Þjóðviljinn - 01.07.1979, Side 14

14 SÍÐA — ÞJOÐVILJINN Sunnudagur 1. júli 1979
SJÓ
Hjónakornin
Mússó og Líni
— Attu einhverja uppáhalds-
fiska?
— Já, það eru Cylinder fiskar
sem oftast eru kallaðir demsar,
þeir eru mitt uppáhald. Þeir eru
skynsamir og sérkennilegir. Þeir
hrygna á stein, en þegar hrognin
fara að klekjast og losna flytja
foreldrarnir þau f holu sem
karlinn grefur. Þegar þau komast
á legg eru seiðin flutt i öruggt
skjól. Karlinn sér alveg um upp-
eldiö, passar seiðin sin, ef eitt
sleppur út úr litla skjðlinu þá er
hann þegar kominn og rekur það
inn aftur.
Skrautfiskarnir lifa i friðsamlegri sambúð f stóra fiskabúrinu i stofunni.
FAGUR FISKUR ÚR
Fiskarnir
skipta þúsundum
— Hefurðu nokkra hugmynd
um hvað þeir eru margir?
— Nei, það er ekki nokkur leið
að telja þá, þeir skipta örugglega
þúsundum. Þeir fjölga sér ört, en
ég hef lika keyþt pör og látið þau
hrygna eða gjóta og ég held að
tegundirnar séu yfir 30 hérna i
búrunum.
— Er ekki mikiö verk að hugsa
um alla þessa fiska?
— Ég læt það bara vera. Það
þarf auðvitaö að fæöa þá. Ég gef
þeim bæði þurrfóður og rækju-
hrogn sem við látum klekjast úr
hérna heima. Nú svo eru sumir
sem éta ánamaðka og eins
veiðum viö dafnýur i mógröfum.
Nú svo þarf að sjá til þess að
vatnið sé hreint og að hreinsar-
arnir séu góðir.
— Hvaðan eru fiskarnir
upphaflega komnir?
— Þetta eru allt fiskar úr
suðurhöfum. Þeir koma frá
Mexikó og Kyrrahafinu, en þeir
eru alveg merkilega ólikir. Það er
svo skemmtilegt að fylgjast með
hegðun þeirra. Sumir hafa hægt
um sig á daginn eins og Bódý
fiskurinn, hann er núna á bak við
stein en kemur fram á kvöldin og
fer þá að leika sér. Hann er i góöu
vinfengi við litla ryksugu og
þegar hún gefur honum merki
fara þau að svamla um i búrinu.
Ryksugurnar eru ein tegund, þær
hafa fengiö nafn af þvi að þær
sjúga og hreinsa óhreinindi af
steinunum, og eru þvi til mikilla
þrifa. Þaö var til dæmis Amazon-
planta i einu kerinu sem var farin
að safna á sig slýi og óhrein-
indum, en um leið og ryksuga var
sett I búrið hreinsaöist plantan og
er nú græn og fögur.
Heimsókn til
Guðrúnar
Nikuiásdóttur
sem ræktar
skrautfiska
ífrístundunum
Ég hef hérna i einu búrinu
uppáhöldin min Mdssó og Lini.
Einn daginn þegar ég horfði á
karlinn fannst mér hann allt i
einu minna mig á Italska leiötog-
ann Mússólini og ég skipti nafninu
á milli þeirra hjónanna. Þarna
búa þau með seiðin sin og ég hef
látið litið plastbox ofan I kerið
sem uppeldisheimili handa
seiöunum. Mdssö er fyrir-
myndarforeldri og hann gætti
þess aö seiðin færu ekki á flakk þó
að engar hættur væru á ferðinni,
en nú eru þau farin aö synda um.
— Þú ert með alls konar gróður
og steina i búrunum, hvaðan
kemur það?
— Við höfum keypt skrautsand
og möl en lika farið út á Alftanes
til að ná I sand. Svo hef ég týnt
steina til að setja I búrin. Það er
orðið eins með steinana og
fiskana. steinasöfnun er orðin
árátta.
Líf þeirra
heillar mig
— Hvernig er að fara frá þeim,
þarf ekki að koma þeim i fóstur?
— Það má ekki vera lengur i
burtu en 3-4 sólarhringa án þess
að þeir fái fóður og fyrst á eftir
verður að fara mjög varlega við
að gefa þeim. Ef við þurfum að
vera lengur i burtu verður að fá
einhvern til aö hugsa um þá!
— Hefurðu lesið þér mikið til
um skrautfiska?
— Ekki mjög mikið, ég veit
hvað þeir heita,hvaðan þeir koma
og hvernig á að meðhöndla þá, en
ég hef ekki stúderað bækur neitt
sérstaklega.
— Hvað finnst þér skemmti-
legast við fiskana, er það fegurðin
eða lifið i búrunum?
— Skemmtilegast er að
fylgjast með hegðun þeirra.
Margir eru geysilega skrautlegir
og fallegir, en það er lif þeirra
sem heillar mig mest. Sumir eru
afar næmir. Til dæmis dems-
arnir. Þeir eiga það til að hverfa
út i horn og fela sig ef ákveðnar
manneskjur koma inn. Það er
eins og þeir finni strauma og eitt-
hvaö trufli þá. Ef einhver órói er
i herberginu t.d. ef krakkar koma
til að skoða, veröa fiskarnir
hræddir og allt fer á fulla ferði i
lifandi gróður I búrinu.
Friðsamleg
sambúð
— Nú er það algengt að fiskar
Það er eitt og annað sem
fólk fæst við í tómstundum
sínum. Sumir ganga á
fjöll/ aðrir Ijósmynda eða
sinna félagsmálum og enn
aðrir planta sér framan
við sjónvarpið og gera ekki
neitt. Hún Guðrún Nikulás-
dóttir ræktar skrautfiska.
Guðrún býr í risíbúð í
Drápuhlíðinni og þar inni
er eitt herbergið undirlagt
af fiskabúrum. I stofunni
fá svo stærstu fiskarnir að
njóta sín, gestum og
heimamönnum til augna-
yndis.
I síðustu viku heim-
sóttum við Leifur Ijós-
myndari Guðrúnu til að
skoða fiskana og til að
fræðast um þetta áhuga-
mál hennar.
— Hvað er langt siðan þú fórst
að rækta skrautfiska?
— Það eru um það bil þrjú ár
siðan. Það gerðist þannig að við
eignuðumst litið ker með nokkr-
um fiskum. Mér fannst þeir svo
ósköp óhrjálegir og tók mig til og
útbjó búr með steinum og gróðri
þar sem þeir gátu notið sin. Þeir
urðu okkur til mikillar ánægju og
upp frá þvi vaknaöi áhuginn, þeir
fóru að fjölga sér og smám saman
varð þetta safn til.
Guðrún sýndi okkur ryksuguna Pésa,en vinur hans Bóbý fiskurinn hvildist á bak við stein.