklum
mun.
Lágmarksúrtak
1500 manns
Hér á íslandi eru slikar skoð-
anakannanir nær óþekkt fyrir-
bæri. Fyrirtækið Hagvangur
mun þó hugleiða að gera könnun
fyrir kosningar i vor eftir þvi
sem Morgunblaðið sagði i gær.
Þó mun það vera tvistlgandi
vegna mikils kostnaðar. Eftir
þvi sem Þorsteinn Þorsteinsson
hagfræðingur hjá fyrirtækinu
segir þarf lágmarksúrtak að
vera 1500 manns og er þá miöað
við 2—3% óvissu til eða frá en þá
þarf lika að vera mjög vendi-
lega f rá þvi gengið að Urtakið sé
rétt valið og fólki gefist kostur á
að setja seðil i kjörkassa.
Stjórnmálaskoðanir eru trúnaö-
armál og það getur farið eftir
flokkum eða kynjum hversu
menn eru viljugir að svara
spurningum. Ef mikill fjöldi
neitar að svara eðá segist vera
óákveðinn rýrir það mjög áreið-
anleik könnunar. Ortakið þarf
að vera visindalega valinn
þverskurður af þjóðfélaginu.
Marklaus könn-
un Dagblaðsins
A mánudaginn birti Dag-
blaðið úrslit i skoðanakönnun
sem það hafði sjálft látið gera
þar sem hcingt var í 300 manns
eftir simaskrá. Um slika könn-
un segir Þorsteinn Þorsteinsson
hjá Hagvangi að óvissan sé svo
mikil að jafnvel þrir flokkar,
sem allir væru mjög misstórir,
gætu allt eins litið út fyrir að
vera jafnstórir i henni.
Af framansögðu er ljóst að
skoðanakönnun Dagblaðsins er
markleysa sem vara verður við.
Af þeim 300 sem spurðir voru
neituðu 157 að svara eða sögðust
vera óákveðnir.
[A 21. skoianaktfnnun Dagbtaðsins: Hvaða stjémmálaflokk munduó þtr kj6s», ef þingkosningar f»ra fram nú?
ff
Þetta er allt sama tóbakið"
„Ég hef verið sjálfstæðismaður, en nú veit ég ekki,
hvað ég kýs i vor.” (Karl á Akureyri).
„Þetta er allt sama tóbakið. Ég veit svei mér ekki.
hvað ég á að gera.” (Karl á Akranesi).
„Þetta er óþarflega nærgöngul spurning. fcg neita
að svara þessu.” (Karl á Rcykjavikursvæðinu).
„Þessir menn eiga ekki lcngur skilið, að almenning-
ur taki þátt i að kjósa um þá.” (Kona á Reykjavíkur-
/svæðinu).
„Ætli maður kjósi ekki það, sem maður er vanur,
• • ""Aicfiokkinn.” (Kona á Reykjavikursvæðinu).
‘ ' :nn. Þó vildi ég að Gylfi væri for-
^ Siálfstæðisflokk-
Fylgið skiptist þannig milli
þeirra sem tóku ákveðna af-
stöðu (innan sviga fylgi við
kosningar 1974): Alþýðuflokk
segjast ætla að kjósa 29,3%
(áður 9,1%), Framsóknarflokk
9,8% (áður 24,9%), Sjálfstæðis-
flokk 37,0% (áður 42,7%),
Alþýðubandalag 20,2% (áður
18,3%), Samtökin 2,8% (áður
4,6%) og Stjórnmálaflokkinn
0,7%.
Dagblaðið getur ekki talist
ábyrgur aðili til að taka
skoðanakönnun. Aöeins það að
Dagblaðið hringir getur haft
áhrif á þann sem spurður er og
viss hætta er á að spyrjandi leiði
þann spurða i samræöum. Miklu
máli skiptir hvenær hringt er.
Verkamenn og iðnaðarmenn
eru t.d. fjarri sima allt til 7 á
kvöldin og ef hringt er fyrir
þann tima er hætt við að sá
hópur verði fámennur. Gamal-
menni og sjúklingar eru frekar
hreima hjá sér en aðrir svo að
dæmi sé nefnt. Og lengi mætti
finna að.
Aðalatriðið er hins vegar það
aö úrtakið er ekki tekið af hlut-
lausum aðila, ekki nógu stórt og
alis ekki tekið á visindalegan
hátt.